Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ «ΒΙΒΛΙΟΥ» ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΤΗΣ Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Ο τίτλος του αντισυνταγματικού «Φακέλου μαθητή» της Ε’ Τάξης του Δημοτικού είναι : «Ο κόσμος της θρησκείας: Ανακαλύπτουμε κείμενα, μνημεία, τόπους και γεγονότα».
Σχόλια:
Α'. Δεν γίνεται λόγος για τον κόσμο των θρησκειών αλλά για τον κόσμο της θρησκείας. Για τους εμπειρογνώμονες συγγραφείς του Φακέλου αυτού που αποτελεί «έντυπο προσωρινό υλικό στα Θρησκευτικά» (σελ. 2) είναι δεδομένο το ότι ΟΛΕΣ οι θρησκείες είναι ένα και το αυτό. Και που στηρίζουν την ιδέα αυτή; Στο ότι εξετάζουν ΟΛΕΣ της θρησκείες από απόψεως Ιστορικότητας. Όπως «Η Εκκλησία του Χριστού μπαίνει στην ιστορία» (Τίτλος 5η Θεματικής ενότητας, Φάκελος Μαθητή Ε’ Δημοτικού, σελ. 84) έτσι κάθε θρησκεία. Όλες έχουν μια ημέρα γενέθλια (αυτό τις καθιστά αυτόματα «ιστορικές Εκκλησίες»!) και καλούνται οι μαθητές και οι μαθήτριες να ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ κείμενα (Ιστορικά και όχι ιερά κείμενα), μνημεία (Ιστορικά και όχι ιερά μνημεία), τόπους (Ιστορικούς και όχι ιερούς) και γεγονότα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από άποψη Ιστορική. Αν προσέξουμε και πάλι τον γενικό τίτλο του «βιβλίου» παρατηρούμε ότι οι μαθητές ΟΛΟΙ μαζί (ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής, φύλου, κτλ.) ανακαλύπτουν ό,τι οι άνθρωποι του ΚΑΙΡΟΥ συμπεριλαμβάνουν στον εν λόγω «Φάκελο». Ας μην ξεχνούμε ότι η ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας που πηγάζει από την Αγία Τριάδα και εκτείνεται εις τους αιώνες των αιώνων «Αποκαλύπτεται» και δεν ανακαλύπτεται.
Β'. Προσοχή! Σε όλες της «Δραστηριότητες» οι μαθητές και οι μαθήτριες εργάζονται ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ σε ομάδες ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων . Θυμίζω και πάλι ότι ο τίτλος του "βιβλίου" χρησιμοποιεί το ρήμα «Ανακαλύπτουμε» (ενν. κείμενα, μνημεία, τόπους και γεγονότα) που δηλώνει ό,τι είπα. Δηλαδή την ΟΛΙΣΤΙΚΗ αντίληψη της ιστορίας , που σημαίνει όχι πλέον των θρησκειών αλλά «της θρησκείας». Το θέμα εδώ είναι το αν αυτός ο «κόσμος της θρησκείας» είναι δημιούργημα Αυτού που έπλασε τον κόσμο, δηλαδή αν η ύπαρξη των ποικίλων θρησκειών αλλά και των αιρετικών «ιστορικών εκκλησιών» ήταν Θέλημα του αληθινού Θεού, άπαγε της βλασφημίας. Χάρη ιστορίας αναφέρουμε μία τέτοια δραστηριότητα, την ΠΡΩΤΗ από την 5η Θεματική ενότητα με τίτλο: «Η Εκκλησία του Χριστού μπαίνει στην ιστορία». Ιδού: «Βρισκόμαστε και εμείς με το υπόλοιπο πλήθος την ημέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα. Μετά το τέλος της ομιλίας του αποστόλου Πέτρου περιγράφουμε τα συναισθήματα που νιώσαμε στην ομάδα μας. Μετά γράφουμε σε ένα χαρτί με μία λέξη το βασικό συναίσθημα που αισθάνθηκε κάθε μέλος της ομάδας. Ένας εκπρόσωπος από κάθε ομάδα διαβάζει αυτά που έγραψε η ομάδα του στην ολομέλεια της τάξης. Τέλος γράφουμε ΟΛΕΣ τις λέξεις – συναισθήματα σε μεγάλο χαρτί του μέτρου με τίτλο «Πεντηκοστή- Η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας».» (Σελ. 90). Αυτή η δράση- δραστηριότητα έχει λογικά στοιχεία διαλογισμού, Όμως το πρόβλημα είναι ΑΛΛΟ και πιο μεγάλο. Ποιο; Ότι το είδος αυτής της Αγωγής έχει περισσότερο σχέσει με την παραγωγή σκέψεων και συναισθημάτων (εναντίων της αδικίας και μάλιστα της κοινωνικής). Το είδος αυτό ονομάζεται «αγωγή του συναισθήματος» ή «συναισθηματική διαπαιδαγώγηση». Αυτό το είδος αγωγής έχει σχέσει με «καλές Πρακτικές» που «Λειτουργούν», έχουν δηλαδή άμεσα και μετρήσιμα αποτελέσματα. Φυσικά εδώ να πούμε ό,τι λέγει ο π. Σεραφείμ Ρόουζ για την μαγεία, ότι δηλαδή οι ψυχοτεχνικές μέθοδοι και πρακτικές λειτουργούν αλλά είναι μαγεία . Ο χρυσός κανόνας ως αποτέλεσμα των θείων λόγων του π. Σεραφείμ είναι: «Ό,τι λειτουργεί δεν είναι αληθινό και καλό». Προσοχή λοιπόν στο Ζεν, στη Γιόγκα και στον Διαλογισμό, και όχι μόνο!
Γ'. Εδώ ας έχουμε υπόψη μας ότι οι υπέρμαχοι της «σεξουαλικής αγωγής», κυρίως καθολικοί (1960) , έλεγαν πως ο όρος «σεξουαλική αγωγή» δεν είναι δόκιμος και πως θα πρέπει να αλλάξει ώστε να γίνει πιο περιεκτικός. Πρόταση αυτών, τότε, ήταν να μετονομαστεί το είδος αυτής της αγωγής σε «αγωγή του Συναισθήματος»! Ο ψυχίατρος Αρ. Α. Ασπιώτης στο 44ο τεύχος με γενικό τίτλο «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ» γράφει τα εξής φωτιστικά λόγια: «Πολλοί, καθολικοί κυρίως, συγγραφείς, προτιμούν τον όρον «αγωγή του συναισθήματος» (education du sentiment) ο οποίος φαίνεται περισσότερο επιτυχής, διότι δεικνύει ότι δεν πρόκειται μόνον δια την αποκάλυψιν εις το παιδί των φυσιολογικών φαινομένων, αλλ’ ‘ότι θ’ αποβλέπη κυρίως αυτή η αποκάλυψις εις την καλλιέργειαν του πνεύματός των της καρδίας των, της θελήσεώς των, και θα τα προετοιμάζει εις το να διαβλέπουν, ν’ αγαπούν και να σέβονται το μεγαλείον της ζωής» [1]
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Γυμναστής
Τετάρτη 18/9/2019
[1] «ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, Ε’ «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΦΩΤΙΣΙΣ» ΥΠΟ ΑΡ. Α. ΑΣΠΙΩΤΗ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ, ΑΘΗΝΑΙ 1961, ΣΕΛ. 11, ΜΕΛΕΤΑΙ ΤΟΥ «ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ»