ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΣΗΜΕΡA
«Μην τολμήσετε τα έργα των Σοδόμων, διά να μην πάθετε τα παθήματα των Σοδόμων» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΣΗΜΕΡΑ Θέμα: Η θεωρία του «Κοινωνικού φύλου»
Η «ΓΥΝΑΙΚΑ», ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΥΛΟ», ΚΑΙ Ο «ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ»
«Παγίδα γιὰ τὸν Ἡρῴδη ἔγινε μία γυναίκα…» (π. Αυγουστίνος)
Τότε, για τον βασιλιά Ηρώδη έγινε παγίδα μία γυναίκα, η περιβόητη Ηρωδιάδα. Σήμερα παγίδα για τους Υπουργούς Παιδείας και Πολιτισμού (που εισάγουν πονηρά ο ένας μετά τον άλλο την αντιεπιστημονική και αντιχριστιανική θεωρία του «κοινωνικού φύλου» στην Τριτοβάθμια αλλά και στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) έγινε και πάλι μία γυναίκα ή καλύτερα ένα γυναικείο κίνημα με το περιβόητο όνομα «Φεμινισμός». Από τη μοιχαλίδα βασίλισσα, την Ηρωδιάδα και την βασιλική αυλή του Ηρώδη μεταφερόμαστε στον αγγλοσαξονικό χώρο και στις αυλές των πλουσίων της δεκαετίας του ’60. Στις αυλές όχι μόνο των ανώτατα οικονομικά στρωμάτων αλλά και στις αυλές των μορφωμένων που αλλιώς ονομάζονται «Ακαδημαϊκές». Πριν ακούσουμε την διαφωτιστική εκτίμηση της ‘’ψυχαναλύτριας’’ Juliet Mitchell (2004) περί «γυναίκας» και «κοινωνικού φύλου» καλό είναι να θυμηθούμε μια οικουμενιστική-ινδουϊστική πρακτική του περασμένου αιώνα.
Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του με τίτλο «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» αναφέρεται στον Σουάμι Βιβεκανάντα (Ινδουϊστή μοναχό) και στον «ευαγγελισμό του Δυτικού κόσμου από τον Ινδουϊσμό». Σημειώνει: «Οι φιλόσοφοι του Χάρβαρντ (Harνard) εντυπωσιάστηκαν πάρα πολύ. Και δεν άργησε να συγκεντρώσει (ενν. ο Βιβεκανάντα) έναν σκληρό πυρήνα μαθητών που υποστήριζαν αυτόν και το μεγαλεπήβολο όνειρό του: τον ευαγγελισμό του Δυτικού κόσμου από τον Ινδουϊσμό, και πιο συγκεκριμένα, από τον Βεδαντικό (ή μοναστικό) Ινδουϊσμό. Εταιρείες Βεδάντα ιδρύθηκαν στις μεγάλες πόλεις αυτής της χώρας και στην Ευρώπη. Αλλά αυτά τα κέντρα ήταν μόνο ένα μέρος της δουλειάς του. Πιο σημαντικό ήταν να εισάγει ιδέες της Βεδάντα στην "κυκλοφορία αίματος" της ακαδημαϊκής σκέψης. Ο σκοπός ήταν η διάδοση. Λίγο ένοιαζε τον Βιβεκανάντα αν και πόση αξιοπιστία δινόταν στον Ινδουϊσμό, όσο το μήνυμα της Βεδάντα έφτανε στους πάντες» [1].
Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του με τίτλο «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» αναφέρεται στον Σουάμι Βιβεκανάντα (Ινδουϊστή μοναχό) και στον «ευαγγελισμό του Δυτικού κόσμου από τον Ινδουϊσμό». Σημειώνει: «Οι φιλόσοφοι του Χάρβαρντ (Harνard) εντυπωσιάστηκαν πάρα πολύ. Και δεν άργησε να συγκεντρώσει (ενν. ο Βιβεκανάντα) έναν σκληρό πυρήνα μαθητών που υποστήριζαν αυτόν και το μεγαλεπήβολο όνειρό του: τον ευαγγελισμό του Δυτικού κόσμου από τον Ινδουϊσμό, και πιο συγκεκριμένα, από τον Βεδαντικό (ή μοναστικό) Ινδουϊσμό. Εταιρείες Βεδάντα ιδρύθηκαν στις μεγάλες πόλεις αυτής της χώρας και στην Ευρώπη. Αλλά αυτά τα κέντρα ήταν μόνο ένα μέρος της δουλειάς του. Πιο σημαντικό ήταν να εισάγει ιδέες της Βεδάντα στην "κυκλοφορία αίματος" της ακαδημαϊκής σκέψης. Ο σκοπός ήταν η διάδοση. Λίγο ένοιαζε τον Βιβεκανάντα αν και πόση αξιοπιστία δινόταν στον Ινδουϊσμό, όσο το μήνυμα της Βεδάντα έφτανε στους πάντες» [1].
Η Juliet Mitchell λοιπόν υποστηρίζει ότι «η εμφάνιση του όρου: «κοινωνικό φύλο», με την ανάδυση του δευτέρου φεμινιστικού κύματος αποτελεί μια ασυνείδητη αντανάκλαση προς μη-τεκνοποιητικές/ αναπαραγωγικές σεξουαλικές σχέσεις, ιδιαίτερα για τα ανώτατα οικονομικά στρώματα, καθώς ο όρος: «κοινωνικό φύλο» αντικατέστησε τον όρο «γυναίκες» και το συσχετισμό τους με την τεκνοποίηση. Έτσι, ενώ ο όρος: «γυναίκες» παραπέμπει σε γυναίκες και παιδιά, ο όρος: «κοινωνικό φύλο» παραπέμπει τόσο σε άνδρες και γυναίκες, όσο και σε άνδρες και άνδρες, και γυναίκες και γυναίκες.» [2].
Με αυτά τα ολίγα γράμματα ο αναγνώστης ας εννοήσει ότι η Νέα τάξη πραγμάτων προσπαθεί μέσω της επιστήμης –της τέχνης αλλά και της θρησκείας- να επιβάλει εντός των ελληνικών σχολείων μία Νέα «Έμφυλη Τάξη» Πραγμάτων.
Το πρόβλημα λοιπόν ημών των εκπαιδευτικών (που καλούμαστε με τρόπο υποχρεωτικό να διδάξουμε/νομιμοποιήσουμε αυτήν τη νέα έμφυλη τάξη ώστε ο νέος και η νέα μέσα στην σχολική τάξη και με ευθύνη/καθοδήγηση του δασκάλου να ανακαλύψει την «έμφυλη» ταυτότητά του) είναι ότι «Ο ακαδημαϊκός διάλογος και προβληματισμός για το φύλο (που) δημιουργήθηκε από τη φεμινιστική σκέψη της δεκαετίας του ’60, όταν φεμινίστριες από τον αγγλοσαξονικό χώρο επινόησαν τον όρο κοινωνικό φύλο (gender)… διαχωρίζοντάς τον από το βιολογικό φύλο (sex)» [1], πέτυχε να εισάγει αυτές τις σοδομιτικές ιδέες παντού, ακόμη και στις αίθουσες των ελληνικών σχολείων. Μία αντιεπιστημονική και αντιχριστιανική θεωρία νομιμοποιείται και θεμελιώνεται στο χώρο της εκπαίδευσης με την συναίνεση των εκπαιδευτικών και έτσι πραγματώνεται ο αντιχριστιανικός σκοπός της νέας τάξης πραγμάτων που δεν είναι άλλος από την αποδόμηση της Ορθόδοξης Τάξης πραγμάτων.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Λέξεις-Φράσεις κλειδιά:
(προς κατανόηση της ταυτότητας του όρου «κοινωνικό φύλο» (gender) και της νέας Έμφυλης πραγματικότητας) [2]
Έμφυλη τάξη (σελ. 79)
Έμφυλη βία ( 336)
Έμφυλη ανάλυση ( 78)
Έμφυλη ισότητα ( 79,81)
Έμφυλη ταυτότητα (78)
Έμφυλη βιομηχανική οικονομία (134)
Έμφυλη εικόνα (106)
Έμφυλη προσέγγιση (93)
Έμφυλη δυναμική (82,87)
Έμφυλη ανισότητα (83)
Έμφυλη ρόλοι (82)
Έμφυλη πολιτισμική ανάλυση (81)
Έμφυλες αντιδράσεις (336)
Έμφυλες διαφορές (89)
Έμφυλες ιδεολογίες (132)
Έμφυλα σώματα (109)
Έμφυλος μύθος πολέμου (83)
Έμφυλος καταμερισμός εργασίας (132)
κλπ...
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019, Γεννέσιον της Θεοτόκου
[1]«Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος», Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ (1934-1982), Εκδόσεις «Μορφή», Αθήνα Δεκέμβριος 2006, σελ. 57-63
[2] R. W. CONNELL: «ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΥΛΟ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ», 2006, Σελ. 4