Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΡΙΣΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΚΑΙ π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ
Αγαπητοί,
Είναι εύκολο να φανταστούμε τη ζωή μας άνευ δασκάλων και αγωγής αλλά είναι απίστευτα δύσκολο να συλλάβουμε το νόημα της εν Χριστώ ζωής άνευ της συμβολής των αγίων πατέρων της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Στις ημέρες μας πραγματώνεται η προφητεία του π. Αυγουστίνου Καντιώτη που λέγει ότι θα έρθει μια ημέρα όπου ο παλαιός δάσκαλος θα αχρηστευθεί και τη θέση του θα πάρει κάποιος νέος τύπος καθηγητή. Ο π. Αυγουστίνος έλεγε τότε, πως μετά από πενήντα χρόνια «Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι θα αχρηστευθούν. Οι σκοτεινές δυνάμεις, μέσα από τους χιλιάδες δασκάλους, θα βρουν έναν τετραπέρατο και ευφυέστατο δάσκαλο – αυτό θα πει αντίχριστες δυνάμεις – και θα τον οπλίσουν καλά. Θα τον προβάλλουν στην τηλεόραση. Και τότε τα παιδιά θα πουν, «Να ωραίος δάσκαλος! Όχι σαν το βλάκα, τον ηλίθιο το δικό μας. Να καλός καθηγητής, να καλός γιατρός, να…» Έτσι θα σβήσουν όλα τα πράγματα…» [1]. Καλό και ωφέλιμο εδώ είναι να βάλουμε κατά νου α) ότι ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας γίνεται μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο δάσκαλος σιγεί και η εικόνα ομιλεί, διδάσκει, β) τα εξ αποστάσεως πτυχία και στοχευμένα μεταπτυχιακά, και γ) την άμεση επικοινωνία μας με νοήμονες ηλεκτρονικούς υπολογιστές - ρομπότ: για ραντεβού, για διασκέδαση, για διαδραστική ψυχαγωγία, για ενημέρωση, για συνταγές, για εύρεση εργασίας, για τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού, τεστ νοημοσύνης, για ψυχολογικές λύσεις, ιατρικές συμβουλές, για εκμάθηση μοντέρνων ή παραδοσιακών χορών όλων των χωρών, εκμάθηση ξένων γλωσσών, για επισκέψεις εικονικές σε φανταστικούς τόπους και κόσμους, για τεχνικές χαλάρωσης, βότανα, τζόγο, μαγεία, για αγορά ηλεκτρονικών προϊόντων, για επίσκεψη σε ηλεκτρονικά εμπορικά καταστήματα, εκθεσιακούς χώρους, για άμεσες παραγγελίες (πατώντας απλά κουμπιά ή αγγίζοντας το προϊόν επιλογής εξ αποστάσεως), για γρήγορες και ασφαλείς ηλεκτρονικές συναλλαγές, για ηλεκτρονικές ταυτοποιήσεις κτλ.
Ας πούμε όμως λίγα λόγια για τα πράγματα εντός των σχολικών μας μονάδων, εννοείται των Δημοσίων Σχολείων όπου σχολάζει πλήθος ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, επαγγελματιών του επαγγελματικού προσανατολισμού, της υγείας, και άλλων συναφών ειδικοτήτων που ως σκοπό τους αποκλειστικό έχουν τη συναισθηματική (σεξουαλική) αγωγή και επαγγελματική προκοπή όλων των μαθητών, των μικρών και των μεγάλων! Ας έχουμε υπόψιν μας κι αυτό. Ότι σήμερα, δάσκαλος και μαθητής είναι δύο έννοιες ταυτόσημες. Σήμερα δεν ξεχωρίζεις όχι μόνον τον μαθητή από τον δάσκαλο αλλά ούτε τον δάσκαλο από τον γονέα λόγω του ότι τόσο ο μαθητής και ο γονιός όσο και ο δάσκαλος είναι και πρέπει να είναι - όλοι τους - δια βίου μαθητές, που δεν σταματούν ποτέ τους να μορφώνονται σε σχολεία ή σχολές τόσο επαγγελματικά λόγω επιστημονικών ανακαλύψεων και ταχύτατης αλλαγής της αγοράς εργασίας, όσο και ψυχικά - ψυχολογικά λόγω υψηλής ανεργίας και επαγγελματικής ανασφάλειας, χάριν άγχους, στρες και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Κι αν πράγματι είμαστε όλοι μαθητές, ποιος ο δάσκαλος; Αν κατά τον ιερό Χρυσόστομο ο μαθητής είναι το σώμα και ο δάσκαλος η κεφαλή (θεολογία του Ανθρώπου) ποιος τελικά είναι ο Άνθρωπος της νέας εποχής, ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, και εν τέλει ο μορφωτικός σκοπός της Παιδείας μας; Ποιος ο Διδάσκαλος και ποια η Κεφαλή; Όταν σήμερα μας λένε ότι το σώμα της σχολικής κοινότητας το συναποτελούν οι μαθητές, οι γονείς και οι καθηγητές τότε ποιος η «Κεφαλή» αυτού του «Σώματος»; Γιατί οι οπαδοί της συναισθηματικής διαπαιδαγώγησης και υπέρμαχοι της συναισθηματικής νοημοσύνης θέτουν ως θεμέλιο ευτυχίας και επιτυχίας την ανακάλυψη του εαυτού; Γιατί οι οπαδοί της νέας εποχής μιλούν εντός των σχολικών μονάδων αποκλειστικά για την «ταυτότητα του σώματος» και όχι του «προσώπου» ή του «Ανθρώπου»;
Αδελφοί, αν και η υπόθεση αυτή φαίνεται δύσκολη και τα ερωτήματα βαριά αξίζει να προσπαθήσουμε ώστε να λύσουμε τον εαυτό μας πρώτα και κύρια από τα δεσμά της πονηρίας που υφαίνουν ασταμάτητα οι ψευδοδιδάσκαλοι της νέας αταξίας. Ο π. Αυγουστίνος και πάλι θα μας πει: «Έτσι θα σβήσουν όλα τα πράγματα και έτσι θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος δια της τηλεοράσεως… Θα αποστατήσουν όλοι. Αποστασία δια ραδιοφώνου, δια τύπου, δια τηλεοράσεως, δι όλων των μέσων. Και θα παραμείνει μόνο μία μικρή μειονότητα ανθρώπων, οι οποίοι και θα αντισταθούν.
Ο Θεός να μας βοηθήσει. Στα χρόνια αυτά της αποστασίας που βρισκόμαστε, να κάνουμε προσευχή, τώρα που είμαστε μαζεμένοι, για να μας κρατήσει μέχρι τέλους ο Θεός.» [1].
Στο σημείο αυτό ας εμφανίσουμε την πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, μαθήτρια Γ΄ Γυμνασίου, η οποία δύο εβδομάδες μετά από τη συμμετοχή της σε ομαδικό σχολικό Γιόγκα και Διαλογισμό (εννοείται πως το μόνο που γνώριζαν οι μαθητές και οι μαθήτριες ήταν το ότι δύο κυρίες ψυχολόγοι έφτασαν στο σχολείο με μοναδικό σκοπό: την εκδίωξη του στρες λόγω εξετάσεων και κακής βαθμολογίας) άκουσε από κάποιον μεγαλύτερό της πως αυτά τα πράγματα απαγορεύονται για βαπτισμένους ορθοδόξους Χριστιανούς. Με απορία μεγάλη η μαθήτρια είπε: Κι όμως ένιωσα καλύτερα. Με βοήθησε να χαλαρώσω! Η άμεση απάντηση που πήρε ήταν πως «Ό,τι λειτουργεί δεν σημαίνει πως είναι αληθινό και καλό». Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του με τίτλο «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» συμπεριλαμβάνει την μαρτυρία μιας ανώνυμης συγγραφέως που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία. Μας λέγει: «Το ακόλουθο άρθρο προέρχεται από την εμπειρία μιας γυναίκας η οποία, αφού τέλειωσε το Γυμνάσιο σε ένα Ρωμαιοκαθολικό γυναικείο μοναστήρι, εξάσκησε τον Ινδουϊσμό για 20 χρόνια ώσπου τελικά, με τη χάρη του Θεού, μεταστράφηκε στην Ορθόδοξη πίστη»[2].
Τα λόγια εν προκειμένω της συγγραφέως του άρθρου που μας βοηθούν να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας για να δουν το τι γίνεται όταν ένας μαθητής ή μία μαθήτρια μυείται από τον γκουρού - ψυχολόγο στον διαλογισμό είναι τα παρακάτω: «Η πιο ακαταμάχητη, γενικά, έλξη, είναι ο πραγματισμός. Ολόκληρο το θρησκευτικό οικοδόμημα του Ινδουϊσμού στηρίζεται από τις πρακτικές θρησκευτικές οδηγίες που δίνονται στο μαθητή από τον γκουρού του. Με αυτές τις πρακτικές ο μαθητής καλείται να επιβεβαιώσει τη φιλοσοφία με τη δική του εμπειρία. Τίποτα δεν πρέπει να γίνεται δεκτό από πίστη. Και αντίθετα με τις εκλαϊκευμένες αντιλήψεις, δεν υπάρχουν καθόλου μυστήρια – μόνο μια τεράστια ποσότητα εσωτερικού υλικού – κι έτσι απλώς δεν υπάρχει ανάγκη για πίστη. Σου λένε: «Δοκίμασέ το, και δες αν λειτουργεί». Αυτή η πραγματιστική προσέγγιση είναι μεγάλος πειρασμός για τον Δυτικό νου. Φαίνεται τόσο «επιστημονική». Αλλά σχεδόν κάθε μαθητής πέφτει σε ένα είδος πραγματιστικής απάτης: π.χ. αν η πρακτική λειτουργεί (και πραγματικά λειτουργούν), πιστεύει ότι το σύστημα είναι αληθινό, και κατά συνέπεια, ότι είναι χωρίς επιφύλαξη καλό. Όμως φυσικά, αυτό δεν είναι επόμενο. Το μόνο που πραγματικά μπορούμε να πούμε είναι: αν λειτουργούν, τότε λειτουργούν. Αλλά αν μας διαφύγει αυτό το σημείο, εύκολα καταλαβαίνετε, πως μια μικρή ψυχική εμπειρία ενεργεί με μεγάλη πειθώ στον καημένο το μαθητή.
Αυτό με οδηγεί στο τελευταίο καλόπιασμα που θα αναφέρω, το οποίο είναι οι «πνευματικές εμπειρίες». Αυτές έχουν ψυχική ή και δαιμονική προέλευση…
Στην πρώτη επιστολή του, ο άγιος Ιωάννης προειδοποιεί τους πρώτους Χριστιανούς: «Αγαπητοί, μην πιστεύετε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι από το Θεό…» (Α’ Ιω. 4:1)…
Το θέμα είναι, ότι αυτές οι πρακτικές όντως λειτουργούν.
Στην πραγματικότητα, ο Ινδουϊσμός δεν είναι τόσο μια διανοητική ενασχόληση όσο ένα σύστημα πρακτικών, κι αυτές είναι χωρίς υπερβολή μαύρη μαγεία. Δηλαδή, αν βάλεις χ, θα πάρεις ψ: ένα απλό συμβόλαιο. Αλλά οι όροι δεν ανακοινώνονται και σπάνια ένας μαθητής ρωτά από που προέρχονται οι εμπειρίες ή ποιος του δίνει πίστωση – με τη μορφή δυνάμεων και «όμορφων» εμπειριών. Είναι η κλασική περίπτωση του Φάουστ, αλλά αυτό που δεν γνωρίζει αυτός που τα ασκεί είναι ότι το τίμημα μπορεί κάλλιστα να είναι η αθάνατη ψυχή του.»[2]
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11
Πτολεμαΐδα 7 -7- 2019 Εορτή της Αγίας Κυριακής