«Ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων…»! (Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, Αντιπρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων»)

«Ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων…»! (Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, Αντιπρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων»)

Σχόλιον εἰς τό πρόγραμμα σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως «Φρίξος», πού ἀπευθύνεται εἰς παιδιά προσχολικῆς καί πρώτης παιδικῆς ἡλικίας (Νηπιαγωγείου καί Α΄ – Β΄ Δημοτικοῦ).

Προσφάτως, μέ ἀφορμή τή βράβευση τοῦ προγράμματος σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης «Παίζω μέ τόν Φρίξο καί μαθαίνω γιά τό σῶμα μου καί τίς διαπροσωπικές σχέσεις»1, ἀπό διεθνῆ Ὀργανισμό2, ἦρθε στήν ἐπιφάνεια ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια «διαφώτισης» τῶν νηπίων πάνω στό σοβαρό θέμα τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης.

Ἐδῶ δέν θά ἀσχοληθοῦμε τόσο μέ τήν παιδαγωγική καί ψυχολογική διάσταση τοῦ θέματος, ἄλλωστε, ὑπάρχει ἤδη ἕνας πρόσφατος σχολιασμός, ἀπό τήν ἱστοσελίδα τῆς συλλογικῆς προσπάθειας «Μαμά, Μπαμπάς & Παιδιά», μέ τόν ὁποῖο συμφωνοῦμε ἀπόλυτα3. Θά προσπαθήσουμε, λοιπόν, ἄν καί αἰσθανόμαστε ἀδύναμοι γι’ αὐτό τό ἔργο, νά σχολιάσουμε τό πρόγραμμα ἀπό πνευματικῆς, κυρίως, ἀπόψεως.

Τό νά θέλει κάποιος νά «ἐπιβάλλει» τή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση σέ παιδιά καί μάλιστα στήν εὐαίσθητη ἡλικία τῶν 5, 6, 7 ἐτῶν, παρακάμπτοντας4 οὐσιαστικά τούς φυσικούς, ἀλλά καί νομικά ὑπευθύνους γιά τή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν, γονεῖς, καί μάλιστα ὅταν πρόκειται γιά τή σεξουαλική τους διαπαιδαγώγηση, εἶναι ἀπαράδεκτο, ἀλλά ὁπωσδήποτε καί πνευματικά πολύ ἐπικίνδυνο.

Ὅταν ἕνα μικρό παιδί–νήπιο (ἀλλά καί σέ μεγαλύτερη ἡλικία), ἔχει κάποιες ἐρωτήσεις ἤ ἀπορίες γιά τά τόσο λεπτά αὐτά θέματα, οἱ γονεῖς του, γνωρίζοντας τό παιδί τους καλύτερα ἀπό τόν καθένα, μποροῦν καί πρέπει μέ διάκριση νά τοῦ ἀπαντοῦν, ἀνάλογα μέ τήν ὡριμότητά του. Σέ καμία περίπτωση ὅμως δέν πρέπει νά τοῦ ἐξάπτουν τή φαντασία καί νά τοῦ δημιουργοῦν ἐπιπλέον ἐρωτήματα, πού ἴσως δέν θά τά εἶχε κἄν σκεφτεῖ. Ἡ ψυχή τοῦ παιδιοῦ, κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πρέπει νά διατηρεῖται ἀθώα καί καθαρή, ὅσο περισσότερο γίνεται.

Αὐτή τήν παιδική ἀθωότητα καί καθαρότητα, συμβουλεύει κι ἐμᾶς, τούς ἐνήλικες, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός νά ἀποκτήσουμε ξανά καί νά τή διατηρήσουμε, μέ τή δική Του Χάρη καί τόν πνευματικό μας ἀγώνα: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν» (Λουκ. 15, 17).

Ὑπάρχουν, ὅμως δυστυχῶς, καί κάποιοι ὀρθόδοξοι γονεῖς, πού συμφωνοῦν μέ τήν εἰσαγωγή αὐτοῦ τοῦ προγράμματος στά σχολεῖα. Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι δέν εἶναι σωστά ἐνημερωμένοι.

Εἶναι τραγικό νά ὠθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τά παιδιά μας σέ πρόωρη ὡρίμανση, ἐπιτρέποντας στούς νηπιαγωγούς/δασκάλους νά τά ἀναστατώνουν καί ἐξάπτουν σεξουαλικά στήν τρυφερή παιδική ἡλικία τους, δίχως κἄν αὐτοί νά εἶναι εἰδικοί. Πῶς μποροῦμε, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, νά ἐκχωρήσουμε τήν ψυχή τῶν παιδιῶν μας, ὥστε κάποιοι νά τά «ξυπνήσουν» ὁμαδικά καί ὁριζόντια, μή λαμβάνοντας ὑπόψη τό ἐπίπεδο ὡριμότητας καί τήν προσωπικότητα τοῦ κάθε παιδιοῦ ξεχωριστά; Εἶναι δυνατόν, ὁ ὁποιοσδήποτε ἐκπαιδευτικός νά γνωρίζει τό παιδί μας καλύτερα ἀπό ἐμᾶς, τούς γονεῖς του; Καί οἱ ἐκπαιδευτικοί δέν φοβοῦνται γιά τόν πολύ πιθανό ψυχολογικό τραυματισμό τῶν παιδιῶν, ἀλλά καί γιά τό σκανδαλισμό τους;

Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὅμως, μᾶς ἔχει προειδοποιήσει γιά τήν περίπτωση αὐτή: «ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς (= μυλόπετρα, πού γυρίζει τό γαϊδουράκι στό μύλο) εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης» (Ματθ. 18, 6). Φοβερός ὁ λόγος…!5

Ποιός, λοιπόν, ἀπό αὐτούς πού κατήρτισαν, προώθησαν καί προωθοῦν αὐτό τό πρόγραμμα καί συνέγραψαν τό σχετικό βιβλίο, ἀναλαμβάνει τήν πνευματική εὐθύνη ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀθώων ψυχῶν, γιά τό σκανδαλισμό τους; Καί ἄν κάποιοι τήν ἀναλαμβάνουν, γνωρίζουν πραγματικά τί ἐπιπτώσεις θά ἔχει αὐτό στή δική τους ψυχή; (Γιά ὅσους βεβαίως πιστεύουν στήν ὕπαρξή της καί νοιάζονται γι’ αὐτή).

Ἡ ἀπάντηση στό ρητορικό ἐρώτημά μας, ἔρχεται ἀπό τόν Ἴδιο τό Χριστό, ὁ Ὁποῖος πάλι μᾶς προειδοποιεῖ: «Οὐαὶ (= ἀλίμονο) τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18, 7). Ἀλίμονο…!

Ὁ μακαριστός π. Κων/νος Στρατηγόπουλος, ἤδη ἀπό τό 2009, ὅταν εἶχε τεθεῖ τό θέμα εἰσαγωγῆς τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης στά Δημοτικά σχολεῖα, εἶχε ἐκφράσει τήν ἔντονη διαφωνία του καί, μάλιστα, εἶχε ἀναρωτηθεῖ:

«Ποιός θά τά διδάξει (τά παιδιά) σεξουαλική ἀγωγή; Συγγνώμη, ὅταν μπαίνει ὁ φυσικός στήν τάξη, ἔχει σπουδάσει φυσική. Ὁ χημικός, χημεία. Ποιός σπούδασε σέξ καί εἶναι εἰδικός; Ποῦ ἔγινε εἰδικός;… Καί ποιός καθηγητής (σ.σ.: νηπιαγωγός ἤ δάσκαλος) θά τή διδάξει αὐτή τήν εἰδικότητα; Ποιός θά τή διδάξει; Εἶναι παράλογο, γιατί ὁ καθένας θά κατεβάζει, συγγνώμη, τά δικά του σεξουαλικά βίτσια στά παιδιά μας… Ἀπό ποιόν διδάσκαλο; Θά ξέρει χριστιανικά τίποτε ἤ θά λέει ὅ,τι θέλει. Θά λέει στά παιδιά μας, ἄν δέν κάνεις σέξ θά γίνεις ἄρρωστος. Τά γνωστά δηλαδή».6

Εἶναι ἀπερίσκεπτο, ἀλλά καί πολύ ἐπικίνδυνο ν’ ἐπιτρέπουμε σέ ὁποιονδήποτε, εἴτε αὐτός λέγεται παιδαγωγός εἴτε συγγενής7 εἴτε τηλεόραση, διαδίκτυο κλπ., νά πονηρεύει τά παιδιά μας, καί μετά νά προσπαθοῦμε νά τούς διδάξουμε τό ἦθος, τίς ἀξίες, τίς ἀρετές, τήν πνευματική ζωή. Τότε ἡ πνευματική ζημιά, ἴσως καί ἡ ἠθική, θά ἔχει ἤδη γίνει, καί μάλιστα κάποιες φορές ἀνεπανόρθωτα. Πρέπει οἱ γονεῖς νά ζοῦμε οἱ ἴδιοι τήν πνευματική ἐν Χριστῷ ζωή8, ὥστε νά εἴμαστε σέ θέση, πρῶτα μέ τό παράδειγμά μας9 κι ἔπειτα μέ διάκριση καί σοβαρότητα, νά ἀπαντᾶμε σέ κάθε ἐρώτηση τοῦ παιδιοῦ μας, ὅσο «δύσκολη» ἤ «ἀστεία» μᾶς φαίνεται. Γράφει σχετικά ἕνας εὐσεβής Πολύτεκνος Ἱερέας:

«Μήπως θά τοῦ τά μάθουν στό σχολεῖο τά νέα ἐγχειρίδια γιά τό μάθημα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς; Ἤ ἡ τηλεόραση; Ὄχι. Ὅλοι καί ὅλα αὐτά θά τοῦ ποῦν πέντε ἀλήθειες καί 95 ψέματα. Ἐμεῖς θέλουμε ὑπεύθυνους γονεῖς, πού μέ σοβαρότητα, σύμφωνα μέ τήν ἡλικία τοῦ παιδιοῦ τους πού ρωτᾶ, θά τοῦ ἐξηγήσουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τήν προοπτική τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ἐάν δέν ἔχουμε γονεῖς νά θεολογοῦν σέ κάθε ἀπίθανη ἐρώτηση τοῦ παιδιοῦ τους, ἀλίμονό μας, γιά ὁποιοδήποτε πράγμα. Δέν ὑπάρχουν ἀστεῖα ἤ γελοῖα. Ὑπάρχουν σοβαρότατες ἐρωτήσεις πού κάνουν τά παιδιά καί πρέπει νά μάθουμε νά ἀπαντᾶμε στά παιδιά μας, κι ὄχι νά τά παραπέμπουμε κάπου ἀλλοῦ. Πρέπει ἐμεῖς νά ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας»10.

Γιά νά κατανοήσουμε τό πόσο σημαντικό εἶναι νά προστατεύουμε τά παιδιά μας ἀπό τά πνευματικά «μικρόβια», ὅπως τά ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἀλλά καί πόση προσοχή χρειάζεται στό τί βλέπουν τά μικρά παιδιά, παραθέτουμε τά χαριτωμένα λόγια του: «Οἱ ἀδυναμίες κολλᾶνε σάν τά μικρόβια… Νά προσεύχεσαι πάνω ἀπό τά κρεββάτια τους, ὅταν κοιμοῦνται, διότι τότε τό κακό εἶναι ἀδύναμο, δέν ἀντιστέκεται. Νά ’στε προσ­εκτικοί, μή σᾶς βλέπουν μέ… ἐσώρουχα. Τά σταυρώνουμε, σηκώνουμε τά χέρια ψηλά καί εὐχόμαστε μέ λαχτάρα. Ἡ προσευχή σας τότε ἐπιδρᾶ πιό εὔκολα καί ἡ εὐχή ἐνεργεῖ σέ βάθος»11. Ἐάν, λοιπόν, ὁ Ἅγιος συμβουλεύει τούς γονεῖς νά μή τούς βλέπουν τά παιδιά τους μέ τά ἐσώρουχα, πῶς θά ἐπιτρέψουμε σέ κάποιους νηπιαγωγούς ἤ δασκάλους νά τούς δείξουν γεννητικά ὄργανα καί, μάλιστα, νά τά ζωγραφίσουν;

Καί γιά νά μή νομίσει κάποιος ὅτι ὑπερβάλλουμε, ἀναφέρουμε τό ἑξῆς γεγονός. Στό πλαίσιο τῆς διδασκαλίας τοῦ προγράμματος «Φρίξος», σέ Νηπιαγωγεῖο τῆς Κρήτης, τά νήπια ζωγράφισαν ἕνα κορίτσι κι ἕνα ἀγόρι, καί σημείωσαν πάνω τους τά διάφορα μέλη καί ὄργανα (πχ. μύτη, στόμα, χέρια, καρδιά κλπ.). Ἐκτός τῶν ἄλλων ζωγράφισαν καί τά ἀντίστοιχα γεννητικά ὄργανα γράφοντας δίπλα τήν ἐπιστημονική ὀνομασία τους! Στό τέλος, ζωγράφισαν ἐσώρουχα καί τά κόλλησαν ἀπό πάνω. Σεβόμενοι τούς ἀναγνῶστες μας, δέν δημοσιεύσαμε τά «γυμνά» ζωγραφισμένα ὄργανα, ἀλλά τά καλυμμένα.

Καί ἀναρωτιώμαστε: Ποιός γονέας θά ἔδειχνε στό 5χρονο παιδί του γυμνά γεννητικά ὄργανα (ἔστω σέ σκίτσο), πόσο μᾶλλον νά τό προτρέψει νά τά ζωγραφίσει; Κι ὅμως, αὐτή τή δραστηριότητα τήν μαθαίνουν τά νήπια (τό ἐπαναλαμβάνουμε, τά νήπια) ἀπό τούς ἐκπαιδευτικούς, στό πλαίσιο αὐτοῦ τοῦ προγράμματος, «παίζοντας μέ τό Φρίξο»!12

Μάλιστα, τό ἐγχειρίδιο τοῦ προγράμματος «Παίζω μέ τό Φρίξο…», στό σημεῖο ὅπου πρέπει τά παιδιά νά ζωγραφίσουν τά γεννητικά ὄργανα πάνω στίς «κοῦκλες» (ἀγόρι καί κορίτσι), ἀναφέρει: «Ἐάν τά παιδιά ντρέπονται νά ζωγραφίσουν τά γεννητικά ὄργανα, τό κάνει ἡ δασκάλα. Μπορεῖ νά δείξει καί τήν παρακάτω εἰκόνα» (σ.σ. παραθέτουν τά γεννητικά ὄργανα τοῦ ἄντρα καί τῆς γυναίκας σέ σκίτσο), καί συνεχίζει: «Γιά νά δοῦμε, ὁ Φρίξος μᾶς ἔχει στείλει μιά ζωγραφιά μέ τά γεννητικά ὄργανα. Θά τή χρησιμοποιήσουμε, γιά νά ζωγραφίσουμε τά γεννητικά ὄργανα στίς κοῦ­κλες μας. Ἡ δασκάλα μπορεῖ νά ἔχει κόψει τίς ἀντίστοιχες φωτογραφίες καί νά τίς κολλήσει στό κατάλληλο σημεῖο»! («Παίζω μέ τό Φρίξο…», σελ. 25–26).

Πόσο, στ’ ἀλήθεια, σωστή παιδιαγωγικά εἶναι αὐτή ἡ ὁδηγία; Σώνει καί καλά νά «βιάσουμε» τήν προσωπικότητα τῶν παιδιῶν, νά τήν «ἰσοπεδώσουμε», παραβλέποντας τήν ἀθωότητα καί τήν ἔλλειψη πονηρίας πού διακρίνει τά παιδιά αὐτῆς, τουλάχιστον, τῆς ἡλικίας, νά τά πονηρέψουμε, νά τά μεγαλώσουμε πρίν τήν ὥρα τους…!

Μιά μητέρα μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὅτι, ὅταν πρίν λίγα χρόνια εἶχε γίνει μιά τέτοια ἐνημέρωση στό νηπιαγωγεῖο τοῦ παιδιοῦ της, ὑπῆρξε ἀλλαγή στή συμπεριφορά του. Δέν τήν ἄφηνε νά τό κάνει μπάνιο, γιατί δέν ἤθελε νά τό δεῖ ἡ μητέρα του γυμνό, ἐνῶ πρίν δέν εἶχε τέτοιο θέμα.

Ἡ ἀποστολή τοῦ σχολείου καί τῶν παιδαγωγῶν εἶναι, ἤ τουλάχιστον πρέπει νά εἶναι, ἐκτός ἀπό τή μετάδοση στά παιδιά ἀκαδημαϊκῶν γνώσεων, ἡ καλλιέργεια τοῦ ἤθους καί ὁ σεβασμός στίς πατροπαράδοτες ἀξίες τῶν γονέων τους. «Αὕτη γὰρ ἀρίστη διδασκαλία», μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «οὐ, συγχωρήσαντες πρότερον περιγενέσθαι τὴν πονηρίαν, ὕστερον ζητεῖν ὅπως αὐτὴν ἐξελάσωμεν…»13 (= Αὐτή εἶναι ἡ ἄριστη διδασκαλία, ὄχι, ἐπιτρέποντας νωρίτερα νά ἐπικρατήσει στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ ἡ πονηρία, ὕστερα νά ζητᾶμε τρόπο πῶς θά τή διώξουμε). Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος, περιγράφοντας πόσο μεγάλη καί δύσκολη εἶναι ἡ τέχνη τῆς διαπαιδαγώγησης: «Τῆς τέχνης ταύτης οὐκ ἔστιν ἄλλη μείζων. Τὶ γὰρ ἴσον τοῦ ρυθμίσαι ψυχὴν καὶ διαπλάσαι νέου διάνοιαν; Καὶ γὰρ παντὸς ζωγράφου καὶ παντὸς ἀνδριαντοποιοῦ τὸν ταύτην ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην ἀκριβέστερον διακεῖσθαι χρή»14 [= Ἀπό τήν τέχνη αὐτή (τῆς ἀγωγῆς) δέν ὑπάρχει ἄλλη μεγαλύτερη. Γιατί τί εἶναι ἴσο μέ τό νά διαπαιδαγωγήσεις τήν ψυχή καί νά διαπλάσεις τή διάνοια τοῦ νέου; Γιατί πράγματι, ἀπό κάθε ζωγράφο καί κάθε γλύπτη, πρέπει νά εἶναι προσεκτικότερος ἐκεῖνος πού ἀσκεῖ αὐτή τήν τέχνη»].

Μήπως, κάποιος ἀπό τούς «φωστῆρες» τοῦ προγράμματος, σκέφτηκε ὅτι, ἴσως, ὑπάρχουν γονεῖς πού θέλουν νά μεταδώσουν στά παιδιά τους ἀνώτερες ἀξίες, ἀρετές καί ἰδανικά; (Καί, δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν πολλοί τέτοιοι γονεῖς). Ἀρετές καί ἰδανικά, ὅπως ἡ ἁγνότητα, ἡ ἐγκράτεια, ὁ σεβασμός τοῦ σώματός μας, ἀλλά καί τοῦ σώματος τοῦ ἄλλου, ὡς ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος15. Ὅτι ὁ Θεός, ὅταν ἔπλασε τόν ἄνθρωπο, «ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» (Γέν. 1, 27), ὅτι Οἰκογένεια εἶναι μόνο αὐτή πού ὁ Θεός εὐλόγησε (μέ ἑτερόφυλους γονεῖς) καί ὅτι δέν μᾶς ὠφελεῖ νά ἀσχολούμαστε μέ τά γενετήσια θέματα πρίν τόν εὐλογημένο Γάμο16, γιατί ὅποιος παίζει μέ τή φωτιά, κάποια στιγμή θά καεῖ! Ἀλλά καί ἄν κάπου ἀστοχήσουμε, ὑπάρχει πάντα ἡ μετάνοια, ὁ Πνευματικός καί τά θεραπευτικά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ σπουδαιότερη ἀποστολή καί εὐθύνη τῶν γονέων, ἀλλά καί τῶν εὐσυνείδητων παιδαγωγῶν, εἶναι νά ἐνσταλάξουν στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τήν ἀρετή καί νά τά ἐνδυναμώνουν στόν ἀγώνα τους γιά τήν ἀπόκτησή της, ἰδιαίτερα ὅταν εἶναι μικρά. Ὅπως σοφά γράφει ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας: «Οὐ μικρὸν γὰρ τὸ ὄφελος, οἰκειότητά τινα καὶ συνήθειαν ταῖς τῶν νέων ψυχαῖς τῆς ἀρετῆς ἐγγενέσθαι· ἐπείπερ ἀμετάστατα πέφυκεν εἶναι τὰ τῶν τοιούτων μαθήματα, δι᾿ ἁπαλότητα τῶν ψυχῶν εἰς βάθος ἐνσημαινόμενα»17 (= Δέν εἶναι μικρό τό κέρδος, ὅταν οἱ ψυχές τῶν νέων συνηθίσουν καί κάνουν δική τους τήν ἀρετή. Ὅσα ὁ ἄνθρωπος ἀφομοιώνει στήν τρυφερή ἡλικία του, μένουν ἀσάλευτα. Διότι ἡ ψυχή εἶναι ἀκόμα ἁπλή τότε καί ὅ,τι δέχεται, ἐντυπώνεται πολύ βαθιά μέσα της). Καί συμπληρώνει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Καὶ γὰρ οἱ νομοθέται τότε παιδαγωγοῦσιν ἡμᾶς, ὅταν διαστραφέντες τύχωμεν. Ἄλλ’ οὐχ ὁ Παῦ­λος οὕτως, ἀλλ’ ἐξ ἀρχῆς καὶ ἐν ἡλικίᾳ πρώτῃ τοὺς διδασκάλους αὐτοῖς ἐφίστησι τῆς ἀρετῆς, κωλύων ἐπεισ­ελθεῖν τὴν κακίαν»18 [= Διότι οἱ νομοθέτες μᾶς διαπαιδαγωγοῦν (μέ τίς ποινές), τότε μόνο ὅταν ἔχουμε διαστραφεῖ (καί παρανομοῦμε). Ἀλλά δέν μᾶς διδάσκει αὐτά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλά ἀπό τήν ἀρχή καί ἀπό μικρή ἡλικία, πρέπει οἱ δάσκαλοι νά διδάσκουν τήν ἀρετή, ἐμποδίζοντας τήν κακία (διά τῆς πονηρίας) νά εἰσέλθει στίς ψυχές τῶν παιδιῶν].

«Ἀκρογωνιαῖος λίθος γιά τήν ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ καλή οἰκογενειακή κατάσταση. Αὐτή ὁρίζεται ὡς καθημερινός ἀγώνας καί προσπάθεια γιά ἁγιότητα»19. Ἔλεγε σχετικά ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης: «Ἐκεῖνο πού σώζει καί φτιάχνει καλά παιδιά εἶναι ἡ ζωή τῶν γονέων στό σπίτι. Οἱ γονεῖς πρέπει νά δοθοῦνε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ… Δέν τά σώζουν (τά παιδιά) οὔτε οἱ συμβουλές, οὔτε ἡ πειθαρχία, οὔτε ἡ αὐστηρότητα. Ἄν δέν ἁγιάζονται οἱ γονεῖς, ἄν δέν ἀγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη καί μεταδίδουν τό κακό πού ἔχουν μέσα τους… Ὅταν τά παιδιά πληγώνονται ἀπ’ τήν κακή μεταξύ τῶν γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις καί διάθεση νά προχωρήσουν στήν πρόοδο. Κακοκτίζονται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς τους κινδυνεύει ἀπό στιγμή σέ στιγμή νά γκρεμιστεῖ».20

Τά δυτικά παιδαγωγικά μοντέλα καί συστήματα, πού δυστυχῶς ἐφαρμόζονται ἤ προωθοῦνται, γιά νά ἐφαρμοστοῦν στήν Πατρίδα μας, καί ἰδιαίτερα αὐτά πού ἀναφέρονται στή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, προέρχονται, ἐπί τό πλεῖστον, ἀπό ἀθεϊστικά ἤ ἀγνωστικιστικά21 κέντρα. Αὐτονομοῦν τό σέξ, ἀπό τήν ὅλη ζωή τοῦ ἀνθρώπου, σχεδόν εἰκονακλαστικά, καί τό ὑπερτονίζουν, ὥστε νά ὑπεισέρχεται στά παιδιά καί τούς νέους ἀσυνείδητα (ἤ καί συνειδητά πολλές φορές) ἡ ἄποψη, ὅτι ἡ ἐνεργή σεξουαλική ζωή, ἔξω ἀπό τίς παραδοσιακές ἀξίες, ἀλλά καί ἐνάντια στή θρησκευτική πίστη καί διδασκαλία, εἶναι αὐτονόητη. Καί, μάλιστα, προωθοῦν τήν ἄποψη, ὅτι ἡ ἐγκράτεια (ἡ ἀποχή), ἡ ἁγνότητα, ἡ παρθενία κλπ., εἶναι «ἀφύσικες» καταστάσεις! Ἄρα, κατ’ αὐτούς, ἄς μάθουμε στά παιδιά, ἀπό τό νηπιαγωγεῖο ἀκόμα, πῶς θά «ἀπολαμβάνουν» τό σέξ, ἀρκεῖ νά… «προσέχουν»!22

Εἴδαμε, ὅμως, καί τά ἀποτελέσματα πού εἶχε ἡ εἰσαγωγή, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης στά σχολεῖα ἄλλων Χωρῶν. Δεῖτε ἐνδεικτικά, τί δήλωσε ὁ Σουηδός Καθηγητής τῆς Κοινωνιολογίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Οὐψάλα Ἰωακείμ Ἰσραέλ, πού πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι ἦταν παλαιότερα ὑπέρμαχος τοῦ θεσμοῦ: «Στίς χῶρες πού εἰσήγαγαν τό σέξ στά σχολεῖα, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ στατιστικές, αὐξήθηκε καταπληκτικά ὁ ἀριθμός τῶν 12χρονων καί 14χρονων πού ἔμειναν ἔγκυες»23.

Ἄς τό σκεφτοῦμε αὐτό οἱ γονεῖς, τουλάχιστον ὅσοι θέλουμε νά ἀναθρέψουμε τά παιδιά μας μέ χριστιανικές ἀρχές, «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. 6, 4). Ἐπιτρέποντας στίς/στούς νηπιαγωγούς καί δασκάλους, ἀλλά καί σέ ὁποιονδήποτε ἄλλο, νά εἰσαγάγουν τή σεξουαλική περιέργεια καί πονηρία στίς ψυχές τῶν ἀθώων παιδιῶν μας, ἔστω καί ὑπό τό ψευτοένδυμα καί πρόσχημα τῆς ἐπιστήμης καί γιά τήν προστασία τους (ἄραγε, κατ’ αὐτούς, οἱ γονεῖς δέν μποροῦν νά τά προστατέψουν;), οὐσιαστικά τούς ἐπιτρέπουμε νά τά εἰσαγάγουν στήν πονηρία καί τήν πρόωρη, γιά τά περισσότερα, περιέργεια. Ἐπιτρέπουμε νά τά σκανδαλίσουν, καί τότε, «οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται».

Τά παιδιά μας χρειάζονται Χριστό καί ἀρετές, πού πηγάζουν μόνον ἀπ’ Αὐτόν. Χρειάζονται παραδείγματα ἀρετῆς καί ἐνθέου ἀγάπης καί ὄχι νά μάθουν πῶς λέγονται τά γεννητικά τους ὄργανα ἐπιστημονικά ἤ πῶς εἶναι τά γεννητικά ὄργανα τοῦ ἀντιθέτου φύλου. Καί πόσο μᾶλλον, νά μάθουν καί νά ἀποδεχθοῦν, σάν κάτι τό φυσικό, τίς ὁμόφυλες «οἰκογένειες» καί τά κοινωνικά «φῦλα». (Ἀκόμα καί ὁ ὅρος «διαπροσωπικές σχέσεις» μπερδεύεται καί ἀλλοιώνεται)!24

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἐδῶ καί αἰῶνες, ἔχει τή δική της «σεξουαλική ἀγωγή»· ἀγωγή πού ἔβγαλε, βγάζει καί θά βγάζει Ἁγίους. «… Ἡ “σεξουαλική ἀγωγή” στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας δέν εἶναι παρά θεολογία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, μέρος τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας. Δέν πρόκειται συνεπῶς γιά μία “ἐπιστημονική” ἀνάλυση καί περιγραφή τῆς σωματικῆς λειτουργίας ἤ γιά ἠθικοκοινωνική καθοδήγηση, ἀλλά γιά θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου μέσα ἀπό τό πρῖσμα τῆς θείας ἀποκαλύψεως. Μία τέτοια ἀντίληψη, ἄρα, γιά τόν ἄνθρωπο καί τό σῶμα του, δέν “διδάσκεται” θεωρητικά, οὔτε, πολύ περισσότερο, ἐπιβάλλεται! Ἐμπνέεται μονάχα στά πλαίσια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα τῆς Ὀρθοδοξίας…».25

Δύσκολο τό ἔργο τῶν γονέων, καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πιστῶν, ὅμως δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι τά παιδιά μας τά φυλάει ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ: «Φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριος· ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με» (Ψαλμ. 114, 6). Γιατί, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ δίκαιος, καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλεεῖ» (Ψαλμ. 114, 5), καί γι’ αὐτό δείχνει τό ἔργο τῆς πιό μεγάλης Του φιλανθρωπίας, μέ τό νά διαφυλάττει τά νήπια. Στήν Πρόνοια, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἐπιρρίπτουμε τά παιδιά μας καί ἰδιαίτερα τά νήπια, ἀφοῦ ἀνθρωπίνως κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε. Αὐτό, ἄλλωστε, μᾶς συμβουλεύει πάλι ὁ ἱ. Χρυσόστομος, λέγοντας: «Οὐδὲ γὰρ ἀρκεῖ οὔτε τροφός, οὔτε μήτηρ, οὔτε ἕτερος οὐδεὶς ἀπηρτισμένην ἐπιδείκνυσθαι περὶ αὐτὰ πρόνοιαν, ἂν μὴ τῆς ἄνωθεν ἀπολαύῃ ροπῆς» (= Γιατί δέν ἐπαρκεῖ οὔτε ἡ τροφός, οὔτε ἡ μητέρα, οὔτε ἄλλος κανείς νά δείξει ὁλοκληρωμένη πρόνοια γι’ αὐτά, ἄν δέν ἀπολαμβάνουν τή θεϊκή βοήθεια)26. Ἄς κλείσουμε, λοιπόν, γνωρίζοντας ὅτι δέν ἔχουμε κἄν προσεγγίσει τό τεράστιο αὐτό θέμα, μέ τή θεοφώτιστη προτροπή τοῦ ἁγίου Πατρός πρός τούς πιστούς γονεῖς: «… σπουδάσωμεν γενναίων παίδων γενέσθαι πατέρες (καί μητέρες), χριστοφόρων οἰκοδόμοι γενέσθαι ναῶν, ἀθλητῶν ἐπουρανίων ἐπιμεληταί… πάντοθεν ἐργάζεσθαι τὴν ὠφέλειαν αὐτῶν, ἵνα καὶ τῶν στεφάνων αὐτοῖς ἐκεῖ κοινωνήσωμεν»27.

Χρειάζεται πολλή προσοχή καί συνεχής ἐπαγρύπνηση. Μή ἐπιτρέψουμε σέ κανένα νά «παίζει» μέ τήν ψυχή τῶν παιδιῶν μας. (Συστήνουμε στούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες νά διαβάσουν προσεκτικά καί τά παρακάτω σχόλια, γιά νά διαπιστώσουν τό τί κρύβεται πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά). Σημειώσεις:

1. frixos.weebly.com/ (ἐνῶ τό ὑλικό τοῦ προγράμματος ἦταν ἀνεβασμένο στήν ἱστοσελίδα του, ἀπ’ ὅπου τό τυπώσαμε καί ἀντλήσαμε πληροφορίες, ξαφνικά κατέβηκε μέ τή σημείωση ὅτι ἑτοιμάζεται ἡ ἔντυπη ἔκδοσή του).

2. Πρόκειται γιά τόν Ὀργανισμό: «Παγκόσμια Ἕνωση Σεξουαλικῆς Ὑγείας» («World Association For Sexual Health» – WAS), ὁ ὁποῖος ὑποστηρίζει τήν ἀντισύλληψη, τίς ἐκτρώσεις, τήν ὁμοφυλοφιλία κλπ. Χαρακτηριστικό εἶναι, ὅτι χρυσός χορηγός της (gold sponsor, βλ. was2019.org) εἶναι ἡ περιβόητη «International Planned Parenthood Federation» (IPPF), γνωστή γιά τίς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐκτρώσεις πού πραγματοποιεῖ ἐτησίως. Ἡ ἀμερικάνικη ἐκδοχή της [«Planned Parenthood» (PP), βλ. www.afistemenaziso.gr], ἔχει κατηγορηθεῖ γιά ἐμπόριο ὀργάνων καί ἱστῶν ἐκτρωμένων βρεφῶν. Μάλιστα πέρυσι δημοσιεύθηκαν κρυφά βίντεο, πού δείχνουν στελέχη της νά βοηθοῦν διακινητές παιδιῶν, κάνοντας ἀμβλώσεις στά ἀνήλικα θύματά τους. Ἡ ΡΡ καλύπτει πολλά χρόνια τή σεξουαλική κακοποίηση καί ἐκμετάλλευση παιδιῶν. Στό πρόσφατο – 24ο Συνέδριο τοῦ Παγκόσμιου αὐτοῦ Ὀργανισμοῦ γιά τή Σεξουαλική Ὑγεία (WAS), πού πραγματοποιήθηκε στό Μεξικό ἀπό 12–15 Ὀκτωβρίου 2019, τό κεντρικό σύνθημα ἦταν: «Σεξουαλική Ἀγωγή γιά ὅλους: Γέφυρα γιά τή Σεξουαλική Ὑγεία». Δεῖτε τί ἀκριβῶς ἐννοοῦν μέ αὐτό τό σύνθημα: «Ἡ γέφυρα βοηθᾶ νά περάσουμε ποτάμια, ὠκεανούς, ἐμπόδια πού εἶναι γεμάτα μέ μύθους, βία, σεξισμό, μάτσο-ἀνδρισμό, ὁμοφοβία, τρανσφοβία, ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες, δυσκολίες πρόσβασης σέ ἀσφαλεῖς καί νόμιμες ἀμβλώσεις…». (Βλ.rethemnos.gr). Σέ αὐτό τό Συν­έδριο βραβεύθηκε τό ἑλληνικό πρόγραμμα. Καί οἱ συντελεστές τοῦ «Φρίξου» καί κάποιοι τοπικοί παράγοντες τοῦ Ρεθύμνου κι ὄχι μόνον, ἐπαίρονται γι’ αὐτό τό βραβεῖο. Κρῖμα!

3. mumdadandkids.gr Σχετική ἀνακοίνωση ἐξέδωσαν καί τά «Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Ἀθηνῶν», βλ. tideon.org

4. Ὅσο αὐτό τό πρόγραμμα (ἤ ὁποιοδήποτε ἄλλο παρόμοιο) εἶναι πιλοτικό καί μή ὑποχρεωτικό, ὑπάρχει κάποια ἐνημέρωση τῶν γονέων ἀπό τούς ἐκπαιδευτικούς, ὄχι ὅμως ἀπό εἰδικούς παιδοψυχολόγους, καί οἱ γονεῖς μποροῦν καί πρέπει νά ἀρνηθοῦν νά διδαχθεῖ στά παιδιά τους. Ἐάν, ὅμως, ἐπιβληθεῖ ὑποχρεωτικά στά Νηπιαγωγεῖα καί στά Δημοτικά (ὅπως, δυστυχῶς, ἀκούγεται ὅτι θά γίνει), τότε θά εἶναι πολύ δύσκολο γιά τούς γονεῖς νά ἀρνηθοῦν τή συμμετοχή τῶν παιδιῶν τους. Ἡ μόνη λύση πού θά ὑπάρξει τότε, θά εἶναι ἡ καταφυγή τῶν γονέων, πού διαφωνοῦν, στή δικαιοσύνη. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι δέν θά χρειασθεῖ.

5. Ὁ Δεσπότης Χριστός μέ αὐτό τόν λόγο Του, δέν κυριολεκτεῖ, ἀλλά ἐπισημαίνει μέ ἔμφαση τή σοβαρότητα τοῦ σκανδαλισμοῦ. Ὁ σκανδαλισμός τῶν μικρῶν καί ταπεινῶν, ὅπως εἶναι τά μικρά παιδιά, ἐπιφέρει, ἐάν δέν ὑπάρξει μετάνοια, τόν πνευματικό θάνατο αὐτῶν πού εἶναι ὑπεύθυνοι.

6. Ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ π. Κων/νου Στρατηγόπουλου, 20. 2. 2009, βλ. floga.gr

7. Εἶναι, δυστυχῶς, διαπιστευμένο ὅτι τό μεγαλύτερο ποσοστό (70–90%) παιδικῆς σεξουαλικῆς κακοποίησης γίνεται ἀπό πρόσωπα τοῦ κοντινοῦ οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος τοῦ παιδιοῦ (συγγενεῖς, φίλους κλπ.), καθώς καί ἀπό ἄτομα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἤ ἀθλητικοῦ περιβάλλοντός του. Χρειάζεται, λοιπόν, ἀνύστακτη προσοχή, ἀπό τούς γονεῖς, ἀλλά καί ὑπεύθυνη ἐνημέρωση, ὥστε νά διακρίνουν ἔγκαιρα τυχόν ὕποπτα σημάδια, τόσο στή συμπεριφορά τοῦ παιδιοῦ τους, ὅσο καί στό περιβάλλον τους. Βασικό, ἐπίσης, εἶναι νά μή ἐμπιστεύονται εὔκολα σέ ἄλλους τά παιδιά τους.

8. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμβούλευε σχετικά τούς γονεῖς: «Πρῶτα–πρῶτα τά παιδιά ἀντιγράφουν ἐμᾶς καί μάλιστα ἀπό μωρά. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα θά πρέπει νά ἐνεργοῦμε ἐπάνω τους ὅπως στά ρολόγια. Ὅσο παίρνει τό ἐλατήριό τους, τά κουρδίζουμε γρήγορα. Μετά σιγά σιγά, προσέχοντας νά μή σπάσουμε τό ἐλατήριό τους μέ τό ζόρισμα… »Ὅταν κάτι δέν πάει καλά, πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει τό παράδειγμά μας; Μήπως φταῖνε τίποτε κακά θεάματα, τίποτε ἄσχημες πράξεις, ἄσχημα λόγια μέσα στό σπίτι; Πάντως τήν εὐσέβεια τή δίνουμε στά παιδιά μέ τό γάλα καί ὄχι μέ τήν ξηρά τροφή. Ποτέ μέ πίεση καί προσταγή. Καί προπαντῶς μέ τό παράδειγμά μας». (Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, «Ὑπαίθριο Ἀρχονταρίκι», βλ. imkifissias.gr).

9. Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὁ σύγχρονος Ἅγιος Πορφύριος: «Ἐκεῖνο πού σώζει καί φτιάχνει καλά παιδιά εἶναι ἡ ζωή τῶν γονέων μέσα στό σπίτι. Οἱ γονεῖς πρέπει νά δοθοῦνε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά γίνουν ἅγιοι κοντά στά παιδιά μέ τήν πραότητά τους, τήν ὑπομονή τους, τήν ἀγάπη τους. Νά βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ἐνθουσιασμό κι ἀγάπη στά παιδιά. Καί ἡ χαρά πού θά τούς ἔλθει, ἡ ἁγιοσύνη πού θά τούς ἔχει ἐπισκεφθεῖ, θά ἐξακοντίσει στά παιδιά τήν χάρη…». (Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, «Βίος καί Λόγοι», ἐκδ. Ἱ. Μονῆς Χρυσοπηγῆς, σελ. 416–417).

10. Πρωτοπρ. Ἰωάννου Χατζηθανάση, «Ὀρθόδοξη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση. Ἀλήθειες καί Ψέματα γιά τή σεξουαλική ζωή τοῦ ἀνθρώπου», ἀπόσπασμα ὁμιλίας, βλ. impantokratoros.gr

11. Ἅγιος Πορφύριος, «Ἕνας νά μέ ἀκούσει… καί θά τοῦ στείλει ὁ Θεός πλούσια τή Χάρη Του», ἐκδ. Ἱ. Ἡ. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι Ὠρωποῦ 2018.

12. blogs.sch.gr

13. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Πρὸς πιστὸν πατέρα, Λόγος γ΄, P.G. 47, 381.

14. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων! Ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι᾿ οὗ τὰ σκάνδαλα ἔρχεται!, Λόγος νθ΄, P.G. 58, 584.

15. «Ἡ ἐγκράτεια ἀπό τά σαρκικά πάθη εἶναι ἡ φυσική κατάσταση, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ πτώση στίς σαρκικές ἁμαρτίες εἶναι στήν πραγματικότητα κάτι τό ἀφύσικο. Σήμερα ὅμως ἔχει τόσο πολύ παραπλανηθῆ ὁ κόσμος, ὥστε θεωρεῖ τό φῶς σάν σκότος καί τό σκότος σάν φῶς. Χαρακτηρίζει τούς ἐγκρατεῖς καί σώφρονες “καθυστερημένους” καί “ὀπισθοδρομικούς”, ἐνῶ αὐτούς, πού κυλιόνται στό βοῦρκο τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, τούς θεωρεῖ… προοδευτικούς! Τούς θαυμάζει καί τούς ἐκθειάζει! Ἦλθε ἡ ἐποχή, πού ἀναφέρει ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὅτι θά βλέπουν αὐτοί, πού εἶναι ἄφρονες, ἐκείνους, πού σωφρονοῦν, καί θά τούς θεωροῦν σάν παράφρονες, μή μπορώντας νά διακρίνουν ὅτι στήν πραγματικότητα παράφρονες εἶναι οἱ ἴδιοι!» (Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου, «Περί σωφροσύνης καί ἁγνότητος», βλ. www.impantokratoros.gr). Εἶναι σωφροσύνη ἤ παραφροσύνη ἡ παρότρυνση μικρῶν παιδιῶν νά «ἐξερευνοῦν» τό σῶμα τους, ἀρκεῖ νά μή τό κάνουν δημόσια, καί τό χειρότερο, ὅτι ἡ αὐτοϊκανοποίηση δέν εἶναι καί κάτι τό φοβερό…! Διαβάστε (καί φρίξτε) ποιοί εἶναι, βάση τοῦ «Διεθνοῦς Ὁδηγοῦ γιά τή Σεξουαλική Ἀγωγή» τῆς UNESCO (!), οἱ «παιδαγωγικοί στόχοι» στήν ἑνότητα: «Σεξουαλική συμπεριφορά», καί εἰδικότερα στήν ὑποενότητα: «Τό βιολογικό φῦλο, ἡ σεξουαλικότητα καί ὁ σεξουαλικός κύκλος τῆς ζωῆς», πού ἀφορᾶ τίς ἡλικίες ἀπό 5 ἕως 8 ἐτῶν(!): «• Τά περισσότερα παιδιά ἐκφράζουν περιέργεια γιά τά μέρη τοῦ σώματος • Εἶναι φυσιολογικό νά ἐξερευνοῦμε καί νά ἀγγίζουμε μέρη τοῦ σώματός μας • Τό ἄγγιγμα τοῦ σώματος μπορεῖ νά δημιουργήσει αἴσθημα ἀπόλαυσης • Αὐνανισμός (αὐτοϊκανοποίηση) ὀνομάζεται ἡ πράξη ὅπου ἀγγίζουμε καί τρίβουμε τά γεννητικά μας ὄργανα • Μερικοί ἄνθρωποι αὐνανίζονται, ἄλλοι ὄχι • Ἡ αὐτοϊκανοποίηση δέν εἶναι ἐπιβλαβής, ἀλλά εἶναι ἰδιωτική ὑπόθεση». (Μαργαρίτας Γερούκη, «Ἡ Σεξουαλική Ἀγωγή στό Σχολεῖο. Θεωρία καί πράξη – Οἱ ἀπόψεις τῶν ἐκπαιδευτικῶν», Ἀθήνα 2011, σελ. 234). Στό παραπάνω βιβλίο παρατίθενται οἱ ἑνότητες τοῦ ἐν λόγῳ «Ὁδηγοῦ» τῆς UNESCO, πού ἀφοροῦν τίς μαθήτριες καί μαθητές τῆς πρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης, μέ τήν ἑξῆς ἀναφορά τῆς συγγραφέως: «Στόχος εἶναι νά παρουσιαστεῖ στό ἑλληνικό κοινό ἕνα ἀξιόπιστο πλαίσιο γιά τή δημιουργία καί ἐφαρμογή δραστηριοτήτων σεξουαλικῆς ἀγωγῆς»! (ὅ. ἀ. σελ. 215). Νά σημειωθεῖ δέ ὅτι ἡ κα Γερούκη εἶναι ἡ βασική συντάκτρια καί συντονίστρια τοῦ προγράμματος «Φρίξος». Μάλιστα, τό ἀνωτέρω βιβλίο της προτείνεται στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ προγράμματος, ὡς «ὑποστηρικτικό ὑλικό».

16. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε γιά τό θέμα αὐτό στούς νέους πού τόν ρωτοῦσαν: «Τή γενετήσια ὁρμή πρέπει νά τή βάζουμε στό ψυγεῖο μέχρι τό γάμο καί νά κάνουμε τίμιο ἀγώνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καί μόνο ἔτσι θά βροῦμε λύση στό πρόβλημα αὐτό». (Σωτήριος Λυσίκατος, «Χαριτωμένες Διδαχές τοῦ Γέροντος Παϊσίου», Περιοδικό «Θεοδρομία», Ἰαν.– Μάρτ. 2004).

17. Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Πρὸς τούς νέους. Ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων, P.G. 31, 572.

18. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Πρὸς πιστὸν πατέρα, Λόγος γ΄, P.G. 47, 381.

19. Βαρβάρας Βερβερίδου, «Ἡ Παιδαγωγική σκέψη τῶν συγχρόνων Ἁγίων Πορφυρίου καί Παϊσίου», Διπλωματική Ἐργασία, Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., Θεσ/νίκη 2017, σελ. 33. Βλ. ikee.lib.auth.gr

20. Ἁγίου Πορφυρίου, «Βίος καί Λόγοι», ἐκδ. Ἱ. Μονῆς Χρυσοπηγῆς, ἔκδοση 16η, Χανιά 2019, σελ. 453–454.

21. Ἀγνωστικισμός: προέρχεται ἀπό τή λέξη γνώση καί τό στερητικό -α, ὀνομάζεται ἡ φιλοσοφική θεώρηση ὅτι ἡ ἀλήθεια ὁρισμένων μεταφυσικῶν ὑποθέσεων, ὅπως οἱ θεολογικοί ἰσχυρισμοί πού ἀφοροῦν τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, εἶναι εἴτε πρός τό παρόν ἄγνωστη, εἴτε ἐγγενῶς ἀπρόσιτη. Οἱ ἀγνωστικιστές δέν ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἁπλῶς δέν εἶναι ἱκανοποιημένοι μέ τίς ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξή του (βλ. Βικιπαίδεια).

22. Σύμφωνα μέ τίς ἐθνικές «Κατευθυντήριες Γραμμές γιά τήν «Ὁλοκληρωμένη Σεξουαλική Ἐκπαίδευση», πού συντάχθηκαν ἀπό τό «Sexuality Information and Education Council of the United States» (SIECUS), δίδεται μεγάλη ἔμφαση στήν «οὐδέτερη» σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, πού ξεκινᾶ ἀπό τό Νηπιαγωγεῖο. Σύμφωνα μέ αὐτές τίς ὁδηγίες, τά παιδιά ἡλικίας ἀπό 5 ἕως 8 ἐτῶν πρέπει νά διδάσκονται ὄχι μόνο τά ἀνατομικά σωστά ὀνόματα ὅλων τῶν τμημάτων τοῦ σώματος, ἀλλά καί τούς ὁρισμούς τῆς σεξουαλικῆς ἐπαφῆς καί τοῦ αὐνανισμοῦ! («Ἀμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων: Σεξουαλική ἐκπαίδευση τῶν νέων μέ στόχο τήν ἐγκράτεια», βλ. mumdadandkids.gr).

23. Ἔγγραφο τῆς «Ἀνωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ἑλλάδος» (25. 5. 2009), στόν τότε Ὑπουργό Παιδείας, γιά τήν σχεδιαζόμενη εἰσαγωγή μαθήματος σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης στό Δημοτικό Σχολεῖο, βλ. aspe.gr

24. Εἶναι χαρακτηριστικό τό πῶς ὁρίζει ἡ συντονίστρια τοῦ «Φρίξου», κα Μαργαρίτα Γερούκη στό βιβλίο της «Ἡ Σεξουαλική Ἀγωγή στό Σχολεῖο…» (ὅ.π.), τίς Διαπροσωπικές Σχέσεις στό εὐρύτερο πλαίσιο τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας: «…οἱ διαπροσωπικές σχέσεις περιλαμβάνουν τήν ἔκφραση τῶν συγκεκριμένων συναισθημάτων καί συμπεριφορῶν πού προάγουν, ἐξερευνοῦν, ἐνθαρρύνουν καί ἱκανοποιοῦν τήν ἀτομική αὐτοαντίληψη τῆς σεξουαλικότητας» (ὅ.π., σελ. 28). Ἐνῶ σέ ὑποσήμειωσή της διευκρινίζει ὅτι: «Ὁ ὅρος διαπροσωπικές σχέσεις χρησιμοποεῖται ἐδῶ ἀντί γιά διαφυλικές σχέσεις. Ὁ στόχος εἶναι νά γίνεται ἀναφορά στίς ἀνθρώπινες σχέσεις ἀνεξάρτητα ἀπό τήν αὐτοαντίληψη τῆς ταυτότητας τοῦ φύλου» (ὅ.π., ὑποσημ. 1, σελ. 28). Αὐτοαντίληψη, λοιπόν, τῆς σεξουαλικότητας, ἀνεξάρτητη ὅμως ἀπό τήν αὐτοαντίληψη τῆς ταυτότητας φύλου! Κι ὅτι ὁ καθένας καταλάβει…! Ταυτόχρονα, παρακάτω, περιγράφει τόν ὅρο παιδική σεξουαλικότητα: «Αὐτό πού ὀνομάζουμε παιδική σεξουαλικότητα ἔχει περισσότερο νά κάνει μέ τήν αὐθόρμητη ἀνάγκη τοῦ παιδιοῦ καταρχάς νά ἐξερευνήσει τό σῶμα καί τίς αἰσθήσεις του καί νά ἀναζητήσει μέσῳ αὐτῆς τῆς ἐξερεύνησης πηγές ἀπόλαυσης, τόσο σέ αἰσθησιακό ὅσο καί σέ συναισθηματικό ἐπίπεδο» (ὅ.π., σελ. 30).

25. Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, «Ἡ Ὀρθόδοξη “Σεξουαλική Ἀγωγή”», ἀπό τό βιβλίο: «Εὐαγγελικά καί Ἀποστολικά Μηνύματα», (Ἀπάνθισμα κηρυγμάτων ἀπό τή “Φωνή Κυρίου” τῶν ἐτῶν 1980 καί 1983)», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», βλ. impantokratoros.gr

26. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τὸν ΡΙΔ΄ Ψαλμόν, P.G. 55, 317.

27. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Πρὸς πιστὸν πατέρα, Λόγος γ΄, P.G. 47, 386.