«Υμείς εστε το άλας της γης... υμείς εστε το φως του κόσμου» (Ματθ. ε' 13, 14)
«Τί εννοούσε όμως ο Χριστός, λέγοντας στους μαθητές του πως είναι φως του κόσμου; Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό πως δεν τους λέγει ΓΙΝΕΣΘΕ ΦΩΣ, όπως αλλού θα τους πει ΓΙΝΕΣΘΕ ΤΕΛΕΙΟΙ ή ΑΓΙΟΙ. Τους λέγει ΕΣΤΕ! Είσθε το φως του κόσμου! Γιατί αν δεν είμασθε φως, δεν είμασθε χριστιανοί.» (ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΛΑΤΙ του ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ: https://vassileia.blogspot.com/2016/10/Salt.and.Light.of.the.earth.html)
(Ας αγνοήσουμε τα άλλα ανάλατα-άνευ άλας λόγια του, που δεν θεραπεύουν αλλά σαπίζουν ακόμη περισσότερο το σώμα μάλλον της Ιεραρχίας ημών!)
ΣΧΟΛΙΟ:Επίσκοπε, τι λες; Είπες πως «Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν Ἐκκλησία»!
Και εμείς οι εν Χριστώ αμόρφωτοι σου λέμε ότι,
- Μέσα στην Εκκλησία έχουν «είσοδο» όλοι οι αμαρτωλοί που όμως αποτάσσονται τα έργα του διαβόλου. ΘΕΣΗ και ΧΩΡΟ λοιπόν έχουν μόνον οι μετανοημένοι!
- - Μέσα στην Εκκλησία δεν έχει θέση ουδέ ένας αμετανόητος, είτε πόρνος είτε αρσενοκοίτης-σοδομίτης-κίναιδος είτε μαλακός, είτε ό,τι άλλο! Μέσα στην Εκκλησία δεν έχει θέση ουδέ ένας, είτε λαϊκός είτε κληρικός είτε επίσκοπος είτε άγγελος που λέει «κάτι άλλο», δηλαδή, διαφορετικό απ’ ό,τι μας δίδαξαν και έγραψαν οι Άγιοι Ευαγγελιστές και Απόστολοι του Χριστού.
- - Μέσα στην Εκκλησία η συνηθισμένη έκφραση για όποιον λέγει «κάτι άλλο», είναι: «ανάθεμα έστω». «Εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίσηται υμίν παρ' ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλάτ. 1, 8). Και για να το τυπώσουν καλύτερα μέσα τους επανέλαβε: «Και άρτι πάλιν λέγω• ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλάτ. 1,9)
- - «᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου
μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ
πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς
αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν
εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ
φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος.» (Απ. Ιωάν. 22,
12-15).
- Επίσκοπε, Μέσα στην Εκκλησία δεν έχει θέση «πᾶς ὁ
φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος» (Απ. Ιωάν. 22, 15)..
- Επίσκοπε, με ό,τι είπες ακυρώνεις την «μετάνοια»
των ανθρώπων αυτών!!! [Να γιατί οι άνθρωποι στους εσχάτους χρόνους δεν θα δύνανται να μετανοήσουν! Ακολουθώντας τέτοιους "επίσκοπους" θα πέσουν μαζί τους στον γκρεμό...]
«Επίσκοπε», άθλιε, βγες και πες όχι μόνο το «Δὲν μπορῶ
νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν Ἐκκλησία»! Αλλά
και τούτο:
- - Μπορώ να πω σε ένα ομοφυλόφιλο ότι δεν
έχει θέση και χώρο μέσα στην Βασιλεία του Θεού, αν σήμερα δεν
μετανοήσει αληθινά για την πλέον μισητή (από το Θεό) αμαρτία!
«Επίσκοπε», τρισάθλιε και ελεεινέ, βγες και πες,
- - Τι λέγει η ιερά Παράδοση, αλλά και τι γράφει το Πηδάλιο και ο άγιος
Νικόδημος για το θεομίσητο αυτό πάθος.
- - Τι γράφει η Αγία Γραφή γι’ αυτό το «πάθος
ατιμίας»! Δηλαδή: «Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε
γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ
καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει
αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» (Κεφ. 1 στ. 18-25).
- - Τι λέγει ο Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου (εφημερίου Ι.Ν Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου) ή καλύτερα τι προτείνει ο Ιερός Χρυσόστομος, ο ένας των τριών Αγίων (και όχι Ανίερων) Ιεραρχών για τη θεραπεία αυτών, δηλαδή για το πως «τό μόλυσμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας μπορεῖ νά πάψει ὁριστικά νά εἶναι ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα»!!! Λέγει: «Γιά νά μή συμβεῖ ὅλο τό παραπάνω μόλυσμα, μέ τή φοβερή παθογένειά του καί τίς ἀσύλληπτες τραγικές παρενέργειές του προτείνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τή χρήση τῶν δραστικῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν φαρμάκων. Κύρια θεραπευτική ὁδηγία του εἶναι ἡ ἐπίγνωση τῆς ἁπανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Τίποτα δέν καταστρέφει τόν ἄνθρωπο περισσότερο, ὅσο ἡ ἄγνοια καί ἡ ἐγκληματική λήθη τοῦ Θεοῦ. Ὅμως τίποτε δέν τόν σῴζει τόσο, ὅσο τό νά βλέπει κανείς νοερά τόν Πανάγαθο Κύριο, Τόν Σταυρωθέντα δι’ ἡμᾶς καί Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί νά ἐπικαλεῖται τό Πανάγιο Ὄνομά Του. Ἔτσι καί μόνο τό μόλυσμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας μπορεῖ νά πάψει ὁριστικά νά εἶναι ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα.» (https://www.imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=592:peri-mofylofilias&catid=108&Itemid=509)
- - Και πάλι τι λέγει ο Πρωτοπρεσβύτερος
Ἰωάννης Φωτόπουλος: «Ὁ ἅγιος Ἰωάννης θεωρεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία, «τήν κατά τῶν
ἀρρένων μανία», ὡς τό πλέον «ἄτιμο» πάθος, πού ἀποτελεῖ «ὕβριν» κατά τῆς
ἀνθρωπίνης φύσεως.» (https://orthros.eu/%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1/2011-03-15-02-15-40/953-%CE%BF%E1%BC%B1-%E1%BC%85%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%AE%CE%BD-%E1%BD%81%CE%BC%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%AF-%CF%84%CE%AE%CE%BD-%E1%BC%90%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%E1%BF%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82.html)
Ανεπίσκοπε, αλλ’ όμως επίσημε άνθρωπε της Εκκλησίας μας, μετανόησε! Αυτό που μπορούμε νὰ πούμε σ' ένα (ομοφυλόφιλο) ΕΠΙΣΚΟΠΟ είναι ότι «δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν Ἐκκλησία»! Ακόμη αυτό που μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας (και ισχύει έως ότου μετανοήσει, ο κάθε Ιωνίας) είναι ό,τι είπε και ο απόστολος Παύλος: «ανάθεμα έστω», εννοείται ονομαστικώς (ενν. και σ' όποιον άλλον λέει "κάτι άλλο").
«Ανάθεμα Γαβριήλ» !Αδελφέ, "μη φοβού"!
Διότι, «Ἡ ἑλληνική λέξη ἀνάθεμα, ἀποτελεῖται ἀπό δύο λέξεις: τήν ἀνά, πού εἶναι μία πρόθεση ἡ ὁποία δεικνύει κίνηση πρός τά ἄνω, καί τό θέμα, πού σημαίνει ἕνα ξεχωριστό τμῆμα ἀπό κάτι…. Στήν Καινή Διαθήκη, στά κείμενα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου χρησιμοποιεῖται ἅπαξ σέ συνδυασμό μέ τό μαράν ἀθᾶ, πού σημαίνει τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου. Ὁ συνδυασμός αὐτῶν τῶν λέξεων σημαίνει χωρισμό μέχρι τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου· μέ ἄλλες λέξεις - τό νά παραδοθεῖ κάποιος [ὡς ὑπόλογος] σέ Αὐτόν (Α΄ Κορ. 16, 22)» ΠΗΓΗ: «Ἡ λέξη ἀνάθεμα καί ἡ σημασία της ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου (Μαξίμοβιτς), Ἀρχιεπισκόπου τοῦ Σάν Φρανσίσκο»: (https://www.impantokratoros.gr/CBC40D31.el.aspx.)
Αμήν.
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
.........................................................................
Ὁ Σεβ. Ν. Ἰωνίας νὰ κληθῆ ἀπὸ Συνοδικὸν Δικαστήριον
Τὴν παγίαν θέσιν τοῦ Ἱ. Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἱ. Παραδόσεως περὶ ὁμοφυλοφιλίας ἀνατρέπει ὁ Σεβ. Ἰωνίας! Ἂν ὁ Σεβ. Δωδώνης ἐκλήθη κάποτε εἰς ἀπολογίαν διὰ νύξιν τινὰ περὶ προγαμιαίων σχέσεων, τί θὰ πρέπη νὰ συμβῆ εἰς τὸν Ν. Ἰωνίας; Παραθέτομεν ἀπομαγνητοφώνησιν ἀποσπάσματος ἀπὸ τὴν σειρὰν ἐκπομπῶν «Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία;» (ἐπεισόδιο 115 – Πίστη καὶ Ὁμοφυλοφιλία):
«Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεὸς ἔχει δώσει σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω γιατί, δὲν θὰ κατηγορήσω ἐγὼ τὸν Θεό. Δὲν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγὼ νὰ τὸ σκεφτῶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξέρει κάτι ξέρει περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ ὅτι εἶναι οἰκογένεια ἡ σχέση ἑνὸς ὁμοφυλόφιλου. Εἶναι μία σχέση. Τὸ σέβομαι. Εἶναι μία σχέση, ἡ ὁποία, ἐὰν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστὸς, νὰ λειτουργεῖ λίγο πιὸ πνευματικά. Νὰ ὑπάρχει ἀξιοπρέπεια. Νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ὄχι πολλῶν συντρόφων, ἀλλὰ ὅσο τὸ δυνατὸν νὰ ἔχει ἕνα σύντροφο, μὲ τὸν ὁποῖο νὰ περνάει μαζί του τὴ ζωή του καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι μαζί του μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ μία πνευματικὴ πορεία. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν Ἐκκλησία. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ τὸ κάνει, γιατί ὁ Θεὸς μᾶς δέχεται ὅλους ὅ,τι καὶ νὰ ἔχουμε πράξει, ὅποια ἁμαρτία… Ἕνα παιδὶ ἔχει δικαίωμα νὰ ἔχει πατέρα ἢ μητέρα καὶ νὰ ἐπιλέξει στὴ ζωὴ του ἂν θέλει νὰ γίνει ὁμοφυλόφιλος ἢ ἂν θέλει ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ ὁ γονέας νὰ τὸ ἀγκαλιάσει τὸ παιδὶ αὐτὸ καὶ νὰ σεβασθεῖ τὴν ἐπιλογὴ του αὐτὴ καὶ νὰ μὴ τὸ διώξει ἀπὸ τὸ σπίτι. Καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ πράξει τὸ ἴδιο… Νὰ ἀκούσω καὶ ἐγὼ τὴν ἄλλη ἄποψη, τὴν ὁποία δὲν τὴν μέμφομαι οὔτε τὴν ἀποστρέφομαι, ἀλλὰ θέλω νὰ καταλάβει καὶ ἐκεῖνος τὸ πῶς ἡ κοινωνία αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἔχει διαμορφωθεῖ…. Δὲν μπορῶ νὰ τοῦ δώσω τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν μπορῶ ἐπίσης νὰ τὸν κρίνω, γιατί ποιὸς εἶμαι ἐγώ, γιὰ νὰ κρίνω; Ὅταν αὐτὸ τὸ ὁποῖο κάνω εἶναι νὰ μεταφέρω στοὺς ἀνθρώπους αὐτὸ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς εἶπε, ὅτι ἐγὼ ἦλθα νὰ σώσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως τί εἶναι ὁ καθένας… Τὸ νὰ ἀκοῦμε μερικὲς μεμονωμένες φωνὲς ποὺ ὑπάρχουν στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας βοηθοῦν. Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… ἀλλὰ πρέπει νὰ προκληθεῖ γιὰ τὸ κομμάτι αὐτό… Δὲν εἶμαι ἐγὼ σὲ θέση νὰ ξέρω, γιατί ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατί ὑπάρχει. Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεὸς, θὰ πολεμήσω αὐτήν;… Ἔχουμε γνωρίζει ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν αὐτὴ τὴν ροπὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοὺς πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει: γιατί, στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ πε;»