ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(Πρώτη δημοσίευση: ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015)
Σκέψεις Απόψεις
«Ο έσχατος χρόνος»
Γράφει ο Σταυρίδης Ε. Μιχαήλ
Εισαγωγικά α’
Η έκφρασις «έσχατος χρόνος» παρερμηνεύθη από τους αιρετικούς πολλές φορές. Οι αιρετικοί τον έσχατο χρόνον τον εντοπίζουν εις ένα μόνον σημείον της ιστορίας, με αποτέλεσμα να συνάγουν μωρές δοξασίες. Εάν π.χ. τον εντοπίσει κάποιος μόνον στην Δευτέρα Παρουσία, τότε σίγουρα θα δει να εμφανίζονται πλάνοι, οι οποίοι κατά τους αποστόλους έρχονται κατά τον έσχατο χρόνο, πιστεύει ότι θα επακολουθήσει αμέσως η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Και επειδή οι φαύλοι εμφανίζονται εδώ και 2.000 χρόνια, οι αιρετικοί και δη οι χιλιαστές, δηλαδή, τα δουλικά όργανα του Εβραϊσμού, ετοποθέτησαν την Δευτέρα Παρουσία σε πολλές έως τώρα χρονολογίες. Η πλάνη αυτή του εσχάτου χρόνου εύκολα αποδεικνύεται. Βέβαια, είναι αληθείς ότι πολλοί καιροί της ιστορικής πορείας του Ισραήλ μέσα στην Π. Διαθήκη ονομάζονται έσχατος χρόνος. Κυρίως όμως λέγονται έσχατοι δύο καιροί. Ο καιρός της ενανθρωπήσεως του Χριστού και ο καιρός της Δευτέρας Αυτού Παρουσίας. Έτσι οι προφήτες της Π. Διαθήκης ονομάζουν έσχατον χρόνον, εκείνον τον οποίον αναμένουν, τον της ενανθρωπίσεως αλλά και οι απόστολοι αυτόν πολλές φορές αναφερόμενοι γενικώς ή ειδικώς εις τους χαρακτηρισμούς των προφητών. Ο Κύριός μας ονομάζει «εσχάτην ημέρα» την ημέρα της κοινής αναστάσεως και της δευτέρας ενδόξου Αυτού Παρουσίας. Το ίδιο και οι απόστολοι. Ο Ιεζεκιήλ ονομάζει έσχατον χρόνον τον καιρό της αποστασίας του Ισραήλ προ της ενανθρωπίσεως του Κυρίου (33,5). Αλλά και οι απόστολοι λέγουν πολλές φορές ορισμένους χρόνους «έσχατους» μετά την ενανθρώπιση αλλά και πολύ προ της Δευτέρας Παρουσίας.
Εισαγωγικά β’
Δια να κατανοήσουμε έστω και εν συντομία τι είναι ο έσχατος χρόνος, δια τον οποίον κάνει λόγο η Αγία Γραφή, πρέπει να ξέρουμε ότι οι θεόπνευστοι συγγραφείς, εννοούν αυτόν διηρημένον σε δύο περιόδους, τον πρώτον και τον ύστερον, τον παλαιόν και τον έσχατον. Δια τους προφήτες της Π. Διαθήκης πρώτος χρόνος είναι αυτός που διανύουν οι ίδιοι, έσχατος εκείνος κατά τον οποίον οι σχέσεις του Τριαδικού Θεού προς τους ανθρώπους θα πάρουν εντελώς διαφορετικό σχήμα. Είναι ο καιρός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου. Είναι ο καιρός της Εκκλησίας ασχέτως αν είναι τα πρώτα χρόνια ή τα δεύτερα, είναι ο χρόνος που ο αναστάς Χριστός συναναστρέφεται μετά των ανθρώπων, ο από πνευματικής πλευράς ο χρυσός αιώνας του μέλλοντος. Αυτός ο χρόνος λέγεται φυσικός χρόνος και αρχίζει μετά την ενανθρώπιση του Χριστού, διαρκεί έως της Δευτέρας Του Παρουσίας και ονομάζεται από την Εκκλησία ο εν Χριστώ χρόνος. Δια τους αποστόλους, οι οποίοι επισκοπούν την εν Χριστώ περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, πρώτος χρόνος είναι ο φωτεινός χρόνος του Κυρίου, έσχατος δε ο υπόλοιπος εκκλησιαστικός βίος. Δια δε τους ζώντας χριστιανούς στην γη εις στον έσχατον αυτόν χρόνον πάλι η ιστορία διαιρείται σε δύο περιόδους. Τον χρόνον της αφανείας (που δεν τον βλέπουμε με τα φυσικά μάτια) του πάντα παρόντος Χριστού, και τον χρόνον της Επιφανείας, της Δευτέρας Αυτού Παρουσίας. Επίσης όταν ο έσχατος χρόνος φτάσει να θεωρείται ότι έφτασε, ο καιρός αυτός λέγεται έσχατος χρόνος. Τέτοια χρόνια είναι τα τελευταία χρόνια της Π. Διαθήκης, τα τελευταία των αποστολικών χρόνων, τα τελευταία προ της Δευτέρας Παρουσίας. Από πλευράς δε ποιότητος έσχατος χρόνος λέγεται ο καιρός της κρίσεως, πάσης κρίσεως. Κατά συνέπεια όταν σας πλησιάζουν οι χιλιαστές που αποτελούν τον έναν κλάδο από τους πολλούς του σιωνιστικού μασονικού κινήματος πρέπει να ξέρετε ότι. Αυτοί οι οφίτες όταν σας ομιλούν για τον έσχατον χρόνον, δεν εννοούν την Δευτέρα Παρουσία του Σωτήρος Χριστού, αφού δεν αποδέχονται την πρώτη Του Παρουσία με την Ενανθρώπισήν Του, αλλά την παρουσία του δικού τους Μεσσία ήτοι, του Μετρέγια που έτσι ονομάζουν τον ψευδοπροφήτη ή αλλιώς αντίχριστο.
Εισαγωγικά γ’
Κατά τα τελευταία χρόνια της Π. Διαθήκης και ειδικότερα με την ολοκλήρωση των Μακεδονικών κτήσεων, οι Εβραίοι, οι Ελληνιστές και οι άλλοι Ελληνίζοντες λαοί αλλά και οι Έλληνες, είχανε ήδη διαμορφώσει με τις γνωστικίζοντες οφιτικές δοξασίες τους σε θεολογικό σύστημα τον αντιουδαϊσμό δηλαδή, τον πόλεμο κατά του αληθινού Θεού. Ήτο η εποχή της μεγάλης αποστασίας του Ισραήλ από τον αληθινό Θεό προ της ενανθρωπίσεως του Χριστού, που ως μέλη του εκλεκτού λαού έθεσαν τους εαυτούς των εκτός της προσδοκίας του Μεσσίου Χριστού. Τα δε ελάχιστα παραμείναντα πιστά μέλη εις την προσδοκία του Μεσσίου Χριστού κατέστησεν ο Τριαδικός Θεός αγνότερα και ζωτικότερα που αποτέλεσαν και τα πρώτα μέλη της στρατευομένης Εκκλησίας του Θεανθρώπου. Από την ενανθρώπισην του Σωτήρος έως της Δευτέρας Του Παρουσίας, η κρίσις που υπάρχει μέσα στον κόσμον και τον διχάζει έχει ως κριτήριον το πρόσωπο το Χριστού. Κατά τις παραμονές της Ενδόξου Αυτού Δευτέρας Παρουσίας, θα εμφανισθεί μεγάλη κρίσις, οξύτερη κάθε προηγούμενης. Η παρουσία του ψευδοπροφήτη (Μετρέγια) μέσα στην Ε.Ο.Κ. που ήδη οι άνθρωποί του τού ετοιμάζουν το ύπουλο κρυφό-φασιστικό σύστημα θα αποτελεί σημείον των εσχάτων χρόνων. Οι άνθρωποι που είναι ήδη χωρισμένοι στα δύο (κόσμος και εκκλησία) θα χωριστούν παντελώς. Οι ελάχιστοι πιστοί που θα παραμείνουν στην Κιβωτό της σωτηρίας την Ορθόδοξη Εκκλησία θα υποστούν διώξεις, θα κακοπαθούν, θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό. Οι αποστάτες χριστιανοί, Ορθόδοξοι και μη, μέσα στην Ε.Ο.Κ. μαζί με όλα τα ψευδοθρησκεύματα παλαιά και νέα και όλων των ειδών αντιχρίστων, θα παρουσιάσουν δια των νεογνωστικών οφιτικών δοξασιών ένα νέο συγκριτικό ψευδοθρήσκευμα με την ένωση των εκκλησιών, όπου και εμφανιστεί ο άνθρωπός τους δηλαδή, ο Μετρέγια. Είναι αυτός που όπως λέγει η Αγία Γραφή θα εμφανισθεί ως το θηρίο με τα δύο κέρατα «ομοίω αρνίω», δηλαδή, ωσάν να είναι ο Χριστός και εξ’ ού και αντίχριστος. Είναι ο «κοσμοπολίτης» κατά τις διδαχές των Αποστόλων. Ο «Γωγ» κατά των Ιεζεκιήλ. Ο «ασεβής» κατά τον Ησαΐα. Το μικρό κέρατο με μάτια όμοια ανθρώπου κατά τον Δανιήλ. Είναι αυτός που οι δικοί του δηλαδή, το μασονικό κίνημα που τώρα εδρεύει στην πόρνη χώρα (Η.Π.Α.), το επτακέφαλο και δεκακέρατο θηρίο που έτσι το ονομάζει η Αποκάλυψις, του ετοιμάζουν δια της παγκοσμιοποίησης μέσω της Ε.Ο.Κ. την παγκόσμια δικτατορία. Η Δευτέρα λοιπόν του Κυρίου Παρουσία θα κορυφώσει την κρίσιν δια της αιωνίου αποκοπής του κακού από του αγαθού, θα είναι το ακροτέλευτον του εσχάτου χρόνου. Έσχατος λοιπόν χρόνος είναι από πλευράς μεν θέσεως η μεταχριστιανική περίοδος εις οιονδήποτε καίριον σημείον, από πλευράς δε ποιότητος κάθε καιρός κρίσεως.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
Περί δε των κακώς κειμένων στον Ορθόδοξο κλήρο δεν πρέπει να ξεχνάμε τον λόγο του Ιωάννη Χρυσοστόμου, «Τίποτε δεν φοβήθηκα σ’ αυτόν τον κόσμο ει μόνον τους επισκόπους»!! Τολμώ δε να πω ότι τα στραβά και τα ανάποδα στον κλήρο προέρχονται κατά το πλείστον από τους αγάμους κληρικούς. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι παντρεμένοι είναι αθώες περιστερές. Οι μεγαλοπαπάδες δεν μας σώζουν!! Η σωτηρία μας έρχεται μέσω της Εκκλησίας δια της Πίστεως και των καλών μας έργων και, όταν λέγω έργων εννοώ την ελεημοσύνη και, την διακονία προς τους φτωχούς και αρρώστους. Οι πρεσβύτεροι έργο έχουν να μας οδηγούν στην σωτηρία μας, στην βασιλεία του Κυρίου. Εάν το πράττουν σώζονται αν όχι αλλοίμονό τους. Τέλος δε ας μη ξεχνάμε ότι το κάθε πρόβατο από το ποδάρι του κρέμεται!! Και ο νοών νοείτω.
Πτολεμαΐδα 15 Οκτωβρίου 2020