Αγιασμένα Λόγια του π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Έφτασε ακόμη και ο «αρχιεπίσκοπος» του Καρντέμπουρι της Αγγλίας, δηλαδή ο «Αρχιεπίσκοπος» να υποστηρίζει ότι είναι μία «Νόσος»!
(6:41)
Εγώ δε τότε, πριν από 30 χρόνια, όταν το διάβασα στην εφημερίδα, άσε δε τότε γελούσε όλη η Ελλάς με τα καμώματα αυτά, τώρα κι εμεις γινήκαμε τέτοιοι, προσέξτε, είπα "Καλά αυτός ο «αρχιεπίσκοπος» δεν άνοιξε ποτέ την Αγία Γραφή να δει ότι η Ομοφυλοφιλία είναι από τα πάθη που εισήγαγε η ειδωλολατρία, ο πεσμένος άνθρωπος;"...
Ἡ Ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀσθένεια, κληρονομική διάθεση ἤ πάθος; π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου
Πραγματοποιήθηκε στὶς 18-03-1990
Ακούστε μία απορία. Τώρα, μια εποχή πίσω, κάποια χρόνια, οι απορίες που ρίχνεται θα ήταν αδιανόητες. Σήμερα δυστυχώς δεν είναι αδιανόητες γι’ αυτό και αναγκάζομαι πολλές φορές να ανοίγω το στόμα μου και να λέγω μερικά πράματα τα οποία βεβαίως αν ελέγοντο 20, 30 χρόνια πίσω ίσως-ίσως να εθεωρούντο ότι δεν θα έπρεπε να ειπωθούν ποτέ σε κατηχητικό σχολείο, για να μην πω ότι και σε μεγάλους ακόμη υπήρχε μίαν ευπρέπεια στο θέμα αυτό της υποβολής τέτοιων ερωτήσεων. Λέει: Στην περίπτωση που ένας άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος κατά πόσο οι κληρονομικές μεταβολές του, αν υπάρχουν, και οι πιθανές τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας δικαιολογούν τη ζωή που κάνει στα μάτια του Θεού; Μάλιστα.
(1:10)
Παιδιά προσέξτε! Εδώ κάθε φαινόμενο της ανθρωπίνης συμπεριφοράς αναζητείται να αναλυθεί και όπως λέμε ότι νόμος φυσικός δεν είναι παρά μία εξιδανικευμένη εμπειρία, εξιδανικευμένη εμπειρία, δηλαδή, πάντα όταν αφήσουμε ένα αντικείμενο, θα πέσει. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πάει προς τα πάνω. Εφόσον έχει κάποιο βάρος, θα πέσει. Σημαίνει ότι αυτό δεν είναι παρά ότι η γη, το κέντρο της γης, λέμε έλκει. Αυτό που λέμε βάρος, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά έλξις. Το βάρος είναι νοητόν! Δεν υπάρχει βάρος. Το ίδιο αντικείμενο κάπου αλλού στο Σύμπαν δεν θα είχε βάρος. Εφόσον λοιπόν έλκεται, προφανώς σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος νόμος. Τι θα πει «Νόμος»; Επειδή έχω επανάληψη, διαρκή και διαρκή ενός φαινομένου, άρα έχω εμπειρία του φαινομένου. Αυτό το λέγω «Νόμο». Τι είναι λοιπόν ο Νόμος; Δεν είναι παρά μια εξιδανικευμένη εμπειρία.
(2:35)
Το ίδιο πράμα στη Βιολογία. Όταν έχουμε μια συμπεριφορά στους ανθρώπους η οποία διαρκώς επαναλαμβάνεται, αναμφισβήτητα αυτό δημιουργεί μία αντίληψη περί Νόμου. Αλλά όταν βγάζουμε συμπεράσματα, από τη βιολογία του ανθρώπου - βέβαια έχουμε πολλούς ανθρώπους που πρέπει να μελετήσουμε - αλλά κάθε άνθρωπος, εδώ προσέξτε, είναι εικόνα του Θεού, ασφαλώς, αλλά πεπτωκυία, πεσμένη εικόνα. Συνεπώς είναι ο «χαλασμένος» άνθρωπος, είναι ο μεταπτωτικός άνθρωπος, ο άνθρωπος ο οποίος είναι μετά την πτώσιν, διότι δεν έχουμε τον Αδάμ προ της πτώσεως για να τον κάνουμε αντικείμενον μελέτης, έχουμε τον Αδάμ μετά την πτώση. Άρα σε κάθε μελέτη που θα κάνουμε επάνω στον άνθρωπο, δεν θα έχουμε πραγματικά και αληθινά πορίσματα, επειδή τα συμπεράσματα θα είναι λανθασμένα. Το καταλάβατε αυτό;
(3:58)
Έτσι στην Ψυχολογία, επί παραδείγματι, έχομε πάρα πολλά πορίσματα και συμπεράσματα και φτιάχνομε μάλιστα και Θεωρίες. Όταν συλλέξουμε πολύ υλικό κάνουμε και «Θεωρίες». Όλα αυτά είναι στηριγμένα πάνω στον παλαιωμένον άνθρωπον. Γι’ αυτό, αυτές οι θεωρίες δεν μπορούν να βρουν, φερ’ ειπείν, εφαρμογή στον εν Χριστώ καινούργιο άνθρωπο. Δεν είναι δυνατόν. Είναι γνωστό ότι η ζωή ενός Αγίου δεν μπορεί να μπει στα μέτρα της Ψυχολογίας. Δεν ερμηνεύεται. Το ακούσατε, δεν ερμηνεύεται η ζωή ενός Αγίου! Έτσι και εδώ, έχομε το φαινόμενο της Ομοφυλοφιλίας.
(4:38)
Επειδή η αμαρτία αυτή πλήθυνε, απλώθηκε πολύ, λέμε ότι είναι ένα φαινόμενον το οποίο μπορεί να προέρχεται από τραυματικές εμπειρίες το ανθρώπου, από, από, από… χίλια πράματα μπορούμε να συμπεραίνουμε. Όμως έχουμε – αυτό είναι η εύνοια του Θεού στον άνθρωπο -, έχομε έναν τρόπο, κι αυτός ο τρόπος είναι η Αγία Γραφή, που εκεί έχομε το «μέτρον» να κρίνουμε τι είναι αμαρτωλό και τι δεν είναι! Έτσι αν δω μόνο τον άνθρωπο, θα βγάλω ψευδή συμπεράσματα, λανθασμένα. Αν πάρω την Αγία Γραφή ως μέτρον και ως κριτήριον τότε θα μπορώ να δω τον άνθρωπον υπό το πρίσμα της Αγίας Γραφής, υπό το πρίσμα της Αποκαλύψεως του Θεού και υπό το πρίσμα, αυτό βλέπομε, ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αρρώστια, το υπογραμμίζω, δεν είναι προϊόν μιας τραυματικής (εμπειρίας) και σούπα - μού ‘πες καταστάσεως,. Είναι αμάρτημα.
(5:59)
Και για την ιστορία, εδώ και τριάντα χρόνια, γύρω στο 1960, κάτι λίγο πριν το 1960, επειδή μόνο στην Αγγλία τέλος πάντων υπάρχουν πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι, στην Αγγλία έφτασε ακόμη (μάλιστα οι γιατροί λέγαν ότι είναι, γιατροί ακόμη και Πάστορες, ε, Χριστιανοί) να λέγουν ότι είναι μία αρρώστια! Έφτασε ακόμη και ο «αρχιεπίσκοπος» του Καρντέμπουρι της Αγγλίας, δηλαδή ο «Αρχιεπίσκοπος» να υποστηρίζει ότι είναι μία «Νόσος»!
(6:41)
Εγώ δε τότε, πριν από 30 χρόνια, όταν το διάβασα στην εφημερίδα, άσε δε τότε γελούσε όλη η Ελλάς με τα καμώματα αυτά, τώρα κι εμεις γινήκαμε τέτοιοι, προσέξτε, είπα "Καλά αυτός ο «αρχιεπίσκοπος» δεν άνοιξε ποτέ την Αγία Γραφή να δει ότι η Ομοφυλοφιλία είναι από τα πάθη που εισήγαγε η ειδωλολατρία, ο πεσμένος άνθρωπος;". Κι όταν κάνει ο απόστολος Παύλος εκείνον τον φοβερόν κατάλογο, την φοβερή αναφορά του ειδωλολατρικού κόσμου στο Α΄ κεφάλαιο προς Ρωμαίους, και λέγει εκεί αυτά τα πράματα με έναν ωμόν τρόπον… που δεν λέγει τον άνδρα, άνδρα, αλλά τον λέγει «αρσενικόν», και τη γυναίκα δεν τη λέει γυναίκα, αλλά τη λέει «θηλυκιά»! Ξέρετε όταν πείτε έναν άνθρωπο: Αρσενικός είσαι ή θηλυκός είσαι, αυτό δείχνει μόνον «βιολογία», δεν δείχνει τις ανώτερες δυνάμεις του ανθρώπου, το πνεύμα του, τις εφέσεις του, δείχνει μόνον την βιολογία του.
(7:51)
Αν φθάνει ο Απόστολος, έτσι να αποκαλεί τους ανθρώπους, ε, χαρακτηρίζοντας με τα σκληρότερα λόγια, αυτές τις αμαρτίες που ήταν προϊόντα της ειδωλολατρίας, κι αποκαλεί τους ανθρώπους με σκοτισμένο μυαλό, και κάνει περιγραφή της ομοφυλοφιλίας, ίσως- ίσως όχι για άλλο αμάρτημα τόσο πολύ, αυτό δείχνει ότι δεν είναι ασθένεια με την έννοια της γρίπης, της καρδιοπάθειας, δεν ξέρω τι, αλλά είναι ένα αμάρτημα, εν τοιαύτη περιπτώσει.
(8:30)
Δεν ξέρω αν σας έχω πει άλλοτε, το έχω πει όμως πολλές φορές στις ομιλίες μου. Είναι το εξής: Παιδιά, μέσα μας, μέσα μας φέρουμε όλα τα σπέρματα των παρελθόντων γενεών, μέχρι τον Αδάμ και την Εύα. Τα σπέρματα αυτά είναι σπέρματα κακού, όπως ακριβώς μπορούμε σ’ ένα ντουλάπι να ‘χουμε μπουκαλάκια με σπορικά! Τα σπορικά αυτά για να φυτρώσουν πρέπει να έχουν υγρασία και θερμοκρασία. Όσο μένουν στο μπουκάλι δεν φυτρώνουν! Μέσα μας, μέσα μας θα ανακαλύψουμε αυτά τα πάθη, όλοι μας, Γι’ αυτό λέγει ο άγιος, ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, σ’ ένα ποίημα (όταν το πρωτοδιάβασα είχα εκπλαγεί): Είμαι, λέει, πόρνος και μοιχός και κύναιδος! Ακούτε; Εγώ, λέει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος… αυτός που έβλεπε κάθε μέρα τον Χριστόν, και είχε κάθε μέρα κοινωνία με το Άκτιστο φως. Κι αποκαλεί τον εαυτό το, έτσι τότε, αν κανείς έχει την ειλικρίνεια να δει μέσα του, θα βρει αυτά τα καμώματα, τα σπορικά και της ομοφυλοφιλίας και της πορνείας και της κτηνοβασίας, με συγχωρείτε που τα λέω αυτά, αλλά τι να πω, και άλλα πάθη και του εγωισμού, και της φιλαργυρίας, και της κτηνωδίας, ναι της κτηνωδίας! Ακόμη και το να χαίρεσαι, εγώ έχω ανακαλύψει μέσα μου, όταν γίνεται ένας σεισμός, ένας πόλεμος, που λέω: Θεέ μου, Θεέ μου, λυπήσου τους ανθρώπους. Στο βάθος; Αγαπούμε να γίνεται ανακατωσούρα. Αυτός είναι ο παλαιός εαυτός μας!
(10:53)
Και θα βρούμε «όλα» μέσα μας, τα σπορικά. Προσέξτε, θα μου πείτε: Δεν θα σωθούμε; Οι Άγιοι παιδιά επήγαιναν στην έρημο να ξεριζώσουν το υποσυνείδητο. Τρομακτικά δύσκολο πράμα. Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς, τουλάχιστον στη συνείδησή μας αυτά να μην υπάρχουν. Έτσι, αισθάνθηκα μέσα μου, αισθάνθηκα μέσα μου μία τάση, μία ροπή, βρώμικη, ας πούμε της ομοφυλοφιλίας - μια που ο λόγος - να πω, πω-πω, Θεέ μου, φύλαξέ με! Εάν λοιπόν τα σπορικά αυτά μείνουν στα μπουκαλάκια, δεν δώσω την ευκαιρία της θερμοκρασίας και της υγρασίας, να φυτρώσουν, τότε σίγουρα έχω έπαινον από τον Χριστόν και θα σωθώ!
Ας το ξέρουμε λοιπόν, ας μην ανατρέχουμε σε δικαιολογίες τέτοιων πραμάτων αλλά να λέμε ότι είναι αμαρτία και ό,τι, ό,τι να ‘χεις. Μου λες ότι είσαι ομοφυλόφιλος και δεν μπορείς να κάνεις αλλιώτικα. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώτικα; Κι εγώ μέσα μου «αισθάνομαι αυτό». Ξέρετε τι έλεγε ο Μέγας Βασίλειος; «Και γυναίκα ουκ έγνω και παρθένος ουκ ειμί»! Κι εγώ έχω εκείνο, κι εγώ έχω εκείνο, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Δεν θα το αφήσεις να εκδηλωθεί. Εκεί είναι ο αγώνας σου, να μην το αφήσεις να γίνει ποτέ. Και τότε μπορούμε να μιλάμε για Ανόρθωση του πεσμένου ανθρώπου. Αυτά παιδιά, και με τις απορίες για απόψε. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=o0XAK359SYo