ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ
Ἐγὼ θεωρῶ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα, τὴν γέννησι τοῦ παιδιοῦ. Πῶς εἴμασταν κάποτε ὅλοι μας, ποὺ τώρα εἴμαστε μεγάλοι καὶ ἡλικιωμένοι. Τί ἦταν κάθε παιδί καὶ κάθε ἄνθρωπος μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του; Ἕνα μικρό, μικρούτσικο πρᾶγμα, ὅπως τὸ κεφαλάκι μιᾶς καρφίτσας. Καὶ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ κεφαλάκι μιᾶς καρφίτσας γεννιέται μιὰ γυναίκα, γεννιέται ἕνας ἄνδρας, γεννιέται ἕνας πελώριος ἄνθρωπος. Ὤ μυστήρια μεγάλα, ὤ θαύματα, ὤ Θεὲ τῶν πατέρων ἡμῶν!
Nὰ τὸ θαῦμα, τὸ μέγα θαῦμα ποὺ δημιουργὸς εἶνε ὁ Θεὸς καὶ συνεργὸς ὁ ἄνθρωπος.
Ὅταν μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας πάει νὰ φυτρώσῃ τὸ λουλούδι, ἄγρια χέρια τὸ ξερριζώνουν.
Σὲ πονεῖ λοιπὸν ὅταν σοῦ ξερριζώσουν ἕνα λουλούδι ἀπὸ τὴν γλάστρα καὶ δὲν σὲ πονεῖ ὅταν ξερριζώνουν τὸ λουλούδι αὐτὸ τῶν ἀγγέλων, ποὺ φύτευσε ὁ Θεὸς μέσα στὰ σπλάχνα τῆς γυναικός;
Mὴν πάει στὸ αἰσχρὸ τὸ μυαλό σας. Μὴ δεῖτε τὸ πρᾶγμα σεξουαλικὰ καὶ αἰσχρά, ἀλλὰ νὰ τὸ δῆτε μὲ μιὰ ἀνωτερότητα. Κι ὅταν δῆτε τὸ μέγα αὐτὸ θαῦμα τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, θὰ πεισθῆτε ὅτι εἶνε ἔγκλημα τοῦ χειρίστου εἴδους νὰ σκοτώνετε τὰ παιδιά σας. Εἶνε ἔγκλημα ἀνατριχιαστικό, οἱ μανάδες νὰ γίνονται συνεργοὶ στὸν φρικτό αὐτὸ φόνο τῶν ἀθώων νηπίων.
Η ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ
Kαὶ πῶς νὰ ὀνομάσω τὴ γυναῖκα αὐτή; Τίγρι; Θηρίον; Σατανᾶ; Βεβαίως σατανᾶ. Ἐγὼ τοὐλάχιστον δὲν ξέρω μεγαλύτερον ἁμάρτημα ἀπὸ τὸ ἁμάρτημα τῆς δολοφονίας τῶν παιδιῶν.
Ἐὰν ἔρθουν δυὸ γυναῖκες καὶ μοῦ ποῦνε·
—Πάτερ μου, μοῦ πῇ ἡ πρώτη, πάτερ μου, δὲν ξέρω πῶς μοῦ ᾿ρθε, ἐπῆγα τὴ νύχτα στὸν Ἅγιο Νικάνορα, ἔβαλα φωτιὰ καὶ ἔκαψα τὶς εἰκόνες τοῦ Ἁγίου Νικάνορος· πῆρε φωτιὰ καὶ κάηκε καὶ ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικάνορος.
Θὰ τὴν ἀκούσω καὶ θὰ φρικιάσω· μιὰ γυναίκα νὰ βάνῃ φωτιὰ μέσα στὸν Ἅγιο Νικάνορα καὶ νὰ καίῃ τὰ εἰκονοστάσια; Θὰ φρικιάσω, ὅπως θὰ φρικιάσετε κ᾿ ἐσεῖς.
Ἐὰν ἔρθῃ μιὰ ἄλλη καὶ μοῦ πῇ κάτι ἄλλο·
—Ἐγώ, πάτερ, ξέρεις παραπλανήθηκα· κι ἀφοῦ παραπλανήθηκα μοῦ εἶπε καὶ ὁ ἄντρας μου, πῆγα στὸ γιατρὸ καὶ ἔκανα ἔκτρωσι.
Tὴν πρώτη θὰ τὴν συγχωρήσω. Θὰ τὴν συγχωρήσω ὑπὸ ἕνα ὅρον· νὰ κάνῃ ἔρανο, νὰ μαζέψῃ καὶ νὰ χτίσῃ ἐκ νέου τὸν Ἅγιο Νικάνορα. Πέτρες εἶνε, ὑλικὰ εἶνε, νὰ τὸν χτίσῃ καλύτερο.
Tὴ δεύτερη ὅμως; Ἐκκλησία γκρεμίζεις καὶ χτίζεις, μοναστήρι γκρεμίζεις καὶ χτίζεις· ἀλλὰ τὸ παιδὶ ποὺ σκοτώνεις, δὲ μπορεῖς, δὲ μπορεῖς νὰ τὸ ἐπαναφέρῃς στὴ ζωή.Ἐγὼ δὲν βάνω πετραχήλι νὰ ἐξομολογήσω γιὰ πολλοὺς καὶ διάφορους λόγους. Γιὰ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα ὑπάρχει συγχώρησις· ἀλλὰ ἀμφιβάλλω, ἀγαπητοί μου, πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ποὺ ἐξασκεῖτε τὸ πνευματικὸ λειτούργημα τοῦ ἐξομολόγου, ἀμφιβάλλω ἐὰν γιὰ τὸ ἁμάρτημα αὐτὸ ὑπάρχῃ συγχώρησις. Ἀμφιβάλλω. Kαὶ ἀλλοίμονο στοὺς πνευματικοὺς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀφήνουν νὰ κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἔχουν βαμμένα τὰ χέρια τους μὲ αἷμα ἀθῴων παιδιῶν.
Ἐὰν ἔρθουν δυὸ γυναῖκες καὶ μοῦ ποῦνε·
—Πάτερ μου, μοῦ πῇ ἡ πρώτη, πάτερ μου, δὲν ξέρω πῶς μοῦ ᾿ρθε, ἐπῆγα τὴ νύχτα στὸν Ἅγιο Νικάνορα, ἔβαλα φωτιὰ καὶ ἔκαψα τὶς εἰκόνες τοῦ Ἁγίου Νικάνορος· πῆρε φωτιὰ καὶ κάηκε καὶ ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικάνορος.
Θὰ τὴν ἀκούσω καὶ θὰ φρικιάσω· μιὰ γυναίκα νὰ βάνῃ φωτιὰ μέσα στὸν Ἅγιο Νικάνορα καὶ νὰ καίῃ τὰ εἰκονοστάσια; Θὰ φρικιάσω, ὅπως θὰ φρικιάσετε κ᾿ ἐσεῖς.
Ἐὰν ἔρθῃ μιὰ ἄλλη καὶ μοῦ πῇ κάτι ἄλλο·
—Ἐγώ, πάτερ, ξέρεις παραπλανήθηκα· κι ἀφοῦ παραπλανήθηκα μοῦ εἶπε καὶ ὁ ἄντρας μου, πῆγα στὸ γιατρὸ καὶ ἔκανα ἔκτρωσι.
Tὴν πρώτη θὰ τὴν συγχωρήσω. Θὰ τὴν συγχωρήσω ὑπὸ ἕνα ὅρον· νὰ κάνῃ ἔρανο, νὰ μαζέψῃ καὶ νὰ χτίσῃ ἐκ νέου τὸν Ἅγιο Νικάνορα. Πέτρες εἶνε, ὑλικὰ εἶνε, νὰ τὸν χτίσῃ καλύτερο.
Tὴ δεύτερη ὅμως; Ἐκκλησία γκρεμίζεις καὶ χτίζεις, μοναστήρι γκρεμίζεις καὶ χτίζεις· ἀλλὰ τὸ παιδὶ ποὺ σκοτώνεις, δὲ μπορεῖς, δὲ μπορεῖς νὰ τὸ ἐπαναφέρῃς στὴ ζωή.Ἐγὼ δὲν βάνω πετραχήλι νὰ ἐξομολογήσω γιὰ πολλοὺς καὶ διάφορους λόγους. Γιὰ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα ὑπάρχει συγχώρησις· ἀλλὰ ἀμφιβάλλω, ἀγαπητοί μου, πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ποὺ ἐξασκεῖτε τὸ πνευματικὸ λειτούργημα τοῦ ἐξομολόγου, ἀμφιβάλλω ἐὰν γιὰ τὸ ἁμάρτημα αὐτὸ ὑπάρχῃ συγχώρησις. Ἀμφιβάλλω. Kαὶ ἀλλοίμονο στοὺς πνευματικοὺς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀφήνουν νὰ κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἔχουν βαμμένα τὰ χέρια τους μὲ αἷμα ἀθῴων παιδιῶν.
Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου