Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ Ο π. ΑΝΔΡΕΣ ΚΟΝΑΝΟΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ
ΣΧΟΛΙΑ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΝΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ "ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΞΑΝΑ".
Πτολεμαΐδα 27 Σεπτεμβρίου 2019
Την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου με τις ευλογίες του επισκόπου Φλωρίνης Θεοκλήτου ο π. Ανδρέας Κονάνος παρέστη και μίλησε σε κοινό που ξεπέρασε τους 2000, ένα κοινό που κατά κανόνα ήταν από την πόλη τη Πτολεμαΐδας και από τα περίχωρα αυτής. Η εκδήλωση ως γνωστό έγινε στην πισίνα του ξενοδοχείου Ιωάννου Resort hotel και η ομιλία είχε θέμα: «ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΞΑΝΑ». Ο π. Αυγουστίνος Αυξωνίδης ήταν εκεί για να υποδεχτεί τον πατέρα Ανδρέα, τον «ελέω του διαδικτύου και της τεχνολογίας» γνωστό σε όλον τον ορθόδοξο κόσμο, ήταν εκεί για να τον χαιρετίσει με τρόπο επίσημο ενώπιων όλων των Πτολεμαϊδιωτών που παραστέκονταν βιολογικό τω τρόπω αλλά και όλων όσων με ηλεκτρονικά μέσα ήταν παρόντες-απόντες εφόσον η τεχνολογία μετατρέπει και αίθουσες δεξιώσεων σε «ηλεκτρονικούς άμβωνες».
Επειδή η καλύτερη εισαγωγή για την υπόθεση αυτή υπάρχει μέσα στον Χαιρετισμό του π. Αυγουστίνου καλό είναι να θυμηθούμε μία μόνο πρότασή του. Ιδού: «Γι’ αυτό λοιπόν χαιρόμαστε ιδιαίτερα πατέρα Ανδρέα, που σας έχουμε κοντά μας και είστε μέρος της καρδιάς όλων των πιστών ανθρώπων που ήλθαν να σας ακούσουν για να μεταδώσετε το λόγο του Θεού και την δυνατότητα ο άνθρωπος να βρει τον εαυτό του. Κι αν βρει τον εαυτό του να συναντήσει και να βρει και τον Θεό» [1]
Στο σημείο αυτό αγαπητοί ας πούμε λίγα λόγια για την «αγωγή της καρδιάς» αλλά και για τα «επίπεδα αληθείας» που οι σύγχρονοι θεολόγοι του καιρού μας χρησιμοποιούν ως δολώματα για να συλλάβουν στα ανακόλουθα δίκτυά τους «ακόλουθους» ή αλλιώς «οπαδούς» (Άγιος Παΐσιος).
Τι είναι όμως η «αγωγή της καρδιάς»;
Θεμέλιο της απάντησής μας στο ερώτημα αυτό που πρόκειται να λύσει πολλά μυαλά από τα δεσμά των σύγχρονων «διδασκάλων» που σαν Γκουρού επιβάλλονται στο νου! αποτελούν τα παρακάτω λόγια του άλλου π. Αυγουστίνου, του πρώην επισκόπου Φλωρίνης, του π. Αυγουστίνου Καντιώτου που έκανε την πόλη αυτή πραγματικά μια «πολύ όμορφη πόλη με πολλούς καλούς ανθρώπους» (π. Ανδρέας Κονάνος) [2].
Ο επίσκοπος Αυγουστίνος που ακόμη αγγίζει τις καρδιές όλων των Πτολεμαϊδιωτών συμπεριλαμβάνει σε ένα γραπτό κήρυγμά του τη φράση του Ευαγγελίου «Αγαπάτε αλλήλους»! Θυμίζω εδώ μία πρώτη φράση του π. Ανδρέα που είπε την Τετάρτη 12 Ιουνίου στη Φλώρινα όταν μιλούσε στους Φλωρινιώτες πάλι με θέμα την καρδιά: «Όταν ο Χριστός φωτίζει το νου και την καρδιά σου»! Τι είπε; Ακούστε: «ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ ΣΕ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ» [3]. Ας ακούσουμε τώρα τα λόγια του φωτισμένου επισκόπου Αυγουστίνου, λόγια ενός ιεράρχη που πόνεσε και πονάει η καρδιά του για τα «καλά» παιδιά του, κληρικούς και λαϊκούς… «Μερικοὶ στην εποχή μας ζητούν να χωρίσουν αυτὰ τα δύο (ενν. το δόγμα από την ηθική)· αλλὰ όπως στον αργαλειό το στημόνι δεν χωρίζεται απὸ το υφάδι αλλὰ και τα δυο μαζὶ κάνουν το ύφασμα, έτσι και στον Χριστιανισμό! δόγμα και ηθική, πίστι και έργα, κάνουν την αραχνοΰφαντη στολή της Ορθοδοξίας. «Όσοι εις Χριστὸν εβαπτίσθητε, Χριστὸν ενεδύσασθε» (Γαλ. 3,27· βλ. & ῾Ρωμ. 13,14). Χωρὶς αυτήν θα είσαι γυμνός και ο Κύριος θα σου πη· «Εταίρε, πως εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου;» (Ματθ. 22,12). Χριστιανισμός ίσον «πίστις δι᾽ αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ. 5,6)». Και συνεχίζει: «Κάποιοι θέλησαν σε καταστατικούς νόμους να διακρίνουν διατάξεις και ιεροὺς κανόνες σε δογματικοὺς και σε ηθικούς, και τους μεν να καλύψουν με κύρος, τους δε ν᾽ αφήσουν ακάλυπτους. Η μοντέρνα ηθική βλέπετε κρατάει μόνο το «Αγαπάτε αλλήλους» (Ιω. 13,34), κι αφήνει τα άλλα. Ναι, το «Αγαπάτε αλλήλους» είνε η κορυφή, αλλὰ κορυφή χωρὶς βάσι δεν υπάρχει· υπάρχει η κορυφή, διότι υπάρχει ολόκληρος όγκος βουνού· και υπάρχει το «Αγαπάτε αλλήλους», διότι υπάρχουν τα δόγματα. Αν αφαίρεσης τα δόγματα, το «Αγαπάτε αλλήλους» θα καταντήσῃ σεξουαλικό ζήτημα. Όχι! το δόγμα απὸ την ηθική δεν χωρίζεται… Θα κρατήσουμε τὴν Ορθοδοξία.» [4].
Αγαπητοί, όλοι όσοι ήμασταν παρόντες στην εν λόγω εκδήλωση ακούσαμε το ομιλητή να ομολογεί ότι η ομιλία του αυτή δεν ήταν «κήρυγμα»! Μας ρώτησε, αν θυμάστε, ο Πατήρ ‘’Αυτά που σας είπα ήταν Κήρυγμα;’’, και απαντήσατε εν φωνή: «Όχι». Και πάλι μας είπε καταφατικά: ‘’Δεν ήταν κήρυγμα! κι όμως ήταν κήρυγμα’’… Αλλά και οι Φλωρινιώτες δεν άκουσαν τα λόγια τούτα του Πατρός, «ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ»; «(24:47) Βλέπεις τη γυναίκα σου βρε παιδί μου, γέλα! Το πρόσωπό σου πρέπει να λάμπει όταν βλέπει την γυναίκα σου. Αυτό είναι το φως! που σε φώτισε ο Θεός. Να της πεις: Εσύ είσαι ο άνθρωπός μου, χάρις σε ΄σένα νιώθω τον αντρισμό μου, χάρις σε ΄σένα είμαι πατέρας, χάρις σε ΄σένα νιώθω άντρας, χάρις σε ΄σένα έχω αξία! μου δίνεις τιμή! Δείξτω της αυτό! (25:11)»[3]… Μια ακόμη σκηνή από την ομιλία του στην Φλωρίνα έχει θέση και αξία να κατατεθεί εδώ και αφορά ένα παλληκάρι που «χώρισε». Ιδού: « (9:50) Και ένας με άκουσε, επειδή χώρισε με την κοπέλα που αγαπούσε. Ήτανε τέσσερα (4) χρόνια μαζί, είχανε μία σχέση και χωρίσανε! συμβαίνει αυτό, ε; Δεν ξέρω αν εδώ (ενν. στην Φλώρινα του Καντιώτη) χωρίζετε πρώτη φορά, στην Αθήνα χωρίζουνε. Ο κόσμος τσακώνεται, χωρίζει…, αρραβώνες διαλύονται, γάμοι! τέλος πάντων. Αυτός μπήκε λοιπόν μες την κατάθλιψη και στο κλάμα, στα «πατώματα», κι έβαλε, ε, πως τόπε, τραγούδια, «πονεμένα τραγούδια» για απογοητευμένους και μελαγχολικούς; Έψαξε τραγούδια, ήταν (ενν. τα τραγούδια) σε λίστα: «Τραγούδια για γλέντια», «τραγούδια θλιβερά», αυτός έβαλε για μελαγχολικούς και βγήκε μια ομιλία που είχα (ενν. με τίτλο): «Τα μελαγχολικά σου μάτια». Ακούει την ομιλία! έκλεγε αυτός για την κοπέλα που ‘χε χάσει, την πριγκίπισσα. Άκουγε την ομιλία! του φύγαν τα δάκρυα! Και λέει: Γιατί δεν κλαίω; Εγώ θέλω να κλαίω! Ήθελα κάποιον να με κάνει να κλαίω κι άλλο! Γιατί μου λέει: Πάτερ, ξέρεις τι είναι να χωρίσεις; Μεγάλο πράμα να χωρίσεις, να μην στο δώσει ο Θεός!... Είναι (του) λέω δύσκολο! είναι δύσκολο να χωρίσεις, να τσακώνεσαι, να πληγώνεσαι, να ξεριζώνεις την καρδιά σου, να, τέλος πάντων. (11:12)» [3].
Εννοείται ότι το παλληκάρι και η κοπέλα του «Ήτανε τέσσερα (4) χρόνια μαζί» και απλά «είχανε μία σχέση» και χωρίσανε!
Να λοιπόν τι είναι η αγωγή της καρδιάς!
Είναι η λεγόμενη αγωγή του συναισθήματος ή αλλιώς η συναισθηματική αγωγή, ό,τι δηλαδή έχει να κάνει με την γνωστή συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) που εδώ και 10 χρόνια διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία (και τα τελευταία τρία μαζί με τα άλλα αντισυνταγματικά και αντίχριστά βιβλία των σύγχρονων Θρησκευτικών και επιπλέον μαζί με τις ονομαστές θεματικές-σεξουαλικές εβδομάδες).
Πολύ φωτιστικός για όποιον έχει τα ώτα της καρδίας του ανοιχτά είναι και αυτός ο λόγος του ψυχίατρου Αρ. Α. Ασπιώτη περί σεξουαλικής διαφώτισης και αγωγής (που όπως θα ξέρετε αποτελεί το πρώτο τμήμα της Συναισθηματικής αγωγής)! Στο 44ο τεύχος (1961)με γενικό τίτλο «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ» και στη σελίδα 11 γράφει τα εξής: «Πολλοί, καθολικοί κυρίως, συγγραφείς, προτιμούν τον όρον «αγωγή του συναισθήματος» (education du sentiment) ο οποίος φαίνεται περισσότερο επιτυχής, διότι δεικνύει ότι δεν πρόκειται μόνον δια την αποκάλυψιν εις το παιδί των φυσιολογικών φαινομένων, αλλ’ ότι θ’ αποβλέπη κυρίως αυτή η αποκάλυψις εις την καλλιέργειαν του πνεύματός των, της καρδίας των, της θελήσεώς των, και θα τα προετοιμάζει εις το να διαβλέπουν, ν’ αγαπούν και να σέβονται το μεγαλείον της ζωής»…. Ό,τι εν ολίγοις ή εν πολλοίς διδάσκει ο Ιερέας Ανδρέας Κονάνος;
Πριν αναφερθούμε στα «επίπεδα αληθείας» όπου η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) και η αγωγή του συναισθήματος θεωρείται ως ένα ανώτερο είδος αγωγής, πιο υψηλό και πιο αληθινό από τα προηγούμενα συστήματα τα οποία απέτυχαν –όπως λένε- να ενώσουν, π.χ την οικογένεια, τις φυλές και τα έθνη ή που δεν κατόρθωσαν να εξαλείψουν τις αδικίες εντός της οικογένειας αλλά και την κοινωνική αδικία όλων των κρατών, καλό είναι να δούμε τι κοινό και όμοιο υπάρχει μεταξύ των κοινωνικών-ψυχολογικών τρόπων και λόγων του π. Ανδρέα και όλων εκείνων που πιστεύουν ότι ο «χωρισμός» μεταξύ των ζευγαριών, παντρεμένων και μη, οφείλετε «στην αυξανόμενη έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης»[5]! Ιδού και ένα δείγμα της γραφής αυτής:
«Οι σύμβουλοι παντρεμένων ζευγαριών παρατήρησαν από καιρό ότι, ώσπου να βρει το δρόμο προς το γραφείο τους, ένα ζευγάρι βιώνει αυτό το μοντέλο δέσμευσης-απομόνωσης, με εκείνον να παραπονιέται για τις «παράλογες» απαιτήσεις και τα ξεσπάσματά της κι εκείνη να μιλά για την αδιαφορία που της δείχνει σε ό,τι του λέει. Αυτό το συζυγικό φινάλε αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι σ’ ένα ζευγάρι υπάρχουν πράγματι δύο συναισθηματικές αλήθειες: η δική του και η δική της…
Όλα αυτά σημαίνουν ότι, σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες οδεύουν στο γάμο προετοιμασμένες για το ρόλο του «συναισθηματικού μάνατζερ», του ανθρώπου δηλαδή που είναι σε θέση να χειριστεί τα δικά του συναισθήματα και εκείνα των άλλων, ενώ οι άντρες εκτιμούν πολύ λιγότερο τη σημασία αυτού του στοιχείου για τη μακροημέρευση του γάμου τους…
ΣΥΖΥΓΙΚΑ ΛΑΘΗ:
Φρεντ: Πήρες τα ρούχα μου από το καθαριστήριο;
Ίνγκριτ: (κοροϊδευτικά) «Πήρες τα ρούχα μου από το καθαρηιστήριο;». Παρ’ τα μόνος σου τα αναθεματισμένα τα ρούχα σου απ’ το καθαριστήριο. Τι είμαι, υπηρέτριά σου;
Φρεντ: Δε νομίζω. Αν ήσουν υπηρέτρια, θα ‘ξερες τουλάχιστον να καθαρίζεις…
ΤΟΞΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ:
Τα παιδιά έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ο Μάρτιν, ο πατέρας τους, αρχίζει να εκνευρίζεται. Στρέφεται προς τη γυναίκα του, τη Μέλανι, και λέει με απότομο ύφος: «Χρυσή μου, δε νομίζεις πως θα έπρεπε να ησυχάσουν τα παιδιά;». Στην πραγματικότητα σκέφτεται: «Παραείναι ανεκτική μαζί τους». Η Μέλανι, αντιδρώντας στο θυμό του, νιώθει να την πλημμυρίζει οργή. Το πρόσωπό της σφίγγεται, τα φρύδια της σμίγουν σκυθρωπά και απαντά: «Τα παιδιά διασκεδάζουν, Ούτως ή άλλως, σε λίγο θα πάνε για ύπνο». Η δική της σκέψη: «Άντε πάλι, μουρμούρα». Τώρα ο Μάρτιν δείχνει φανερά εκνευρισμένος. Σκύβει απειλητικά με τις γροθιές σφιγμένες και λέει με πολύ ενοχλημένο ύφος: «Να τα βάλω τώρα στο κρεβάτι;». Σκέφτεται: «Μια ζωή αντιρρήσεις. Καλύτερα να αναλάβω εγώ». Η Μέλανι, τρομαγμένη ξαφνικά από την αγανάκτηση του Μάρτιν, λέει πειθήνια: «Άσε, θα τα βάλω έγώ για ύπνο τώρα». Σκέφτεται: «Έχει βγει από τα ρούχα του, μπορεί να χτυπήσει τα παιδιά. Ας υποχωρήσω καλύτερα.» [5]
Αν και δεν είναι του παρόντος ας εμφανίζουμε σύντομα ένα ακόμα «επίπεδο αληθείας» από την παραπάνω «συναισθηματική» πηγή! Στο 10ο κεφάλαιο, σελίδα 37, ο συγγραφέας Daniel Goleman ξεκινά με τον τίτλο: «Διοικώντας με την καρδιά» και οδηγεί σταδιακά τη σκέψη όλων των αναγνωστών ακολούθων του στα βασικά στοιχεία της «κοινωνικής νοημοσύνης»! Μέσα από μία ιστορία αεροπορικής τραγωδίας ο Daniel βγάζει το συμπέρασμα πως «Στο 80 τοις εκατό των αεροπορικών δυστυχημάτων οι πιλότοι κάνουν λάθη που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, ιδιαίτερα αν το πλήρωμα συνεργάζονταν πιο αρμονικά». Και συνεχίζει: «Ομαδική δουλειά, ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας, συνεργασία, συζήτηση και ελεύθερη έκφραση της άποψης του καθενός – βασικά στοιχεία κοινωνικής νοημοσύνης- αποκτούν πια πρωτεύοντα σημασία στην εκπαίδευση των πιλότων ταυτόχρονα με τις τεχνικές τους δεξιότητες» [5]! Για όλους όσους δεν κατάλαβαν καλό είναι να πούμε ότι οι σύγχρονοι θεολόγοι του καιρού μας έπαψαν να συμπεριλαμβάνουν στις ομιλίες τους δύο πράματα, ένα το όνομα «Ιησούς Χριστός» και ένα τον όρο «αμαρτία». Το μόνο που ξέρουν να λένε είναι ότι «οι πιλότοι κάνουν λάθη», ότι όλοι μας κάνουμε λάθη, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και ότι ο Θεός τα γνωρίζει αυτά, όπως π.χ. ότι στο τέλος ο Σαύλος θα γίνει… Καλά δεν θυμάστε την απάντηση που όλοι μαζί με μια φωνή εδώσατε; «Παύλος»!
Δηλαδή, αγαπητοί, οι γκουρού της «κοινωνικής νοημοσύνης» περνούν το μήνυμα των λαθών και όχι της αμαρτίας λόγω ότι Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ! Αλήθεια αυτό δεν ήταν το μήνυμα του π. Ανδρέα, ότι όλα είναι «λάθη»; Αλλά και ο στόχος του δεν ήταν μαζί με τις οικογενειακές συναισθηματο-δεξιότητες να περάσει σε 2.000 ακολούθους του το μήνυμα της «κοινωνικής νοημοσύνης», της «κοινωνικής δικαιοσύνης», κι ας σταματήσω εδώ να μην χαλάσω το κλίμα το καλό, αυτό το της χαράς των κρυφο-Οικουμενιστών…
Επειδή η όλη ιστορία δυστυχώς έχει σχέση με την ασθένεια του γκουρουϊσμού ή καλύτερα των «Πρώτων» (όλων εκείνων δηλαδή των σπουδαίων ανθρώπων και διδασκάλων του καιρού μας, θεολόγων , ψυχολόγων και ιατρών , επισκόπων, λαϊκών και κληρικών) καλό είναι να κλείσουμε τον πρώτο αυτόν σχολιασμό με τη φωνή του Καντιώτη που λέγει ότι «Αν αφαίρεσης τα δόγματα, το «Αγαπάτε αλλήλους» θα καταντήσῃ σεξουαλικό ζήτημα», και ότι «Κάποιοι» κάποτε στα πρώτα πανεπιστήμια της Αμερικής θέλησαν να ΧΩΡΙΣΟΥΝ το δόγμα από την ηθική…
Όχι! Το δόγμα απὸ την ηθική δεν χωρίζεται π. Ανδρέα… Στην Πτολεμαΐδα Θα κρατήσουμε την Ορθοδοξία όπως μας την δίδαξε ο πρώην επίσκοπος Φλωρίνης.
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11
[5] «Η συναισθηματική νοημοσύνη: Γιατί του «EQ» είναι πιο σημαντικό από το «IQ»;», Daniel Goleman, Τόμος Β, «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», Εκδόσεις «πεδίο», σελ. 12-22