"Η πίστις ότι το σώμα ναός του Θεού εστι και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν αυτώ, μετά δε θάνατον προώρισται να εγερθή και αύθις ένδοξον και απηφθαρτισμένον προς λαμπροτέραν ανανέωσιν της μετά της ψυχής συζυγίας, ώθησεν από της πρώτης ημέρας τους χριστιανούς, όπως ου μόνον μη παραδίδωσιν εις την τέφραν τους νεκρούς των [ενν. κεκοιμημένους] κατά το παράδειγμα των Ρωμαίων και των άλλων ειδωλολατρών, αλλά και μετά πάσης τιμής καταθέτωσι το σώμα εις την γην πλήρες και εν τη ολοκληρία του."
(Κωνσταντίνος Καλλίνικος Πρωτοπρεσβύτερος)
ΔΗΛΑΔΗ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗ "ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ"
Κωνσταντίνος Καλλίνικος
Πρωτοπρεσβύτερος
Θέματα Ορθοδόξου Κατηχήσεως
3
Εκδόσεις Μυγδονία
Πρόλογος
Ως τρίτο τεύχος στην σειρά «Θέματα
Ορθοδόξου Κατηχήσεως» των Εκδόσεων Μυγδονία, παρουσιάζεται το παρόν, με θέμα
την φροντίδα των νεκρών μέσα στον Χριστιανισμό, και ειδικότερα μέσα στην
Ορθόδοξη Εκκλησία, του γλαφυροτάτου και πολυγραφοτάτου εκκλησιαστικού ρήτορος
του αιώνα μας, πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Καλλινίκου.
Το θέμα της καύσεως των νεκρών, που κατά
τον τελευταίο καιρό επανέρχεται στην δημοσιότητα, καθιστά, νομίζουμε, επίκαιρη
και σήμερα την κατά το 1914, ενασχόληση του συγγραφέως, με τα θέματα της κηδείας.
Με την λέξη κηδεία δηλώνεται ακριβώς η
φροντίδα προς τους κοιμηθέντας αδελφούς μας, που βέβαια, μέσα στην Εκκλησία,
δεν σταματάει στην ταφή και στην παράδοση στην πανανθρώπινη μητέρα γη, αλλά
κατά Παύλεια προσταγή συνεχίζεται και πέραν του τάφου, μέχρι της κοινής πάντων
αναστάσεως, κατά την Δευτέρα παρουσία του Κυρίου.
Ο π. Κωνσταντίνος Καλλίνικος στο παρόν
σύγγραμμα ερευνά και συγκεντρώνει όλα τα κατά καιρούς ταφικά γεγονότα, ώστε η
μελέτη του να θεωρείται πλήρης και χρησιμώτατη, για ένα θέμα που οπωσδήποτε
κάποτε θα προκαλέσει το ενδιαφέρον και την φροντίδα και μέριμνα όλων.
Εξάλλου η αναφορά στην πατερική
γραμματεία, από τους πρώτους χριστιανούς συγγραφείς ανατολής και δύσεως, με
μεγάλη πληρότητα, καθιστά και από αυτήν την άποψη πολύ χρήσιμο το παρόν τεύχος,
το οποίο όμως σταματάει στην επίγεια έρευνα του θανάτου.
Το πρόβλημα «πέραν του τάφου» απασχολεί
τον συγγραφέα σε άλλο πόνημά του, με τον ίδιο ακριβώς τίτλο.
Ο εκδότης
Η ΦΡΟΝΤΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ(ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ) ΕΝ ΤΩ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΩ
1. Η ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΙΣ
ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ*
Η πίστις ότι το
σώμα ναός του Θεού εστι και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν αυτώ, μετά δε θάνατον
προώρισται να εγερθή και αύθις ένδοξον και απηφθαρτισμένον προς λαμπροτέραν
ανανέωσιν της μετά της ψυχής συζυγίας, ώθησεν από της πρώτης ημέρας τους χριστιανούς,
όπως ου μόνον μη παραδίδωσιν εις την τέφραν τους νεκρούς των [ενν.
κεκοιμημένους] κατά το παράδειγμα των Ρωμαίων και των άλλων ειδωλολατρών, αλλά
και μετά πάσης τιμής καταθέτωσι το σώμα εις την γην πλήρες και εν τη ολοκληρία
του.
*Περ.
Εκκλησιαστικός κήρυξ, 1914, σελ. 200-205