"... είναι ανάγκη αγαπητοί μου έτσι να γίνει"
(π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Σήμερα πως μπορούμε να το πούμε αυτό. Αγαπητοί μου προσέξτε. Σήμερα θα το λέγαμε στην Εκκλησία. Θα το καταγγείλουμε στην Εκκλησία. Δηλαδή πως; Όταν αντιληφθούμε ότι υπάρχει κάποιος που δρα γύρω μας και παγιδεύει τις ψυχές του πιστού λαού θα πάμε να το πούμε εις τον οικείον Επίσκοπον ή στον Πρεσβύτερον της ενορίας μας. Θα πάμε να πούμε: Πάτερ ξέρεις, ξέρεις τι γίνεται εδώ, σ΄εκείνο το σπίτι, ή εκεί, εκεί… θα το καταγγείλουμε αμέσως!
Βεβαίως σήμερα, στην Καινή Διαθήκη, δεν υπάρχει ο λιθοβολισμός, αναμφισβητήτως δεν υπάρχει. Στον παλαιό νόμο υπήρχε ο λιθοβολισμός αλλά δεν θα διστάσουμε να το καταγγείλουμε έστω κι αν είναι η μάνα μας ή ο πατέρας μας και το παιδί μας ή η γυναίκα μας ή ο άνδρας.
Να το ξέρετε αυτό. Θα το καταγγείλουμε. Θα μου πείτε (1:09): Να το καταγγείλουμε! Σε ποιον είπατε, στον εφημέριό μας; κτλ. Μάλιστα! Δυστυχώς, δεν είναι σήμερα εκείνοι που, οι ταγοί της Εκκλησίας μας, σε θέση να βοηθήσουν το ποίμνιο, και το αφήνουν να κατασπαράζεται. Αυτό είναι το θλιβερό!
Τι να σας πω άλλο; Τι να σας πω άλλο; Πολλές φορές βλέπουμε να δρουν οι εχθροί της Πίστεως, οι εχθροί της Εκκλησίας και να εισάγουν νέες θεότητες και λατρείες και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Σε ποιον να πας να το πεις; Ποιος θα σε ακούσει; Αυτό είναι το δυστύχημα! Το λέω άλλη μια φορά. Αγαπητοί μου, πονάει η ψυχή μου που σας το λέω αυτό το πράμα, πονάει η ψυχή μου. Έρχονται άνθρωποι και μου λένε; Πάτερ αυτό, πάτερ εκείνο, τι να κάνουμε; Και δεν έχω τρόπο να τους βοηθήσω, να τους πω πηγαίνετε… Που να πάτε; Σε ποιον; Που; Δυστυχώς (2:32) δεν είναι σε θέση οι εφημέριοί μας, και εκείνοι οι οποίοι είναι από τον Χριστόν τεταγμένοι να βοηθήσουν το ποίμνιον, δεν είναι εις θέσιν να βοηθήσουν. Πείτε από άγνοια, πείτε από αδιαφορία, πείτε διότι και αυτοί παρασύρονται κάποτε. Ακούει κανείς γνώμες γύρω από τέτοια θέματα, που να τραβάει τα μαλλιά του! Θα πω κάτι που σας το ‘χω πει και πέρσι.
(3:00) Αγαπητόν ποίμνιον, βοηθήσατε εσείς τον εαυτόν σας. Μελετάτε το λόγο του Θεού και βοηθήσατε εσείς τον εαυτό σας. Εμείς δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Και όχι μόνον αυτό αλλά και κάποτε σας ρίπτωμε κι εμείς είτε το καταλαβαίνουμε είτε δεν το καταλαβαίνουμε, σας ρίπτωμε κι εμείς εις τα χέρια των εχθρών. Ναι, γιατί και εμείς οι ταγοί ως κληρικοί έχωμε γίνει θύματα αυτών των καταστάσεων. Ναι, μη σας κάνει εντύπωση, δεν θα ‘θελα να σας βάλω σε υποψία για ‘κείνους που σας ποιμαίνουν αλλά δεν θα ‘θελα ποτέ να σας αφήσω και ξένοιαστους και να πείτε: Ε, έχουν τον λόγο άλλοι, αυτό που θα μας πουν αυτό θα κάνουμε. Όχι, να ‘μαστε ξυπνητοί άνθρωποι, να μελετούμε τον λόγο του Θεού για να μπορούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας, διότι σήμερα δεν σας προστατεύουν εκείνοι που είναι τεταγμένοι για να σας προστατέψουν (4:19).
Κατά τα άλλα, δεν ξέρω, πολλά λέγονται και ακούγονται. Η εποχή μας έχει χαλάσει, είμαστε χαλασμένοι πλέον άνθρωποι. Άμα λοιπόν δεν ξέρεις μερικά πράματα πώς θα προστατέψεις αδελφέ μου την υγεία σου και τη ζωή σου; Έτσι και εδώ αγαπητοί μου, μελετάτε τον λόγο του Θεού κι άμα συναντήσετε την αδιαφορία εκ μέρους ημών τότε να πείτε: Όχι Πάτερ, δεν είναι τα πράματα έτσι, είναι αλλιώτικα, κι αν εσύ τα λες έτσι, εγώ τουλάχιστον θα προστατέψω τον εαυτό μου! Και όχι μόνον τον εαυτό σας αλλά να προστατέψετε και τους παραπέρα, τους πλαϊνούς σας, διότι είναι ανάγκη αγαπητοί μου έτσι να γίνει!
https://www.youtube.com/watch?v=JvcwUrP1mf4
Απόσπασμα από την 22η ομιλία στο Δευτερονόμιον του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 2/11/81. Το συγκεκριμένο αυτό απόσπασμα ξεκινά από το 46΄ έως το 53΄λεπτό της ανωτέρω ομιλίας.