ΕΝ ΤΕΛΕΙ "Ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει τὴν θείαν λειτουργίαν καὶ κάθε ἀκολουθίαν." Ή Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ;
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ.... ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΑΔΗΣ
«ΝΑΧΕΤΕ Σταυρὸ στὸ μέτωπο, γιὰ νὰ σᾶς γνωρίσουν, ὅτι εἶσθε χριστιανοί», ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, τὴν εὐχή του νἄχουμε. Αὐτὸν τὸν λόγο του τὸν παρέλαβαν καὶ τὸν ἐφάρμοσαν οἱ χριστιανὲς κυρίως γυναῖκες. Κι ὅταν ἦταν ἀκόμη στὴν παιδικὴ ἡλικία, τὰ μεγαλύτερα κορίτσια ἔφτιαχναν μὲ εἰδικὴ τεχνικὴ καὶ πόνο κανονικὸ Σταυρὸ στὸ μέτωπο ἢ στὸν καρπὸ τῶν χεριῶν σχηματίζοντας τὴν χρονολογία γεννήσεως καὶ τὰ ἀρχικὰ τοῦ ὀνόματος τῶν μικρότερων. Ὑπάρχουν ἀκόμη στὰ χωριά μας γυναῖκες σὲ γεροντικὴ πλέον ἡλικία ποὺ ἔχουν Σταυρὸ στὸ μέτωπο ἢ στὰ χέρια τους ἄσβυστο καὶ ἱερὸ σημάδεμα ἀπὸ τὴν παιδική τους ἡλικία. Ὁ Σταυρὸς αὐτὸς ἀπηχεῖ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ ἀκόμη ὡς τὶς μέρες μας.
Ὁ Σταυρὸς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ στὸ μέτωπο μπορεῖ νὰ ἀπηχῆ ἀκόμη καὶ τὸ σημάδεμα ἐπὶ τῶν μετώπων, ποὺ λέγει ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ 9,4-6. Ὁρίζει ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου, νὰ σημαδευτοῦν στὰ μέτωπά τους οἱ ἄνδρες, ποὺ στενάζουν καὶ ὠδυνῶνται ἀπὸ τὶς ἀνομίες, ποὺ γίνονται στὴν Ἱερουσαλήμ, ὥστε ἐρχόμενος ὁ ἐκδικητὴς νὰ ἐξαλείψη τοὺς πάντες, ἀλλὰ νὰ μὴν πλησιάση τοὺς σημαδεμένους.
Ὁ ἀπώτερος λόγος καὶ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο συνιστοῦσε ὁ ἅγιος νἄχουν Σταυρὸ στὸ μέτωπο τοὐλάχιστον οἱ χριστιανές, κορίτσια, κοπέλλες καὶ γυναῖκες, ἦταν νὰ ἀπωθῆται ἡ βρωμερὴ λύσσα τῶν τούρκων καὶ νὰ γλυτώνουν ἀπὸ τὰ κολασμένα μαντριά τους. Αὐτὸς ὁ λόγος του βέβαια παρέμεινε ὡς παράδοσι καὶ στὸν καιρὸ ποὺ ἐλευθερώθηκε ἡ πατρίδα μας καὶ ἔτσι ἔφθασε ὡς τὶς μέρες μας.
Τότε ἔφτιαχναν τὰ κορίτσια Σταυρὸ στὸ μέτωπό τους, γιὰ νὰ γλυτώνουν τοὺς δαίμονες, ἐνῶ σήμερα δυστυχῶς φτιάχνουν τὰ παιδιά μας δαίμονες καὶ δαιμονικὰ τατουάζ πάνω στὸ σῶμα τους, γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὸν Χριστὸ καὶ τὸν Σταυρό του. Κρῖμα!
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ εἶχε στὶς διδαχές του πάντα ἐκτενῆ ἀναφορὰ γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, γιὰ τὴν θαυματουργικὴ καὶ τὴν ἁγιαστικὴ δύναμί του. Ἔλεγε ὁ ἅγιος. «Ὅποιος κάμνει τὸν Σταυρόν, ποτὲ δὲν ἔχει ζημίαν, ἀλλὰ τὸν φυλάγει ἀπὸ κάθε λογῆς φαρμακερὸν πρᾶγμα καὶ ἀπὸ κάθε δαιμονικὴν πείραξιν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος τὸν ἔχει σημαδεμένον ἀπάνω του. Νὰ ἀνταμώση τὰ τρία δάκτυλα τῆς δεξιᾶς χειρός του καὶ νὰ τὰ βάλη πρῶτον εἰς τὸ μέτωπον, εἶτα εἰς τὸν ὀμφαλόν, ἔπειτα εἰς τὸ δεξιὸν βυζίον, ὕστερα εἰς τὸ ζερβὶ βυζίον, καὶ νὰ σκύπτη ἕως χαμηλὰ καὶ πάλιν νὰ σηκώνεται.
Καὶ ὁ Σταυρός, ἀδελφοί μου, πῶς εἶνε, μάθετε: Ὅταν βάνωμεν τὸ χέρι μας εἰς τὸ κεφάλι, φανερώνει ὁ Θεός, ὁποὺ ἦτον εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ ὅταν τὸ βάλωμεν εἰς τὸν ὀμφαλόν, φανερώνει πὼς ἐκατέβη εἰς τὴν γῆν καὶ ἐσαρκώθη. Καὶ ὅταν τὸ βάνωμεν εἰς τὸ δεξιὸν μέρος ἄνωθεν τοῦ βυζίου, φανερώνει πὼς εἶνε δίκαιος καὶ ἀθάνατος καὶ πὼς θέλει βάλη τοὺς δικαίους εἰς τὰ δεξιά του μέρη. Καὶ ὅταν τὸ βάλωμεν εἰς τὸ ζερβιὸν μέρος, φανερώνει πὼς θέλει κρίνη ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θέλουν στέκονται εἰς τὸ ζερβιὸν μέρος καὶ νὰ τοὺς βάλη εἰς τὴ κόλασιν».
Μέσα σὲ λίγες σειρὲς λόγου σκιαγραφεῖ ὁ πρακτικὸς ἅγιος Κοσμᾶς ὅλην τὴν θεολογία τοῦ εὐλογημένου σημείου τοῦ Σταυροῦ, μὲ τὸ ὁποῖο σφραγίζει ὁ χριστιανὸς τὴν ψυχοσωματική του ὕπαρξι ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γεννιέται μέχρι καὶ τὴν ἔσχατη στιγμὴ τοῦ ἐπίγειου βίου του. Κι ὁ μὲν χριστιανὸς χαίρεται καὶ ἀναγαλλιάζει νὰ σταυρώνεται ὁ ἴδιος ἢ νὰ τὸν σταυρώνη ἄλλος εἴτε λειτουργὸς τῆς ἐκκλησίας εἴτε ἀγαπητό του πρόσωπο. Φρίττουν ὅμως καὶ καίγονται οἱ δαίμονες, ὅταν ἀντιληφθοῦν, ὅτι τοὺς ἀκουμπάει ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Γνωστός μας ἱερέας ἀκούμπησε κάποτε ἕνα ταλαιπωρημένο παιδὶ ἀπὸ τὴν δράσι τοῦ δαιμονίου κι αὐτὸ ἔκραξε «πάρτο ἀπὸ‘δῶ, μὲ καίειιιιιιιι...». Ἀπέσυρε ὁ ἱερέας τὸν ξύλινο Σταυρὸ ἀπὸ τὸ παιδὶ καὶ τὸν ἔδωσε στὰ ἀδέλφια του, ποὺ παρακολουθοῦσαν ἔντρομα καὶ τὸν φίλησαν, χωρὶς νὰ καοῦν. Γιὰ δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ τὸν ξανακούμπησε στὸ παιδὶ, καὶ αὐτὸ ἔκραξε καὶ πάλι τὸ ἴδιο, «πάρτο αὐτὸ ἀπὸ‘δῶ. Μὲ καίειιιιι....».
Τὸ ἴδιο πάλι ἔζησε ἄλλος λειτουργός, ὅταν σχημάτισε μὲ τὸ χέρι του ἕναν Σταυρὸ πάνω στὸ μπράτσο νεαροῦ τούρκου στὴν Κωνσταντινούπολι. Κατάλαβε ὁ νεαρὸς τὶ σήμαινε αὐτὴ ἡ κίνησι τοῦ ἱερέα καὶ πετάχθηκε δύο μέτρα μακρύτερα φωνάζοντας καὶ προσπαθώντας μὲ τὸ ἄλλο του χέρι νὰξ εσκονίση τὸ σημάδεμα τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τοῦ σώματός του, σὰν νὰ ἦταν σκόνη!!!
Ὁ καημένος ὁ διάβολος γνωρίζει καλλίτερα ἀπὸ ὅλους τοὺς θεολόγους καὶ ἀπὸτοὺς ἁγίους μας ἀκόμα, πόσο κάηκε καὶ συνεχίζει νὰ καίγεται ἀπὸ ἐκείνην τὴν ἡμέρα ποὺ κατάφερε τὴν πνευματικὴ ἐξουσία τῶν Ἱεροσολύμων νὰ καρφώσουν τὸν Κύριο τῆς δόξης ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Νόμισαν ὅλοι τους πὼς θὰ τελείωναν μαζί του, ἀλλὰ δυστυχῶς μὲ τὴν σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ τότε ἄρχιζε ἡ μόνιμη πανωλεθρία τους. «Ὁ ἀρχέκακος καὶ βύθιος δράκων ἀγκιστρεύτηκε στὸ ἀγκίστρι τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸ Θεόσοφο δέλεαρ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς του» καὶ βεβαίως τότε ἔπαθε τὴν μεγάλη ζημιά του. Ἐκεῖ στὴν σταύρωσι τοῦ Κυρίου «ἔλαβε ἄνθρωπο καὶ Θεῷ περιέτυχε». Γιαὐτὸ καὶ ὅταν αἰσθάνεται κοντά του τὴν ἀνάσα τοῦ Σταυροῦ καίγεται, καὶ μόνο καίγεται. Καίγεται ὁ καημένος, διότι ἐκεῖ σβύσθηκε τὸ «χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας ἀφοῦ ὁ Χριστὸς τὸ ἐξαφάνισε καρφώνοντάς το στὸν Σταυρό» (Κολασσαεῖς 2,14). Παγκόσμια χρέη αἰώνων κάηκαν σὲ μιὰ στιγμή. Παρέμεινε ὅμως ὡς διαρκὴς παρακαταθήκη ἡ πυρακτωμένη καὶ εὐεργετικὴ ἀνάσα τοῦ Σταυροῦ, γιὰ νὰ καίγονται μονίμως καὶ τὰ ἁμαρτήματα ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν τοῦ μέλλοντος.
Πάλι κάμνει ἀνακεφαλαίωσι τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ σταυροῦ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς λέγοντας. «Ὁ τίμιος Σταυρός, ἀδελφοί μου, εἶνε αὖλαξ ὅλης τῆς γῆς. Ὁ τίμιος Σταυρὸς ἁγιάζει ὅλα τὰ πέρατα, ὅλα τὰ θεῖα καὶ ἅγια τῶν ἐκκλησιῶν. Ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει τὴν θείαν λειτουργίαν καὶ κάθε ἀκολουθίαν. Ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει καὶ στερεώνει τὴν βάπτισιν. Ὁ Σταυρὸς εὐλογεῖ τὰ ἀνδρόγυνα. Ὁ Σταυρὸς κυνηγᾶ τοὺς δαίμονες καὶ φεύγουσιν ὡσὰν ἀπὸ ἀστραπήν. Ὁ Σταυρὸς εἶνε ὅπλον φωτεινὸν καὶ ὅποιος τὸν κάμνει, τὸν φωτίζει καὶ τὸν ἁγιάζει ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον, καὶ εἶνε ὡσὰν δίστομον σπαθίον, καὶ δὲν ζυγώνουν σιμὰ οἱ δαίμονες νὰ παρακινοῦν τοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ κάμνωσιν ἁμαρτήματα. Καὶ ὅπου κινήση νὰ πηγαίνη ὁ ἄνθρωπος, πρῶτον νὰ κάμη τὸν Σταυρὸν καὶ νὰ λέγη τὸ «Κύριε ἸησοῦΧριστέ». Ἢ εἰς τὸ παζάρι κινᾶς ἢ εἰς τὸ χωράφι ἢ εἰς τὸ ἀμπέλι ἢ ὅταν φάγης ψωμὶ ἢ ὅταν πίνης κρασὶ ἢ νερὸν ἢ ὀπωρικὸν ἢ ὅταν κοιμηθῆς, νὰ προσκυνήσης τὸν Θεόν, νὰ σταυρώνης καὶ τὸ σῶμά σου, καὶ ὕστερον νὰπ λαγιάσης. Νὰ κοιμηθῆς, καὶ θέλεις σηκωθῆ τὸ πρωΐ γερὸς καὶ χαρούμενος. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, ἐκαταλάβετε καὶ τὸ ἠξεύρετε ὅλοι σας».
ΜΕ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου νὰ σφραγίζουμε, ἀδελφοί μου τὸν ἑαυτό μας ἐξωτερικὰ καὶ ἐσωτερικά, ὥστε νὰ ἀντέχουμε πᾶσα ἐπίθεσι τοῦ πονηροῦ. Εἴθε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ στὸν παράδεισο. Ἀμήν.
Πανήγυρις 24.8.2019