«Τι εστίν άνθρωπος;»
(Ψαλμός 8ος)
Στην
Αγία Γραφή και στην Πατερική γραμματεία, ο άνθρωπος νοείται-ερμηνεύεται όχι ως
βιολογικό μόνο είδος, όχι μόνο ως φυσική παρουσία, αλλ’ εξαρχής ως
άτομο-πρόσωπο, σε μία αδιαίρετη ενότητα πνεύματος και σώματος με Αρχέτυπο τον
Χριστό.
Στην
Γραφή φανερώνεται και εκφράζεται η ανωτερότητα του ανθρώπου μέσα στην βιολογική
κλίμακα των ειδών.
Ο
Αγ. Γρηγόριος ο Νύσσης («περί κατασκευής του ανθρώπου»), τονίζει:
«Νου δε και φρονήσεως ουκ εστι κυρίως ειπείν ότι δέδωκεν, αλλ’ ότι μετέδωκε, τον ίδιον αυτού της φύσεως κόσμον επιβαλών τη εικόνι». Λέγει ο Ι. Πατήρ, ότι για τη σωματική δημιουργία, ο Θεός ως δημιουργός, έδωσε πλούσια τα φυσικά αγαθά, ενώ για την ψυχή-νου, για την πνευματική υπόσταση, δεν έδωσε αλλά μετέδωσε τον διάκοσμο της ιδικής Του φύσεως στην ζωντανή εικόνα Του.
Βλέπουμε,
ότι υπάρχει («μετέδωσε») ο καθορισμός του προσώπου, ως οντολογικής έννοιας, που
επιβάλλεται οντολογικά στην ανθρώπινη ύπαρξη, δηλ. «το ίδιον αυτού της φύσεως
κόσμον επιβαλών τη εικόνι».
Επίσης
ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, διευκρινίζει:
«Εξ
ορατής τε και αοράτου φύσεως δημιουργεί τον άνθρωπον οικείαις χερσί κατ’ εικόνα
τε και ομοίωσιν∙ εκ γης μεν το σώμα διαπλάσας, ψυχήν δε λογικήν και νοεράν δια
του οικείου εμφυσήματος δους αυτώ, όπερ δηθείαν εικόνα φαμέν∙ το μεν γαρ «κατ’
εικόνα» το νοερόν δηλοί και το αυτεξούσιον, το δε «καθ’ ομοίωσιν» την της
αρετής κατά το δυνατόν ομοίωσιν» (περί ανθρώπου, Ε.Π.Ε., σελ. 210).
«Νοερό»
και «αυτεξούσιο», όροι που καθορίζουν – θεμελιώνουν το πρόσωπο – προσωπικότητα.
Αυτή είναι η διακρίνουσα υπογράμμιση των Πατέρων στην βιολογική σύσταση του
ανθρώπου ως ατόμου.
Πολύ
διαφορετική η Αγιοπατερική διδασκαλία από τα φιλοσοφικά «ληρήματα» των
οικουμενιστών κ. Ζηζιούλα και Σωφρονίου του Έσσεξ περί ατόμου και προσώπου. Η
θεωρία τους περί «θεολογίας του προσώπου» προσεγγίζει περισσότερο τον πυρήνα
της κοσμικής θεωρήσεως του ανθρώπου.
Στο
βιβλίο «Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» (Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, 1993), διαβάζουμε
σχετικά:
«Το
ανώνυμο άτομο αρχίζει ουσιαστικά, συνειδητά να υπάρχει από την ώρα, που θα
μεταμορφωθεί, δηλ. που θ’ αναχθεί σε πρόσωπο. Ο άνθρωπος είναι κυριότατα
πρόσωπο. Η Παιδεία αυτό προσπαθεί: να δημιουργήσει πρόσωπα και να ευκολύνει τη
μετάβαση από το πρόσωπο στην προσωπικότητα» (Σελ. 335).
Στα
οικουμενιστικά φιλοσοφικά μελετήματά τους, διαπιστώνουμε διχασμό της ανθρώπινης
ύπαρξης με τον διαχωρισμό του ατόμου από το πρόσωπο.
Ο
Σεβασμιώτατος Περγάμου κ. Ζηζιούλας εισάγει (ως αίρεση, επίσης) στο Δόγμα της
αγίας Τριάδος «ενδοτριαδικές σχέσεις κατ’ ενέργειαν και πρωτείο του Πατρός»,
για να δικαιολογήσει «πρωτείο» στην Ορθοδοξία, όπως στον Παπισμό.
Τα
αιρετικά οικουμενιστικά μελετήματα του Περγάμου, έχουν δημιουργήσει, σήμερα,
την φοβερή «Δοκιμασία του Προσώπου», ως δημιουργία δηλ. μιας στενωπής του
οικουμενισμού, που εμποδίζει την σωτηρία των ανθρώπων, οι οποίοι επιθυμούν να
ζήσουν αυθεντικά την Ορθοδοξία και ως Λατρεία και ως Δογματική ακρίβεια.
Οι
σύγχρονοι Ιεράρχες υιοθέτησαν την φαυλότητα της αιρέσεως του οικουμενισμού και
έπαυσαν να είναι κήρυκες της αληθινής πίστεως.
Απλό
παράδειγμα-απόδειξη η συνοδική παραδοχή της «συνόδου» της Κρήτης και η «υγειονομική»
ακύρωση-αλλοίωση της Θείας Λατρείας με την απαγόρευση συμμετοχής των πιστών.
Η
«θεολογία του προσώπου» των οικουμενιστών Ιεραρχών σε κατηγορεί ως «εγωϊστή»,
ως μη «ταπεινό», ως «ανυπάκουο», όταν προσπαθείς – επιθυμείς την εκκλησιαστική
ζωή της διαχρονικής Εκκλησίας και όχι την Εκκλησιολογία της «συνόδου» της
Κρήτης.
Οι
«έμπειροι» λοιμοξιολόγοι έσπειραν
πανικό-φόβο στους Ιεράρχες, οι οποίοι συμμάζεψαν τους πιστούς εκτός των Ι.
Ναών. Η Λειτουργική σύναξη αντικαταστάθηκε από την «υγειονομική» αποχή εκ των
Ι. Ναών, ως νέα «σχέση» αγαπητική των προσώπων! Το Πνεύμα το Άγιον εν διωγμώ!
Ούτε
πάλι στην Κρήτη εξέφρασαν (οι Ιεράρχες) την απορριπτική αντίθεσή τους στην αστική
εξαθλίωση και στο σοσιαλιστικό τέλμα των σύγχρονων κοινωνικών (υλιστικών)
συστημάτων. Δεν το αντιμετώπισαν ως πρόβλημα αληθείας, για να βοηθήσουν το
ανθρώπινο πρόσωπο που καταστρέφεται στις δομές τους.
«Ο
μεν Αστισμός φτιάνει λύκους με νύχια, ο δε Μαρξισμός περιστέρια χωρίς φτερά»
(Νίκος Στ. Ψαρουδάκης).
Μακρύνοντας
τον λόγο, θεωρώ ωφέλιμο να υπογραμμίσω την παρουσία του Θεού εντός του
Ορθοδόξου Ι. Ναού, όταν δεν μολύνεται από αίρεση, εκ της διηγήσεως του Αγίου
Γρηγορίου του Διαλόγου, προς έλεγχο και παρηγορία. Η διήγηση αναφέρεται στην
«εκκλησία των αρειανών στην Ρώμη, που καθαγιάσθηκε με ορθόδοξο εγκαινιασμό»:
«Ενώ
επικρατούσε μεγάλη ευδία (καλοκαιρία) στον ουρανό, πάνω από το θυσιαστήριο της
Εκκλησίας κατέβηκε νεφέλη από τον ουρανό, το σκέπασε με το πέπλο της και γέμισε
ολόκληρη την Εκκλησία με τόσο δέος και γλυκύτητα ευωδίας, που, αν και ήταν
ορθάνοιχτες οι πόρτες, κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει. Ο ιερεύς, οι φύλακες
και αυτοί που είχαν έρθει για την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, έβλεπαν το
γεγονός, να εισέλθουν μέσα δεν μπορούσαν και ρουφούσαν την ηδύτητα της
θαυματουργικής ευωδίας… Διασαφηνιζόταν δηλ. ξεκάθαρα από Εκείνο το φως, πως ο
τόπος είχε περάσει από το σκότος στο φως».
Παρόμοια
γεγονότα, αναδείξεως της ουράνιας υφής του Ναού, βλέπουμε και στην Π. Διαθήκη:
Γ΄ Βασιλείων 8, 10-11, Β΄ Παραλειπ. 5, 13-14, Β΄ Παραλειπ. 7, 1-3.
Κεφ.
7ο, 2-3/ Β΄ Παραλειπομένων:
«Και
ως συνετέλεσε Σαλωμών προσευχόμενος, και το πυρ κατέβη εκ του ουρανού και
κατέφαγε τα ολοκαυτώματα και τας θυσίας, και δόξα Κυρίου έπλησε τον οίκον. Και
ουκ ηδύναντο οι ιερείς εισελθείν εις τον οίκον Κυρίου εν τω καιρώ εκείνω, ότι
έπλησε δόξα Κυρίου τον οίκον και πάντες οι υιοί Ισραήλ εώρων καταβαίνον το πυρ,
και η δόξα Κυρίου επί τον οίκον, και έπεσον επί πρόσωπον επί την γην επί το
λιθόστρατον και προσεκύνησον και ήνουν τω Κυρίω, ότι αγαθόν, ότι εις τον αιώνα
το έλεος αυτού».
Ερωτήματα: Σεβασμιώτατοι ο Ι.
Ναός δεν σας θυμίζει, δεν σας πείθει, ότι κάθε στιγμή ο Άγιος Τριαδικός Θεός
μας ζωογονεί με την παρουσία Του και ότι δεν είμαστε στο έλεος αδιόρατων
μικροβίων και άλλων κινδύνων; Δεν μας προστατεύει η Θεία Χάρις στην Λατρεία από
πολλούς και τεράστιους μηχανισμούς ισοπέδωσης; Η συνείδησή σας, με το κλείσιμο
των Ι. Ναών, δεν σας πληροφορεί για μια αποστροφή του Προσώπου Του; Δεν μας
προστατεύει η Θεία Λατρεία από εκείνους που μας σκοτώνουν με την «αγάπη» τους;
Μη
μείνετε άλλο «δεμένοι» στην ασφάλεια εφήμερων και σαθρών εξουσιών.
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
...............................................................................................
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ:
"Στις 27 Νοεμβρίου 2019 το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τον ενέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας (αγιοκατάταξη).[2]"