Ο ΝΕΟ-ΦΑΝΑΡΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΑΝΑΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ «ΕΠΙΣΚΟΠΟ»;
Του Παναγιώτη Νούνη
Είναι λυπηρότατον το εκκλησιαστικό θέαμα όπου τις σεβαστός κρητικός Ιεράρχης της ημιαυτόνομης ιεράς Αρχιεπισκοπής της Κρήτης, ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας Νανάκης, να κοινωνεί εκκλησιαστικά με Σχισματικό «επίσκοπο».
Όποιος κοινωνεί με ακοινώνητους (δηλ. κατεγνωσμένους Σχισματικούς και Αιρετικούς) καταντάει και εκείνος ως ακοινώνητος. Αυτά μας εντέλει η Πατερική Θεολογία μέσω των θεοπνεύστων Ιερών Κανόνων.
Οι Ελλαδίτες Μητροπολίτες ένας-ένας από ιδιοτέλεια, δουλικό φρόνημα, ωφελιμιστικά και εθνοφυλετικά κριτήρια, αλλά και απο πνευματική δειλία και εσκοτισμό του νοός τους κλίνουν εγκάρδια γόνυ τω Βαάλ, σημειωτέον μάλιστα χωρίς κάν ιεροΣυνοδική διαγνώμη, προβαίνουσι, αυθαίρετα και ατομικά, υπέρ της αντικανονικής αναγνωρίσεως της δήθεν «Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας» και συνοδοιπορούσι με το νεοσύστατο εκκλησιαστικό Κανονικό Σχίσμα με την Εκκλησία της Ρωσσίας και την Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας.
Να σημειωθεί βέβαια ως εξ αρχής, ότι: η ημιαυτονομία της Εκκλησίας της Κρήτης (καθώς και το άλλο 2ο και 3ο εκκλησιαστικό καθεστώς των εν Μακεδονία «Νέων Χωρών» και εκείνον της Δωδεκανήσου κ.λπ.) είναι μία παλαιά παράνομη και αντικανονική ενέργεια, διότι η Κρήτη, η Μακεδονία και τα Δωδεκάνησά μας, πολιτικά ανήκουν στο ενιαίον Ελληνικό Κράτος μας, και άρα ιεροΚανονικά (=σύμφωνα με το Ιερό Κανονικόν Εκκλησιαστικό Δίκαιον και τους ιερούς Κανόνες) ο Κλήρος, ο Μοναχισμός και ο Λαός ανήκουν, εκκλησιαστικώς, στην Ιερά Αρχιεπισκοπήν των Αθηνών και πάσης της Ελλάδος, και όχι στο «αιχμάλωτο» και Αμερικανο-καθοδηγούμενο Οικουμενικό Πατριαρχείον της Κων/Πόλεως.
Παρ΄εκτός και αν η Κρήτη, οι «Νέες Χώρες», κ.λπ. δεν εμπίπτουν στο και «πάσης της Ελλάδος»... αλλά στο και πάσης... «Νεοφαναριώτικης πανΥφηλίου ή και πανΗλιθίου»!
Όσον αφορά τώρα για τον άγιο Αρκαλοχωρίου, είχα την τιμή κάποτε να τον έχω ως καθηγητήν μου στην Θεολογική Σχολήν του Α.Π.Θ. Μας δίδασκε Σύγχρονη Εκκλησιαστικήν Ιστορία. Ήταν καλός και αρκετά μεταδοτικός μπορώ να σας πώ. Δεν μου άρεσε, σαφώς, που ως επίσκοπος/καθηγητής, έλεγε φωνακτά, στα κορίτσια στις συμφοιτήτριές μου που μουρμούριζαν αραιά και πού, «βγάλτε τον σκασμό!». Δεν ήταν συμπεριφορά αυτή, πρός μαθητές/τριες, για Κληρικό της Εκκλησίας. Το γεγονός όμως, ότι είναι ειδικός στην Σύγχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία δεν τον κάνει, αυτομάτως, και ειδικό επιστήμονα στην Αρχαία και Σύγχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία των Σλαύων και του Ρωσσικού Χριστιανισμού.
Παπαγαλάκι είναι του Οικουμενιστικού Πατριαρχείου.
Να σημειωθεί, ωστόσον, ότι το διδακτορικό του, ο σεβασμιώτατος Αρκαλοχωρίου, το έλαβε από το Βατικανό (;!) μέ θέμα τον Αρχιμασσώνο οικουμενικό πατριάρχη Μελέτιον Μεταξάκη.
Ο άγιος Αρκαλοχωρίου, κοντολογίς, μας αποκρύβει στις ιστορικές φλυαρίες και μελέτες του, εντέχνως και μεθοδικά, τις σωρηδόν ιστορικές ρασπουτινιές, κακοδοξίες και αντικανονικές μοιχεπιβασίες του μακαρίτη πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη. Τον εξιδανικεύει μάλιστα σε δυσθεώρητα και πανυπερτέλεια ύψη, σχεδόν τον αγιοποιεί... τον θεωρεί, φαίνεται -ανάμεσα σε διάφορους άλλους ομόφρονες του και άσχετους στα θεολογικά πράγματα- και ως τον 13ον Απόστολον του Οικουμενισμού!...
Αγιοποιείστε λοιπόν, το εν λόγω εκκλησιομάχο και συγκρητιστικό τέρας του Άδου, σεβασμιώτατε, εκεί στο Αρκολοχώρι, κάντε του σας παρακαλώ πολύ και την αγιογραφημένη εικόνα του και προσκυνάτε τον εβδομηκοντάκις επτά την ημέρα. Το ξέρω ότι θα ησυχάσει η ψυχούλα σας και θα ανταμοιφθείτε, πλουσίως, για τις πολύτιμες υπηρεσίες σας στην Εκκλησία της Κρήτης και από τους πατρώνους σας στο Φανάρι.
Ο πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, αξιότιμοι φίλοι/ες αναγνώστες/τριες μας, ήταν αυτός που ως Μητροπολίτης Αθηνών κυνηγούσε αδίκως τον Άγιο Νεκτάριο. Ο Μεταξάκης, ήταν αυτός που συλλειτουργούσε με άμφια στην Αμερική μαζί με ετερόδοξους παπικούς και προτεστάντες στους ανίερους ναούς τους. Ο οικουμενικός πατριάρχης Μ. Μεταξάκης, ήταν αυτός που αυθαίρετα και αντικανονικά, ανεγνώρισε, την ιερωσύνη και την δήθεν Αποστολική Διαδοχή των Αγγλικανών ιερέων. Οι Νεοφαναριώτες εξάλλου το έχουν για μέγα καύχημα και το ευαγγελίζονται με χαράν μεγάλη στο βιογραφικό του μέσα στην επίσημη Ιστοσελίδα του Πατριαρχείου της Κων/Πόλεως. Έχουν οι Αγγλικανοί προτεστάντες ιερωσύνη; Από που εκπηγάζει άραγε; Από που την αντλούσι; Από την Μεγαλειοτάτη Βασίλισσα της Αγγλίας κυρίαν Ελισσάβετ; Θα μας τρελάνουν, ομοθυμαδόν, οι νεοΒαρλααμίτες και οικουμενιστές Νεοφαναριώτες;
Αποφεύγει επίσης, ο Νανάκης, να ομολογήσει την ιστορική αλήθεια, ότι ο κρητικός πατριάρχης Μ. Μεταξάκης ήτο, είναι και παραμένει στις συνειδήσεις των απανταχού ορθοδόξων Χριστιανών, είτε Νεοημερολογιτών είτε Παλαιοημερολογιτών, ως μιά σημαίνουσα Νεοφαναριώτικη πηγή και εστία εκκλησιαστικής μόλυνσης για το παν-Οικουμενικό Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας, διότι ο ταλαίπωρος πατριάρχης Μεταξάκης, επέβαλε αυταρχικά, ετσιθελικά, αντικανονικά, αντισυνοδικά, ελέω της Αγγλοαμερικανικής φιλίας, με ένα απλό «Πανορθόδοξο Συνέδριο» το Ημερολογιακό Σχίσμα του 1924.
Άραγε, τα ίδια και τρις-χειρότερα δεν πράττει σήμερον και ο διάδοχος του Μεταξάκη, ο οικουμενικός πατριάρχης μας ο κ. Βαρθολομαίος; Ο γράφων μελέτησε στο πρόσφατο παρελθόν, προσεκτικά, τόσον την διατριβή του Αρκαλοχωρίου όσον και τα Πατριαρχικά Πρακτικά του «Πανορθόδοξου Συνεδρίου». Το τί βρήκα μέσα δεν λέγεται.
Ο Αρκαλοχωρίου είναι καλός ιστορικός, αλλά δυστυχώς γράφει σύμφωνα με την παγιωμένη Νεοφαναριώτικη προπαγάνδα. Είναι αρκετά δύσκολο να ιχνηλατήσει κανείς ως αντικειμενικός ερευνητής/ιστορικός την αλήθεια μέσα σε ιστορικο-θεολογικές διατριβές, όταν εμφιλοχωρεί κατά κόρον η αλγεινή προπαγάνδα του Βατικανού και του Φαναρίου. Έχω μελετήσει τα βιβλία του περί του Βενιζέλου και του Μεταξάκη. Καλύτερος και πνευματικότερος άνθρωπος δεν έγινα αν και απέκτησα πλούσιο ιστορικό γνωσιολογικό υπόβαθρο περί της Νεοφαναριώτικης εκκλησιαστικής και πολιτικής διπλωματίας.
Το απεχθές σύστημα του Νανάκη, για Επίσκοπον της Εκκλησίας, δεν είναι μόνον τα προλεχθέντα μας, αλλά είναι μάλιστα, ότι έχει μία ιδιαίτερη τοπικιστική μανία ή αν θέλετε μια εθνοφυλετική συν-κρητιστική ψύχωση να αγιοποιήσει σώνει και καλά ένα ακόμη τερατάκι του Άδου, τον αντίχριστο ψευδοΛογοτέχνη Νίκο Καζαντζάκη.
Μόνο αυτό να έγραφα, θα ήτο ίσως υπέρ-αρκετό, φαντάζομαι, για να καταλάβετε οι τίμιοι αναγνώστες/τριες μας τον τζούφιο και οινο-πνευματικό φλοιό του εν λόγω περίφημου εκκλησιαστικού ανδρός.
Το «Ημερολογιακό Ζήτημα» (παρόμοια ιστορία με το σύγχρονο «Ουκρανικό Ζήτημα») επιβλήθηκε το 1924, πραξικοπηματικά, υπό του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Μελέτιου Μεταξάκη, διότι το καταχθόνιο σχέδιο ήταν να συν-εορτάζουμεν, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί μαζί με τους παπικούς, μαζί με τους Λουθηροκαλβίνους (Προτεστάντες) και Αγγλικανούς, εν πρώτοις τα Χριστούγεννα και άλλες θρησκευτικές εορτές... μέχρις ωριμάσουν τα πράγματα για να φτάσουμε και σε κοινό Πασχάλιο εορτασμό μαζί τους.
Ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, ευσεβείς και ασεβείς, θρήσκοι και ετερόθρησκοι, θεϊστές και άθεοι, να κάνουμε αγκαλιά Πασχαλιές και «Χριστός Ανέστη»! Αυτό ήτο, είναι και παραμένει ως το λαμπρότατον καταληκτικό σχέδιον της σατανόπνευστης και αντίχριστης Οικουμενιστικής Κινήσεως.
Καί τότε ακριβώς, πρίν 100 χρόνια σχεδόν, το Οικουμενικό Πατριαρχείον μέσω αναξίου εκπροσώπου του (του Μεταξάκη) θεμελίωσε ένα Κανονικό Σχίσμα (με την βίαιη και αντιεκκλησιαστική μεταβολή του Παλαιού Ημερολογίου στο ευρωπαϊκό Νέον Ημερολόγιο), έτσι διαιρέθηκαν με αυτόν τον πατριαρχικό δάκτυλο οι Τοπικές Εκκλησίες και οι ορθόδοξοι εν Χριστώ αδελφοί, σε Παλαιοημερολογίτες και Νεοημερολογίτες.
Αυτή η πικρή τραγική αλήθεια δεν λέγεται υπό των Νεοφαναριωτών. Τί να πούν; Ούτε κάν την πανορθόδοξη θεραπεία του Ημερολογιακού Σχίσματος δεν τόλμησαν οι αθεόφοβοι και θεομπαίκτες μέχρι στιγμής να διενεργήσουν, αντ΄αυτού οι ίδιοι οι οικουμενιστές Νεοφαναριώτες, δημιουργούσι και διενεργούσι υπερόριον εισπήδησιν και Νέο Εκκλησιαστικό και Κανονικό Σχίσμα με την Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας και με την Εκκλησία της Ρωσσίας. Διαιρούν και πάλιν, πάλιν και πολλάκις, διαιρούν και βασιλεύουν την ορθόδοξη Οικουμένη σε δύο και βάλε αντιμαχόμενα στρατόπεδα.
Βέβαια, επειδή μόλις έγραψα εξ ιστορικής απόψεως και συνοπτικά περί του Ημερολογιακού Σχίσματος, γνωρίζω ότι πάσης φύσεως α-νόητοι θεούσοι και θεούσες θα με συκοφαντώσι ότι είμαι Παλαιοημερολογίτης και Σχισματικός.
Είπαμεν το ξαναλέμεν, ότι η ηλιθιότητα είναι άπειρη, καθότι το Σύμπαν έχει και τα όριά του.
Γιά να δούμεν όμως, τι λαλεί ακριβώς το επίσημο σημερινό ανακοινωθέν του μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου:
«Πανηγυρικά συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς, Αρκαλοχωρίου Ανδρέας (Εκκλησία Κρήτης) και Ολβίας Επιφάνιος (Εκκλησία Ουκρανίας) στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Ενορία Θραψανού. Τον Θείο λόγο κήρυξε στον πανηγυρικό Εσπερινό και στη Θεία Λειτουργία ο Επίσκοπος Ολβίας Επιφάνιος. Αναφέρθηκε με πατερική τεκμηρίωση στο νόημα και στο μήνυμα της μεγάλης εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο Αρκαλοχωρίου Ανδρέας, ευχαρίστησε τον Ολβίας Επιφάνιο και αναφέρθηκε στον Τίμιο Σταυρό ως σύμβολο αγιοπνευματικής ενότητας, αγάπης και ειρήνης, από τη χάρη και το έλεος του Κυρίου μας που καθηλώθηκε στον Τίμιο Σταυρό. Η ειρήνη και η ενότητα της Εκκλησίας, δεν είναι δυνατόν να κλονίζεται επειδή το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στο πλαίσιο άσκησης των κανονικών δικαιοδοσιών του, κατέστησε στον 21ο αιώνα αυτοκέφαλη την Εκκλησία του ανεξάρτητου κράτους της Ουκρανίας, όπως στον 19ο και 20ο αιώνα, είχε παραχωρήσει τόμους αυτοκεφαλίας στις Εκκλησίες: Ελλάδος, Σερβίας, Ρουμανίας Βουλγαρίας και Αλβανίας, ενώ το 1590 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Β’ ανακήρυξε σε Πατριαρχείο την Ρωσική Εκκλησία, η οποία έλαβε τη 5η θέση μετά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία».
Αυτά λοιπόν είναι τα εκκλησιαστικά νέα μας από την Κρήτη!
Ο «επίσκοπος» Ολβίας κ. Επιφάνιος ανήκει ή δεν ανήκει στην «Νέα Εκκλησία» της «Αυτοκέφαλης Εκκλησίας» της Ουκρανίας; Αν πράγματι ανήκει τότε είναι Σχισματικός. Ο κανονικός επίσκοπος της Εκκλησίας της Κρήτης ο Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας γιατί κοινωνεί εκκλησιαστικά με Σχισματικό «επίσκοπο»;
Υπάρχουν ιεροί Κανόνες που να οικονομούν την εκκλησιαστικήν κοινωνία Κανονικών Επισκόπων μετά Σχισματικο-αιρετικών και αυτοχειροτόνητων «κληρικών»; Έχει αναγνωρίσει η Εκκλησία της Κρήτης, και δη εν Συνόδω, την «Αυτοκεφαλία» της «νέας Εκκλησίας» των Σχισματικών Ουκρανών; Γιατί ο Νανάκης προβαίνει τότε σε τέτοιες σκανδαλώδεις, εξάπαντος διαιρετικές και σχισματικές ενέργειες;
Μήπως έχει το εκκοσμικεύμενο, το πλανεμένο και σχισματικό φρόνημα καθώς και την συν-κρητιστική «διευρημένη αντίληψη» (μασωνοκινούμενη) του Μεταξάκη; Ή μήπως ενεργεί όσα ενεργεί διότι είχε μέντορά του τον αντίχριστο και βλάσφημο Καζαντζάκη;
Γιατί την ημέρα της εορτής του Τιμίου Σταυρού, ο Νανάκης, ξανασταυρώνει τον Θεάνθρωπο Χριστόν, με τέτοια λογής αντικανονική ενέργεια διά της εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους Σχισματικούς; Γιατί πρότεινε του Σχισματικού κ. Επιφάνιου να κηρύξει; Οι Σχισματικοί τί είδους κήρυγμα κάνουν; Ιερό ή ανίερο;
Το ανεπαίσθητο, σε αδύνατα πνευματικά και λογικά αισθητήρια, καθώς και το άκρως δηλητηριώδες κερασάκι στην τούρτα που μας την προσφέρουν οι πανούργοι και κερκοπίθηκοι νεοΦαναριώτες, είναι, το αμέσως επόμενο προπαγανδιστικό αηθέστατο ψευδολόγημα:
«Η ειρήνη και η ενότητα της Εκκλησίας, δεν είναι δυνατόν να κλονίζεται επειδή το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στο πλαίσιο άσκησης των κανονικών δικαιοδοσιών του, κατέστησε στον 21ο αιώνα αυτοκέφαλη την Εκκλησία του ανεξάρτητου κράτους της Ουκρανίας...»
Και ερωτώ σύμφωνα με την κοινή λογική:
1. Το ανεξάρτητο κράτος της Ουκρανίας, είναι Κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κων/Πόλεως; Από πότε παρακαλώ; Να μας απαντήσει ιστορικά και τεκμηρειωμένα ο άγιος Αρκαλοχωρίου, ως ιστορικός, για να δούμε εκεί πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
2. Άλλο ένα ερώτημα: Η Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, που διατηρεί εκκλησιαστική κοινωνία με την Εκκλησία της Ρωσσίας και μέχρι πρότινος και με την Κων/Πολη, είναι Κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κων/Πόλεως; Από πότε παρακαλώ; Να μας απαντήσει ως ιστορικός ο σεβ. κ. Νανάκης.
Ποιά είναι άραγε η μόνη αλήθεια και το μοναδικό αντιοφικό αντίδοτον της φαρισαΐζουσας και νεοΦαναριώτικης προπαγάνδας;
1. Η μοναδική αλήθεια είναι, ότι: το πολιτικό Κράτος της Ουκρανίας ΔΕΝ ανήκει στην Κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κων/πόλεως.
2. Η μόναδική αλήθεια είναι, ότι: η Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, που διατηρεί εκκλησιαστική κοινωνία με την Εκκλησία της Ρωσσίας και μέχρι πρότινος και με την Κων/Πολη, ΔΕΝ ανήκει στην Κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κων/Πόλεως.
Άρα, συνεπάγεται λογικά, το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, το εκκλησιολογικό και κανονολογικό ερώτημα:
Τί δουλειά έχει τότε, το Οικουμενικό Πατριαρχείον της Κων/Πόλεως, σε ξένη κρατική υπόσταση και σε ξένη εκκλησιαστική επαρχία, όπου ως γνωστόν, και κυρίως την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Κιέβου και πάσης Ουκρανίας, την έχει αποκλειστικά και ΜΟΝΟΝ η Εκκλησία της Ρωσσίας μετά της θυγατρός αυτής Κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας;
Η μοναδική αλήθεια είναι, η ακριβώς αντίθετη όπως μας την παρουσιάζει ο Νανάκης και ο σχισματικός Επιφάνιος.
Η μόνη αλήθεια έχει ως εξής: Η ειρήνη και η ενότητα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, είναι δυνατόν να κλονίζεται, διότι κακόγνωμα και κακόβουλα το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στο πλαίσιο μιάς σκόπιμα διαιρετικής και διχαστικής γεω-πολιτικής άσκησης επί τη βάσει των ΜΗ κανονικών δικαιοδοσιών του, κατέστησε μέσω ανίερης σύγκρασις στον 21ο αιώνα ως δήθεν «αυτοκέφαλη» (γράψτε κατ΄ακρίβεια κακοκέφαλην και υβριδικά δικέφαλην) την «Νέαν Εκκλησία» (=ομάδες Σχισματικών) του ανεξάρτητου κράτους της Ουκρανίας, συνεργαζόμενο το ίδιο το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, μετά των Σχισματικών, των Ελληνόρυθμων Καθολικών (δηλ. Ουνιτών), των Νεοναζί, και σωρηδόν άλλων μπουμπουκιών και λεγομένων ως αυτοχειροτόνητων και εθνοφυλετιστών «Χριστιανών» της Ουκρανίας.
Αυτή και μόνον αυτή, είναι εν περιλήψει και εν τάχει η μόνη εκκλησιαστική αλήθεια περί του Ουκρανικού Ζητήματος.
Όλα τα υπόλοιπα τα διαβάζουμε και τα ακούμε φίλοι και φίλες βερεσέ.
Του Παναγιώτη Νούνη
Θεο-Λογικός και Θρησκευτικός Στοχαστής