Η Αγία Παράδοση εν σχέσει με τον θάνατο και ο «εγκεφαλικός θάνατος»!

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης: «Προσοχή, ὁ διάβολος ἐξαπατᾷ καὶ παραπλανᾷ!»

Θέμα: Δωρεά (ζωτικών οργάνων και ιστών) σώματος

(Μέρος Α΄)

Σήμερα Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019 στην ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου ο ιερέας μας διάβασε δύο κηρύγματα του π. Αυγουστίνου Καντιώτου, ένα στο μέσον της Θείας Λειτουργίας μετά το Ευαγγέλιον  και ένα πριν το «Δι’ ευχών». Μετά το Αντίδωρο η συζήτηση με έναν αδελφό από τη Βέροια έγινε αφορμή για μία ακόμη σύλληψη κι έτσι αυτά που από καρδιάς θα σας πως είναι τρία απλά πράματα (προς δόξαν του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού). Πρώτον, για το κήρυγμα του π. Αυγουστίνου εν σχέσει με τον θάνατο και τον «εγκεφαλικό θάνατο». Δεύτερον, για το «πρωτείο» του επισκόπου Ζηζιούλα, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον απρόσωπο θεό που πιστεύουν και κηρύσσουν ‘’γυμνή τη κεφαλή’’. Και τρίτον, για το «πρωτείο» των γερόντων, των επισκόπων, του Αρχιεπισκόπου, των ειδικών επιστημόνων ιεραρχών τύπου Μεσογαίας,  και όχι μόνον.

Η Αγία Παράδοση εν σχέσει με τον θάνατο και ο «εγκεφαλικός θάνατος»!

Όλοι όσοι είμαστε Ορθόδοξοι γνωρίζουμε ποια είναι η θέση των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας για την Ιερά Παράδοση. Ότι δηλαδή η Αγία Γραφή και η Αγία Παράδοση είναι «ένα» ή καλύτερα «ένα αρμονικό όλο». Ο αείμνηστος π. Αντώνιος Αλεβιζοπούλος έχει να μας πει ότι «Όταν κάνουμε λόγο για την αγία Γραφή και την ιερή παράδοση δεν εννοούμε δύο ξεχωριστά ή αντίθετα πράγματα, αλλά ένα αρμονικό όλο, την όλη αποκάλυψη του Θεού για χάρη της σωτηρίας του ανθρώπου» [1].

Εδώ λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, στο τι λέει η Αγία μας Παράδοσή μας για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας που κοιμούνται στα ιερά κοιμητήρια της Εκκλησίας μας ή του Δήμου, αλλά και για εκείνους τους  υπνούντας αδελφούς μας  που κοιμούνται μέσα στις Μ.Ε.Θ., που είναι δηλαδή σε κωματώδη κατάσταση, είτε «μεθυσμένοι» από κάποιο φάρμακο ύπνου είτε όχι, και αναπνέουν είτε από μόνοι τους είτε με την βοήθεια αναπνευστήρα, και ας πούμε εδώ ό,τι σχετικό διαβάσαμε από τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, τον αδελφό του Μεγάλου Βασιλείου, που λέγει ότι η ψυχή του ανθρώπου χωρίζεται από το σώμα όταν ο ασθενής δεν ημπορεί να αναπνεύσει ή όταν δεν μπορεί να εκπνεύσει! Για για να διατυπώσουμε το όλον της θεωρίας του αγίου Γρηγορίου ας πούμε κι αυτόν τον λόγο, ότι η ψυχή του ανθρώπου χωρίζεται από το σώμα όταν ο ασθενής δεν ημπορεί να προσλάβει τροφή ή να αποβάλει τροφή! Αγαπητοί είναι δυνατόν άνθρωπο που δεν έχει το όλον αλλά έχει το ένα, δηλαδή την εκπνοή, να τον ονομάζεις «εγκεφαλικά νεκρό» και να τον οδηγείς στο χειρουργείο για την αφαίρεση των ζωτικών του οργάνων, όταν και μόνο ένα μονό όργανο να αφαιρέσεις από το σώμα του επέρχεται ο θάνατός του; Είναι δυνατόν άνθρωπο που κοιμάται και τον ταΐζεις όπως μπορείς και με όποιον τρόπο, την ώρα που αυτός προσλαμβάνει την τροφή αλλά και την αποβάλει να τον θεωρείς «πεθαμένο» και «εγκεφαλικά νεκρό» και να του παίρνεις οχτώ ζωτικά όργανα και εκατό άλλους ιστούς από το σώμα του με την αιτιολογία ότι σώζεις εκατόν οχτώ άλλους ανθρώπους; Αλήθεια αυτοί στο Χάρβαρντ πότε θα μετανοήσουν για τις υπηρεσίες τους στον Διάβολο, τον μέγα ανθρωποκτόνο;

Αλλά αν αυτά είναι ζητήματα επιστημονικά, και αν πάλι υπάρχουν πολλοί που μπορούν να αποδείξουν (σε εμάς τους μη έχοντες επιστημονική κατάρτιση) ότι οι άνθρωποι αυτοί που είναι σε κώμα: «ότι δεν ζουν με αξιοπρέπεια», ότι είναι «πεθαμένοι», δηλαδή «τελειωμένοι» και ότι η παραμικρή καθυστέρηση είτε χρονική είτε λόγω «καθυστερημένων μυαλών» μπορεί να αποτρέψει την σωτηρία (ενν. την παράταση ζωής) πολλών ασθενών…  Αν λοιπόν αυτά είναι ζητήματα επιστημονικά και δεν μπορούμε να τα αντιπαλέψουμε εμείς οι αμόρφωτοι, ας ακούσουμε τουλάχιστον αυτά που ως Ορθόδοξοι δεν πρέπει να ξεχνάμε, αυτά που αποτελούν μέρος της Ιεράς Παραδόσεως ημών, αυτά που εν είδει κηρύγματος ακούσαμε σήμερα απ’ τον καλό ιερέα της εν λόγω Μονής ώστε να στηρίξουμε εαυτούς και αλλήλους. Ιδού:

«Τὸ εὐαγγέλιο σήμερα μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ κάτι που οἱ ἄνθρωποι ἀποφεύγουμε νὰ μιλήσουμε. Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε τὴ γλῶσσα κι οἱ ἄνθρωποι μιλᾶνε ἀπ᾽ τὸ πρωὶ ὣς τὸ βράδυ… (Αλλά) Γιὰ τὸν θάνατο δὲν μιλάει κανείς… Γιατί ἆραγε; Διότι ὁ θάνατος εἶνε κάτι ἀντίθετο μὲ τὴ φύσι μας. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε νά ᾽νε ἀθάνατος, ὅπως καὶ οἱ ἄγγελοι, νὰ μὴν πεθάνῃ ποτέ. . Δυστυχῶς ὅμως ἁμάρτησε… ἡ ἁμαρτία ἔφθειρε τὶς σωματικὲς καὶ πνευματικὲς καὶ διανοητικὲς ἱκανότητές του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ εἰσέλθῃ ἡ ἀσθένεια καὶ τελικὰ νὰ ἔλθῃ ὁ θάνατος… Ἀλλὰ σήμερα τί μᾶς λέει τὸ εὐαγγέλιο γιὰ τὸ θάνατο; Μιὰ μεγάλη εὐχάριστη εἴδησι· ὅτι κάποιος νίκησε τὸ χάρο. Ποιός εἶν᾽ αὐτός; Ἕνας, κανείς ἄλλος· οὔτε πλούσιος, οὔτε βασιλιᾶς, οὔτε σοφός. Προσπαθεῖ ἡ ἐπιστήμη νὰ νικήσῃ τὸ θάνατο· ἀδύνατον. Μόνο ὁ Χριστὸς πάλεψε μαζί του καὶ τὸν νίκησε. Πολλὲς φορὲς τὸν νίκησε, ὅπως βλέπουμε στὸ Εὐαγγέλιο.» [2]. Με τα λόγια αυτά, το σωτήριον έτος 1980 στον ι. ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Γαλάτειας – Εορδαίας ,ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης συνοψίζει το «όλον του θανάτου» εν σχέση με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής.

Ό,τι τώρα έχει σχέση με την μυστικότητα της Αγίας Παράδοσης της Εκκλησίας μας ο ζων επίσκοπός  μας, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης ο ακρίτας, το καταθέτει προληπτικά 40 χρόνια πριν στους  χωρικούς της Γαλάτειας εν είδει τεχνικής αναπνοής χάρη της πνευμονικής ανεπάρκειας των σημερινών επισκόπων μας που ζουν μία «κωματώδη» ζωή και των οποίων τα «μέλη» ξεσκίζουν οι πάσης φύσεως αιρετικοί, καθώς και οι ιατροί πασών των ειδικοτήτων. Ιδού το «όλον» της σημερινής αρθρογραφικής παραδόσεως:

Α΄. Ἀλλὰ σήμερα τί μᾶς λέει τὸ εὐαγγέλιο γιὰ τὸ θάνατο;…  ὁ Χριστὸς ἀνέστησε τὸ γυιὸ μιᾶς χήρας γυναίκας στὴν πόλι Ναΐν. Καθὼς πλησίαζε ἐκεῖ, ἄκουσε θρῆνο καὶ κοπετό· γινόταν κηδεία. Πίσω ἀπ᾽ τὸ νεκρὸ ἔκλαιγε ἡ μάνα γοερά, καὶ κόσμος πολὺς ἀκολουθοῦσε. Ὁ Χριστὸς σταμάτησε, πλησίασε στὸ φέρετρο καὶ λέει στὴ γυναῖκα· Μὴν κλαῖς. Ἔπειτα μὲ ἕνα λόγο, «Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. 7,14) –ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, ἐμεῖς πιστεύουμε–, ἀμέσως τὸ παιδί, λὲς καὶ τὸ πέρασε ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα, ζωντάνεψε καὶ ἀνακάθησε μέσα στὴν κάσσα. Καὶ εἶδαν τὸ θαῦμα ὄχι ἕνας καὶ δυὸ ἀλλὰ πλῆθος κόσμου, ποὺ πίστεψαν καὶ δόξαζαν τὸ Θεό»

Β΄. «Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει· Τὸ νεκρὸ «νὰ μὴ τὸν θάπτετε, ἀλλὰ νὰ τὸν φυλάττετε εἰκοσιτέσσαρες ὧρες· καὶ νὰ μαζεύεσθε ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, καὶ νὰ τὸν στοχάζεσθε καλά, διότι καλύτερος διδάσκαλος δὲν εἶνε ἄλλος ἀπὸ τὸν θάνατον» (ἡμέτ. ἔργ. σσ. 120-121)» (π. Αυγουστίνος).

Γ΄. «Εἶνε Ὀκτώβριος καὶ βλέπω τὰ χωράφια σπαρμένα. Ὁ γεωργὸς θάβει τὸ σπόρο στὴ γῆ νὰ σαπίσῃ, καὶ ἀπὸ τὸν σάπιο σπόρο βγαίνει κατόπιν ἕνα ὡραῖο στάχυ ἢ λουλούδι ἢ δέντρο. Ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μὲ τὴν ταφὴ σαπίζουμε μέσ᾽ στὴ γῆ σὰν τὸν σπόρο, καὶ μὲ τὴν ἀνάστασι θὰ βγῇ κατόπιν ὁ καινούργιος ἄνθρωπος (βλ. Α΄ Κορ. 15,37-38). Αὐτὴ εἶνε ἡ πίστι μας».

Δ΄.  «Αὐτὴ εἶνε ἡ πίστι μας. «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν» (Σύμβ. πίστ. 11). Ἔτσι ζοῦσαν οἱ παλαιότεροι καὶ γι᾽ αὐτὸ εὔχονταν μεταξύ τους «Καλὴ ψυχή!».

Ε΄. «Τὸ πρακτικὸ δίδαγμα ποιό εἶνε, ἀδελφοί μου; Δὲν ξέρουμε πότε θὰ πεθάνουμε, ἄγνωστη ἡ ὥρα. Νὰ εἴμαστε λοιπὸν ἕτοιμοι. Τὰ εἰσιτήριά σας, τὰ εἰσιτήριά μας! Τὸ δὲ εἰσιτήριο γράφει· πίστις, μετάνοια, ἀγάπη, ἔργα καλά. Κι ὅταν ἔρθῃ ἡ ὥρα, νὰ ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

Αυτό αγαπητοί,  είναι και το δικό μας πρακτικό «δίδαγμα»:

Πώς είναι δυνατόν τρεις Χριστιανοί  ιατροί να υπογράφουν ένα χαρτί - αγνοώντας τα λόγια της Γραφής  και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας - προς αφαίρεση ζωτικών οργάνων από «πεθαμένο»; Πώς είναι δυνατόν ομάδες ιατρών να μπαίνουν με τη σειρά προς αφαίρεση ιστών και ζωτικών οργάνων με τελευταία την καρδιά!  Ποιος δαίμονας τους δίδαξε τούτην την σειρά;

Πριν από σαράντα χρόνια ο π. Αυγουστίνος είπε ότι το Ευαγγέλιο της ημέρας «μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ κάτι ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἀποφεύγουμε νὰ μιλήσουμε»! Αλλά σήμερα που όλοι οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, μιλούν για τον θάνατο ή καλύτερα για έναν «άλλο θάνατο»,  για μια άλλη ονομαστή  «Γέφυρα Ζωής» και για μία ακόμη επιστημονική ιδέα της «Δωρεάς οργάνων», σήμερα που κάθε μέρα οι «ειδήσεις» μιλούν για εκείνους που δήθεν έχουν περάσει τη γέφυρα του θανάτου, που είναι οι «εγκεφαλικά νεκροί» ή αλλιώς «πεθαμένοι», σήμερα που προτρέπουν όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως να «Δωρίσουν» τα σώματά τους αλλά και αυτά των αγαπημένων τους χάρη της σωτηρίας πολλών άλλων πασχόντων αδελφών μας…

Σήμερα λοιπόν «ας μιλήσουμε», γιατί και σήμερα «ὁ Διάβολος ἐξαπατᾷ καὶ παραπλανᾷ»

(επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης

Πτολεμαΐδα 6 Οκτωβρίου 2019, Αγίου Θωμά

[1] https://www.impantokratoros.gr/agia-grafh-iera-paradosh.el.aspx

[2] http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=76069#more-76069