Επιστολή προς τον π. Άγγελο Αγγελακόπουλο σχετικά με την απόλυσή του
του Ανδρέα Μπουλάκη
π. Ἂγγελε, εὐλογεῖτε.
Μελέτησα προσεκτικά τό κείμενο στό ὁποῖο ἀναφέρετε τούς λόγους τῆς ἀκούσιας ἀπόλυσής σας ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς καί λυπήθηκα πολύ βλέποντας πώς κάποιοι Ἀρχιερεῖς ἒχουν ξεπεράσει κατά πολύ τήν αὐστηρότητα μέ τήν ὁποία λειτουργοῦν οἱ (περισσότεροι) στρατιωτικοί.
Καί ἐκεῖ μέν, στό στράτευμα, κάπως δικαιολογοῦνται οἱ φωνές, τό καψόνι, οἱ ποινές, ἀκόμη ἲσως καί οἱ ἀπειλές περί δυσμενοῦς μεταθέσεως, δεδομένου ὅτι θά ἦταν ἀδύνατον νά φέρει εἰς πέρας τήν ἀποστολή του ὁ στρατός μέ δημοκρατικές διαδικασίες.
Στήν ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας ὅμως;
Καί ἐκεῖ μέν, στό στράτευμα, κάπως δικαιολογοῦνται οἱ φωνές, τό καψόνι, οἱ ποινές, ἀκόμη ἲσως καί οἱ ἀπειλές περί δυσμενοῦς μεταθέσεως, δεδομένου ὅτι θά ἦταν ἀδύνατον νά φέρει εἰς πέρας τήν ἀποστολή του ὁ στρατός μέ δημοκρατικές διαδικασίες.
Στήν ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας ὅμως;
Ἒπαψε νά εἶναι ὁ Δεσπότης, ἐκεῖνος ὁ στοργικός πατέρας πού ἀκόμη καί ὅταν παρεκτρέπεται ὁ ἱερεύς, τόν νουθετεῖ μέ ἀγάπη δείχνοντάς του τήν ἀσθένειά του (τά πάθη του, τά σφάλματά του) καί τόν τρόπο τῆς θεραπείας του;
Στό στράτευμα (ὅπου θεωρεῖται ἡ πιό ἀκραία κοινωνική ὁμάδα στήν διατήρηση τῆς πειθαρχίας), πρίν τιμωρηθεῖ κάποιος ἀξιωματικός, ἢ ἐφόσον ἐν πάσει περιπτώσει θεωρηθεῖ ἀνεπιθύμητος ἀπό τόν διοικητή του στήν Μονάδα, λαμβάνει γνώση τῶν κατηγοριῶν πού τοῦ προσάπτουν, στίς ὁποῖες μάλιστα δύναται νά ἀπολογηθεῖ.
Καί ναί μέν αὐτήν τήν διαδικασία διεκπεραιώνει τό 1ο Γραφεῖο (Γραφεῖο προσωπικοῦ), ἀλλά ἐφόσον ὁ «κατηγορούμενος» ἀξιωματικός αἰτηθεῖ ἀκρόαση ἀπό τόν διοικητή, αὐτός τόν δέχεται. Δέν «κρύβεται» ὁ διοικητής πίσω ἀπό τό 1ο Γραφεῖο.
Μέ ἐσᾶς τί συνέβη; Σᾶς ἒστειλε ἡ Μητρόπολη κάποιο ἒγγραφο στό ὁποῖο ἐκφράζει τά παράπονά της πρός τό πρόσωπό σας, ὅτι γιά παράδειγμα ἒχετε πλέον αὐτονομηθεῖ;
Σᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά ἀπολογηθεῖτε;
Σᾶς κάλεσε ὁ Μητροπολίτης γιά νά ἐκφράσει προφορικά τήν δυσαρέσκειά του πρός ἐσᾶς;
Ἀπό ὅτι κατάλαβα, τίποτε ἀπό τά παραπάνω δέν ἒγινε. Ξαφνικά δέν «χωρούσατε» πλέον, γιά τήν Μητρόπολη Πειραιῶς, στόν χῶρο της.
Ἀνεξάρτητα ἀπό τούς πραγματικούς λόγους πού ὁδήγησαν τήν Μητρόπολη Πειραιῶς νά σᾶς δώσει τό ἀπολυτήριο γράμμα, τούς ὁποίους λίγο-πολύ καταλαβαίνω, θλίβομαι διότι στό πρόσωπο τοῦ Σεβ. Μητρ. Πειραιῶς, ἐλπίζαμε, πάρα πολλοί, νά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε ἕναν μπροστάρη ἀγωνιστή δεσπότη ἐναντίον τῆς, μασονικῆς προελεύσεως, παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί τοῦ Οὐκρανικοῦ ψευδοαυτοκεφάλου, πού κοντεύουν νά σχίσουν καί ἂλλο τόν χιτώνα τοῦ Κυρίου.
Ὅμως ἀκόμη ἀγαποῦμε τόν Σεβασμιότατο Πειραιῶς, γιατί γνωρίζουμε τίς θέσεις του σέ πολλά θέματα πού ἅπτονται τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας.
Γι΄αὐτό θλιβόμεθα μέ τήν ἐξέλιξη τῆς ὑποθέσεώς σας.
Πότε, παρακαλῶ, χρησιμοποιήσατε στά κείμενά σας ὕβρεις καί ἀνοίκειους χαρακτηρισμούς;
Ἐδῶ, κάποιοι Πατέρες στά κείμενά τους χρησιμοποίησαν φοβερές ἐκφράσεις ἀναφερόμενοι στίς αἱρέσεις καί στούς αἱρετικούς, πού ἂν τά ἒγραφαν σήμερα, θά δικάζονταν ἂμεσα μέ βάση τόν «ἀντιρατσιστικό» νόμο καί ἡ ποινή θά ἦταν μᾶλλον ἡ ἐκτέλεση μέ συνοπτικές διαδικασίες.
Σήμερα φοβόμαστε νά ποῦμε τό αὐτονόητο· ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καί Ὀρθόδοξη, ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί Ἑλληνική. Αὐτά εἶναι κολάσιμα ἀμαρτήματα σήμερα καί ἐπισύρουν ποινές καί διώξεις.
Τώρα, ἲσως βέβαια νά κάνω λάθος καί νά μήν κατανοῶ ἐγώ σωστά τήν κατάσταση, διότι στεροῦμαι τῆς ἀπείρου ἀγάπης τήν ὁποία κατέχει ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἀρχιερέων μας, ἀλλά ἐπίσης στεροῦμαι καί θεολογικῶν γνώσεων.
Γι΄αὐτό ἐξάλλου ὅταν μέ κάλεσε ἡ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στίς 22-5-2017 νά δώσω κατάθεση γιά τόν π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ ἱερεύς πού ἒπαιρνε τήν κατάθεση, μοῦ εἶπε αὐστηρά: «Ἐσύ δέν σπούδασες Θεολογία, τί ξέρεις λοιπόν ἀπό αὐτά;».
Γι΄αὐτό θλιβόμεθα μέ τήν ἐξέλιξη τῆς ὑποθέσεώς σας.
Πότε, παρακαλῶ, χρησιμοποιήσατε στά κείμενά σας ὕβρεις καί ἀνοίκειους χαρακτηρισμούς;
Ἐδῶ, κάποιοι Πατέρες στά κείμενά τους χρησιμοποίησαν φοβερές ἐκφράσεις ἀναφερόμενοι στίς αἱρέσεις καί στούς αἱρετικούς, πού ἂν τά ἒγραφαν σήμερα, θά δικάζονταν ἂμεσα μέ βάση τόν «ἀντιρατσιστικό» νόμο καί ἡ ποινή θά ἦταν μᾶλλον ἡ ἐκτέλεση μέ συνοπτικές διαδικασίες.
Σήμερα φοβόμαστε νά ποῦμε τό αὐτονόητο· ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καί Ὀρθόδοξη, ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί Ἑλληνική. Αὐτά εἶναι κολάσιμα ἀμαρτήματα σήμερα καί ἐπισύρουν ποινές καί διώξεις.
Τώρα, ἲσως βέβαια νά κάνω λάθος καί νά μήν κατανοῶ ἐγώ σωστά τήν κατάσταση, διότι στεροῦμαι τῆς ἀπείρου ἀγάπης τήν ὁποία κατέχει ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἀρχιερέων μας, ἀλλά ἐπίσης στεροῦμαι καί θεολογικῶν γνώσεων.
Γι΄αὐτό ἐξάλλου ὅταν μέ κάλεσε ἡ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στίς 22-5-2017 νά δώσω κατάθεση γιά τόν π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ ἱερεύς πού ἒπαιρνε τήν κατάθεση, μοῦ εἶπε αὐστηρά: «Ἐσύ δέν σπούδασες Θεολογία, τί ξέρεις λοιπόν ἀπό αὐτά;».
Ἀγαπητέ μου π. Ἂγγελε, μπήκατε λοιπόν καί ἐσεῖς σ΄αὐτόν τόν στενότατο, δύσβατο καί κακοτράχαλο δρομάκο πού περπάτησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Φαντάζομαι ὅτι ὁ δρόμος εἶναι σκληρός καί πιθανότατα θά γίνει δυσκολότερος στό μέλλον, ἀλλά γνωρίζω (ἀπό τήν ἐπί σειρά πολλῶν ἐτῶν παρουσία μου στά κηρύγματα τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση καί τοῦ π. Νικολάου Μανώλη) τό θάρρος πού χαρίζει στούς στρατιῶτες Του, ὁ ρυθμιστής τῶν πάντων, ὁ Κύριός μας Ἰησούς Χριστός καί ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός Κυρία Θεοτόκος (ἡ μόνη πού φέρει ἀξίως σήμερα αὐτόν τόν βαθμό). Ἒχετε θάρρος λοιπόν ἒως τέλους, ὅποιο τέλος ἒχει προαποφασίσει ὁ Δεσπότης γιά ἐσᾶς.
Θά ἐπιθυμοῦσα νά εἶμαι, ὂχι ἁπλά ἡ «φωνή» σας σέ κάποια συνέδρια, ἀλλά ἡ σκιά σας στό ὁμολογιακό φρόνημα, διότι τό δεύτερο θά μέ εἰσάγει στήν ποθεινή πατρίδα καί ὂχι τό πρῶτο.
Μέ σεβασμό
Ἀνδρέας Μπουλάκης
(ἕνας Ὀρθόδοξος δίχως Θεολογικές γνώσεις)
(ἕνας Ὀρθόδοξος δίχως Θεολογικές γνώσεις)