ΟΤΑΝ «Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ» ΗΤΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΘΕΜΑ: «ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ
Αφορμή για το παρακάτω άρθρο - παρέμβαση έδωσε ένα επίσημο έγγραφο («Ακριβές αντίγραφο») το οποίο υπογράφει ο Προϊστάμενος ενός γνωστού σε εμάς Τμήματος του Υπουργείου Παιδείας. Επειδή ο Προϊστάμενος έτυχε να είναι «θηλυκιά» η σφραγίδα που τέθηκε επί του εγγράφου και που αποτύπωνε την εικόνα: «ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ /Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ» άλλαξε με παρέμβαση στυλό μπλε μελάνης. Από τη φράση «Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ» το άρθρο «Ο» αντικαταστάθηκε με το «Η», και η κατάληξη «ΟΣ» από τη λέξη ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ άλλαξε πάλι με το γράμμα «Η» και η πρώην «σφραγίδα» πήρε τη μορφή: «ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ /Η ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ» - χωρίς να έχουν σβηστεί πλήρως τα υποφαινόμενα προαναφερθέντα στοιχεία που αντικαταστάθηκαν! Επιπλέον προστέθηκε και η φράση «ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ». Δηλαδή, το τελικό προϊόν εν είδει σφραγίδας πήρε την εξής μορφή: «ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ/ Η ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ /ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ».
Αδελφοί,
Ό,τι περιγράψαμε παραπάνω έχει να κάνει με μία νέα οπτική των πραγμάτων εντός των ελληνικών σχολείων αλλά και εκτός, δηλαδή εντός της ευρύτερης κοινωνίας, ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμιας. Η ιστορία του ζωικού βασιλείου, του ανθρώπου, του κόσμου αλλά και του Θεού λίγο - πολύ ξαναγράφεται μέσα από μία νέα οπτική, από την άποψη του φύλου ή πιο ακαδημαϊκά απ’ την «ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ». Τυχαία;
Ας αναφέρουμε εδώ χάριν αληθείας ότι το πιο πρωτοπόρο «μάθημα» (που ως πηδάλιο οδηγεί ολόκληρο το σκάφος της σύγχρονης Παιδείας) είναι αυτό του «Επαγγελματικού Προσανατολισμού». Ίσως δεν σας είναι άγνωστα α) τα νέα βιβλία - εγχειρίδια του ΣΕΠ (Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός) με το όνομα «ΚΑΛΛΙΡΟΗ» τα οποία έχουν ποικίλους τίτλους όπως αυτόν: «Εφηβεία, προσανατολισμοί και επιλογές ζωής: Διερευνώντας τις μεταβατικές διαδικασίες των νέων με την οπτική του φύλου» και β) οι νέες δηλώσεις επαγγελματιών του επαγγελματικού προσανατολισμού που δημοσίως (σε ημερίδα στην Πτολεμαΐδα το 2015) δήλωναν πως «το Δημόσιο σχολείο είναι ΑΧΡΗΣΤΟ» και εννοούν απλά, ότι το ελληνικό δημόσιο σχολείο, ακόμη και τα δημόσια πανεπιστήμια είναι ανίκανα να συνδέσουν τους νέους μας με την αγορά εργασίας.
Ένα μικρό δείγμα γραφής που απεικονίζει τη νέα (φυλο)ροή των πραγμάτων εντός και εκτός σχολείων και που μπορεί να κεντήσει τις νεκρωμένες αισθήσεις όλων μας είναι το παρακάτω άθροισμα των λέξεων - φράσεων που υπάρχουν διάσπαρτες σε νέα βιβλία που κατακλύζουν τις βιβλιοθήκες όλων των ελληνικών σχολείων, που πλέον δεν είναι Ελληνικά αλλά «Δυτικοευρωπαϊκά» και μαζί «Σεξουαλικά». Ιδού το άθροισμα αυτών προς κατανόηση της νέας έμφυλης βιβλικής πραγματικότητας:
Έμφυλη τάξη/ Έμφυλη βία/ Έμφυλη ανάλυση/ Έμφυλη ισότητα/ Έμφυλη ταυτότητα/ Έμφυλη βιομηχανική οικονομία/ Έμφυλη εικόνα/ Έμφυλη προσέγγιση/ Έμφυλη δυναμική/ Έμφυλη ανισότητα/ Έμφυλη ρόλοι/ Έμφυλη πολιτισμική ανάλυση/ Έμφυλες αντιδράσεις / Έμφυλες διαφορές/ Έμφυλες ιδεολογίες/ Έμφυλα σώματα/ Έμφυλος μύθος πολέμου/ Έμφυλος καταμερισμός εργασίας/ κλπ... («ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΥΛΟ», R. W. CONNELL, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ», 2006)» [1.
«ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ
Ας έλθουμε τώρα στο κυρίως θέμα μας και να πούμε λίγα λόγια για μία σύγχυση ή καλύτερα για μια νέα έγχυση πνεύματος πλάνης φιλοσοφικής έως ψυχολογικής που θέλει για παράδειγμα τον άνθρωπο που προΐσταται και υπογράφει ένα έγγραφο να υπογράφει αν είναι άνδρας ως Προϊστάμενος και αν είναι γυναίκα ως Προϊσταμένη ή τον νοσοκόμο που είναι «θηλυκιά», δηλαδή γυναίκα να τον ονομάζει «Νοσοκόμα» ή σκέτο «Αδελφή» ή αδελφή νοσοκόμα!
Αν δούμε την υπόθεση αυτή επιφανειακά, δηλαδή αποκλειστικά από την άποψη/οπτική του φύλου τότε όλοι μας θα λέγαμε πως οι νέα αυτή ιδέα είναι ορθή, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν να λέμε «αδελφή νοσοκόμος», αλλά αδελφή νοσοκόμα, και για να το πούμε πιο απλά ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης που γράφει για το έπος του ’40 και υπογράφει την παρακάτω πρόταση μάλλον δεν ξέρει τι λέει ή καλύτερα δεν ξέρει να γράφει! Ιδού: «Και την ημέρα που κρίθηκε ότι είχα γλυτώσει και άρχισε να υποχωρεί ο πυρετός, ήρθε η διαταγή να εκκενωθεί το Νοσοκομείο. Με βάλανε όπως - όπως σ’ ένα φορείο, που το χώσανε σ’ ένα φορτηγό αυτοκίνητο. Η φάλαγγα από τα Γιάννενα ως το Αγρίνιο πυροβολήθηκε οχτώ φορές από τα «στούκας». Οι φαντάροι τρέχανε στα χωράφια, όμως εγώ ήταν αδύνατον να σταθώ όρθιος έστω και για μια στιγμή. Τελικά στο Αγρίνιο, με παρατήσανε σ’ ένα πεζούλι και φύγανε. Μια καλή κοπέλλα, εθελοντής νοσοκόμος με άλλη αποστολή, με βοήθησε και μ’ έσυρε ως το υπόγειο μιας καπναποθήκης, όπου σωριάστηκα κι έμεινα τρεις μέρες (…) Οι γιατροί στην Αθήνα τρίβανε τα μάτια τους. Σύμφωνα με την Επιστήμη, θα έπρεπε με την πρώτη παραμικρή μετακίνηση να πάθω εντερορραγία και να τελειώσω (…) αν «έζησα το θαύμα» σώθηκα και από ένα θαύμα» [2]...
Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ
Ας ακούσουμε επιπλέον και δύο σχετικά με την υπόθεσή μας λόγια του αειμνήστου π. Αθανασίου Μυτιληναίου, εννοείται πριν να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα τα σχετικά με την απόσταση ή καλύτερα το «χάσμα» που υπάρχει και χωρίζει όσους έχουν «νουν Χριστού» απ’ εκείνους που απλά φιλοσοφούν εν έτη 2020 και που χρησιμοποιούν τον πολύχρωμο Δούρειο Ίππο της Ψυχολογίας, της συναισθηματικής αγωγής, της σεξουαλικής αγωγής, της επαγγελματικής αποκατάστασης, των έμφυλων ταυτοτήτων, κτλ.
«Κι όταν κάνει ο απόστολος Παύλος εκείνον τον φοβερόν κατάλογο, την φοβερή αναφορά του ειδωλολατρικού κόσμου στο Α΄ κεφάλαιο προς Ρωμαίους, και λέγει εκεί αυτά τα πράματα με έναν ωμόν τρόπον… που δεν λέγει τον άνδρα, άνδρα, αλλά τον λέγει «αρσενικόν», και τη γυναίκα δεν τη λέει γυναίκα, αλλά τη λέει «θηλυκιά»! Ξέρετε όταν πείτε έναν άνθρωπο: Αρσενικός είσαι ή θηλυκός είσαι, αυτό δείχνει μόνον «βιολογία», δεν δείχνει τις ανώτερες δυνάμεις του ανθρώπου, το πνεύμα του, τις εφέσεις του, δείχνει μόνον την βιολογία του». Και συνεχίζει: «Αν φθάνει ο Απόστολος, έτσι να αποκαλεί τους ανθρώπους, ε, χαρακτηρίζοντας με τα σκληρότερα λόγια, αυτές τις αμαρτίες που ήταν προϊόντα της ειδωλολατρίας, κι αποκαλεί τους ανθρώπους με σκοτισμένο μυαλό, και κάνει περιγραφή της ομοφυλοφιλίας, ίσως- ίσως όχι για άλλο αμάρτημα τόσο πολύ, αυτό δείχνει ότι δεν είναι ασθένεια με την έννοια της γρίπης, της καρδιοπάθειας, δεν ξέρω τι, αλλά είναι ένα αμάρτημα, εν τοιαύτη περιπτώσει» [3].
Απ’ όσα διαβάσαμε καταλαβαίνουμε ότι ο π. Αθανάσιος τονίζει πως οι λέξεις «άνδρας» και «γυναίκα» δεν έχουν ευθεία αναφορά στο φύλο αλλά είναι τίτλος τιμής. Όταν η Αγία Γραφή κάνει αναφορές στο φύλο, τότε, ομιλεί για «άρσεν» και «θήλυ» σύμφωνα με το ρήμα «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γεν. 1, 27).
Αδελφοί, αν η παραπάνω λογική των εν λόγω φιλοσόφων της ψυχολογίας είναι ορθή, στο εξής δεν θα πρέπει να λέμε και να γράφουμε «Ο άνθρωπος» παρά μόνο αν αυτός είναι αρσενικός ενώ εάν είναι θηλυκιά «Η άνθρωπος»!
Αλλά δεν είναι έτσι τα πράματα στην εν Χριστώ ζωή. Ο προϊστάμενος ως όρος δεν έχει ευθεία αναφορά στο φύλο αλλά απλά δηλώνει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι «ο ανώτερος υπάλληλος, ο επικεφαλής μιας υπηρεσίας ή τμήματος, αυτός που κατευθύνει το έργο και ελέγχει τους άλλους υπαλλήλους, τους υφισταμένους του» [4]. Ο νοσοκόμος πάλι ως όρος αιώνες τώρα δεν ήταν - και δεν είναι - συνδεμένος με το φύλο, αλλά με ένα συγκεκριμένο έργο. Νοσοκόμος είναι απλά εκείνος ο άνθρωπος «που επαγγελματικά φροντίζει και περιποιείται τους αρρώστους (σε νοσοκομείο ή αλλού), βοηθάει τους γιατρούς κ.λπ.» [5].
Κλείνουμε το παρόν άρθρο με μία τελευταία παρέμβαση που αποδομεί την καινοφανή και αιρετική εικόνα των 69 φύλων που παραδέχονται οι ασύνετοι νόες της Ευρώπης, αλλά και που βοηθά στη σύνθεση της εικόνας του ανθρώπου που πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού. Βοηθός μας στο έργο αυτό είναι μια γυναίκα, η Νίκη Καλτσόγια - Τουρναβίτη που στο άρθρο της με τίτλο «Η Ελληνίδα στο έπος του ‘40» σημειώνει τα εξής:
«Στο μέτωπο δίνεται ο αγώνας. Εκεί ανοίγονται με αίμα οι δρόμοι της Ελευθερίας. «Κι’ ο πόλεμος, γράφει σε μια επιφυλλίδα του ο Σπύρος Μελάς, είναι μονόλογος ή μάλλον διάλογος, ένας δραματικός διάλογος με τον εχθρό. Από την άποψη όμως του φύλου είναι μονόλογος. Η γυναίκα βρίσκεται τόσο μακρυά από τη γραμμή της φωτιάς… Η ανδρική πρόνοια έβγαλε κάθε παράγοντα αδυναμίας από τη γραμμή της φωτιάς. Ο θρύλος των Αμαζόνων δε μας λέει τίποτα… Συνεχίζει την παλιά ελληνική παράδοση, το θείο τραγούδι της Οδύσσειας με τους αργαλειούς της Πηνελόπης.. Ο Έλλην πολεμιστής είναι ασκητής. Ο πόλεμος γι’ αυτόν μένει μονόλογος, γεμάτος ανδρισμό, ακριβώς όπως στην εποχή του Αισχύλου» [6].
Αδελφοί, η οπτική του φύλου στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία επανάληψη του παλαιού διαλόγου του Διαβόλου με τον άνθρωπο, και λογικά όχι με την γυναίκα αλλά με το παιδί! Για τον λόγο αυτό ας πούμε στα παιδιά μας πως ο όρος «ομοφυλοφιλία» δεν έχει σχέσει με το φύλο εφόσον αναφέρεται εξίσου σε αρσενικές και θηλυκές υπάρξεις. Δεν έχει σχέση με ασθένειες ή αρρώστιες, με κάποια κληρονομική διάθεση ή πάθος. Αλλ’ ότι είναι ΑΜΑΡΤΙΑ και έχει αποκλειστική και άμεση σχέση με την απόρριψη της εν Χριστώ διδασκαλίας , ζωής και σωτηρίας!
«Ο Θεός να φυλάει τα παιδιά σας. Και τα αγόρια σας, και τα κορίτσια σας. Ο Θεός να φυλάει τα παιδιά σας» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος) [7].
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης
Πτολεμαΐδα 21 Φεβρουαρίου 2020
[1] Η «ΓΥΝΑΙΚΑ», ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΥΛΟ», ΚΑΙ Ο «ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ» https://emmadimitris.blogspot.com/2019/09/b.html#more