Διάβασα σήμερα στα «Νέα της Πτολεμαΐδας» κάποιους λόγους ενός σύγχρονου Αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη και οφείλω να συγχαρώ θερμά τον άνθρωπο που βρήκε το απόσπασμα και το έστειλε για δημοσίευση, γιατί είναι πολύ επίκαιρο στις ημέρες μας. Ο τίτλος του άρθρου ήταν: «Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί» 1.
Γίναμε τον τελευταίο καιρό μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου λοιδορίας, χυδαιολογίας και λασπολογίας προερχόμενης όχι από ανθρώπους του υποκόσμου, αλλά …από “χριστιανούς” και μάλιστα …κληρικούς! Άνθρωποι που φορούν το τιμημένο ράσο, άνθρωποι που τους είχαμε για αγίους, τον τελευταίο καιρό έβγαλαν από μέσα τους τόση εμπάθεια, τόσο μένος και συκοφαντία εναντίον αδελφών τους, που σου σηκώνεται η τρίχα!
Όσοι, με τη χάρη του Θεού, αγωνιούμε και διαμαρτυρόμαστε κατά της σύγχρονης αίρεσης, της «παναίρεσης του Οικουμενισμού»2, όπως την αποκαλούσε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί μεν και μπορεί κάποια στιγμή να υψώσαμε τους τόνους, ωστόσο δεν υβρίσαμε ποτέ κανέναν από τους αντιφρονούντες αδελφούς· δεν αποκαλέσαμε κανέναν «ψυχικά άρρωστο», ούτε «σχιζοφρενή». Αυτά, και μύρια άλλα έχουν εμέσει κάποιοι ιερωμένοι της περιοχής εναντίον μας, αυτές τις ημέρες! Διαβάσαμε στο άρθρο ότι ο Άγιος Πορφύριος έλεγε: «αγάπη, είναι σεβασμός προσώπου, είναι ο Χριστός». Αυτοί όμως έδειξαν ότι όχι μόνο δεν σέβονται καθόλου τον πλησίον τους, αλλά τον χλευάζουν και τον υβρίζουν με τον χειρότερο τρόπο!
Απορώ: Μετά από ένα τέτοιο υβρεολόγιο πώς οι άνθρωποι αυτοί μπόρεσαν να κοιμηθούν ήσυχοι τη νύχτα; Ύστερα από ένα τέτοιο οχετό συκοφαντίας πώς, οι κληρικοί αυτοί, έχουν πρόσωπο να εμφανίζονται στο ιερό Θυσιαστήριο ενώπιον του Θεού και να αγγίζουν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου; Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη. Τέτοιες ημέρες που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, τουλάχιστον, ας αναγνώριζαν το ατόπημά τους και ας ζητούσαν συγνώμη! Οι Πατέρες γράφουν: «το πίπτειν ανθρώπινο, το εμμένειν σατανικόν». Δηλαδή, το να πέφτεις στην αμαρτία είναι κάτι το ανθρώπινο. Το να εμμένεις, όμως, πεισματικά και αμετανόητα σ’ αυτήν είναι κάτι το σατανικό! Αντιθέτως, αυτοί έχουν και το απίστευτο θράσος να κατηγορούν εμάς για … «φανατισμό» και «ακραίο ζηλωτισμό»! Και το πιο γελοίο απ’ όλα: έχουν το θράσος να μας κατηγορούν ότι … εμείς είμαστε που «προκαλούμε σκανδαλισμό»! Ποιοί; Αυτοί που αντί για αγάπη βγάζουν δηλητήριο από την ψυχή τους! (Εκτός αυτού, όλο αυτό το διάστημα, ό,τι έχουμε γράψει εμείς είναι θεολογικώς τεκμηριωμένο με ισχυρή επιχειρηματολογία ενώ αυτοί γράφουν αερολογίες χωρίς καμμία απολύτως τεκμηρίωση!)
Εδώ πρέπει να δώσουμε πολύ προσοχή: Κατά την άποψή μου αυτή είναι μια ακόμη απόδειξη του πόσο βαθιά διαβρώνει την ψυχή του ανθρώπου η αίρεση. Η αίρεση μάς επηρεάζει όχι μόνο αν την αποδεχτούμε άμεσα, αλλά και αν τη δικαιολογήσουμε! Είναι γνωστή η διήγηση του Γεροντικού για έναν μοναχό που συναντήθηκε στο δρόμο με έναν Ιουδαίο, ο οποίος άρχισε να του κατηγορεί τη Θρησκεία μας. Ο μοναχός σιώπησε· ντράπηκε να του απαντήσει. Μόλις ο καλόγηρος, επέστρεψε στο μοναστήρι, ο προορατικός Γέροντάς του, που «είδε» τι ακριβώς είχε συμβεί, τον μάλωσε πολύ, του έβαλε επιτίμιο και του είπε ότι παρ’ όλο που δεν αποδεχόταν εκείνα που του έλεγε ο Ιουδαίος και μόνο με τη σιωπή του αρνήθηκε το Χριστό! Κάτι ανάλογο πιστεύω ότι συμβαίνει με τους κληρικούς για τους οποίους ομιλώ. Στην αρχή σιωπούσαν απέναντι στον Οικουμενισμό, παρ’ όλο που τον απέρριπταν. Αυτό και μόνο, όμως, ήταν αρκετό για να περισταλεί η Χάρις του Θεού. Έπειτα, άρχισαν να δικαιολογούν όσα αδικαιολόγητα λέει και πράττει ο Πατριάρχης και οι άλλοι Οικουμενιστές. Και τώρα φτάσαμε στο σημείο να εκφράζονται κι αυτοί αιρετικά, να πλέκουν το εγκώμιο του κ. Βαρθολομαίου, να περιλούζουν με ύβρεις αυτούς με τους οποίους ήταν παλιά ομόφρονες και να επιχαίρουν που παραδίδεται για «σταύρωση» ένας αδελφός τους, ο π. Παΐσιος! Είναι φοβερό! Τους έχει εγκαταλείψει τελείως η Χάρις του Θεού! Μάλιστα, έχουν και την ψευδαίσθηση ότι πράττοντας έτσι …κάνουν «υπακοή στον επίσκοπο και στην Εκκλησία»!
Όταν ήμουν μικρός διάβαζα στο Ευαγγέλιο ένα φοβερό λόγο του Χριστού που με τρόμαζε και μου φαινόταν αδιανόητος, ότι στους εσχάτους καιρούς θα «πλανηθούν και οι εκλεκτοί»! (Ματθ. 24,24) Να που σήμερα τα βλέπουμε μπροστά μας! Το είπε ξεκάθαρα και ο Άγιος Πορφύριος, στο προαναφερθέν άρθρο, ότι «αυτά θα τα ανάγεις σε “πνευματικότητα” και θα θεωρείς ότι εργάζεσαι για τον Χριστό, ενώ θα εργάζεσαι για τον διάβολο και έτσι θα γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό»!
Όλα αυτά, αδελφοί μου, δεν εξηγούνται με τη λογική. Δεν είναι φυσιολογικές συμπεριφορές. Είναι πράγματα που δεν εξηγούνται φυσικώς αλλά …μετα-φυσικώς. Δεν ξέρω αν κάποιοι από σάς είχατε ποτέ την ευκαιρία να συνομιλήσετε με «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Είναι μια σοκαριστική εμπειρία! Να βλέπεις ανθρώπους εξυπνότατους και ευφυέστατους να εμφανίζουν, στο δογματικό ζήτημα, μια απίστευτη και εξοργιστική ανοησία! Να αδυνατούν να ξεχωρίσουν το άσπρο από το μαύρο! Τους τυφλώνει ο Διάβολος!
Με είχαν επιπλήξει κάποιοι, όταν το καλοκαίρι σε κείμενό μας είχαμε γράψει ότι «τη μητρόπολή μας έχει επισκιάσει πνεύμα πλάνης»3 (Ιω. Α΄ 4:6). Να που, δυστυχώς, δικαιωνόμαστε. Φοβάμαι, όμως, ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη. Αν ρίξουμε μια ματιά στην εκκλησιαστική Ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι σε όλες τις εποχές που κυριαρχούσε αίρεση μέσα στην Εκκλησία (όπως σήμερα ο Οικουμενισμός) εμφανιζόταν πάντα το ίδιο μοτίβο: Στην αρχή, οι αιρετικοί και όσοι συμπορεύονταν μαζί τους (που, σημειωτέον, πάντα είχαν με το μέρος τους τη διοίκηση της Εκκλησίας και τους περισσότερους επισκόπους!), κατέφευγαν σε λοιδορίες και συκοφαντίες εναντίον των ταπεινών και καταφρονεμένων χριστιανών που διαμαρτύρονταν. Στη συνέχεια, τυφλωμένοι από τον Σατανά, προχωρούσαν σε διώξεις. Αρχικά σε «καθαιρέσεις» κληρικών και «αφορισμούς» λαϊκών και αργότερα σε βιαιοπραγίες που έφταναν μέχρι του σημείου να βασανίσουν μέχρι θανάτου τους χριστιανούς που διαμαρτύρονταν! Λόγου χάρη, επί Αρειανισμού, Εικονομαχίας, Μονοφυσιτισμού και επί λατινοφρόνων αιρετικών Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως (όπως του σημερινού) είχαμε χιλιάδες χριστιανούς Μάρτυρες και Ομολογητές!
Αν θέλει ο Θεός (και μας το επιτρέψουν οι διαχειριστές των τοπικών ιστοσελίδων), σε επόμενα άρθρα μας, θα σας φέρουμε αληθινά παραδείγματα από διάφορες ταραγμένες φάσεις της ιστορίας της Εκκλησίας μας, κάνοντας παραλληλισμούς με το σήμερα· διότι και σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται: Χθες διαβάσαμε ότι ο ασεβής Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απαίτησε την καθαίρεση όχι μόνο του επικεφαλής του αντιοικουμενιστικού αγώνα στην Ελλάδα, του ομ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. π. Θεοδώρου Ζήση, αλλά και των συνοδοιπόρων του, δηλ. του π. Γεωργίου Μεταλληνού, ηγουμένων μοναστηριών, αγιορειτών, κ.ά.4 Στη δε μητρόπολή μας η εγκύκλιος που ακούσαμε την περασμένη Κυριακή, ο γράφων την εξέλαβε ως ψυχολογική προετοιμασία του πιστού λαού για την επικείμενη δίωξη του ευλαβούς ιερομονάχου του Φιλώτα που ύψωσε το ανάστημά του στο Θηρίο του Οικουμενισμού. Είναι φοβερό! Στη μητρόπολη του π. Αυγουστίνου διώκονται οι ορθόδοξοι, διώκονται οι αγωνιστές και απολαμβάνουν εύνοιας όσοι κηρύττουν αίρεση! Σημεία των καιρών!
Κοντεύει να περάσει μήνας και από τη μητρόπολή μας δεν δόθηκε καμμία απολύτως απάντηση στα ερωτήματα που της θέσαμε στο τελευταίο άρθρο μας5. Για να μην «ξεχαστούν» και παραδοθούν στη λήθη τα ερωτήματα εκείνα, θα τα επαναλάβω και περιμένουμε, εναγωνίως, μια απάντηση:
● Θα ζητήσει, επιτέλους, η μητρόπολη, από τον Οικουμενιστή θεολόγο του Αμυνταίου, τον κ. Τρυφωνόπουλο, να ανακαλέσει όσα κακόδοξα διατύπωσε δημοσίως;
● Θα καλέσει σε απολογία τον π. Χρυσόστομο Τσίρη και τον π. Αθανάσιο Καμπούρη;
● Θα υποχρεώσει τον τελευταίο να ζητήσει συγνώμη από τους τηλεθεατές του FLASH TV για τις δύο τελευταίες αντιχριστιανικές εκπομπές που παρουσίασε και που κάνουν απροκάλυπτη οικουμενιστική προπαγάνδα;
● Θα ζητήσει εξηγήσεις από τον π. Χρήστο Καραφουλίδη;
● Θα ζητήσει από τους κληρικούς της που, κατά καιρούς, έχουν εκφράσει κακοδοξίες και πλάνες, να τις αποπτύσσουν;
● Τέλος, θα απαιτήσει από τον αρχιερατικό επίτροπο του Αμυνταίου, π. Σεβαστιανό Τοπάλη, να ζητήσει δημόσια συγνώμη για το επαίσχυντο λιβελλογράφημα που δημοσίευσε και το οποίο κατασκανδάλισε και πλήγωσε όλη την τοπική μας Εκκλησία;
Άραγε, η διοίκηση της μητροπόλεώς μας, θα πράξει κάτι από τα παραπάνω ή το μόνο πρόβλημα στη μητρόπολη είναι ο π. Παίσιος και οι ταλαίπωροι χριστιανοί που διαμαρτύρονται για …τα αυτονόητα; Οψόμεθα!
8/12/2016
Βασίλειος Π. Κερμενιώτης
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επειδή κάποιοι μπορεί να αναμασήσουν τη γνωστή γελοία «καραμέλα» ότι, δήθεν, εμείς είμαστε οι «ακραίοι» και οι «φανατικοί» που στερούμαστε «αγάπης» γιατί έχουμε χρησιμοποιήσει σκληρούς χαρακτηρισμούς για Οικουμενιστές αρχιερείς, θα επαναλάβουμε, ολόκληρη, την σχετική απάντηση που δώσαμε παλαιότερα σε αυτήν την κατηγορία: «Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε ότι “αν μου σκοτώσεις την μάνα μου και τον πατέρα μου και μετά μού βγάλεις και το μάτι, ως χριστιανός έχω καθήκον να σε συγχωρήσω. Αν όμως υβρίσεις το Χριστό μου δεν έχω μάτια να σε δω!” 6. Οι αιρετικοί [ως τέτοιοι, εδώ εννοούνται οι αιρεσιάρχες και οι διδάσκαλοι των αιρέσεων] επειδή παραχαράσσουν τα θεία δόγματα, υβρίζουν τον Χριστό. Θα σας αναφέρω μερικούς χαρακτηρισμούς Αγίων προς αιρετικούς: Τους αποκαλούν “χριστομάχους”,7 “όργανα του πονηρού”,8 “τυφλούς”,9 “προδρόμους του Αντιχρίστου”,10 “εχθρούς του Χριστού”,11 κ.ά.
Αλλά και μέσα στην Αγία Γραφή συναντούμε, πάλι, πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς προς τους αιρετικούς: Ο Απόστολος Πέτρος τούς αποκαλεί “κατάρας τέκνα” (Πέτρ. Β΄ 2:14). Ο Απόστολος Παύλος καλεί τους χριστιανούς να “αναθεματίσουν” όποιον τολμήσει να αλλοιώσει το ευαγγελικό κήρυγμα (Γαλ. 1:8-9), ο Απόστολος Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, λέει στους πιστούς να μην λένε ούτε καλημέρα στους αιρετικούς (Ιω.Β΄1:10) και τους αποκαλεί “αντίχριστους” (Ιω. Α΄2:22)! Τέλος, ο ίδιος ο Χριστός τούς αποκαλεί “λύκους άρπαγες” (Ματθ. ζ´:15).
Τι θα κάνουμε, λοιπόν, εμείς; Θα εμφανιστούμε με μεγαλύτερη “αγάπη” και “ευγένεια” από τους αγίους, τους Αποστόλους και από τον ίδιο το Θεό;
Αλλά γιατί η Εκκλησία μας χρησιμοποιεί τόσο σκληρή γλώσσα; Διότι, διαχρονικά, θεωρεί ότι η αίρεση είναι δημιούργημα του Διαβόλου και οδηγεί στην Κόλαση12».
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. «Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί» http://www.eordaia.org/index.php/14-2016-dekemvrios/1194-oi-berdemenoi-psyxika-anthropoi-ginontai-airetikoi-2
2. Από το βιβλίο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Οικουμενισμός» και στις σελ. 224-225, διαβάζουμε: «Ο Οικουμενισμός είναι κοινό όνομα για τους ψευτοχριστιανισμούς και τις ψευτοεκκλησίες της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επί κεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευτοχριστιανισμοί, όλες οι ψευτοεκκλησίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αιρέση παραπλεύρως στην άλλη αίρεση. Το κοινό ευαγγελικό όνομά τους είναι “παναίρεση”. Γιατί; Διότι στο διάστημα της ιστορίας οι διάφορες αιρέσεις αρνούνταν ή παραμόρφωναν κάποια ιδιώματα, μόνο, του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού. Αυτές όμως οι ευρωπαϊκές αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρο τον Θεάνθρωπο και στην θέση του τοποθετούν τον Ευρωπαίο άνθρωπο. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, του Προτεσταντισμού, του Οικουμενισμού και άλλων αιρέσεων, που το όνομά τους είναι: “λεγεών”». [Ο Άγιος χρησιμοποιεί το όνομα «λεγεών», επειδή έτσι ονομάζονταν τα δαιμόνια που βγήκαν από τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών και μπήκαν στα γουρούνια! (Μάρκ. 5:9)]
3. Ήταν το άρθρο μας: «Ποιοί “διασπούν” την ενότητα της μητροπόλεώς μας;» https://drive.google.com/open?id=0B1rFS_QTfNudWjVXYjUyR25zZzg
4. «Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ζητᾶ τὴν καθαίρεση τοῦ πατρὸς Θεοδώρου Ζήση καὶ τῶν ὑπ΄ αὐτόν...» http://aktines.blogspot.gr/2016/12/blog-post_74.html
5. «Ανοιχτή επιστολή Βασίλη Κερμενιώτη… προς τον μητροπολίτη Θεόκλητο…» http://www.eordaia.org/index.php/13-2016-noenvrios/748-anoixti-epistoli-vasili-kermenioti-pro-tou-mitropoliti-theoklito-pou-sxoliazei-to-prosfato-arthro-tou-k-tryfonopoulou-sto-eordaia-org-kathos-kai-ta-osa-eipothikan-stin-synentefksi-pou-edose-stin-ekpompi-logia-agapis
6. Κοσμά Αιτωλού Διδαχές
7. Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης (Από το Βίος και πολιτεία του Οσίου Πατρός ημών Δανιήλ του Στυλίτου, κεφ. 95, σελ. 89 )
8. Όσιος Ευθύμιος (Από το Κυρίλλου Σκυθοπολίτου, Βίος του εν αγίοις πατρός ημών Ευθυμίου, κεφ. λ΄)
9. Άγιος Ευλόγιος Αλεξανδρείας, P.G. 103, 944C
10. Όσιος Αντίοχος, P.G 89, 1844B-D
11. Οσίου Συμεών του Μεταφραστού P.G. 114,528C
12. Η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, το 1895, απευθυνόμενη στον Πάπα, τού έγραφε: «Ο Διάβολος ενσπείρει ζιζάνια, δηλ. αιρέσεις που λυμαίνονται τη Σωτηρία των ανθρώπων» (Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας, Ι.Μ. Α. Αναστασίας της Ρωμαίας, 2008)