Μέτρα ἐξαναγκασμοῦ γιά τή συμμόρφωση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πρός τίς ἀκυρωτικές ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας σχετικῶς μέ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Οἱ γονεῖς γιά νά προστατεύσουν τά παιδιά τους ὑποχρεοῦνται νά λάβουν τά ἑξῆς νομικά μέτρα.
Μέτρα ἐξαναγκασμοῦ γιά τή συμμόρφωση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πρός τίς ἀκυρωτικές ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας σχετικῶς μέ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
Χρήστου Παπασωτηρίου, Δικηγόρου παρ’Ἀρείῳ Πάγῳ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ TOY ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ O ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑI"... ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020 ΩΡΑ 05:30μμ ΣΤΌ ΔΗΜΑΡΧΕΊΌ ΑΜΑΡΌΥΣΊΌΥ
Σεβαστοί πατέρες, ἀξιότιμοι κυρίες καί κύριοι
Τό θέμα, στό ὁποῖον ἀφορᾶ ἡ παροῦσα ὁμιλία καί ὅλη ἡ ἡμερίδα συνίσταται στήν ἐνημέρωση τῶν γονέων σχετικῶς μέ τά νομικά μέτρα, τά ὁποῖα δύνανται νά λάβουν γιά τήν συμμόρφωση τοῦ κράτους πρός τίς ἀκυρωτικές ἀποφάσεις ὑπ' ἀριθμούς 660 καί 926/ 2018 καί 1749/2019 καί 1750/2019 τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ἐν σχέσει μέ τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐπί τῇ βάσει τῶν ἀρχῶν, τῶν δογμάτων καί τῶν Ἱερῶν Παραδόσεων τῆς Ὀρθοδοξίας.
Κατ' ἀρχήν πρέπει νά ἐπισημανθεῖ ὅτι ἡ ἐπιτυχής ἔκβασις τοῦ συγκεκριμένου νομικοῦ ἀγῶνος δέν ὑπῆρξεν ἀποτέλεσμα ἁπλῶς ἐνδελεχοῦς νομικῆς μελέτης, ἀναλύσεως ἤ ἐπικλήσεως τῶν καταλλήλων νομικῶν διατάξεων. Πρωτίστως ὑπῆρξεν καρπός τῆς προσωπικῆς ἐμπνεύσεως, ἀλλά καί τῆς ἀόκνου πνευματικῆς προσπαθείας καί ἐνθαρρύνσεως τοῦ καλοῦ μας ποιμένος καί πνευματικοῦ πατρός Σαράντου, Προέδρου καί ψυχῆς τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν.
Οἱ ἀκυρωθεῖσες ἀποφάσεις τῶν ὑπουργῶν Φίλη καί Γαβρόγλου ρύθμιζαν ἀναλυτικῶς, μέ ἐξαντλητικές λεπτομέρειες, τό περιεχόμενο ξεχωριστά τῆς κάθε μιᾶς ὥρας διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τήν Γ΄ Δημοτικοῦ μέχρι καί τήν Γ΄ Λυκείου.
Ἡ κεντρική ἰδέα τῶν χιλιάδων αὐτῶν σελίδων, ἀπό τίς ὁποῖες ἀποτελοῦνται τόσο τά προγράμματα σπουδῶν τοῦ μαθήματος, ὅσο καί ἀντίστοιχα ἄχρηστα βιβλία συνίσταται στόν κλονισμό καί τήν ἐγκατάλειψη ἀπό τά μικρά παιδιά τῆς Ὀρθοδόξου θρησκευτικῆς πεποιθήσεως καί τοῦ κεντρικοῦ δόγματος τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἕνας καί Μοναδικός Θεός, ὁ Ὧν, ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος. Ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος μέσῳ τῶν συγκεκριμένων προγραμμάτων ἔγκειται στοχευμένα στήν προώθηση τῆς βλασφήμου οἰκουμενιστικῆς ἀπόψεως ὅτι ὁ Χριστός ἦταν τάχα ἕνας ἐκ τῶν μεγάλων διδασκάλων τῆς ἀνθρωπότητος, ἐξισούμενος μέ τόν Κομφούκιο, τόν Λάο Τσέ, τόν Βούδα καί τόν Μωάμεθ, ὅπως χαρακτηριστικῶς διδάσκεται στό κεφάλαιο μέ τίτλο “δάσκαλοι στίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου” (στίς σελίδες 21085, 21086 τοῦ ΦΕΚ τῆς ὑπουργικῆς ἀποφάσεως Γαβρόγλου).
Μέσα λοιπόν ἀπό αὐτό τό βλάσφημο πλαίσιο διδασκαλίας τά παιδιά μας ἐξακολουθοῦν – ἀκόμη καί σήμερα παρά τήν δικαστική ἀκύρωση – νά διατρέχουν τόν κίνδυνο συγχύσεως καί ἄρδην ἀλλοιώσεως τῆς πίστεώς τους ἐν σχέσει μέ τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος, καί ἀρκεῖ ἡ ἁπλή παράθεσις ἑνός ἐνδεκτικοῦ καί μόνον ἀποσπάσματος ἐκ τῆς σελίδος 22 τοῦ βιβλίου τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ καί ἐκ τῆς θεματικῆς ἑνότητος, ἡ ὁποία πραγματεύεται τό θέμα τῆς προσευχῆς. Βάσει τῆς συγκεκριμένης θεματικῆς ἑνότητος τά παιδιά μας, τά ὁποῖα ἀπό τήν βρεφική των ἡλικία ἔχουν μάθει νά προσκυνοῦν στήν Ἐκκλησία τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς τόν Ἕνα καί μοναδικόν Θεόν, ὑποχρεοῦνται καί ἐξαναγκάζονται δυνάμει τοῦ συγκεκριμένου προγράμματος καί βιβλίου νά ἀποστηθίσουν τίς προσευχές τῶν Μωαμεθανῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ ἑξῆς αὐτολεξεί ἀντιγραφομένη ἀπό τό βιβλίο τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ: “Στό ὄνομα τοῦ ἐλεήμονος καί φιλεύσπλαχνου Ἀλλάχ, ἡ δόξα ἀνήκει στόν Ἀλλάχ, τόν Κύριο ὅλων τῶν κόσμων”.
Ὑπάρχει ἄραγε ἡ παραμικρά ἀμφιβολία ὡς πρός τόν ἄμεσο κίνδυνο νά ταυτισθεῖ στό μυαλό τῶν παιδιῶν τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ ἡ ἔννοια τοῦ μόνου ζῶντος καί ἀληθινοῦ Θεοῦ, καθώς καί τό πάνσεπτο πρόσωπό Του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ἔννοια τοῦ Ἀλλάχ τῶν μωαμεθανῶν;
Ἐνδεικτικῶς πάντα στό κεφάλαιο ὑπό τόν τίτλον “προσευχές ἄλλων θρησκευτικῶν παραδόσεων”, (σελ. 21071 τοῦ ΦΕΚ δημοσιεύσεως τῆς ἀποφάσεως Γαβρόγλου) διδάσκεται ἡ λατρεία καί δή οἱ προσευχές καί οἱ τρόποι τελέσεως τῶν προσευχῶν τῶν ἑτέρων θρησκειῶν καί δή τοῦ μωαμαθενισμοῦ καί τοῦ ἰουδαϊσμοῦ μέ ρητῶς ἐπιδιωκόμενο καί προσδοκώμενο μαθησιακό ἀποτέλεσμα τό νά στοιχειοθετήσουν τά παιδιά μας τήν προσευχή ὡς ἐπικοινωνίαν τοῦ πιστοῦ μέ τόν Θεό. Ἡ περίπτωσις αὐτή συνιστᾶ ἐξόφθαλμη ἄμεση καταπάτηση καί διείσδυση στήν θρησκευτική συνείδηση τῶν μικρῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν, πράγμα πού ἀπαγορεύεται ἀπό τό ἄρθρον 13 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ θρησκευτική συνείδησις προστατεύεται ὡς παντελῶς ἀπαραβίαστη.
Ἐπισημαίνεται δέ ὅτι δυνάμει τῶν ὑφισταμένων Ἱερῶν καί Συνοδικῶν κανόνων τῆς Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἡ ἐκμάθηση τέτοιων προσευχῶν καί τοῦ λατρευτικοῦ τρόπου ἐπιτελέσεώς των ὄχι μόνον δέν τυγχάνει καθόλου συμβατή πρός τήν ἡμετέραν Πίστιν καί οὐδεμίαν δύναται νά ἐπαγάγη ἐπικοινωνίαν μέ τόν Ἕνα, Μοναδικόν καί Ἀληθινόν Θεόν, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλ' εἰδικῶς τέτοιες προσευχές ἀπαγορεύονται ἀπολύτως, ἐπαπειλουμένης μάλιστα τῆς ποινῆς τοῦ ἀφορισμοῦ, πράγματα, τά ὁποῖα ἀποκρύπτονται φυσικά ἀπό τά προγράμματα σπουδῶν.
Καί ποῖος εἶναι ἄραγε ὁ σκοπός, γιά τόν ὁποῖο ἐξαναγκάζονται τά παιδιά μας νά ἀναγιγνώσκουν καί νά μαθαίνουν ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα καί τίς προσευχές τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀλλά καί δογματικῶν αἱρέσεων, ὅπως ὁ παπισμός, ὁ προτεσταντισμός καί οἱ παραφυάδες τους;
Διά τῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων Φίλη καί Γαβρόγλου διακηρύττεται μέ ἀδίστακτο κυνισμό ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν νέων προγραμμάτων σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποβλέπει ἐπί λέξει (...) στόν ἀναστοχασμό τῶν μαθητῶν ἀπέναντι στόν δικό τους θρησκευτικό προβληματισμό (σελίδα 21049 τοῦ ΦΕΚ, ὅπου δημοσιεύεται ἡ ὑπουργική ἀπόφαση Γαβρόγλου). Δηλαδή στόχος τῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων εἶναι, ὅπως ξεκάθαρα τό ἀνέφεραν, νά προβληματισθοῦν τά παιδιά μας ἐπί τῆς δικῆς τους θρησκευτικῆς πίστεως καί νά προκληθεῖ ὁ κλονισμός, ὁ ἀναστοχασμός καί ἡ ἀμφισβήτηση στήν Ὀρθόδοξη πίστη τους, μέ τίς καταστρεπτικές ἐπιπτώσεις πού συνεπάγεται γιά τήν ψυχή τοῦ Ὀρθοδόξου μία τέτοια ἀμφισβήτηση, ὅπως ἡ ἀλλαξοπιστία καί ἡ ἀπιστία. Ἐπίσης σκεφτεῖτε πόσο διαλυτικές μποροῦν νά εἶναι οἱ συνέπειες μέσα στήν οἰκογένεια ἀπό τήν ἀλλαξοπιστία τῶν νεαρῶν μελῶν της.
Τούς κινδύνους αὐτούς διεῖδε ἐναργῶς καί τίς δυό φορές ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί ἔτσι ἤδη στήν πρώτη ὑπ' ἀριθμόν 660/2018 ἀπόφασή της στηλιτεύει τήν μετάδοση πρός τά Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα γνώσεων περί τά δόγματα, τίς ἀρχές, τίς παραδόσεις καί τήν διδασκαλία ἄλλων – πλήν τῆς Ὀρθοδοξίας – θρησκειῶν καί αἱρετικῶν δογμάτων, ὅπως ὁ παπισμός καί ὁ προτεσταντισμός, διαλαμβάνοντας στήν κρίση της τήν ἑξῆς σκέψη:
“σχολική διδασκαλία πού μπορεῖ νά ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή μεταβολή ἤ τήν ἀλλοίωση τῆς θρησκευτικῆς αὐτῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν, ὅπως αὐτή διαμορφώνεται στό πλαίσιο τῆς οἰκογενείας, θά συνιστοῦσε μορφή ὁμαδικοῦ προσηλυτισμοῦ ἰδιαιτέρως σοβαρή, ὡς ἐπέμβαση στόν εὐαίσθητο ψυχικό κόσμο τῶν μαθητῶν πού δέν διαθέτουν τήν κριτική ἀντίληψη καί ὡριμότητα τῶν ἐνηλίκων (...). Περαιτέρω, ὡς ἀποστολή τῆς Παιδείας, ἡ (...) ἔννοια “ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως” ἀποτελεῖ συνταγματική ὑποχρέωση τοῦ κράτους, ἐπιτελεῖται δέ κυρίως μέ τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, τό ὁποῖο, γιά νά ὑπηρετεῖ τόν ἐν λόγῳ σκοπό, πρέπει νά (...) περιλαμβάνει ὁπωσδήποτε μέ πληρότητα, τά δόγματα, τίς ἠθικές ἀξίες καί τίς παραδόσεις τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, χωρίς νά καλλιεργεῖ ἀμφιβολίες ὡς πρός τά ἐν λόγῳ στοιχεῖα πού συγκροτοῦν τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη οὔτε νά προκαλεῖ σύγχυση μέ τή διδασκαλία ἄλλων δογμάτων καί θρησκειῶν. Ἡ διδασκαλία τῶν ἀνωτέρω στοιχείων, ἡ ὁποία καθιστά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν “ὁμολογιακό”, εἶναι ἀπολύτως συμβατή μέ τό καθιερούμενο στή διάταξη τῆς παρ. 2 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ Σ/τος περιεχόμενο (ἤτοι ἡ ἀνάπτυξη ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνειδήσεως), ἀπευθύνεται ἀποκλειστικά, ὡς ἐκ τοῦ ἀνωτέρω περιεχομένου του, στούς μαθητές πού ἀσπάζονται τό ὀρθόδοξο χριστιανικό δόγμα καί ὄχι στούς ἑτεροδόξους, ἀλλοθρήσκους ἤ ἀθέους”.
Δυστυχῶς τά παιδιά μας δέν ξέφυγαν τόν κίνδυνο τοῦ ἀναστοχασμοῦ, τῆς ἀλλαξοπιστίας καί τῆς ἀθεΐας, ἀφοῦ, ὅπως προείπαμε, τά συγκεκριμένα προγράμματα σπουδῶν ἐξακολουθοῦν νά διδάσκονται συστηματικά μέσῳ τῶν ἰδίων βιβλίων καί μέσα σέ ἕνα καθεστώς ἀπολύτου παρανομίας, ἡ ὁποία πλέον ἔχει προσλάβει τόν χαρακτήρα ἀπροκαλύπτου καί ἀδιστάκτου ἀρνήσεως τοῦ ὑπουργείου παιδείας νά συμμορφωθεῖ πρός τό διατακτικό καί τό περιεχόμενο τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.
Ὡστόσο, μετά τήν ἀκύρωση τῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων Φίλη καί Γαβρόγλου ἔχουν ἀναβιώσει αὐτοδικαίως σύμφωνα μέ τόν Νόμον οἱ προηγούμενες ὑπουργικές ἀποφάσεις καί προγράμματα τοῦ ἔτους 2003, πού πρέπει νά ὑλοποιοῦνται ἀπό τά ἀντίστοιχα διδακτικά βιβλία πού εἶχαν ἐκπονηθεῖ ἐν ἔτει 2006.
Οἱ ὑπηρεσιακοί παράγοντες τοῦ ὑπουργείου παιδείας, ἀρνούμενοι τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος μέσῳ τῶν ἐν λόγῳ ἀναβιωσάντων προγραμμάτων τοῦ 2003 καί τῶν συναφῶν βιβλίων καί ἐπιβάλλοντας παράνομα στά παιδιά μας τήν διδασκαλία μέσῳ τῶν ἰδίων αὐτῶν ἀκυρωθέντων προγραμμάτων καί τῶν συναφῶν ἀντορθοδόξων βιβλίων ὑποπίπτουν στήν παράβαση σωρείας ποινικῶν ἀδικημάτων, μέ κυριώτερο αὐτό τοῦ προσηλυτισμοῦ σέ ἄλλες θρησκεῖες καί αἱρετικά δόγματα. Ἐπίσης διαπράττεται τό ἔγκλημα τῆς παραβάσεως καθήκοντος, καί τῆς μή συμμορφώσεως σέ δικαστική ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, πού πλέον τοῦ ποινικοῦ κώδικος προβλέπεται καί στό σχετικό μέ τή λειτουργία τοῦ ἐν λόγῳ ἀνωτάτου δικαστηρίου Προεδρικό διάταγμα.
Οἱ γονεῖς γιά νά προστατεύσουν τά παιδιά τους ὑποχρεοῦνται νά λάβουν τά ἑξῆς νομικά μέτρα.
Κατ' ἀρχήν νά ὑποβάλλουν μηνύσεις ἐνώπιον τοῦ Εἰσαγγελέως κατά τῶν ὑπαιτίων τῆς ἀντορθόδοξης διδασκαλίας τῶν θρησκευτικῶν γιά τό ἀδίκημα τοῦ προσηλυτισμοῦ.
Δεύτερον νά ἀσκήσουν ἀγωγή ἀποζημιώσεως ἐνώπιον τοῦ Διοικητικοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν, λόγω ἠθικῆς βλάβης, πού ὑπέστησαν τόσο οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς, ὅσο καί τά τέκνα τους καί ἐπειδή ὅλο αὐτό τό χρονικό διάστημα ἀπό τῆς θεσπίσεως τῆς ὑπουργικῆς ἀποφάσεως Φίλη μέχρι σήμερα τά παιδιά τους ὑφίστανται αὐτή τήν προσβολή στήν Ὀρθόδοξη θρησκευτική τους πίστη καί συνείδηση.
Τρίτον νά ἀπαιτήσουν ἀπό τούς διευθυντές τῶν σχολικῶν μονάδων, ὅπου φοιτοῦν τά παιδιά τους, καθώς καί ἀπό τούς διδασκάλους καί τούς καθηγητές τῶν παιδιῶν τους καί σέ συνεργασία μέ αὐτούς, τήν ἄμεση συμμόρφωση πρός τίς δικαστικές ἀποφάσεις καί τήν παύση τῆς διδασκαλίας τῶν παρανόμων καί δικαστικῶς ἀκυρωθέντων προγραμμάτων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μέσῳ τῶν συναφῶν βιβλίων.
Σέ τέτοια περίπτωση οἱ διευθυντές τῶν σχολείων, οἱ δάσκαλοι καί οἱ θεολόγοι καθηγητές φέρουν τήν νόμιμη ὑποχρέωση ἀρνήσεως διδασκαλίας τῶν συγκεκριμένων παρανόμων προγραμμάτων μέσῳ τῶν συναφῶν μέ αὐτά βιβλίων. Τήν ἄρνησή τους ὀφείλουν νά διατυπώσουν πρῶτα αἰτιολογημένως καί ἐγγράφως πρός τήν ἑκάστοτε προϊσταμένη τους ἀρχή, ἡ ὁποία καί ὀφείλει νά συμμορφωθεῖ καί νά συγκοινοποιοῦν ἀντίγραφο στούς γονεῖς. Ἐάν τό πρόσωπο πού ὑπηρεσιακῶς προΐσταται τῶν καθηγητῶν ἀρνηθεῖ ἐγγράφως τήν συμμόρφωση, ἐνδείκνυται νά ὑποβληθεῖ ἐναντίον του μηνυτήριος ἀναφορά ἐνώπιον τοῦ Εἰσαγγελέως ἀπό τούς γονεῖς σέ συνεργασία πάντα μέ τούς δασκάλους καί τούς Θεολόγους, οἱ ὁποῖοι θά προτείνονται ὡς μάρτυρες καί νά ἀσκεῖται σχετική ἀγωγή κατά τοῦ προϊσταμένου προσωπικῶς.
Τέταρτον καί σπουδαιότερον πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νά καταστήσουμε ἀνενεργό καί ἄκαρπη τήν παράνομη προσπάθεια ἐξακολουθήσεως τῆς ἀντορθοδόξου διδασκαλίας τοῦ μαθήματος ἐφαρμόζοντας ἔμπρακτα τόν σχετικό θεμελιώδη κανόνα τῆς κοινωνιολογίας τοῦ δικαίου πού διατυπώθηκε ἀπό τόν κοινωνιολόγο Μάξ Βέμπερ. Αὐτός παρατήρησε ὅτι μολονότι τό κράτος προσεπάθησε νά ἐπιβάλει στήν κοινωνία κάποια νομικά μέτρα, ἐν τούτοις ἡ κοινωνία ἀρνήθηκε νά συμμορφωθεῖ σ' αὐτά, εἰς τρόπον, ὥστε οἱ σχετικοί νόμοι κατέστησαν ἀνενεργεῖς. Ὑπενθυμίζεται ὅτι τέτοιος ἀνενεργός νόμος ὑπῆρξε ὁ νόμος Κουτσόγιωργα ὡς πρός τίς διατάξεις περί ΕΚΑΜ καί ἠλεκτρονικοῦ μητρώου πολιτῶν πού προέβλεπε, στόν ὁποῖον πρό τριάντα περίπου ἐτῶν ὁ λαός μας ἀντιτάχθηκε μετά βδελυγμίας. Τό ἴδιο συμβαίνει μέ τόν ἀντισυνταγματικό νόμο περί κυρώσεως τῆς αὐθαίρετης “συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν”, πού ἐξ ἴσου προσέκρουσε στήν ἀγωνιστική μαζική διαμαρτυρία καί ἀντίθεση τοῦ λαοῦ μας, ὁ ὁποῖος ἀκύρωσε ἐκκωφαντικά στά ὦτα τῶν μή ἀκουουσῶν κυβερνήσεών του τήν ἐξ ἴσου ἄνομη “συμφωνία”, ἡ ὁποία καί δέν ἐξέφρασε ποτέ καμμία δική του πρόθεση συμβατικῆς δεσμεύσεως ἐκθέτοντας ντροπιαστικά αὐτούς πού τήν συνῆψαν καί τήν ἐκύρωσαν, ἀλλά καί ὅσους δηλώνουν πρόθυμοι νά τήν ἐφαρμόσουν.
Τό ἴδιο λοιπόν πρέπει νά γίνει καί μέ τήν παράνομη καί ἐμμονική στάση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας ἐν σχέσει μέ τήν ἀντορθόδοξη διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Πρέπει ἡ καθ' ὅλα παράνομος ἐξακολούθηση τῆς ἀντορθοδόξου διδασκαλίας τοῦ μαθήματος νά καταστῇ ἀνενεργός ἐν τοῖς πράγμασι καί ἀνίκανη νά μεταβάλει τήν Ὀρθόδοξη συνείδηση τῶν παιδιῶν μας.
Γιά νά συμβεῖ τοῦτο ὅμως, ὀφείλουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νά ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς μαζί μέ τά παιδιά μας μέσα στήν Κιβωτό τῆς σωτηρίας μας, πού εἶναι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Πρέπει ἐπίσης νά καταρτιζόμαστε ὅσο γίνεται περισσότερο μαθαίνοντας πρωτίστως τά θαυμάσια καί ἀξεπέραστα συγγράμματα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν τά στέρεα καί διαχρονικά θεμέλια της πίστεως καί μάλιστα τῆς διδασκαλίας τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στήν πατρίδα μας καί σέ ὅλον τόν κόσμο. Διότι μόνον ἔτσι θά μποροῦμε ἀφ' ἑνός μέν νά διδάσκουμε οἱ ἴδιοι τά παιδιά μας ἀμέσως τά δόγματα καί τίς ἀρχές τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφ' ἑτέρου δέ νά ἐλέγχουμε ἀποτελεσματικῶς τίς κακοήθεις ἐπιβουλές τῆς θρησκευτικῆς τους ἐλευθερίας.
Ἡ ἐλευθερία γενικῶς καί βεβαίως ἡ θρησκευτική ἐλευθερία τῶν παιδιῶν μας, γιά τήν ζωή καί ἀνάσταση τῶν ὁποίων εἴμαστε προσωπικῶς ὑπεύθυνοι, θέλει πραγματικήν ἀρετήν καί τόλμην.
Στήν παροῦσα κρίσιμη στιγμή, ὅπου συντελεῖται ἡ βαρυτάτη αὐτή κατά τῶν παιδιῶν μας ψυχοπνευματική ἐπίθεση, ἡ ὁποία ἀληθῶς δέν ἔχει προηγούμενο στήν μακραίωνη ἱστορία τοῦ Ἔθνους, ὅλοι μας, γονεῖς, διδάσκαλοι καί θεολόγοι ἔχουμε τήν μεγίστη εὐθύνη νά ὑπερασπισθοῦμε τήν θρησκευτική ἐλευθερία τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐπερχομένων γενεῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι, μέ μία δική μας ἐλάχιστη προσπάθεια, θά μπορέσουν νά κρατηθοῦν καί νά ζήσουν Ὀρθόδοξοι.