Αλησμόνητες μνήμες του 2019…
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος
Εκών άκων, η φορά του χρόνου καθίσταται αδυσώπητος και η συμβατική ημερολογιακή καμπή εξικνείται πέραν της ιδικής μας διανοίας με συνέπεια, να αναμένουμε την υποδοχή του συμβατικής ημερολογιακής καμπής προς το 2020, ίνα πανηγυρίσουμε στεντόρεια ότι μετάσχουμε προς την φθορά, προσβλέποντας δια των στερεότυπων ευχών την ατομική και εκ παραλλήλου την συλλογική εξανάστασή μας.
Ο απελθών χρόνος έβριθε από ιδιαζόντως επαχθή γεγονότα όπου στιγμάτιζαν ανεκκλήτως την ψυχή μας και τραυμάτισαν ανεπανορθώτως την Ιστορία, όπως η, ασμένως και γηθοσύνως, εκχώρηση της Μακεδονίας μας εις τους Σλάβους, δια της υπογραφής της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών, από το σύμπλεγμα των Μπολσεβίκων, έναντι τριάκοντα αργυρίων.
Η πυορροούσα αυτή πληγή που καταλείφθηκε από το ανεξίτηλο έγκλημα της εσχάτης προδοσίας όζει εισέτι και σήμερον εις την καρδιά μας, καίπερ η μη φευκτή παρέλευση του χρόνου το παρασύρει προς το απώτερο παρελθόν, δεδομένου ότι κατισχύει σήμερον στο προσκήνιο η ανεπούλωτη χαίνουσα πληγή του ακανθώδους και καίριου εθνικού ζητήματος της λαθρομεταναστεύσεως αλλά και της ιταμής προκλητικότητας της Τουρκίας παντοιοτρόπως προς ημάς.
Εν τέλει ορισμένα ζητήματα ουδέποτε απαλείφονται από την μνήμη σου διότι το στίγμα έχει μείνει ανεξίτηλο εφόρου ζωής, αυτό είναι, αφενός, η στυγνή δολοφονία του ήρωος Κατσίφα, εις την Βόρεια Ήπειρο (28-10-2018) και η ανάλγητη και κτηνώδη αντίδραση της τότε Κυβερνήσεως η οποία εν πολλοίς ευθυγραμμίσθηκε με την φυσικό αυτουργό της ανθρωποκτονίας, ήτοι τους Αλβανούς και αφετέρου, ο εν δυνάμει ακρωτηριασμός της Πατρίδας μας με την εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία με ό,τι τούτο συνεπάγεται.
Ημείς, δεν είμεθα Μπολσεβίκοι, εθνομηδενιστές και θιασώτες του μηδενιστικού αμοραλισμού του Ιστορικού Υλισμού, είμεθα Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι και τιμάμε την Πατρίδα μας τους ήρωες της και αναγνωρίζουμε τα εθνικά ιδεώδη και την θυσιαστική αυταπάρνηση του καθ’ εκάστου ανδρός ο οποίος πρεσβεύει αξίες και ευγενή ιδανικά, επωφελεία της συλλογικότητας καθ’ υπέρβαση του εγωτικού ατομοκεντρισμού του.
Ως εκ τούτου λοιπόν εφέτος, φρονώ δικαιωματικά, το φλουρί της Βασιλόπιτας να το αφιερώσουμε εις τον ανώνυμο Έλληνα Πατριώτη Πολίτη, ο οποίος αγωνίζεται, υπομένει, εργάζεται διεκδικεί να ζήσει «αριστίδην» την οικογένειά του και μάχεται εργωδώς και επιμόχθως δια να επιβιώσει και να συντηρηθεί, παρά ταύτα όμως ατενίζει το μέλλον του με ελπίδα και εξακολουθεί αόκνως να αγωνίζεται με αίσθημα ευθύνης και επίγνωσης του έθνους εις το οποίο ανήκει.
Η τιμή για τον άνθρωπο αυτό καθίσταται επιβεβλημένη διότι ο ανώνυμος αυτός Έλλην Πατριώτης θα πολεμήσει εκ νέου, υπέρ πίστεως και πατρίδος όπως και υπέρ βωμών και εστιών, Νυν εν παντί και πάντοτε και Υπέρ Πάντων ο αγών, Καλή χρονιά προς όλους.