Από το βιβλίο του Π. Τρεμπέλα με τίτλο «Ο ΝΩΕ»:
Οι πρώτες γενιές των ανθρώπων! «Ο Αδάμ… έφτασε… στην ηλικία των εννιακοσίων τριάντα χρονών (930)! Θα σου κάνει μεγάλη εντύπωση, αναγνώστη μου, ο μεγάλος αυτός αριθμός. Η αμαρτία, βλέπεις, τότε μόλις είχε αρχίσει να μπαίνει στο ανθρώπινο γένος. Δεν είχε προκάνει ακόμη να διαφθείρει και να εξασθενήσει το ανθρώπινο σώμα. Σαν ένα σκουλήκι που πρωτομπαίνει σ’ ένα δέντρο σκληρό και πελώριο και θα χρειαστούν πολλά χρόνια να φάγει τον κορμό του, να καταστρέψει την ομορφιά του και την πρασινάδα του. Μα όσο περνούν τα χρόνια, τόσο το δέντρο καταβάλλεται και αδυνατίζουν οι ρίζες του. Όχι μόνο αυτό πέφτει κάτω, αλλά κι όλα τα νέα δέντρα που θα βγουν από τις ρίζες του κι από τους σπόρους του θα είναι κι αυτά αδυνατισμένα. Όσο η αρρώστια του σκουληκιού αυτού θα μένει μέσα στα δέντρα αυτά, τόσο τα νεότερα δέντρα, που θα γεννιόνται απ’ αυτά τα αρρωστημένα, θα αδυνατίζουν περισσότερο. Η αμαρτία λοιπόν ήταν και είναι μια αρρώστια. Αρρώστια φοβερή, που δεν χτυπά μόνο την ψυχή του ανθρώπου αλλά και το σώμα του. Και μια φορά που ο θάνατος είναι τρομερό αποτέλεσμα της αμαρτίας, μπορείς εύκολα απ’ αυτό να καταλάβεις, αδελφέ μου, πώς η αμαρτία στάθηκε ικανή να εξασθενήσει και τον οργανισμό μας και να λιγοστέψει τα χρόνια της αθλίας μας ζωής»
[Σελ. 5-6].