Το γράμμα ενός υιού «προς
τον πατέρα»...
π. Αυγουστίνος (16:53):
7 Αυγούστου 1958. Γράφει προς τον πατέρα του…
«Αγαπητέ πατέρα,
Γράφω το γράμμα αυτό σήμερα Τρίτη, αν και θα έρθετε να με
δείτε και αύριο Τετάρτη, θέλω όμως να βρίσκεται στα χέρια σας, όταν θα το
χρειάζεσθε, γι’ αυτό το στέλνω από τώρα.
Όπως σας είπα, αφού είμαστε χριστιανοί, πιστεύουμε στην
ουράνια βασιλεία και δεν πρέπει να μας φοβίζει ο θάνατος. Εξάλλου, εμείς έχουμε
το πλεονέκτημα να ξέρουμε την ώρα του θανάτου μας και έτσι να
προπαρασκευαστούμε. Σας παρακαλώ, λοιπόν, μη θλίβεστε. Τα είκοσι πέντε και τα
εκατό χρόνια που μπορεί να ζήσει κανένας, είναι ένα μικρό κλασματάκι μπροστά
στο άπειρο.
Η ζωή είναι μικρή, τα χρόνια περνούν γρήγορα. Και η αλήθεια
είναι ότι είναι καλύτερα να πεθάνει κανένας παρά να περάσει τα νιάτα του στη
φυλακή.
Φροντίστε, λοιπόν, να φανείτε αντάξιοι της περιστάσεως. Σας
διαβεβαιώ ότι η ψυχή μου θα φτερουγίζει πάντα κοντά σας, θα αγάλλεται όταν
βλέπει ότι επάψατε να θρηνείτε για μένα. Αυτή είναι και η τελευταία μου
επιθυμία. Λ/α μην αφήσετε τη λύπη να σας κυριεύσει. Αναζητήσατε παρηγοριά στψ
προσευχή και η θλίψη σας θα σβήσει χωρίς να το καταλάβετε.
Σας φιλώ, Αντρέας Ζάκος».