ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΣΗΜΕΡΑ
Θέμα: Η θεωρία του «Κοινωνικού φύλου»
«Μην τολμήσετε τα έργα των Σοδόμων, διά να μην πάθετε τα παθήματα των Σοδόμων» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σήμερα που γράφω, Πέμπτη 29 Αυγούστου, είναι η μνήμη του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Xθες το βράδυ ψάλαμε τον Εσπερινό κατανυκτικά στο μοναδικό μοναστήρι αποτειχισμένων Πατέρων, και ήτανε μοναχά δυο - τρεις άνδρες και μία γυναίκα. Σήμερα το πρωί ψάλαμε τη λειτουργία πάλι με λίγους προσκυνητές. Αν και τα μαγαζιά στην πόλη της Πτολεμαΐδας δεν ήτανε ανοιχτά - ο άγιος τυγχάνει πολιούχος αυτής - η προσέλευση ήταν μικρή, σαν να μην ήτανε η γιορτή του πιο μεγάλου αγίου της Εκκλησίας μας του οποίου το κύριο έργο ήταν ο έλεγχος της αμαρτίας και μαζί της υποκρισίας - αποστασίας του λαού του Θεού από τις πατρογονικές του εστίες και αιώνιες αξίες.
Αγαπητοί, δανείστηκα αρκετά λόγια του μακαριστού Φώτη Κόντογλου και ένωσα μ’ αυτά την φωνή μου λόγω του ότι περισσότερο από ποτέ άλλοτε έχουμε ανάγκη της προστασίας των αγίων Πατέρων μας, μιας και στις ημέρες μας οι εργάτες της ανομίας εργάζονται φανερά τα έργα των Σοδόμων. Τα έργα δηλαδή των «ασεβών» που δογματίζουν υπέρ της ανηθικότητας και των ομοφυλοφίλων, που δειγματίζουν τη νέα θεωρία του κοινωνικού φύλου ακόμη και μέσα στα ελληνικά σχολεία εν είδει θεματικής εβδομάδας.
Είθε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, αυτό «το χελιδόνι που έφερε την άνοιξη στον αμαρτωλό τον κόσμο, οπού τον έδερνε Χειμώνας βαρύς» (Φώτης Κόντογλου) να γίνει ο προστάτης αυτού του έργου που σκοπό έχει να αναδείξει την πραγματικότητα της σχολικής και κοινωνικής ζωής μας, εν έτει 2019 και εν σχέσει με τη νέα σοδομιτική θεωρία περί βιολογικού και κοινωνικού φύλου. Είθε ο άγιος και παρθένος μαθητής του Κυρίου μας «να οδηγήσει τα πόδια μας σε δρόμο ειρήνης» (Λουκ. α΄, 5-80) σε μία εποχή όπου οι αληθινοί ρήτορες του μίσους και του πολέμου παρουσιάζονται ως «ποιμένες προβάτων», ως άνθρωποι της επιστήμης και μάλιστα της θεολογικής.
Έχοντας κατά νου την προφητική φράση «Εμίσησάν με δωρεάν» ( Ιω. ΙΕ´ 25) και μαζί τον λόγο του Λόγου και Θεανθρώπου Ιησού Χριστού ότι οι μαθητές του θα μισηθούνε για το όνομά Του από ανθρώπους που είναι κοσμικοί και φιλαμαρτήμονες, προχωρούμε στην περιγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας (περί «κοινωνικού φύλου») όπως αυτή υπάρχει και όχι όπως ορισμένοι από εμάς την φανταζόμαστε ή όπως κάποιοι άλλοι μας την παρουσιάζουν. Προχωρούμε λοιπόν στην περιγραφή εκείνων των πραγματικών ιστορικών γεγονότων - ιδεών που υπάρχουν και που δεν είναι παρατηρήσιμα από εκείνους τους οφθαλμούς τους απογυμνωμένους από Θείο Φωτισμό, εννοείται λόγω έλλειψης φόβου Θεού, που σημαίνει δογματική και ηθική εκτροπή.
Μία Θεία Βοήθεια εν σχέσει με τα έργα των ασεβών και των ομοφυλοφίλων απαραίτητη στο ξεκίνημά μας αυτό αποτελούν τα παρακάτω εισαγωγικά λόγια πάνω στην Καθολική επιστολή του αποστόλου Ιούδα, μία επιστολή που βρίσκεται τελευταία στην σειρά των επιστολών της Αγίας Γραφής και που μετά το δοξολογικό τέλος της αρχίζει το τελευταίο «Βιβλίο» της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Ιδού:
« Η επιστολή απευθύνεται «προς τους αγαπημένους που κάλεσε ο Θεός Πατέρας και διατηρεί κοντά στον Ιησού Χριστό». Ο συγγραφέας αναγκάστηκε να στείλει εσπευσμένα την επιστολή αυτή εξαιτίας των αιρετικών που εμφανίστηκαν στους κόλπους της Εκκλησίας και αποτελούσαν με τη διδασκαλία τους και τη φιλελεύθερη ζωή τους κίνδυνο για τους πιστούς. Ζητεί από τους Χριστιανούς παραλήπτες «να συνεχίσουν τον αγώνα για την πίστη, που μια για πάντα δόθηκε στο λαό του Θεού» (στ. 3). Οι αιρετικοί χαρακτηρίζονται ως «ασεβείς», διότι παρερμηνεύουν τη Χάρη του Θεού, θεωρώντας την ως δικαιολογία για την ανήθικη ζωή τους και αρνούνται «ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός Κύριος μας» (στ. 4). Υπενθυμίζει τις σκληρές τιμωρίες του Θεού προς τους ασεβείς κατά το παρελθόν και προειδοποιεί ότι και για τους αιρετικούς αυτούς έρχεται η αυστηρή τιμωρία του Θεού, εφόσον μιμούνται τις αμαρτίες των ασεβών του παρελθόντος. Προτρέπει τους αναγνώστες να ενθυμούνται «τα προφητικά λόγια των Αποστόλων του Κυρίου», τους συμβουλεύει και τελειώνει την επιστολή με δοξολογία στο Σωτήρα Θεό. Με όσα γράφει ο ιερός συγγραφέας δέχεται ότι ο Χριστιανισμός δεν περιορίζεται μόνο στην καθαρότητα του δόγματος αλλά εκτείνεται και στην καθαρότητα του ήθους. Το ένα χωρίς το άλλο δεν αποτελεί ολοκληρωμένο Χριστιανισμό, πράγμα άλλωστε που με διαφορετική ορολογία και διαφορετικές παραστάσεις υπογραμμίζουν όλοι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης.» (http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Katholikes_epistoles.htm#Epistolh_Iouda)
Ως επίμετρο αυτού του προλογικού σημειώματος αλλά και ως μέτρον άριστον της δικής μας εργασίας καταθέτουμε τα λόγια του τελευταίου αγαπημένου μας επισκόπου, του π. Αυγουστίνου Καντιώτη, λόγια που κανονίζουν τη σκέψη όλων μας για το εν λόγω θέμα μας που είναι διπλό και αφορά την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας και μαζί την αίρεση των «ασεβών» (ενν. των ψευδοθεολόγων των ημερών μας που δικαιολογούν την ομοφυλοφιλία και που επιδιώκουν να αποσπάσουν ακόμη και τις «ευλογίες» της ορθόδοξης Εκκλησίας του Αναμάρτητου Ιησού Χριστού). Ιδού:
«Όταν, ἀγαπητοί μου, στὴν ὄχθη τοῦ Ἰορδάνου ἀκούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ ἀσκητοῦ, τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας, στὴν ἐξουσία ἦταν ἐγκληματίες. Διοικητὴς τῆς Γαλιλαίας καὶ Περαίας, τετράρχης βασιλιᾶς, ἦταν ὁ Ἡρῴδης ὁ Ἀντίπας. (Ο πονηρός βασιλιάς) πιάστηκε σὲ φοβερὴ παγίδα. Παγίδα γιὰ τὸν Ἡρῴδη ἔγινε μία γυναίκα, ἡ περιβόητη Ἡρῳδιάδα. Αὐτὴ ἦταν ἡ νόμιμη σύζυγος τοῦ Φιλίππου, τοῦ ἀδελφοῦ του, κατώρθωσε ὅμως νὰ μπλέξῃ σὲ αἰσχρὸ ἔρωτα αὐτόν, τὸν κουνιάδο της καὶ βασιλιᾶ· κι αὐτὸς ἐξ αἰτίας της ἔδιωξε ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα τὴ νόμιμη σύζυγό του, τὴν κόρη τοῦ Ἀρέθα ἡγεμόνα τῆς Ἀραβίας, καὶ πῆρε τὴν Ἡρῳδιάδα. Ἔτσι μία μοιχαλίδα ἀνακηρύχθηκε βασίλισσα. Βασίλισσα τίνος; Ἑνὸς λαοῦ θεοκρατικοῦ. Δὲν ὑπῆρχε χειρότερο παράδειγμα γιὰ τὶς γυναῖκες τοῦ Ἰσραήλ, μεγαλύτερη πρόκλησι γιὰ τὸ λαὸ ποὺ εἶχε λάβει στὸ Σινὰ ὡς αἰώνιο κώδικα τῆς ζωῆς του τὶς πλάκες τοῦ Δεκαλόγου. Κι ἐρχόταν τώρα μιὰ γυναίκα νὰ ποδοπατήσῃ δημοσίως τὸν ἠθικὸ νόμο, νὰ θρυμματίσῃ τὶς πλάκες. Καὶ μόνο αὐτό; Ἡ μοιχαλίδα, ποὺ κατὰ τὸ Νόμο θά ᾽πρεπε νὰ ὁδηγηθῇ ἔξω ἀπ᾽ τὴν πόλι καὶ νὰ λιθοβοληθῇ, ἔφτασε νὰ τιμᾶται τώρα καὶ νὰ δοξάζεται ὡς βασίλισσα. Ὁ Ἡρῴδης διατάζει· Λαέ, προσκύνησε τὴ μοιχαλίδα ὡς βασίλισσα!
(…) Τὸ σκάνδαλο ἦταν τεράστιο. Ὁ λαὸς τὸ ἔβλεπε, τὸ συζητοῦσε κρυφά, ἀλλὰ δημοσίως δὲν εἶχε τὴ δύναμι νὰ τὸ ἀποδοκιμάσῃ. Παντοῦ ὑπῆρχαν κατάσκοποι τῶν ἀνακτόρων. Νὰ βρίσῃ κανεὶς τὴν Ἡρῳδιάδα;
(…) Δυστυχῶς σὲ ἐποχὲς κοινωνικῆς ἐκλύσεως ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν ταχθῆ γιὰ τὴν περιφρούρησι τῶν ἀξιῶν μεταχειρίζονται ἠπιότητα, εὐγένεια, κολακεία, γιὰ νὰ καλύψουν τὴ σκανδαλώδη ζωὴ τῶν μεγάλων… Μήπως καὶ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν ὑπάρχουν μελανὲς σελίδες, περιπτώσεις ποὺ ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία ὑπέκυψε σὲ παράνομες καὶ ἀντικανονικὲς θελήσεις ἰσχυρῶν καὶ παρὰ τὸ νόμο τοῦ Κυρίου ἐξέδωσε διαζύγια καὶ εὐλόγησε γάμους;
(…) Ὁ προφήτης ὅμως τολμᾷ. Ὅταν στὴν αὐλὴ τοῦ Ἡρῴδη ξέσπασε τὸ σκάνδαλο, ἦταν στὴν ἀκμὴ τῆς δράσεώς του ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ἔφτασε στ᾽ αὐτιά του ἡ εἴδησι καὶ ταράχθηκε. Τί ἔπρεπε νὰ κάνῃ; νὰ σιγήσῃ ἢ νὰ ἐλέγξῃ;… Ὁ Ἰωάννης δὲν προτίμησε τὴ σιγὴ καὶ συγκάλυψι. Δὲν ἦταν ἄνθρωπος τῶν ἑλιγμῶν καὶ συμβιβασμῶν. Ὄχι. Βάδισε μὲ εὐθύτητα. Μόλις ξέσπασε τὸ σκάνδαλο, γοργὸς σὰν ἀετός, ἀνέβηκε στὰ ἀνάκτορα καὶ ἔρριξε τὸν κεραυνό. Κεραυνὸς ἦταν οἱ λίγες ἐκεῖνες λέξεις ποὺ εἶπε στὸν Ἡρῴδη· «Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)» (https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=50786).
«ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΥΛΟ»
«Παγίδα γιὰ τὸν Ἡρῴδη ἔγινε μία γυναίκα…» (π. Αυγουστίνος)
Τότε, για τον βασιλιά Ηρώδη έγινε παγίδα μία γυναίκα, η περιβόητη Ηρωδιάδα. Σήμερα παγίδα για Ακαδημαϊκούς, Υπουργούς και Εκπαιδευτικούς, έγινε και πάλι «μία γυναίκα» ή καλύτερα ένα γυναικείο κίνημα με το περιβόητο όνομα «Φεμινισμός» (ή καλύτερα "Κίνημα Ηρωδιάς")!
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11
Πέμπτη 29 Αυγούστου, μνήμη του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.