ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς: Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
Σεβασμιώτατοι
Με
την έναρξη της «επιδημίας» οι ποιμαντικές θέσεις σας, ως αρνητικές, δεν
διακρίθηκαν για την αφυπνιστική τους επενέργεια, για την ορθόδοξη σταθερότητα
και για την εκκλησιολογική τους διαύγεια. Αντίθετα! Η πλέξη τους συνέπιπτε
πάντοτε με την άθεη κυβερνητική πολιτική.
Έπρεπε
οι αποφάσεις σας να ευρίσκονται σε αρμονία με τους Ι. Κανόνες, υπό τον διαρκή
έλεγχο του Αγίου Πνεύματος.
Η παρακμή – έκπτωση της ποιμαντική σας, ως εξέλιξη του οικουμενισμού, που νομιμοποιήσατε «συνοδικά», εκδηλώθηκε με κλείσιμο των Ι. Ναών και κορυφώθηκε στην αποξένωσή σας από την Ορθόδοξη παράδοση εορτασμού του Πάσχα. Αυτή η αποξένωση συνοδεύεται, τώρα, με απειλές – διώξεις εναντίον των Ορθοδόξων Ιεραρχών – κληρικών που εόρτασαν κανονικά-ορθόδοξα το Άγιο Πάσχα, σύμφωνα με τους Ι. Κανόνες της Εκκλησίας (Κυθήρων, Αιτωλοακαρνανίας κ.λ.π.).
Σεβασμιώτατοι
Από
ορθόδοξη αξιολογική θεώρηση, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί από την ορθόδοξη
Εκκλησία ο συνειδητός Ιεράρχης – Ιερέας.
Καταβάλλετε,
βέβαια, μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να δείξετε ότι αυτοί ανήκουν στο
στρατόπεδο της «ανυπακοής» ή στο χώρο «εκτός εκκλησίας».
Η
όποια κακοπάθειά τους, υπέρ της κανονικής τάξεως εις την Εκκλησίαν, τους δικαιώνει
ως αληθινούς ιερείς σύμφωνα με την Αγία Γραφή.
Αναφέρουμε
(για παράδειγμα) την διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου Νύσσης, που αγκαλιάζει όλα τα
επίπεδα του ιερατικού Είναι.
Ο
Αγ. Γρηγόριος εις το έργο του «Εις τον Βίον του Μωϋσέως», γράφει περί
Ιερωσύνης, περί αληθινής ιερωσύνης:
Α.
«Νοείν δε προσήκει δια του καρπού (=κάρυον δηλ. καρύδι), ον η ράβδος εβλάστησε
του Ααρών, οίον χρή είναι του εν τη ιερωσύνη βίον, εγκρατή τινά και
κατεστυμμένον και περιεσκληκότα τη φαινομένη ζωή, ένδοθεν δε το εδώδιμον εν τω
κρυπτώ και αφανεί περιέχοντα, ό τότε ανακαλύπτεται, όταν πεπανθή τω χρόνω η
βρώσις και περιρραγή το στύφον περιβόλαιον και περιτριβή το ξυλώδες εκείνο του
εδωδίμου προκάλυμμα.
Ερμηνεία
– Μετάφρασις: «Επιβάλλεται να σκεπτόμαστε δια μέσου του καρπού (κάρυον δε ήν ο καρπός
= καρπός της ράβδου του Ααρών ήταν καρύδι), που έδωσε η Ράβδος του Ααρών, τι
είδους ζωή πρέπει να είναι η ιερατική.
Δηλ.
μια ζωή σωματικής εγκράτειας, κακοπάθειας και σκληραγωγίας, που μέσα της θα περικλείει
το φαγώσιμο, κρυφό και αφανή καρπό. Αυτόν ο οποίος θα παρουσιασθεί τότε, όταν
θα ωριμάσει με το χρόνο εκείνο που τρώγεται, και θα σπάσει το σκληρό περίβλημα
και θα τριφτεί εκείνο το ξύλινο περικάλυμμα του καρπού».
Είναι
αλήθεια, ότι όσοι (τώρα) απειλούνται με διώξεις, δεν υπήρξαν τείχος ακλινές και
αλεξητήριον έναντι του οικουμενισμού, διακόπτοντες το μνημόσυνο της Ι. Συνόδου.
Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά να φορέσουν το ωμοφόριο του Μάρκου Ευγενικού ή την
οσιακή μηλωτή του Μ. Αντωνίου, ως ασπίδα των Ορθοδόξων.
Στους
σκληρούς καιρούς της Εκκλησίας, θρυμματίζεται το εξωτερικό κέλυφος της
ιερωσύνης και αναδεικνύεται ο ώριμος καρπός (αν υπάρχει). Αυτό είναι και το
βαθύτερο νόημα του Αγ. Γρηγορίου του Νύσσης στην αναφορά του στην ράβδο του
Ααρών, που βλάστησε και έδωσε ως καρπό ένα απλό καρύδι.
Η
αντιλογική σας στη θεολογία της ράβδου του Ααρών, επιβεβαιώνει τον ορθό δρόμο
όλων εκείνων, που δεν εόρτασαν το Πάσχα ως παραβάτες Ι. Κανόνων.
Η
όποια δίωξή τους θα είναι το «ένδοθεν εδώδιμον» του καρπού της ιερωσύνης,
σύμφωνα με την ερμηνεία του Αγ. Γρηγορίου του Νύσσης. Μη γίνεσθε πολέμιοι της
αληθούς ιερωσύνης!
Β.
Συνεχίζει ο Ι. Πατήρ: «Ει δε τινός ιερέως λεγομένου καταμάθοις τον βίον
μηλοειδή και εύπνουν και ροδόχρυον, οίοι των πολλών εισί βύσσω και πορφύρα
διανθιζόμενοι και ταις λιπαραίς τραπέζαις εμπιαινόμενοι οί τον διυλισμένον
πίνοντες οίνον, και τα πρώτα μύρα χριόμενοι και όσα άλλα γλυκέα δοκεί κατά την
πρόχειρον γεύσιν τοις τον απολαυστικόν οπωρίζουσι βίον, καλώς αν επί τούτου το
ευαγγελικόν είποις, ότι τον καρπόν βλέπων, ουκ επιγινώσκω δια του καρπού το
ιερατικόν δένδρον. Άλλος ο της Ιερωσύνης καρπός και ούτος έτερος».
Ερμηνεία
– Μετάφρασις: «Αν τυχόν γνωρίσεις τη ζωή κανενός που λέγεται ιερέας, να
μοιάζει με μήλο και να έχει καλό χρώμα και καλό άρωμα, όπως είναι η ζωή πολλών,
οι οποίοι στολίζονται με βύσσο και πορφύρα και τρέφονται με πλούσια τραπέζια
και πίνουν το αποσταγμένο κρασί και αλείφονται με τα καλύτερα αρώματα κι όσα
άλλα φαίνονται γλυκά στην πρώτη γεύση, για όσους δρέπουν το βίο των απολαύσεων,
καλό είναι να πεις γι’ αυτόν το του Ευαγγελίου:
«Ενώ
βλέπω τον καρπό, δεν αναγνωρίζω μέσω του καρπού το ιερατικό δένδρο» (Λουκ.
6,43). Άλλος είναι ο καρπός της Ιερωσύνης κι άλλος αυτός».
Σχόλιο: Όσοι Ιερείς –
Αρχιερείς αρκούνται στα σύννεφα μια χρυσής και ρόδινης φαντασμαγορίας λόγων και
ιερατικών στολών, χωρίς κακοπάθεια υπέρ της πίστεως ή έναντι των αιρέσεων,
είναι τα «μήλα», που αναφέρει ο Αγ. Γρηγόριος.
Όσοι,
όμως, με σαφή συνείδηση του «ορθοδόξου Εγώ», διακόπτουν τις μνημονεύσεις των
αιρετικών και είναι υπέρ των αποτειχίσεων, αυτοί είναι οι καρποί της ράβδου του
Ααρών, τα σκληρά καρύδια της Ορθοδοξίας με τον εσώτατο γλυκό καρπό τους.
Σεβασμιώτατοι, μη πολεμείτε την ιερωσύνη όταν αληθεύει.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ