Οι ευθύνες μας για τους νέους
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Με θλίψη παρακολουθούμε επί δεκαετίες την εκ μέρους νέων ανθρώπων έκφραση μίσους προς την κοινωνία, το οποίο εκδηλώνουν με πράξεις βίας και καταστροφής. Είναι επίσης λυπηρό να υπάρχουν νέοι που υποστηρίζουν και ηρωοποιούν εγκληματίες. Όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχθεί ότι η δράση των επαναστατημένων νέων δεν αντιμετωπίζεται με αντιβία, και με μέτρα, που στηρίζονται στη λογική, στις στατιστικές, στις κοινωνιολογικές και στις ψυχολογικές έρευνες, πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζεται με την ιδεολογία και την σκοπιμότητα της ανοχής, της εκμετάλλευσης, της σύμπλευσης και της συγκάλυψης.
Στη χρονιά αυτή, που εορτάζει ο Ελληνισμός και ο Φιλελληνισμός τα 200 χρόνια της Εθνεγερσίας θα ήταν πατριωτικά ωφέλιμο ο Πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των Κομμάτων της Αντιπολίτευσης να αναδείξουν την τιμή με την οποία περιβάλλουν τις αξίες των ηρωικών προγόνων μας και να συμφωνήσουν για το πώς θα συνδεθεί η νεολαία μας τα ιδεώδη που μας άφησαν παρακαταθήκη. Αυτή την παρακαταθήκη εμείς όλοι έχουμε την ευθύνη να την παραδώσουμε ακέραιη σε αυτούς που θα γεννηθούν.
Ο Κώστας Μπίρης, αρχιτέκτων και λαογράφος έγραψε: «Η αγάπη του τόπου της διαβιώσεως είναι το πρωτόπλασμα της ιδέας της Πατρίδας. Και η ιδέα της Πατρίδας είναι το πρωτόπλασμα της ανθρωπιάς. Πώς όμως είναι δυνατό να αγαπήσει κάποιος κάτι που το αγνοεί;». Οι νέοι μας αγνοούν την Πατρίδα. Επί δεκαετίες μάθαιναν στην πράξη την απαξίωση Της, διδάσκονταν ότι τα σύμβολα και τα ιδανικά Της είναι ασύμβατα με τη νεωτερικότητα και τον προοδευτισμό. Σε αυτό τον ορυμαγδό της εθνομηδενιστικής προπαγάνδας στην εκπαίδευση δεν υπήρξε ουσιαστική αντίδραση από τους συντηρητικούς και φιλελεύθερους ταγούς της πολιτικής και του πολιτισμού. Μερικοί μάλιστα συνέπλευσαν από σύμπλεγμα «προοδευτισμού», ίσως και από άγνοια για το τι σημαίνει Πατρίδα, Ελληνική Παράδοση και Ιδιοπροσωπία.
Οι μέχρι σήμερα κάποιες απόπειρες για «αγωγή του πολίτου» τόσο στη Γαλλία, όσο και στην Ελλάδα έχουν αποτύχει. Η αγάπη στην Πατρίδα δεν διδάσκεται, δεν επιβάλλεται, εμπνέεται. Εμπνέεται με το παράδειγμα και με ενέργειες ουσιώδεις και όχι φολκλορικές. Ο Πατριωτισμός εκδηλώνεται από την ψυχή μας και όχι από το μυαλό μας. Μπορούν τα μέλη του Προεδρείου της Βουλής και οι πολιτικοί μας αρχηγοί σε μια πανηγυρική συνεδρίαση να δώσουν προς τη νεολαία ένα μήνυμα ενότητας και Πατριωτισμού; Μπορούν να παραμερίσουν διαφορές, να ξεπεράσουν ιδεολογίες και να δείξουν στην πράξη ότι ενώπιον της Πατρίδας και της Ελευθερίας Της μας θέλουν όλους ενωμένους; Ότι παραμερίζουν μικρότητες και σκοπιμότητες; Αν το κάνουν θα προσφέρουν εθνική υπηρεσία.
Το 2021 είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε νοοτροπία ως προς την εκπαίδευση και αυτή να προσφέρει ουσιαστική Παιδεία στη νεολαία και όχι μόνο στείρες γνώσεις, που γεμίζουν το νου, αλλά αφήνουν άδεια την ψυχή. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να τους προσφερθεί ηθική, πνευματική και ψυχική μόρφωση από εμπνευσμένους δασκάλους. Οι διδάχοι του Γένους δίνουν το παράδειγμα.-