Τί θὰ γίνει μὲ τὴν “διδασκαλία” τῆς ἐμετικῆς παιδεραστίας
στὰ σχολικὰ βιβλία;
Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς
. Πιάνουμε τὶς μύτες μας ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις καὶ τὴν δυσωδία. Ξεβράζονται σωρηδὸν οἱδιαστροφές… θεατρανθρώπων, ὅπως αὐτάρεσκα αὐτοχρίζονται. Μαγαρίζονται καὶ οἱ λέξεις. Τί σχέση ἔχουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ θέατρο, ὅπως μᾶς τὸ παρέδωσαν οἱ ἀρχαῖοι, καὶ κυρίως μὲ τὴν ἀποστολή του; Τὸ ἀρχαῖο κράτος, ἡ «πόλις», ὅπως ἔλεγαν, σκοπὸ εἶχε τὴν διαπαιδαγώγηση καὶ τὴν βελτίωση τῶν πολιτῶν, ἀλλιῶς ξέφευγε ἀπὸ τὴν ἀποστολή του. Γράφει ὁ Πλάτων «Πολιτεία τροφὴἀνθρώπων ἐστι, καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἡ δ’ ἐναντία κακῶν». (Μέν. ΙΙΙ-238 C). Δηλαδή: Ἡ πολιτεία εἶναι τροφὸς τῶν ἀνθρώπων. Τὸ καλὸ πολίτευμα, κάνει τοὺς πολίτες ἀγαθούς, τὸ κακὸ πολίτευμα ἐκφαυλίζει τοὺς πολίτες. Τὸ ἴδιο ἴσχυε καὶ γιὰ τὰ γράμματα καὶ τὶς τέχνες. Ὁ Ἀριστοφάνης στοὺς «Βατράχους» του (στ. 1054), ρητῶς μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ ποιητὴς εἶναι παιδαγωγὸς τῶν ὡρίμων, ὅπως ὁ δάσκαλος τῶν μικρῶν παιδιῶν. «Τοῖς μὲν γὰρ παιδαρίοισιν ἐστὶ διδάσκαλος ὅστις φράζει, τοίσιν δὲἡβῶσι οἱ ποιηταί». Ἡ τέχνη ἡ κλασσικὰ ἐξευγενίζει. Καὶ πρωτίστως αὐτὸν ποὺ τὴν ὑπηρετεῖ. Ὁ ποιητής, ὁ γλύπτης, ὁ ζωγράφος, ὁ φιλόσοφος, ὁ πολιτικός, θεωροῦνταν καὶ ἔπρεπε νὰ εἶναι παιδαγωγοὶ τοῦλαοῦ. Τὸ θέατρο, ἐν προκειμένῳ, ἦταν σχολεῖο τοῦ λαοῦ. Οἱ ἐπιγραφὲς τῶν χορηγικῶν τριπόδων, ἔλεγαν: «Σοφοκλῆς ἐδίδασκεν», «Αἰσχύλος ἐδίδασκεν». Τὰ δράματα τότε «ἐδιδάσκοντο» καὶ δὲν «ἀνέβαιναν», ὅπως λέμε σήμερα. (Ὁ μεγαλύτερος «σκηνοθέτης», τραγικὸς ποιητὴς ὅλων τῶνἀρχαίων ἑλληνικῶν ἐποχῶν, ὁ Αἰσχύλος, ζήτησε νὰ γραφεῖ στὸν τάφο τοῦ ἐπίγραμμα, τὸ ὁποῖο εἶχε συνθέσει ὁ ἴδιος. Δὲν καυχᾶται γιὰ τὴν μεγαλειώδη τέχνη του, ἀλλὰ διότι ἔλαβε μέρος στὴν μάχη τοῦΜαραθώνα- «ἁλκὴν δ’ εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος….».
. Τί σχέση ἔχουν ἐκεῖνοι οἱ μεταξένιοι, ἀνθρωποπλάστες καλλιτέχνες, μὲ τὴν πλειονότητα τῶν τωρινῶν ἀνισόρροπων τυχοδιωκτῶν, ποὺ «ἀνεβάζουν» στὴν σκηνή, μαζὶ μὲ τὴν κακογουστιά τους, καὶ τὶς κτηνώδεις ὀρέξεις τους;).
. Ξεβράστηκαν τελευταία ὑποθέσεις παιδεραστίας, βιασμῶν καὶ βιαιοπραγίας ἀπὸ«θεατρανθρώπους». Στὸ ἄκουσμα τέτοιων φρικτῶν πράγματι εἰδήσεων, ἡ ὀργισμένη ἀντίδραση τοῦ κόσμου συνοδεύεται μὲ προτροπὲς ποινῶν ὅπως: κρέμασμα, ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα, εὐνουχισμὸς καὶ πολλὰ ἄλλα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ καταγραφοῦν…
. Ὅμως, γιατί δὲν ὑπάρχει καμμία ἀντίδραση, ὅταν σὲ σχολικὰ βιβλία προωθεῖται καὶ διαφημίζεται, αὐτὸ ποὺ ὅλοι μετὰ βδελυγμίας καταδικάζουν; Γιατί δὲν ἀσχολεῖται κανεὶς μὲ τὰσχολικὰ βιβλία ποὺ «διδάσκουν» τὸ ἐμετικὸ ἔγκλημα; (Τὸ ἔχω ξαναγράψει καὶ ξανατονίσει ὅτι ὅλοι οἱεἰδικοὶ καὶ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γλῶσσα καὶ τὴν διδακτική της, γνωρίζουν πὼς δὲν ὑπάρχουν ἀθῶα παραμυθάκια καὶ ὅτι κάθε γλωσσικὸ κείμενο -κυρίως αὐτὰ ποὺ ἀπευθύνονται σὲἀνώριμα τοῦ Γυμνασίου ἢ ἀθῶα παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ- ἀκόμα καὶ ἕνα πρόβλημα μαθηματικῶν, προάγει συγκεκριμένες ἀξίες καὶ στάσεις ζωῆς). Συγκεκριμένα, γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, παραθέτω κείμενο, τὸ ὁποῖο περιέχεται στὸ «τετράδιο ἐργασιῶν» τοῦ μαθήματος «Νεοελληνικὴ Γλῶσσα», Α’ Γυμνασίου (σελ. 16). Δηλαδὴ ἀπευθύνεται σὲ παιδιὰ 12-13 ἐτῶν, ποὺ μόλις ἐγκατέλειψαν τὸ δημοτικὸσχολεῖο. Τίτλος του «Ὁσάκις». Ὑποτίθεται ὅτι ἀποσκοπεῖ στὴν γλωσσικὴ καὶ πνευματικὴ καλλιέργεια μαθητῶν τῆς Α’ Γυμνασίου:
«Ὁ καθηγητὴς τῆς φιλολογίας ἔριχνε κάθε μέρα τὸ μπαλάκι. Ὅλη ἡ τάξη τὸ ἔπιανε σὰν ἕνα γαργαλιστικὸ μήνυμα. Τὸ πετοῦσε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Χαρᾶς εὐαγγέλια. “Ὁσάκις…” ἄρχισε τὴ φράση του ὁ φιλόλογος.
“Ναί. Ναί. Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!”, φώναζαν ὅλες μαζὶ οἱ μαθήτριες γελώντας. Κι ὁ καθηγητὴς τρελαινόταν. “Ὁσάκις…” ἐπαναλάμβανε τονίζοντας τὴ λέξη σὰν νὰ ἔλεγε “σκάστε”. “Ο Σάκης! ὉΣάκης!” ἀκουγόταν πάλι ἀπὸ κάτω καὶ τὸ γέλιο ἔδινε κι ἔπαιρνε.
Ὁ καθηγητὴς δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει ποιὲς ἀπὸ τὶς μαθήτριες ἦταν οἱ δράστες. Ἡ λέξη – μπαλάκι κυλοῦσε ἀκαριαία σὲ κλάσμα δευτερολέπτου μέσα ἀπὸ τὰ χείλια τους, ποὺ ἦταν κρυμμένα στὸ κάτω μέρος τοῦ σκυμμένου τους κεφαλιοῦ. Νόμιζε πὼς ἁπλῶς ἐπαναλάμβαναν τὴ λέξη. Πὼς τὶς ἐρέθιζε αὐτὴ ἡ λέξη. Δὲν ἦταν ὅμως ἔτσι. Ἄλλο πράγμα τὸ “Ὀσάκις” κι ἄλλος ἄνθρωπος “ὁ Σάκης”.
Ὁ Σάκης ἦταν ἠλεκτρολόγος μὲ μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 μὲ 25 ἐτῶν. Τὰ εἶχε φτιάξει μὲ τὴν Ἀλέκα. Μία ἀπὸ τὶς μαθήτριες τῆς τάξης. Ψηλὴ κι ἀδύνατη, μὲ κοντὰ ξανθὰ μαλλιὰ καὶ μεγάλα καστανὰ μάτια, μακρὺ λαιμὸ καὶ μακριὰ χέρια καὶ πόδια, κάπως ξερακιανή, ἀλλὰ ζόρικη. Στὰ 15-16, ὅπως ὅλες τους. Ἡ πρώτη ποὺ ἔβγαινε ραντεβοὺ μῆνες τώρα. (σσ. Δηλαδὴ ἀπὸ τὸ Δημοτικὸδιατηροῦσαν σχέση). Ὁ Σάκης τὴν περίμενε τὸ μεσημέρι στὴν ἄλλη γωνία κι οἱ ἄλλες μαθήτριες ἔτρεχαν ἀπὸ πίσω της νὰ τὸν δοῦνε. Τὰ σχόλια ἔδιναν κι ἔπαιρναν. Ἦταν ὁ πρῶτος ἔρωτας τῆς τάξης.
Ὁ καθηγητὴς φώναξε τὴν πρώτη μαθήτρια, τὴ Μαρία, στὸ γραφεῖο του καὶ τὴ ρώτησε. “Τι συμβαίνει μὲ τὸ “Ὁσάκις”; Γιατί αὐτὴ ἡ ἀντίδραση;”.
“Δὲν ξέρω, κύριε. Στὸ δικό μου θρανίο δὲν ξέρουμε τίποτα. Τὸ πῆραν ἔτσι φαίνεται καὶ τὸδιασκεδάζουν”, τοῦ ἀπάντησε. Ρώτησε κι ἄλλες μαθήτριες. Μερικὲς δὲν κρατήθηκαν καὶ γελοῦσαν. Ὁ καθηγητὴς προσπάθησε νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό του τὴ λέξη “Ὁσάκις”. Αὐτὴ ὅμως ἀντιστεκόταν. Τοῦ ἔβγαινε αὐθόρμητα, ἔστω καὶ μὲ κάποια καθυστέρηση. Τότε, ὅμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σὰν νὰ τὴν εἶχε στερηθεῖ ἡ τάξη καὶ ξεσποῦσε “Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!”, φώναζαν ἀκόμα πιὸ δυνατὰ καὶγελοῦσαν μὲ τὴν καρδιά τους. Γιατί ἦταν ὑπόθεση καρδιᾶς καὶ ὄχι γραμματικῆς».
. Ἐρωτῶ: Τί διαβάζουμε ἐδῶ; Περιγράφει ἢ δὲν περιγράφει τὸ κείμενο ἀποπλάνηση ἀνηλίκου;
. Ἐρωτῶ: Ὅπως παρουσιάζει τὸ κείμενο αὐτὴν τὴν σχέση, σὰν κάτι τὸ φυσιολογικό, τὸἀκίνδυνο, δὲν ἀποτελεῖ ἔμμεση παρότρυνση γιὰ ἐπιδίωξη τέτοιων καταστρεπτικῶν σχέσεων; Μπορεῖς νὰ περιγράφεις μὲ χαζοχαρούμενο τρόπο μία τέτοια κατάσταση; Ποιός γονέας θὰ ἀνεχόταν ἡ κόρη του «νὰ βγαίνει ραντεβοὺ» μὲ εἰκοσιπεντάχρονο; Δὲν πρόκειται γιὰ ὕπουλη ἐξύμνηση τῆς παιδεραστίας, τοῦ σιχαμεροῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀνατριχιάζουμε ὅλοι καὶ στὸ ἄκουσμά του μόνον;
. Καὶ κάτω ἀπὸ τὸ κείμενο «καμαρώνει», γιὰ ἐμπέδωση προφανῶς, ἡ ἑξῆς κρανιοκενὴς ἐρώτηση: «Γιατὶ γελοῦσε ἡ τάξη, ὅταν ἀκουγόταν ἡ λέξη Ὁσάκις στὸ κείμενο». Τί θὰ ἀπαντήσει τὸπαιδὶ σὲ μία τέτοια «παραλυμένη» ἐρώτηση; Καμμία καταδίκη ἢ ἀπόρριψη τῆς σχέσης τοῦ 25χρονου Σάκη μὲ τὴν 12χρονη μαθήτρια. «Ἐξαιρετικὰ» μαθήματα ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο, ποὺ ἐπιμένει νὰὀνομάζεται Παιδείας!
. Κατὰ τὰ ἄλλα τὸ ὑπουργεῖο εἰσάγει τὴν σεξουαλικὴ ἀγωγὴ ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο ἀκόμη. Ἀπὸ τὴν μία αἰχμάλωτα, ἐξαρτημένα τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὶς νέες τεχνολογίες καὶ τὸ διαδίκτυο, στὰ ὁποῖες ἔχουν δοθεῖ μεσιανικὲς διαστάσεις. Ἀπὸ τὴν ἄλλη σεξουαλικὲς ἀγωγές, ποὺ οὐσιαστικὰ εἶναι πυρήνας πρόωρης ἀποαθωοποιήσεως, πράγμα καταστρεπτικὸ γιὰ τὴν εὔθραυστη ψυχικὴ ὑγεία τους. Χῶρος γιὰ τὴν χαρὰ τῆς μελέτης, τοῦ εὐλογημένου κόπου ποὺ προσφέρει ἡ πάλαι ποτὲ ἡλιόλουστη ἑλληνικὴ Παιδεία, δὲν ἀπομένει.
Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς