Η ΦΑΡΜΑ-ΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ
ΘΕΜΑ: «ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
«Η εκκοσμικευμένη
κοινωνία είναι αυτή που καλλιεργεί την εντύπωση - ενίοτε τη βεβαιότητα - ότι ο
θάνατος παραμονεύει παντού και αγκαλιάζει τη ζωή μας.» (Βίγκεν Γκουρόιαν)
Αγαπητοί
αδελφοί, πάντοτε οι πατέρες ημών πρόσεχαν τις παγίδες που επί των ημερών τους
έστηνε ο ανθρωποκτόνος Διάβολος και τα σατανικά όργανά του. Η εκκλησιαστική μας
ιστορία έχει δείξει πως οι αιματοχυσίες και οι θηριώδεις επιθέσεις κατά της
Χριστιανοσύνης δεν έχουν τέλος. Αυτό που επίσης γνωρίζουμε είναι ότι ο πόλεμος
εναντίον των Χριστιανών θα κορυφωθεί στην εποχή του Αντιχρίστου, στην εποχή του
«Θηρίου».
Καθώς οδεύουμε
σε μια παγκόσμια κυβέρνηση, τουτέστιν Υπερκράτος, μία αγία διαφωνία των αγίων
Πατέρων μας εν σχέσει με το (πρώτο) θηρίο της Αποκαλύψεως, το εκ της θαλάσσης,
θα μας βοηθήσει τα μέγιστα ώστε να εννοήσουμε τη σχέση που μπορεί να έχει η
εικόνα ενός κράτος με το Θηρίο αυτό της Αποκαλύψεως (Κεφ. 13, 1-8).
Ο αείμνηστος π.
Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στο βιβλίο του με τίτλο: «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ - ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ» σημειώνει τα εξής σχετικά:
«Σύμφωνα με την πρώτη ερμηνεία, με την οποία μάλιστα συμφωνούν, ο Ειρηναίος, ο
Ιππόλυτος, ο Μεθόδιος, ο Βικτωριανός, ο Ανδρέας κ.ά., το θηρίον αυτό είναι η
προσωποποίησις της αντιθέου δυνάμεως του Ρωμαϊκού Κράτους. Κατά τη δευτέρα
γνώμη, τα όσα αναφέρονται εδώ περί του εκ θαλάσσης θηρίου κ.λ.π., δεν αφορούν
το Ρωμαϊκό Κράτος, αλλά πρόκειται για ενσάρκωσι* του δαίμονος κατά τους
εσχάτους καιρούς ή του Αντιχρίστου, ο οποίος πρόκειται να εμφανιστεί τότε. (…)
Μεταξύ των δύο αυτών ερμηνειών υπάρχει και μια Τρίτη, η οποία νομίζομε ότι
συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες. Είναι δε αυτή, εκείνη η οποία συνδυάζει
τις δύο προηγούμενες. Δηλαδή, προσωποποιεί εδώ ο Προφήτης την αντίθεο δύναμι
του Αντιχρίστου, που θα εκδηλωθή κατά το τέλος του κόσμου, αλλά συγχρόνως
εννοεί με το θηρίο και την εικόνα του ρωμαϊκού κράτους της εποχής του. Εις
αυτήν βλέπει συμβολικά την αντίθεον και την αντίχριστον δύναμιν να πέφτη με
ορμή κεραυνού κατά της Μαρτυρικής Χριστιανωσύνης…» [1] (σελ. 4-5).
Έχοντας κατά νου τους παραπάνω θεμέλιους λόγους του π. Χαραλάμπους ας εξετάσουμε με τη σειρά μας – το δυνατόν - ό,τι αφορά το θηρίο-άνθρωπος και το θηρίο - κράτος (δηλαδή την εικόνα του «ρωμαϊκού κράτους» της εποχής μας).
Η ΦΑΡΜΑΚΤΟΝΙΑ
(Συνένωση της
λέξης φάρμακο με τη λέξη αυτοκτονία)
Αναφέραμε ότι
κατά μία γνώμη των αγίων Πατέρων, τα όσα αναφέρονται περί του πρώτου θηρίου
αφορούν τον Αντίχριστο, δηλαδή κάποιο ιστορικό πρόσωπο του μέλλοντος «που θα το έχη εξ ολοκλήρου καταστήση όργανό
του ο Σατανάς» [1] (σελ. 64).
Έναν τέτοιο
άνθρωπο (τύπο του Αντιχρίστου) που τον χαρακτηρίζουν η απανθρωπία και τα
θηριώδη ένστικτα εντοπίζουμε - με τη βοήθεια του Βίγκεν Γκουρόιαν - στην
Αμερική. Το όνομά του είναι Τζακ
Κεβορκιάν και το επάγγελμα του ιατρός (παθολόγος). Τα όσα αποκαλυπτικά
γράφει ο αμερικανός ορθόδοξος συγγραφέας στο βιβλίου του με τίτλο: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ
ΤΕΛΟΣ - Η ευθανασία, το νόημα της ζωής και το «σύνδρομο του θανάτου» για τον Τζακ
Κεβορκιάν (1928-2011) και το κίνημά του φωτίζουν μια σκοτεινή υπόθεση
που ακούει στο όνομα: Φαρμακτονία (δηλαδή υποβοηθούμενη αυτοκτονία με φάρμακα ή
εμβόλια).
Ο Βίγκεν
Γκουρόιαν μας κάνει γνωστό ότι ο Τζακ
Κεβορκιάν έγινε διάσημος «για την
υποστήριξή του στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία, με λόγια και έργα. Ισχυριζόταν
ότι είχε συνδράμει 130 ασθενείς προς αυτή την κατεύθυνση… » [2] (σελ. 219).
«Ο Κεβορκιάν επιμένει ότι «η ιατρική και η
θρησκεία θα πρέπει να χωρίσουν η μία από την άλλη» (σελ. 170). Στην πραγματικότητα όμως – παρατηρεί ο
Βίγκεν Γκουρόιαν – η μορφή της ιατρικής
που προωθεί δεν είναι μια εναλλακτική
λύση αντί της θρησκείας, αλλά μάλλον ένα νέο είδος θρησκείας. Φθάνει ακόμη και
να την επενδύει με ένα είδος απολυτρωτικής δύναμης – ένα σκοτεινό παράλληλο της
απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού- και λατρεύει τον άνθρωπο αντί του Θεού, ως
Κύριο της ζωής. Τελειώνει το βιβλίο του (Prescription Medi-cide: The Goondness
of Planned Death) με την προτροπή: «Ήρθε η ώρα να συντριβεί και το τελευταίο
παράλογο και απαίσιο ταμπού γύρω από τον προγραμματισμένο θάνατο και να ανοίξουν οι κρουνοί ενός εξίσου
κοσμοϊστορικού ευεργετήματος για τον άνθρωπο.». Τα παρακάτω (προφητικά) λόγια
του Κεβορκιάν έχουν πολύ ενδιαφέρον, αν βεβαίως τα δούμε με το μάτι της
κορωνοϊού εποχής μας. «Κατ’ αρχήν -λέγει-, η θετική ευθανασία της νεκριατρικής*
θα επεκτείνει κατά πολύ την ευρύτητα και την ένταση του συνηθισμένου ‘’ορατού
φάσματος’’. Και θα το κάνει επειδή για πρώτη φορά θα επιτρέψει στους γιατρούς
να διεξάγουν σε ζωντανούς ανθρώπους δοκιμές πάνω σε νέα αδοκίμαστα φάρμακα,
επινοήσεις και επεμβάσεις, κάτι που διαφορετικά θα ήταν αδύνατον. Αυτό –
συνεχίζει - θα επιταχύνει την ιατρική πρόοδο, περιορίζοντας την ανάγκη
πειραματισμού πάνω σε ζώα ή ασθενείς που εκούσια αποφασίζουν να παίξουν τον
ρόλο του πειραματόζωου. Ο μεγαλύτερος όμως αντίκτυπος της νεκριατρικής θα είναι
πιθανόν η επέκταση του αορίστου φάσματος της ιατρικής στο αντίθετο ‘’αόρατο
υποθανάτιο’’ βασίλειο, όπου θα υπάρξει
και η αληθινή δυνατότητα για σοβαρή έρευνα του φαινομένου του θανάτου…»
[2] (σελ. 29-30).
(*Νεκριατρική:
Νεολογισμός του Κεβορκιάν, προκύπτει από τη συνένωση της λέξης νεκρολογία με το
ελληνογενές συνθετικό –iatry που χρησιμοποιείται στην ονομασία πολλών ιατρικών
ειδικοτήτων, π.χ. andriatry, pediatry, κ.λ.π.).
Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ
Επαναλαμβάνουμε
ότι σύμφωνα με την πρώτη ερμηνεία των αγίων Πατέρων όσα αναφέρονται περί του
πρώτου θηρίου αφορούν το Κράτος: «το θηρίον αυτό είναι η προσωποποίησις της
αντιθέου δυνάμεως του Ρωμαϊκού Κράτους».
Αδελφοί, είναι
σίγουρο πως η υπόθεση του κορωνοϊού αποτελεί το πρώτο και μεγαλύτερο project
έρευνας του φαινομένου του (σωματικού) θανάτου, και όχι μόνο. Είναι
οφθαλμοφανές πως για πρώτη φορά τα κράτη επιτρέπουν - λόγω πανδημίας; - στους
γιατρούς «να διεξάγουν σε ζωντανούς ανθρώπους δοκιμές πάνω σε νέα αδοκίμαστα
φάρμακα, επινοήσεις και επεμβάσεις».
Κάτι που διαφορετικά, δηλαδή άνευ κρατικής αδείας, θα ήταν αδύνατον
(νομικά κολάσιμο).
Δυστυχώς, όταν
κάποιος λέγει «ναι» π.χ. στο εμβόλιο κατά του Κορονοϊού είναι σαν να συναινεί
στο να διεξάγουν σε ζωντανούς ανθρώπους δοκιμές πάνω σε νέα αδοκίμαστα φάρμακα
- εμβόλια, χάρη της προόδου της ιατρικής ή καλύτερα της νεκριατρικής επιστήμης.
Και πάλι όσοι
ελεύθερα εμβολιάζονται αγνοώντας τον κίνδυνο του αιφνιδίου θανάτου ή του αργού θανάτου (ώστε
να δοθεί χρόνος για μελέτη των επιθυμητών - αναμενόμενων παρενεργειών της
θανατηφόρας δόσης) εκπέμπουν το μήνυμα της «υποβοηθούμενης αυτοκτονίας», δηλαδή
είναι σαν να λένε: ‘’ Συναινώ στο θάνατό μου. Θυσιάζομαι εθελούσια… Είναι
ελεύθερη επιλογή μου… Και σεις που μου προσφέρετε την ‘’θανατηφόρα δόση’’ είστε
ανεύθυνοι επειδή γνωρίζω ότι το κάνετε για το καλό των άλλων.»
Ιδού και μία
εκπληρωμένη ‘’προφητεία’’ του Κεβορκιάν: «Ήρθε
η στιγμή να επιτρέψουμε στη φαρμακτονία να δώσει χείρα βοηθείας σ’ εκείνους που
γλιστρούν στην κοιλάδα του θανάτου και να αφήσουμε την νεκριατρική να αντλήσει
από την φθίνουσα ζωτικότητά τους τη δύναμη να φωτίσει μερικά από τα πιο
απόκρυφα μύχιά του για κείνους που ζουν ακόμα» (σελ.203)» [1] (σελ. 29).
Ας κάνουμε ένα
ακόμη βήμα…
Και ας δούμε πως
τα φάρμακα και τα χημικά πράματα που προσφέρονται εν είδει φαρμάκων και εις
τύπο εμβολίων δεν αποτελούν μέρος ή τμήμα θεραπείας κατά της α΄ ή β΄ ασθένειας.
Προσοχή, η
φαρμακτονία δεν έχει να κάνει με υποθέσεις ιάσιμων ασθενειών αλλά με ανίατες ή
με νέες ασθένειες - πανδημίες που ακόμη η επιστήμη δεν έχει βρει φάρμακο
θεραπείας και ο ασθενής αργά ή γρήγορα θα καταλήξει.
Για να
εννοήσουμε καλύτερα ότι ο σκοπός της Φαρμακοπαρασκευαστικής επιστήμης δεν είναι
το να βοηθήσει όσους πάσχουν από ανίατες ασθένειες αλλά εκείνους που πάσχουν
από θανατοφοβία ώστε να τύχουν έναν ανώδυνο - αξιοπρεπή θάνατο υποβοηθούμενοι
με μέσα ιατρικά - ασχέτως αν νοσούν ή όχι -
παραθέτουμε λίγα λόγια του νομικού κ. Φοίβου Λαζαράτου από το άρθρο του
με τίτλο: «Αξιοπρεπής θάνατος και ιατρική
υποβοήθηση σε αυτοχειριασμό*».
[*Αυτοχειριασμός : (λόγιο) αυτοκτονία,
αυτοκαταστροφή.]
Ο υποψήφιος
Διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης μας βοηθά να κατανοήσουμε α) το πώς «τα
τελευταία χρόνια η συζήτηση έχει στραφεί προς μίαν άλλη κατεύθυνση», δηλαδή από
την ευθανασία στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία (φαρμακτονία), και β) το «Πώς ο διάβολος χρησιμοποιεί τον θάνατο»
επί των ημερών μας… Γράφει:
«Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ
Έστω ότι κάποιος ασθενής πάσχει από μία
ανίατη αρρώστια, η οποία προκαλεί πόνους και οδηγεί με (σχεδόν απόλυτη)
βεβαιότητα στον θάνατο δίχως να υπάρχει το κατάλληλο φάρμακο γι’ αυτήν. Έστω
επίσης ότι το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι πλέον πολύ μικρό και ότι ο
ίδιος δεν επιθυμεί να βιώσει το τελευταίο διάστημα της ζωής του υπό συνθήκες
πλήρους αναξιοπρέπειας. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος, αν αποφασίσει ότι θέλει να
θέσει νωρίτερα και ανώδυνα τέλος στην ζωή του, να ζητήσει βοήθεια από ιατρό; Σε
περίπτωση καταφατικής απαντήσεως: τι είδους βοήθεια θα πρέπει να παράσχει ο
ιατρός; Υπάρχει κάποιο δικαίωμα του ασθενούς από το οποίο να απορρέει η αξίωσή
του για αξιοπρεπή διαβίωση μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του; Πώς θα
αντιμετωπιζόταν από την έννομη τάξη η πράξη του ιατρού, με την οποία θα
διανοιγόταν μια “ευκαιρία” να θέσει ο ασθενής τέλος στην ζωή του;
Τα ως άνω ερωτήματα αφορούν έναν
γενικότερο προβληματισμό γύρω από το έννομο αγαθό της ζωής και την σύντμηση
αυτής σε περιπτώσεις ανιάτων ασθενειών. Ο προβληματισμός αυτός έχει απασχολήσει
έντονα τους νομικούς (και όχι μόνο) και έχουν εκφραστεί διάφορες απόψεις τόσο
υπέρ όσο και κατά της ανακουφίσεως του πάσχοντος δι’ ευθανασίας. Στα
περισσότερα όμως κράτη (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), η ευθανασία είναι
απαγορευμένη.
Εντούτοις, τα τελευταία χρόνια η συζήτηση
έχει στραφεί προς μίαν άλλη κατεύθυνση.
Πολλές έννομες τάξεις έχουν αναγνωρίσει
ένα δικαίωμα, το οποίο πηγάζει από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία
αυτοδιαθέσεως και σχετίζεται περισσότερο με την υποβοήθηση του ασθενούς σε
αυτοχειριασμό, παρά με την ευθανασία. Με το δικαίωμα αυτό δίνεται η δυνατότητα
στον ασθενή που βρίσκεται στο τέλος της ζωής του και υποφέρει από του πόνους
μιας αρρώστιας για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία, εάν το επιθυμεί, να ζητήσει
από έναν ιατρό να του συνταγογραφήσει τα κατάλληλα φάρμακα με τα οποία θα θέσει
ανώδυνα και αξιοπρεπώς τέλος στην ζωή του.» [3]
Αδελφοί, Αυτό
που βιώσαμε και ακόμη βιώνουμε με τον κορωνοϊό είναι από την μία τα «θηριώδη»
μέτρα ασφαλείας (έναντι της Εκκλησίας του Χριστού) από το κράτος ως μερική λύση
του προβλήματος- για να μην εξαπλωθεί η ασθένεια… Και από την άλλη; Η λύση της
φαρμακτονίας! Δηλαδή η λύση της ιατρικής
υποβοήθησης σε αυτοχειριασμό. Κυριολεκτικά όσοι π.χ. εμβολιάζονται,
εμβολιάζονται για έναν και μοναδικό λόγο, κι αυτός είναι: Ο φόβος του θανάτου.
Ουσιαστικά όσοι εμβολιάζονται α) συναινούν στην αυτοκαταστροφή τους,
αυτοκτονούν υποβοηθούμενοι με κατάλληλα φάρμακα, και β) εκούσια αποφασίζουν να
παίξουν το ρόλο του πειραματόζωου συμβάλλοντας στην έρευνα του φαινομένου του
θανάτου με απώτερο σκοπό τη ‘’νίκη κατά του θανάτου’’! Όχι φυσικά την μετά
θάνατον νίκη που προσφέρει ο Σταυρός και η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, αλλά, αλλά την ‘’προ θανάτου νίκη’’ που σημαίνει ζωή δίχως σταυρό και
φυσικά άνευ προσδοκίας της αναστάσεως των νεκρών.
Ιδού τι κάνει η
άγνοια ή καλύτερα ιδού τα αποτελέσματα της εξαπάτησης του ανθρώπου από το
«θηρίο» των ημερών μας…
«ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΗΜΑ
ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Αγαπητοί,
ανακαλύπτοντας με την βοήθεια του ορθόδοξου συγγραφέα Βίγκεν Γκουρόιαν το νέο
δήθεν νόημα του θανάτου κατανοούμε το μέγεθος της αποστασίας επί των ημερών μας
ή καλύτερα το μέγεθος της υποδούλωσης των ανθρώπων στο κράτος φόβου του
διαβόλου. «Ο σατανάς, όντας ο ίδιος η
αρχή της αμαρτίας, δια του θανάτου και της διαφθοράς εμπλέκει όλη την
ανθρωπότητα και την δημιουργία στην αμαρτία και τον θάνατο. Έτσι, το να είσαι
υπό την εξουσία του θανάτου, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, είναι το να είσαι
δούλος στον διάβολο και αμαρτωλός, λόγω της ανικανότητας της σάρκας να ζήσει
σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, ο οποίος είναι ανιδιοτελής αγάπη» (π. Ιωάννης
Ρωμανίδης)
Η όλη παρουσίαση
από μέρους μας των παραπάνω αλλά και των παρακάτω αποσπασμάτων σκοπό έχει να
αναδείξει το «Πώς ο διάβολος χρησιμοποιεί τον θάνατο» επί των ημερών μας.
1ον: Η
διαδικασία του θανάτου, πηγή φόβου και ψυχαναγκασμού για την σύγχρονη ψυχή
Σημειώνει ο
Βίγκεν Γκουρόιαν: «Μπορεί τα media να
έδωσαν αρχικά στον Κεβορκιάν τον τίτλο «Δρ Θάνατος», για να χαρακτηρίσουν ως
έναν ακραίο και επικίνδυνο άνθρωπο. Ο ίδιος ο Κεβορκιάν όμως αγκάλιασε την
ετικέττα, επειδή πράγματι ο θάνατος είναι το πάθος της ζωής του. Έχρισε μόνος
του τον εαυτό του πρωθιερέα του συνδρόμου του θανάτου που κυριαρχεί στην
σύγχρονη πραγματικότητα. Άφηνε τους άλλους να παζαρεύουν το νόημα της ζωής, το
πότε αρχίζει και πότε τελειώνει∙ αυτό που τον ενδιέφερε εκείνον ήταν η ίδια η
διαδικασία του θανάτου, αυτή η πηγή του φόβου και του ψυχαναγκασμού για την
σύγχρονη ψυχή. Με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο ο Κεβορκιάν συνέλαβε την αλήθεια
που οι αντίπαλοί του δεν κατανοούν: κανείς δεν μπορεί να πει την τελευταία λέξη
σχετικά με το νόημα της ζωής αν δεν πει και την τελευταία λέξη για το νόημα του
θανάτου»! Και συνεχίζει: «Ενώ οι Εκκλησίες παραμένουν σιωπηλές όσον αφορά στο
δεύτερο, ο Κεβορκιάν και οι όμοιοί του, που παρεξηγούν τη φύση του θανάτου, θα
μπορούν να αρθρώνουν το όνομά του ως αυθεντίες και να ζητούν την εξουσιοδότηση
να τον χορηγούν στους ανθρώπους που φοβούνται την αρρώστια και τον πόνο»
[2] (σελ. 21-22).
(Συνεχίζεται)
Αγαπητοί, «Ὄντως φοβερώτατον τό τοῦ θανάτου μυστήριον…». Χριστός Ανέστη!
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ,
Εκπαιδευτικός
Πτολεμαΐδα 4
Ιουνίου 2021
[1] «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ)», ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ
ΤΥΠΟΥ", ΑΘΗΝΑΙ 1997 (ΤΟΜΟΣ 4ος)
[2] «ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ
ΤΕΛΟΣ - Η ευθανασία, το νόημα της ζωής και το «σύνδρομο του θανάτου», Βίγκεν
Γκουρόιαν, Εκδόσεις «ΕΝ ΠΛΩ», Α’ έκδοση: Μάρτιος 2017
[3] «Αξιοπρεπής
θάνατος και ιατρική υποβοήθηση σε αυτοχειριασμό»: https://theartofcrime.gr/%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%80%CE%AE%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%BF/