Η αμείλικτη ποινικοποίηση του τρωθέντος εθνικού φρονήματος
Η φενάκη της ελευθερίας λόγου και εν γένει της τηρήσεως της Συνταγματικής νομιμότητας, έχει αποδειχθεί πολλάκις, ότι αποτελεί απλώς μία θεωρητική ρητορική, διότι οι ίδιοι κυβερνώντες δεν σέβονται τα ίδια τα θεμέλια του Πολιτεύματος και ενεργούν εν είδει διδακτόρων.
Το χαρακτηριστικό και προεξάρχον χαρακτηριστικό των μη δημοκρατικών καθεστώτων, Ναζισμού, Φασισμού, Κομμουνισμού, είναι η τυραννία, η καθοιονδήποτε τρόπο επιβολή της ανέλεγκτης και αυεθεντικής γνώμης του ενός, η πάταξη οιουδήποτε διατυπώνει διαφορετική γνώμη, η ποινικοποίηση της διαφορετικής αντίληψης, ερμηνείας και θέασης της πραγματικότητας δια της θεσπίσεως εξοντωτικών ποινών, προς εξουδετέρωση των αντιφρονούντων και καθολικό έλεγχο της ελευθερίας κινήσεως, δια αστυνομεύσεως του ιδιωτικού τους βίου, εν ολίγοις πλήρης αναστολή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και κρατική αυθαίρετη παρέμβαση εις την προσωπικότητα του εκάστοτε πολίτη, δια τον οποίο υφίσταται υπόνοια μη εναρμόνισης ή μη διαδήλωσης δημοσίας πίστεως προς το σιδηρούν καθεστώς.
Εν ολίγοις, αυτή καθίσταται η θεμελιώδη αρχή η οποία διέπει τα καθεστώτα αυτά, ασφαλώς κείμενα εις τον αντίποδα του Κράτους Δικαίου και των Συνταγματικών αρχών που επιβάλλει η Δημοκρατία, προασπίζοντας τις ατομικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Ωσαύτως παρεμφερές στοιχείο των ανελεύθερων πολιτειακώς καθεστώτων, είναι ο ιδεολογικός εκτοπισμός, η συκοφάντηση και το στίγμα των αντιφρονούντων, η προσφυής πρακτική της πιστοποίησης φρονημάτων, ένα ισχυρό εργαλείο κοινωνικού αποκλεισμού, ποινικοποίησης του φρονήματος και άμεσου ιδεολογικού εξοστρακισμού.
Αυτό επιτυγχάνεται εισέτι και εν περιόδω, κατ’ επίφαση δημοκρατίας της ιδικής μας απλώς με ιδιαίτατα περίτεχνο τρόπο ο οποίος φέρεται ως σύννομος εις την ουσία όμως, υποκρύπτει ευθεία παραβίαση θεμελιωδών δικαιοπολιτικών αρχών.
Ως εκ τούτου λοιπόν, σύμφυτο με τα ανελεύθερα αντιδημοκρατικά καθεστώτα είναι, μεταξύ άλλων και η φίμωση της ελεύθερης γνώμης και η φαλκίδευση της υποκειμενικής διάδοσης ιδεών και απόψεων οι οποίες αντιβαίνουν την εκάστοτε κυρίαρχη κυβέρνηση.
Ο μη σεβασμός προς τους θεσμούς καθίσταται κεκαλυμμένος, δηλαδή ενώ δημοσίως ομνύουν πίστη εις του πυλώνες της δημοκρατίας και εις την ισχυροποίηση των θεσμών και εις το κύρος των νόμων, εις την πράξη τους καταλύουν εσκεμμένα, προκειμένου να εξοντώσουν τους ιδεολογικούς των αντιπάλους ή να προωθήσουν τα ιδιοτελή εκφαυλισμένα συμφέροντα, καθ’ υπόδειξη των εξωεθνικών διευθυντηρίων, καίτοι αυτά είναι προδήλως ασυμβίβαστα με το συλλογικό συμφέρον των πολιτών.
Στο σημείο αυτό επιστρατεύουν την φαιά προπαγάνδα ποδηγετήσεως της κοινής γνώμης, η οποία καθεύδει τον νήδυμον ύπνον, στερούμενη κριτικής πολιτικής σκέψης και ευρύτερης γνώσης και παιδείας, με αποτέλεσμα να μην συνειδητοποιεί ο απλός πολίτης, το τι τεκταίνεται εις βάρος του και εν τέλει, μέσω των κομματικών θυλάκων και λοιπόν διαύλων κατευνασμού και μαζικοποίησης οιασδήποτε υγιούς κριτικής πολιτικής σκέψεως και αντιδράσεως να διαστρέφεται η πραγματικότητα, να αποκρυσταλλώνεται μέσω των αναφερθέντων εργαστηρίων διανοητικής λοβοτομής και πνευματικού ευνουχισμού, μία κίβδηλη αλήθεια, εκ διαμέτρου αντίθετη με τα αντικειμενικώς συμβαίνοντα, με αποτέλεσμα εν τέλει να αναδεικνύεται κάτι εντελώς απατηλό και ψευδές ως αληθές προς τον κόσμο, ο οποίος εν κατακλείδι το αποδέχεται ασμένως, γηθοσύνως, ανενδοιάστως και αναντιρρήτως, μολονότι πλήττει στην πράξη άρδην τα συμφέροντά του.
Το «σύστημα» είναι πολύ ισχυρό αλλά κυρίως έμπειρο ως προς την διαχείριση των μαζών και εξόντωση των ιδεολογικών αντιπάλων, όχι επειδή είναι εξ ορισμού ευφυές, απλώς έχει την πλήρη δυνατότητα αφενός πρόσβασης σε βάση δεδομένων αλλά ένεκεν της υφιστάμενης ιεραρχίας της δημοσίας διοικήσεως, δύναται ευχερώς να «παρανομήσει και να αυθαιρετήσει» εις βάρος της ηθικής των νόμων και του Συντάγματος, σφετεριζόμενο του θεσμούς, προς υπηρεσία ενέργειας παράνομων πράξεων.
Εν ολίγοις το κράτος δρα ολοκληρωτικά με έναν μανδύα δήθεν της δημοκρατίας και του σεβασμού των δικαιωμάτων, όμως εις την ουσία, αυτά περιορίζονται απλώς σε θεωρητικές κατασκευές πειθαναγκασμού της αδαούς και πειθήνιας κοινής γνώμης, η οποία είναι χρονίως ευεπίφορη προς την ετεροκατεύθυνση από την πραγματική αλήθεια και ουσία των πολιτικώς δρωμένων και τεκταινομένων.
Η σχολή προπαγάνδας καθώς και η τέχνη εξόντωσης των αντιφρονούντων άρχεται εκ της ιδίας της εκάστοτε «δημοκρατικά και νόμιμα εκλεγμένης κυβερνήσεως» η οποία, κατέχουσα στυγνά και στείρα την πλειοψηφία, ψηφίζει νόμους οι οποίοι αντιβαίνουν προδήλως προς τα συλλογικά συμφέροντα της κοινωνίας, του έθνους, του πολιτισμού και εν γένει των συμφερόντων της πατρίδας μας, με νόμους οι οποίοι εξαθλιώνουν τους πολίτες.
Άλλοις λόγοις, όταν μία κυβέρνηση εκλέγεται, αθετεί στην πράξη τα υπεσχημένα, αποδέχεται έξωθεν εντολές ως προς τα ζέοντα και κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, θεσπίζει νόμους οι οποίοι αφενός θωρακίζουν τα συμφέροντα της κυβερνήσεως, αφετέρου εξουδετερώνουν οιαδήποτε μορφή ελεύθερης γνώμης και άποψης από μη ελεγχόμενους τρίτους (….) ελεύθερους πολίτες, εν δυνάμει εχθρούς του συστήματος.
Άρα εξ αρχής, η ίδια η κυβέρνηση έχει ήδη παρανομήσει και αυθαιρετήσει πραξικοπηματικά, τα παραδείγματα ούκ ολίγα, ανέκαθεν αλλά ιδίως της παρούσας κυβερνήσεως η οποία ποδοπάτησε ιταμώς και με υπερφίαλη αλαζονεία το Σύνταγμα, ανερρυθριάστως πλήρως εξανδραποδισθείσα, εις τις εκ των διευθυντηρίων, ανθελληνικές κατευθυντήριες γραμμές, ενώ συγχρόνως επιστράτευε ευθέως τα τάγματα εφόδου να πλήξουν τους διαμαρτυρομένους της καταδήλου, προδήλου, ευδήλου και πασιδήλου, αντιδημοκρατικής πολιτικής, χαρακτηρίζοντας τους στυγνά, ως φασίστες.
Άρα λοιπόν, συνελόντι ειπείν το σύστημα είναι πολυδαίδαλο και κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, έχοντας προς την υπηρεσία της το κεφάλαιο (επιχειρηματίες, τράπεζες) το οποίο τελεί σε διαλεκτική συναλλακτική σχέση με την εκάστοτε η οποία βούλεται να εξυπηρετήσει αμιγώς ατομικά ισχυρά συμφέροντα, εις βάρος το εξοφθάλμως παρεδεδεγμένου συλλογικού καλού.
Εις το μεταιχμιακό τούτο σταυροδρόμι της διαπλοκής αναδύεται και ο ρόλος των Μ.Μ.Ε ή καλύτερα οι νόμοι αδειοδοτήσεως αυτών ή των προϋποθέσεων ειδικότερα περί αυτών, υπό την έννοια ότι η επίφαση της νομιμότητας εκ των προτέρων κύπτει υποτακτικά το γόνυ, σε ορισμένα συμφέροντα, εννοών ότι θεσπίζονται φωτογραφικοί νόμοι οι οποίοι παρέχουν σε ορισμένους επιχειρηματίες άδειες καναλιών οι οποίοι εκ των προτέρων, έχουν δηλώσει πίστη εις το εκάστοτε καθεστώς.
Τα σύγχρονα δηλαδή Μ.Μ.Ε, όχι μόνον την δημοκρατία δεν εξυπηρετούν και την πολυφωνία, τουναντίον δε εις την πράξιν, την καταλύουν απεριφράστως και άνευ ετέρου τινός, διότι λειτουργούν απλώς κατά συρροή ως επιμέρους ελεγχόμενα, αυτοτελή μέσα επιρροής της κοινής γνώμης, παραπληροφόρησης και αποκρυστάλλωσης ψευδούς συνειδήσεως εις την κοινωνία.
Ειδικότερον δε, προβάλλουν μία είδηση με βάσει την ευθυγράμμιση τους ως προς τα συμφέροντά τους (γραμμή πλεύσης διαπλοκής) και ουχί με βάσει την αντικειμενική πληροφόρηση των πολιτών με γνώμονα το δημόσιο και αληθές συμφέρον, το αυτό με την παραποίηση της αληθείας, την διαστρέβλωση αυτής, την εκ του μη όντως κατασκευής, κτλ, άρα λοιπόν σε κάθε περίπτωση αφίσταται την ελευθερίας λόγου, και την ακηδεμόνευτης και ανεπηρέαστης εκδήλωσης γνώμης, ή διατύπωσης ελεύθερης δημοκρατικής απόψεως.
Αυτός επίσης, εννοώ η ιδιορρυθμία της αθορύβου αυτής ιδιοτύπου δικτατορίας, επισφραγίζεται με τους περίπυστους «ανεξάρτητους» μηχανισμούς ελέγχου δήθεν της εύρυθμης και σύννομης λειτουργίας των θεσμών αυτών, οι οποίοι κατ’ ουσίν, ενεργούν τύποις και καθ’ υπαγόρευση και καθ’ υπόδειξη του ιδίου καθεστώτος.
Κοντολογίς, αν δεν προσκυνήσεις το σύστημα, ακόμη και εάν είσαι ιδιαίτατα προσεκτικός και ενεργείς παντελώς σύννομα, το σύστημα θα αναδιπλωθεί και θα κατασκευάσει νόμους προκειμένου να σε εξοβελίσει και να σε πλήξει, ενώ ταυτόχρονα θα έχει διαμορφώσει μία πλασματική εικόνα δια εσέ στην μαζικοποιημένη άνους κοινωνία, όπου θα παρουσιάζεσαι, ως φασίστας, παράνομος, αντιδημοκρατικός, μη κανονικός για το σύστημα.
Το σύστημα είναι ο εσμός συμφερόντων, ο ανθελληνισμός, η αποπονευματικοποίηση της κοινωνίας, η έλλειψη ιδεωδών και αξιών, η έλλειψη παιδείας, ο συνειδησιακός εκμαυλισμός της κοινωνίας, η προπαγάνδα διαστρέβλωσης και παραχαράξεως της αντικειμενικής αληθείας, όμως και αυτό έχει τρωτά, έχει αχίλλειο πτέρνα, διότι πέραν της στέρεας υλικής της υποδομής ωθείται και από ψοφοδεείς σκτοτεινές πνευματικές δυνάμεις, όμως ούχ ήττον ισχυρές από τον θησαυρό, που έχουμε οντολογικώς δια της βαπτίσεως και λήψεως του χρίσματος, λάβει ψυχωφελώς, ήτοι της μετοχή μας εις τα θεία και άχραντα μυστήρια και την μέθεξή μας δια της προσευχής προς την Ορθόδοξη παράδοσή μας, την κιβωτό του Γένους μας.
Η Ελλάς, ανθίσταται διότι η προστάτιδα του έθνους Μεγαλόχαρη Παναγία, μας προστατεύει και ο θεός θα μας τροφοδοτεί να κάνουμε αντίσταση μέχρι εσχάτων, ο καθείς εκ του ιδικού του θώκου και προσφιλούς τρόπου, άρα πίστη, διαρκής αγώνας και αφοσίωση στους Πατέρες της Εκκλησίας οι οποίοι μας καθοδηγούν, τείνουμε ευήκοον ους, είμεθα, εθνιστές-πατριώτες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, μέχρι τέλους.
Νύν εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών.