ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ:
ΑΝΘΡΩΠΕ, ΑΚΟΥΣΕΣ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΑΠΟ ΣΤΟΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟ
ΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ: «ΑΜΑ ΣΩΜΑ. ΑΜΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ», ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ
ΤΟ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΑΝΘΡΩΠΟΣ»; Ό,ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ! ΑΝ ΟΧΙ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΣΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ "ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ) ΖΩΗ ΗΜΩΝ...."; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ «ΣΚΟΠΟΙ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ Ή ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ; ΠΟΙΟΥ ΦΥΛΑΤΤΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΗΜΑΤΑ; ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΙΠΕ: "ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ";; ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΒΛΕΠΟΝΤΕΣ»
ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ «Που χωρίς λύπησι, σκληρά, τα σπλάχνα τους σκοτώνουν και με τα χέρια
των γιατρών τα σφάζουν και τα λιώνουν»…
ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΞΕΓΕΝΝΟΥΝ!
ΑΠΟ 2,5 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΩ,
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΙΡΟΥΝ,
ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ ΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝ,
ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥ,
ΤΟ ΛΕΝ’ «ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΟΥ»
Εκτρώσεις – Παιδοκτονίες
Όλες οι μάνες φόνισσες κατήντησαν, Θεέ μου,
Με τις εκτρώσεις τις φρικτές που κάνουνε,
Χριστέ μου.
Που χωρίς λύπησι, σκληρά, τα σπλάχνα τους σκοτώνουν
και με τα χέρια των γιατρών τα σφάζουν και
τα λιώνουν.
Θέλοντας να απαλλαγούν απ’ τα παιδιά, τα σφάζουν
κι εγκληματούν εις τον Θεόν και την ψυχή
Κολάζουν.
Μάνες, δεν σκέπτεσθε ποτέ το φοβερό σας κρίμα,
και χωρίς φόβο στέλλετε, αθώους εις το μνήμα;
Μαν’ οι ψυχές μας σας μιλούν βαθειά από τον Άδη,
που μας εστείλατ’ άσπλαγχνα, στο φοβερό σκοτάδι.
Για να σας πουν’ περίλυπα: «Μάνα, γιατί με σφάζεις,
γιατί στους βόθρους με πετάς; Θεό δε λογαριάζεις;
Εσύ δεν με συνέλαβες στα σπλάχνα σου, μητέρα;
Γιατί δεν μ’ άφησες να δω το φως και την ημέρα;
Γιατί επλήρωσες γιατρούς, φονιάδες, σατανάδες,
π’ επάτησαν τον όρκο τους, για βρωμερούς παράδες;
Γιατί δεν μ’ επερίμενες να βγω, να σου γελάσω,
και με τα δυό χεράκια μου να σε σφικταγκαλιάσω;
Το έγκλημα σ’ είναι φρικτό, ασύγγνωστο, μεγάλο,
που σαν αυτό πιο φοβερό στον κόσμο δεν είν’ άλλο.
Γιατροί και μάνες φόνισσες στην κόλασι θα πάτε
και θα παιδεύεστε φρικτά, έτσι που μας πετάτε».
Γι’ αυτό πια σταματήσετε τις φοβερές εκτρώσεις,
πριν απ’ τον κόσμο φύγετε και έχετ’ επιπτώσεις…
Μάνες, μετανοήσατε, δάκρυα μαύρα χύσετε,
πριν φύγετε από την ζωή κι αιώνια θρηνήσετε.
…Η Κόλασ’ είναι φοβερή για σας τους παιδοκτόνους,
και δύσκολ’ η
μετάνοια, για τους φρικτούς σας φόνους.
Ω Κύριε του ουρανού, που τα παιδιά βλογούσες,
όταν και Συ, ως άνθρωπος, στη γη περιπατούσες
βοήθα τις μητέρες μας, πλέον να ανανήψουν
και το κακό που κάνουνε γοργά να εξαλείψουν.
Να δούμε πάλι τα παιδιά να μας χαμογελούνε,
σαν τα μελωδικά
πουλιά, γλυκά να κελαηδούνε.
18-8-1996
«ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ», ΑΡΧΙΜ. ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΘΕΣΣΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, ΤΡΙΚΑΛΑ, ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ
2008, ΣΕΛ. 47-48