Ο λαός του Θεού ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ΨΕΥΔΗ Εγκύκλιο 3057 της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αύριο, 20/3/2022 θα διαβαστεί στους Ιερούς Ναούς ένα άκρως ψευδές και υποκριτικό κείμενο, το οποίο συν τοις άλλοις ατιμάζει την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και τους αγώνες που έκανε για την Ορθοδοξία. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες οφείλουμε να διαμαρτυρηθούμε εντόνως εάν ο Ιερέας τολμήσει να διαβάσει αυτό το ψευδέστατο κείμενο μέσα στο Ναό που πηγαίνουμε και να μιμηθούμε τους Αγίους Μάρτυρες και Ομολογητές ως προς τον εκκλησιασμό μας σε τέτοιους Ναούς όπου βασιλεύει το ψεύδος και η υποκρισία.
Βλέπουμε και εδώ την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να μας απευθύνεται «μέ αἴσθημα εὐθύνης» και όχι με φόβο Θεού. Η φράση αυτή, «μέ αἴσθημα εὐθύνης», με την οποία συνηθίζει να μας απευθύνεται τον τελευταίο καιρό η ΔΙΣ, προϊδεάζει αμέσως ότι οι αποφάσεις δεν λήφθηκαν με γνώμονα τα ζύγια του Θεού αλλά με γνώμονα τα ζύγια των ανθρώπων.
Στην συνέχεια η Εγκύκλιος μας λέει ότι «ἀσχολήθηκε ἐπισταμένως καί μέ τό ζήτημα τῶν τραγικῶν γεγονότων τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία». Βάι βάι! Γίνεται αμέσως κατανοητό ότι αν και κλείσαμε τις τηλεοράσεις θα αναγκαστούμε να ακούσουμε και από τους άμβωνες των Ιερών Ναών την προπαγάνδα των βοθροκάναλων υπέρ των ενορχηστρωτών αυτού του πολέμου. Θα ακούσουμε το αφήγημα του Μπόρις Τζόνσον, του Τζο Μπάιντεν, του Όλαφ Σολτς, του ΝΑΤΟ. Θα ακούσουμε αυτό που επιβάλλει ο αφορισμένος Μητσοτάκης που δεν ξέρει να πει ούτε το Πάτερ ημών.
Το παραπάνω συμπέρασμα δεν βγαίνει αυθαιρέτως· βγαίνει από το γεγονός ότι τα κροκοδείλια δάκρυα της ΔΙΣ για τον πόλεμο στην Ουκρανία θα τα ακούσουμε για τους ίδιους λόγους που ΔΕΝ ακούσαμε τίποτα για τους πολέμους στην Συρία, στο Λίβανο, στο Ιράκ, στην Υεμένη και αλλού. Πολύ απλά τούτη την στιγμή είναι πολίτικαλ κορέκτ να τ’ ακούσουμε, τότε δεν ήταν. Και μην τα βάλουμε όλα αυτά στο ίδιο καλάθι με την Γιουγκοσλαβία και την Κύπρο που αναφέρει η Εγκύκλιος. Τότε η διοικούσα Εκκλησία στεκότανε ακόμη, τώρα επικρατούν οι οικουμενιστές και το πνεύμα της αδιαφορίας.
Παρακάτω η Εγκύκλιος, και πριν μπει στο ψητό, μας υπενθύμισε την σκοτεινή διαδρομή που έχει διανύσει έως τώρα στο «Ουκρανικό» και την άκαμπτη αμετανοησία της. Γράφει:
Ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀφοῦ ἐνημερώθηκε ἀπό τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο τόσο γιά τίς ἐπιστολές, τίς ὁποῖες ἀπέστειλε πρός τόν Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Ἐπιφάνιο καί τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Μόσχας καί πάσης Ρωσίας κ. Κύριλλο, ὅσο καί γιά τήν διαβούλευση πού εἶχε μέ τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς, ὡς πρός τήν παροχή βοηθείας πρός τούς ἐκ τοῦ πολέμου πρόσφυγες, ἀποφάσισε νά ἀπευθυνθεῖ καί πάλι πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξο Λαό, ἐκφράζοντας τήν θλίψη καί τήν ἀγωνία Της γιά τόν καταστρεπτικό πόλεμο πού διεξάγεται ἐναντίον τῆς Οὐκρανίας.
Ανεξαιρέτως λοιπόν από τις θέσεις που μπορεί να έχει κανείς για τον πόλεμο που συμβαίνει αυτήν την στιγμή στην Ουκρανία, όποιος Ιερέας διαβάσει αυτό το κείμενο μέσα στον Ιερό Ναό και μπροστά στο ποίμνιο ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟ-ΟΥΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΟΥΣ ΘΕΑΤΡΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. Το ίδιο θα κάνει και το εκκλησίασμα που θα επιτρέψει να ακουστούν αυτές οι βλασφήμιες μέσα στους Ναούς.
Στην συνέχεια η Εγκύκλιος εκφράζει την απέραντη θλίψη και την αγωνία της ΔΙΣ για τον πόλεμο «ἐναντίον τῆς Οὐκρανίας»! Διερωτώμαι σε αυτό το σημείο αν οι Έλληνες Ιεράρχες που στοιχήθηκαν πίσω από το ουκρανικό κακοκέφαλο, είτε με την ενεργή υποστήριξή τους είτε με την σιωπή τους, προβληματίσθηκαν έστω και μία στιγμή αν αυτό που έκαναν ήταν υπέρ της Ουκρανίας, δηλαδή υπέρ των ανθρώπων που ζούνε εκεί, διότι εμείς τους ακούσαμε να μιλάνε για μια «λεβέντικη ιεραρχία» και άλλες παιδαριώδεις δικαιολογίες. Τρίβαμε τα μάτια μας από την προχειρότητα με την οποία χειρίστηκαν αυτό το πολύ σοβαρό θέμα.
Αν ακολουθούσανε απλά τους Κανόνες της Εκκλησίας ως όφειλαν και βλέπανε την καταφανή ΕΙΣΠΗΔΗΣΗ (δηλαδή επιθετική ενέργεια) του πατρ. Βαρθολομαίου στην Εκκλησία της Ουκρανίας, η Δικαιοσύνη του Θεού, που είναι πρωτίστως διάχυτη στους Κανόνες της Εκκλησίας, θα τους έβγαζε ασπροπρόσωπους και θα τους προστάτευε από τις μετέπειτα εξελίξεις. Επειδή όμως δεν το έκαναν, έγιναν οι ίδιοι μέρος του προβλήματος και της δαιμονικής μηχανής που έσπρωξε την ήδη έκρυθμη κατάσταση στα άκρα, και απαίτησε την επέμβαση του Βλαδίμηρου Πούτιν.
Για ποιά Ουκρανία εκφράζουνε θλίψη και αγωνία; Δεν μας λένε, για ποιά; Για την μισή; Για το ένα τέταρτο αυτής; Για την Ουκρανία των φιλοδυτικών και των νεοναζί; Διότι όταν πλύνανε τα χέρια τους σαν τον Πόντιο Πιλάτο για να μην χαλάσουνε σχέσεις με τον τοπικό άρχοντα και στείλανε την Εκκλησία του Ονουφρίου στον σταυρό, χώρισαν την Ουκρανία στην μέση. Πώς τολμούν τώρα και μιλάνε για την Ουκρανία; Ποιός τους είπε, επιτέλους, να ανακατευτούν με τέτοιο τρόπο σε ξένη χώρα;
Η «Ιερά» Σύνοδος ένοιωσε χρέος της λοιπόν να «καταδικάσει τήν βίαιη εἰσβολή τῶν ρωσικῶν στρατευμάτων καί τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία», αλλά δεν καταδίκασε την βίαιη εισβολή του πατρ. Βαρθολομαίου και τον πόλεμο στην Κανονική Εκκλησία. Πόσο υποκριτές είστε κύριοι!
Γνωρίζοντας όμως την βρώμικη ανάμειξή τους, σπεύδουν να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους με το κάτωθι:
«Ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, κανένα γεγονός, καμία πρόκληση, καμία ἐπιδίωξη καί καμία πρόφαση δέν δύναται νά δικαιολογήσει τήν θηριωδία τοῦ πολέμου, ἡ φύση τοῦ ὁποίου προϋποθέτει τήν ἐπιβολή τῆς βουλήσεως τοῦ ἰσχυροῦ στόν ἀνίσχυρο.»
Άρα σου λέει, εμείς μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να εισβάλουμε εκκλησιαστικά στα όρια άλλης Εκκλησίας, να κάνουμε τα στραβά μάτια στους επί 7 χρόνια βομβαρδισμούς αμάχων, να προκαλούμε με την ανάμειξή μας την διχόνοια στον ήδη διαιρεμένο και ταραγμένο λαό, να αδιαφορούμε για τους αδελφούς της Κανονικής Εκκλησίας που οι νέοι μας «φίλοι» τους πετάνε έξω από τους Ναούς τους, αλλά αν ο Ρώσσος τολμήσει και σηκώσει χέρι στην αυλή του σπιτιού του και πει ως εδώ και μη παρέκει, εμείς θα γίνουμε Μάρθες Βούρτσες και θα παπαγαλίζουμε στον κόσμο όλα αυτά τα κλισέ για τον «κακό πόλεμο», τους «κακόμοιρους πρόσφυγες» και το «δίκαιο του ισχυρού».
Γράφει η Εγκύκλιος ότι ο Κύριος «..ποτέ δέν χρησιμοποίησε βία ἐναντίον τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων, ἀκόμη κι ὅταν ὁ Ἴδιος τήν ὑπέστη παντοιοτρόπως.» Και λίγο πιο κάτω… «…ὁ Ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας, προσευχόμενος γιά τήν σωτηρία μας, ἀνέλαβε, ἐντός τῆς ἱστορίας, ρόλο ἐνεργό, ὁ ὁποῖος Τόν ὁδήγησε μέχρι τόν Σταυρό καί τόν θάνατο, μέ σκοπό νά εὐαγγελισθεῖ τήν εἰρήνη καί νά ἑνώσει τά πρίν διεστῶτα, δηλαδή τόν ἄνθρωπο μέ τόν Πλαστουργό καί Θεό του.»
Αυτά που γράφουν τα πιστεύουν; Πόσο καλά θα ήταν αν τα θυμούνταν αυτά οι Ιεράρχες μας ΠΡΙΝ λίγα χρόνια, όταν τους ζητήθηκε να προδώσουν τον αδελφό τους Ονούφριο. Γιατί δεν δέχτηκαν τότε οι εις τόπον και τύπον Χριστού Ιεράρχες να υποστούν εκείνοι παντοιοτρόπως τους διωγμούς των πολιτικών αρχόντων, τις ποινές του «Οικουμενικού»!, τις λοιδορίες των ΜΜΕ για να μην υλοποιηθούν τα δαιμονικά σχέδια των Αμερικανών και χρησιμοποιηθεί βία εναντίον της ήδη πολύπαθης Εκκλησίας της Ουκρανίας; Αυτοί που πρόδωσαν τον αδελφό τους Ονούφριο και έχουν μερίδιο στην κατάσταση που δημιουργήθηκε, τώρα, και εκ του ασφαλούς, θυμήθηκαν το Πάθος του Κυρίου; Γιατί δεν ανέβηκαν εκείνοι τον δικό τους Γολγοθά για να μην μπει περισσότερο λάδι στην φωτιά και ενταθούν οι έριδες στην Ουκρανία; Είχε κάτι το ειρηνικό αυτή η επαίσχυντη απόφαση να πάνε απρόσκλητοι στο σπίτι του άλλου και να του στήσουνε παράλληλη ψευδοεκκλησία; Ποιόν κοροϊδεύουν; Εμάς κοροϊδεύουν ή τον Θεό;
Και τώρα το παίζουνε πονόψυχοι και φιλάνθρωποι και μας διαλαλούν ότι θα περιθάλψουν με αγάπη και στοργή τους πρόσφυγες που κι εκείνοι δημιούργησαν με την στάση τους.
Είναι τόσο ψευδές, υποκριτικό και προκλητικό αυτό το κείμενο που προκαλεί απέραντη θλίψη και οργή σε όποιον το διαβάζει. Λέει:
«Ταὐτοχρόνως, ἡ Ἐκκλησία μας ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλία καί σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο νά ἀπευθύνει ἔκκληση πρός τούς ἁρμοδίους ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες μέ σκοπό τήν οὐσιαστική παρέμβασή τους πρός τούς κοσμικούς ἄρχοντες τῆς δικαιοδοσίας τους γιά τόν τερματισμό τοῦ πολέμου.»
Αναφέρεται στην επιστολή προς τον ψευδο-Επιφάνιο για να τον συλλυπηθούν, και στην επιστολή προς τον Μόσχας Κύριλλο για να του πουν να προωθήσει την ειρήνη, κι ας είχαν κάνει αυτοί την βρωμοδουλειά με τον Επιφάνιο προηγουμένως. Και ζητούν λέει από τους Ιεράρχες την «οὐσιαστική παρέμβασή» τους προς τους κοσμικούς άρχοντες για να σταματήσει ο πόλεμος. Τι ωραία και ανέξοδα. Σα να διαβάζω παραμύθι. Δεν τους είδαμε όμως να παρεμβαίνουν ουσιαστικά προς τους δικούς μας πολιτικούς άρχοντες όταν εκείνοι τους ζήτησαν να βάλουν λάδι στη φωτιά της Ουκρανίας. Όχι μόνο δεν παρενέβησαν ουσιαστικά αλλά συνεργάστηκαν μαζί τους και τώρα που χύθηκε το γάλα από την καρδάρα ζητούνε υποκριτικά από άλλους να κάνουν αυτό που εκείνοι δεν έκαναν.
Τι θλιβερή εικόνα είναι αυτή! Κουραστήκαμε να βλέπουμε τους ταγούς να σέρνουνε την Εκκλησία στο τελευταίο βαγόνι του τραίνου. Κουραστήκαμε να τους βλέπουμε να ξεφτιλίζουν το όνομα του Κυρίου. Κουραστήκαμε να τους βλέπουμε να παπαγαλίζουν συνεχώς το πολιτικά ορθό αφήγημα και να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Σε μία εποχή απόλυτης σύγχυσης, αδιεξόδων και κοσμογονικών αλλαγών που οι άνθρωποι αναζητούν απεγνωσμένα τον Λόγο της Αληθείας για να γαληνέψει η ψυχή τους, η διοικούσα Εκκλησία δυστυχώς αντί να είναι μπροστά και να φωτίζει τον δρόμο έχει κρυφτεί κάτω από τα σώβρακα των πολιτικών και έχει γίνει ο απολογητής τους.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα παρακαλέσουμε κι εμείς «τόν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό», όχι «νά φωτίσει τίς διάνοιες τῶν ἐχόντων τήν κοσμική ἐξουσία», όπως ζητάει στο τέλος η Εγκύκλιος, αλλά να φωτίσει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ τους ταγούς της Εκκλησίας που έπαψαν να πιστεύουν στην παντοδυναμία του Κυρίου και που «μέ αἴσθημα εὐθύνης» και χωρίς φόβο Θεού μας πάνε κατευθείαν ΣΤΟ ΧΑΟΣ.
Η Εγκύκλιος και στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος.