ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ
ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΝΕΜΕΑΣ
ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ
Σεβασμιώτατε!!!
Άγιε Κορίνθου και Νεμέας Παγκράτιε,
Ο υπογραφόμενος Αρχιμ. Παϊσος
Παπαδόπουλος
ορμώμενος εκ Λεβαίας Φλωρίνης με τα
ακριβή κάτωθι στοιχεία:
ΟΝΟΜΑ: ΠΑΪΣΙΟΣ
(ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ)
ΕΠΩΝΥΜΟ:
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΝΟΜΑ
ΠΑΤΡΟΣ:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΟΝΟΜΑ
ΜΗΤΡΟΣ:
ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΤΟ
ΓΕΝΟΣ:
ΑΡΙΣΤΕΡΙΔΗ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ
ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ:
26/2/1969
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ:
ΦΛΩΡΙΝΑ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ:
Ν 732361
Α. Τ.
:
ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ
Α.Φ.Μ.
:
056104637
ΙΔΙΟΤΗΤΑ:
ΚΛΗΡΙΚΟΣ
ΟΦΦΙΚΙΟ:
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
Επειδή διετέλεσα ορισμένο διάστημα
εντεταλμένος της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας για Θέματα
Αιρέσεως και Παραθρησκείας, πληροφορούμενος επαρκώς για όσα τεκταίνονται στην
Εκκλησία εξ απόψεως ορθοδόξου θεολογίας και επειδή το 2016 ελήφθησαν αιρετικές
αποφάσεις στης Κολυμβάρια Ψευτο-Συνόδου έχω κάνει αποτείχιση εκ της
Μητροπόλεως Φλωρίνης και της εκκλησιαστικής διοίκησης του Νέου
Ημερολογίου της Εκκλησίας της Ελλάδος λόγω του θεσμικού και επίσημου
χαρακτήρα των Οικουμενιστικών τους κινήσεων και αποφάσεων που
επισφραγίσθηκαν συνοδικά και στην πραγματικότητα τελεσίδικα. Ο δρόμος αυτός της
Εκκλησίας του Ν.Η. δεν έχει επιστροφή! Το μόνο που θα μπορούσαμε να προσδοκούμε
για τους αποστάτες εκ της πατρώας ευσέβειας είναι η συνοδική τους καταδίκη και
το ανάθεμα!!! Το 2017 ασπάσθηκα το Πάτριο Εορτολόγιο και ξεχώρισα εξ
αρχής την θέσιν μου από τους αποτειχισμένους εκείνους που χαρακτήριζαν τους
πιστούς του Πατρίου σχισματο-αιρετικούς. Ποτέ δεν επέτρεψα όχι μόνο τέτοιους
χαρακτηρισμούς αλλά ούτε την ιδέα ότι έχει κάνει το σχίσμα το Πάτριο.
Προσωπικώς προσήλθα στον πνευματικό χώρο του Πατρίου εν μετανοία, αν και ποτέ
δεν συγκατατέθηκα στην Οικουμενιστική Κίνηση και τα αιρετικά ανοίγματα του
Πατριαρχείου Κων/πόλεως, καθώς και των Μητροπόλεων του Ν.Η., τουναντίον μάλιστα
κοντά στον Γέροντά μου Αυγουστίνο πολέμησα σφοδρώς και ανοιχτά τον
οικουμενισμό, χωρίς να υποστείλω ουδόλως. Έχοντας πλέον ως πνευματικό τον
παπά-Κυριακό Σαββίδη, κληρικό πολιό, με το πάτριο τουλάχιστον 50 έτη, άνδρα
ευλαβή και τίμιο, στον οποίο εξομολογούμαι, τον οποίο γνωρίζω τα
τελευταία 8-9 έτη, αφού ερεύνησα τα σχετικά με τις παρατάξεις των Γ.Ο.Χ.,
αν και αγαπώ τω όντι το Πάτριο, δεν θέλησα να ενταχθώ στις παρατάξεις του
πατρίου διότι κάτι δεν μου άρεσε σε αυτές λόγω των γνωστών σε εσάς
θεμάτων και του παραταξιακού τους χαρακτήρα. Ζητώ όμως τώρα από εσάς, αφού
έχετε βγει από τον χώρο των παρατάξεων, σε αυτή την χρονική περίοδο και
εκκλησιαστική φάση που δεν προοιωνίζεται και καμία σημαντική καλή εξέλιξη για
τα θέματα της ορθοδοξίας, σήμερα στις 9/6/2022, έπειτα από την προσωπική μας
συνάντηση που προηγήθηκε κατά την εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα και ήρθαμε
σε εκκλησιαστική κοινωνία προφορικώς και δια του συμμετοχής μας στο
Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας την επομένη κατά την εορτή της Αναλήψεως του
Κυρίου στο Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Νεμέας, αν και κάπως καθυστερημένα για
την κίνηση, με το γραπτό αυτό αίτημα εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, να
με δεχτείτε υπό την πνευματική σας πατρότητα ήτοι να έχουμε μαζί και με τον
Γέροντά μας Παπά-Κυριακό εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, όχι υπό τύπον
εντάξεως σε παράταξη, διότι και δεν μας εκφράζει ο τύπος αυτός αλλά και
θα σκανδαλίσουμε ψυχές, τις οποίες έπειτα δεν θα μπορέσουμε να ελκύσουμε στην
πατρώα ευσέβεια. Οι θέσεις μας όσον αφορούν την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία
είναι οι κάτωθι:
Η Εκκλησία δεν είναι μία από τις θρησκείες, διότι είναι "Σώμα Χριστού" και "Κοινωνία Θεώσεως". Ως ο μοναδικός φορέας της εξ Αποκαλύψεως Πίστεως που μας φανέρωσε ο ίδιος ο ενανθρωπείσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος είναι "ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καί ἀληθινός" (Αποκ.3,14), αυτή και μόνο αποτελεί αποκλειστικά την ταμιούχο της Θείας Χάριτος δια της οποίας σώζονται όσοι είναι ενωμένοι μαζί της και δι ' αυτής ενωμένοι με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό που είναι η κεφαλή της.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μία από
τις πολλές και ποικίλες Χριστιανικές Ομολογίες που αποτελούν αιρέσεις ως
κακοδοξίες του Χριστιανισμού αλλά έχει το πλήρωμα της Αληθείας. Δεν χρειάζεται
συμπλήρωση από κάποια άλλη χριστιανική ομολογία, διότι αν ήταν ελλειμματική δεν
θα ήταν η Καθολική (Ορθόδοξη) Εκκλησία!!!
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ταυτίζεται με
κάποια εκκλησιαστική διοίκηση, όταν οι διοικητικοί της θεσμοί στις κατά τόπους
Εκκλησίες δεν εκφράζουν την καθολική Πίστη της Εκκλησίας και δεν ορθοτομούν τον
λόγο της Αληθείας.
Η Εκκλησία του Χριστού, όπως
διατρανώνεται στο Σύμβολο της Πίστεως, στο οποίο ομολογούμε: "Εἰς μίαν,
Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν" δεν περιορίζεται σε κάποια
ομάδα αποτειχισμένων ή παράταξη του πατρίου, ούτε περιορίζεται συνολικά μόνο
στις ομάδες των σωστά αποτειχισμένων ή μόνο στις παρατάξεις των
παλαιοημερολογητών που δεν ακολούθησαν την εορτολογική μεταρρύθμιση του 1924
όπως κάποιοι θεωρούν ότι αυτές μόνο οι παρατάξεις η ομάδες αποτελούν την
Εκκλησία μην αναγνωρίζοντας Χάρι που ενεργεί στα Μυστήρια όσων εξέκλιναν μετά
σκοπιμότητος από την εορτολογική Παράδοση της Εκκλησίας και δημιούργησαν το σχίσμα
με συνέπεια την διάσπαση στην λειτουργική ενότητα, η οποία αναπόφευκτα οδήγησε
και στην διοικητική και ποιμαντική διάσπαση, αφήνοντας περαιτέρω περιθώρια και
δογματικής εκτροπής στην συνέχεια, όπως εκκλησιολογικά επισημάνθηκαν σχετικά με
όσα διατυπώθηκαν στο Κολυμπάρι -και όχι μόνον- εσχάτως. Στην Εκκλησία
βρίσκονται όσοι πιστεύουν και ομολογούν ορθόδοξα. Όσοι είναι κανονικώς
βαπτισμένα μέλη της κρατώντας όμως κοινωνία μαζί της δια των αγίων μυστηρίων
ξεχωρίζοντας την θέση τους δια της ευσεβείας από την αίρεση και με την μετάνοια
από την αποστασία. Άλλο είναι η Εκκλησία, άλλο είναι οι Θρησκείες, άλλο οι
σκέτες, άλλο οι χριστιανικές αιρέσεις και άλλο τα σχίσματα και οι παρατάξεις.
Το παλαιοημερολογητικό σχίσμα, όπως
είναι γνωστό το σχίσμα το 1924, δεν έγινε από τους πιστούς του Πατρίου
εορτολογίου, οι οποίοι έμειναν πιστοί στην Παράδοση της Εκκλησίας. Το σχίσμα
έγινε από την διοίκηση της Εκκλησίας που θέλησε να επιβάλλει πραξικοπηματικά
την αλλαγή του Ορθόδοξου Εορτολογίου. Σαφώς, υπήρξε σκοπιμότητα με την
εορτολογική καινοτομία με στόχο την ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πιο σωστά
της υποταγής της στους Λατίνους και αυτό άρχισε να διαφαίνεται από την εγκύκλιο
του 1920 και να εκφράζεται ολοένα και περισσότερο καθ' όλην την πορεία, την
στάση, την δράση, τις ενέργειες, τις συμφωνίες, τις κοινές δηλώσεις, τις
λειτουργικές συμπροσευχές, την "άρση της ακοινωνησίας" (ήτοι των
αναθεμάτων) το 1965, την αμοιβαία αποδοχή του Βαπτίσματος στο Balamand το 1993,
το οποίο στους Παπικούς απλά δεν είναι Βάπτισμα ούτε ως μυστήριο, αφού δεν
ενεργεί η Χάρις αλλά ούτε ως πράξη, αφού είναι ράντισμα, και όλο αυτό τελικά
θεσμικώς και Συνοδικώς δια της Ψευτο-Συνόδου του Κολυμβαρίου το 2016
ολοκληρώθηκε επίσημα ως δογματική- εκκλησιολογική και όχι απλώς απόκλιση αλλά
ορόσημο που σηματοδοτεί την λήξη οποιασδήποτε ανοχής στα πλαίσια της
Οικονομίας, αφού οι Συνοδικές αποφάσεις συνιστούν επίσημα θεσμική εκτροπή με
καταπάτηση όχι απλώς κάποιας κόκκινης γραμμής αλλά μιας ολόκληρης ζώνης που
χρονικά διήρκησε περισσότερο από έναν αιώνα και γι' αυτό αποτελεί χωρισμό από
την Εκκλησία του Χριστού, εφόσον πήρε "διαζύγιο" από την αλήθεια και
έτσι κληρονόμησε τον σαφή χαρακτήρα της αιρέσεως, μάλιστα της παναιρέσεως του
Οικουμενισμού.
Το ότι δεν έκαναν το σχίσμα οι πιστοί,
κλήρος και λαός του Πατρίου που δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την εορτολογική
μεταρρύθμιση, οπωσδήποτε δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται σχίσμα εντός της
Εκκλησίας. Ούτε, όμως ισχύει αυτό που ισχυρίζονται ορισμένοι εκ των
αποτειχισμένων ότι οι Γ.Ο.Χ. έκαναν δική τους, άλλη Εκκλησία. Αυτό όχι μόνο δεν
ευσταθεί αλλά είναι τελείως αθεολόγητο!!! Διότι η Εκκλησία υπήρχε. Οι πιστοί
του Πατρίου δεν ευρίσκοντο εκτός της Εκκλησίας αλλά εντός. Που ήταν; Εκτός
Εκκλησίας, επειδή δεν δέχτηκαν την εορτολογική μεταρρύθμιση; Το άσχημο είναι
ότι αυτά τα πράγματα δεν λέγονται απλώς αλλά και αναπαράγονται και ακούγοντας
τα ο ένας από τον άλλο τα μαθαίνουν στραβά και μάλιστα, τα έχουν κάνει
και σημαία μην γνωρίζοντας τι λένε!!! Λοιπόν, αυτό το ποίμνιο, τί έπρεπε να
γίνει, να μείνει αποίμαντο; Το ίδιο όμως δεν θα συμβεί "σήμερα" με
τους αποτειχισμένους που έχουν και ιερείς; Δεν πρέπει συνεχίσει αυτό τον
ακαινοτόμητο πλήρωμα την πορεία του; Πώς; Χωρίς ποιμένες τα μετέπειτα χρόνια
και χωρίς επισκόπους; Γι’ αυτό πρότεινα να ενωθούν οι αποτειχισμένοι του νέου
με εκείνους του Πατρίου, διότι ουσιαστικά για την αυτή (ίδια) Παράδοση βγήκαν
στον αγώνα και μεν και οι δε!!! Και ας προσέξουν ορισμένοι του Πατρίου που
δέχτηκαν να υπαχθούν στον νόμο περί θρησκευτικών ομάδων, σεκτών κλπ. για να
έχουν νομική υπόσταση: Δεν χαρίζουμε την δική μας συνείδηση στους
νεοημερολογήτες ότι αυτοί είναι η Εκκλησία της Ελλάδος με την "ιδέα"
ορισμένων ότι αυτοί είναι η επίσημη διοίκηση της Εκκλησίας και ότι εμείς
είμαστε μία άλλη κοινότητα, έστω Ορθόδοξη, παράλληλη όμως αλλά χωρισμένη από την
Εκκλησία της Ελλάδος. ΌΧΙ !!! Η Εκκλησία που συνεχίζει την πορεία της και μετά
το 1924 είναι το Πάτριο. Και το νέο ημερολογίου που ακολούθησε τον Καίσαρα, και
αν ακόμη έχει μυστήρια λόγω της μη συγκροτήσεως Πανορθόδοξης Συνόδου, η οποία
θα την καταδικάσει για τις λειτουργικές και δογματικές καινοτομίες, ωστόσο δεν
έχει το δικαίωμα να σφετερίζεται το τίτλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι δεν
"τηρεί απαρασάλευτα,... τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες
και τις ιερές παραδόσεις", σύμφωνα με το Αρθρο 3: (Σχέσεις Εκκλησίας και
Πολιτείας). Με αυτά σαφώς δέν ισχυρίζομαι ότι δεν υφίσταται σχίσμα. Σχίσμα
υπάρχει!!! Ευθύνη όμως δεν φέρουν όσοι θέλησαν να κρατήσουν την Παράδοση. Ούτε
η ευθύνη για το σχίσμα βαρύνει τους επισκόπους που θέλησαν να αναλάβουν την
διαποίμανση του χριστεπωνύμου πληρώματος των πιστών που συνέχιζαν να ακολουθούν
το πάτριο. Την ευθύνη την έχουν όσοι θέλησαν πραξικοπηματικά και με βάναυσα
μέτρα να αλλάξουν το εορτολόγιο, αν και αυτό δεν επιτρεπόταν και μάλιστα με τις
γνωστές συνοδικές αποφάσεις.
■ Επειδή το σχίσμα δεν είναι αίρεση
και είναι ιάσιμο, όχι απλώς επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται, να αποκατασταθεί η
ενότητα μεταξύ των διιστάμενων μερών του ποιμνίου αλλά και της διοικήσεως τους
και αυτό έπρεπε ήδη να έχει γίνει συνοδικά και μάλιστα έπρεπε να εξετασθεί ως
πρώτο θέμα
στο Κολυμπάρι. Δεν έγινε όμως κάτι
τέτοιο και αυτό δηλώνει την εμμονή στην πλάνη αλλά αποδεικνύει και την
σκοπιμότητα
■ Επιπλέον για τον λόγο ότι οι
εκκλησιολογικές εκτροπές, οι οποίες είναι δογματικές, πήραν και θεσμικό
χαρακτήρα δια της ψευτο-Συνόδου του Κολυμβαρίου, έπειτα από το 2016 που
αποκαλύφθηκε πασηφανώς η σκοπιμότητα της εορτολογικής μεταρρύθμισης που θα
συντελεστεί το 2025 με κοινό εορτασμό του Πάσχα είναι παντελώς αδικαιολόγητη η
εμμονή του χριστεπώνυμου πληρώματος στην διοίκηση των νεοημερογητών που έκαναν
το σχίσμα.
■ Επειδή επίσης, η αποτείχισις από
την διοίκηση της θεσμικής Εκκλησίας των νεοημερολογητών και όχι η απόσπασίς μας
από την την Εκκλησία του Χριστού είναι καθήκον σύμφωνα με την αγιοπατερική Παράδοση
και επειδή από την άλλη επίσης καθήκον είναι η αναζήτησις όσων ομολογούν
Ορθόδοξη Πίστη στους καιρούς μας και εκφράζουν ορθόδοξη Εκκλησιολογία έχοντας
διατρανώσει άπειρες φορές ότι:
■ Όσο αναγκαία και επιτακτική είναι
η αποτείχισις εκ των Οικουμενιστών τόσο επιβεβλημένη είναι και η κοινωνία μας
με όσους ορθοτομούν
■ Έχοντας την συνείδηση πως είναι
χρέος να εργαστούμε για την ενότητα της Εκκλησίας, μάλιστα σε καιρό αιρέσεως
προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τον Οικουμενισμό και συνοδικά
■ Επειδή δεν ιδρώνουν τα αυτιά των
εκκλησιαστικών ταγών σχετικά με τις αποφάσεις του Κολυμβαρίου Ψευτο-Συνόδου, η
οποία δεν υπήρξε ούτε μεγάλη ούτε Αγία κατά την θεολογική τεκμηρίωση του
καθηγητού Πατρός Θεοδώρου Ζήση
■ Γνωρίζοντας πως συνεκροτήθη, πώς
έγιναν οι εργασίες , τι εκπροσώπηση υπήρξε και ποιες αποφάσεις ελείφθησαν
■Διαπιστώντας την απόρροια της
εκκλησιολογικής εκτροπής και στο Ουκρανικό και στο Σκοπιανό
■ Βλέποντας συνάμα όλα αυτά που
συμβαίνουν σχετικά με τον εμβολιασμό γνωρίζοντας όχι μόνο θεολογικώς αλλά κατά
δύναμιν και εξ απόψεως ιατρικής το θέμα μη συνευδοκώντας στον θανάτο των
συνανθρώπων μας των οποίων ο αριθμός, και η "ξαφνηκίτιδα" μαρτυρεί τι
πραγματικά έγινε δια των εμβολίων
Προχωρούμε λοιπόν δια της συνειδήσεώς,
της κοινής λογικής και της καθοδήγησης του πνευματικού μας πατρός, αφού
κωφεύουν οι επίσκοποι που έπρεπε να λύσουν τα θέματα αυτά και το πιο τραγικό
εφόσον ακολούθησαν την αίρεση, προχωρούμε -επισημαίνω πλέον προσωπικώς-
αναζητώντας τους έχοντας όντως Ορθόδοξη συνείδηση συνάμα και την Χάριν της
αρχιεροσύνης για να έρθουμε σε κοινωνία μαζί σας, αφού η Εκκλησία δεν είναι
ανεπίσκοπος. Ζητήσαμε από εσάς χειροτονία εις τον βαθμόν του επισκόπου για τους
λόγους που έχουμε εκθέσει πολλάκις στις ομιλίες και τα άρθρα μας. Καταλήξαμε σε
εσάς τους Επισκόπους Παγκράτιο και Καλλίστρατο και όλη την συνοδεία σας, διότι:
■ Βρήκαμε να μας εκφράζουν
εκκλησιολογικώς οι σωστές θέσεις σας
■ Δεν αποτελείτε πλέον παράταξη,
διότι φύγατε από τις παρατάξεις
■ Δεν αμφισβειτούνται οι χειροτονίες σας
από το Πάτριο και δεν αμφισβητείτε τις δικές μας
■ Είστε δύο αλλά έχετε κοινωνία και
με άλλους μεμονωμένους ομόφρονες επισκόπους
■ Δεν μας ζητήσατε κάτι που
αντιβαίνει στην συνείδηση μας.
■ Βρήκαμε κατανόηση, πατρικότητα,
πρακτικότητα, αμεσότητα και πολύ αγάπη
■ Μας αφήσατε εν ελευθερία να
διαχειρισθούμε με δική μας ευθύνη ορισμένα ζητήματα
■ Στο θέμα της αγιοκατάξης σύγχρονων
Γερόντων κοινή μας θέσις στην συνεδρίαση που έγινε αποτελεί το ότι οι
αγιοκακατατάξεις έγιναν από σκοπιμότητα για να καπελωθούν συνοδείες και
αδελφότητες προκειμένου να διάκεινται μετ' ευμενείας ή και ανοχής στα οικουμενιστικά
ανοίγματα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Από την στιγμή όμως που έγιναν
-άσχετα από τι φρονεί κάποιος ή έκαστον μέρος των παρευρισκομένων στο διάλογο
περί της αγιότητος κάποιου Γέροντος- αμαρτάνει, όποιος ισχυρίζεται ότι δεν
είναι ο αγιοκαταταγμένος Γέροντας, άγιος. Υπάρχει η ελευθερία όσοι θέλουν στους
ιερούς τους ναούς να έχουν τις εικόνες των αγίων και να τους τιμούν ή να μην
τις έχουν, αν οι ίδιοι ως ποιμένες δεν δέχονται προσωπικά την αγιότητα των
συγκεκριμένων προσώπων. Αυτά πάλι θα διευθετηθούν με περισσότερη ακρίβεια σε
κάποια μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξη σύνοδο
■ Έχουμε έρθει σε διάλογο και
εκκλησιαστική κοινωνία πλέον μαζί σας και απομένει η μνημόνευσις του ονόματός
σας στις λειτουργικές μας συνάξεις μετά την έγγραφη απάντησή σας στο αίτημα μας
να ζητήσουμε εκκλησιαστική κοινωνία από την πατρότητά σας
■ Όχι υπό το σχήμα εντάξεως σε
παράταξη αλλά έχοντας την αναφορά μας δ’ υμών στην Εκκλησία του Χριστού
■ Υπό την προϋπόθεση ότι θα σας
μνημονεύουμε. Θα λέμε κατά την μνημόνευση: "του Αρχιεπισκόπου ημών
Παγκρατίου" και θα σας εννοούμε ως «πρόεδρο» Συνόδου και όχι ως
Αρχιεπίσκοπο με την στενή διοικητική έννοια.
Εννοείται όμως ότι σας
αποδεχόμαστε ως Αρχιεπίσκοπο της επαρχίας της Εκκλησίας την οποία εκφράζετε
■ Έχετε αφήσει την διακριτική μας
ευχέρεια της προσωπικής μας ποιμαντικής ευθύνης τον τρόπο του να έρθουμε σε
κοινωνία μαζί με πιστούς του νέου ημερολογίου και τους μη αποτειχισμένους
■ Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να
δεχτούμε στις συνάξεις μας εμβολιασμένους, καθώς θεωρούμε σφράγισμα την
διαδοχική εξέλιξη των εμβολιασμών, η οποία τελικά θα καταλήξει και στο χάραγμα,
το οποίο ενώ σαφώς διακρίνουμε όμως στο τέλος ο «εμβολιασμός» θα φτάσει εκεί
■Θεωρούμε προσωπικά βλασφημία την χρήση
μάσκας από ορισμένους εκκλησιαζομένους, οι οποίοι ουσιαστικά δεν πιστεύουν στην
ενεργούσαν Χάριν εντός των ιερών ναών και μάλιστα την ώρα που τελείται το
μυστήριον, όμως δεν μπορούμε και να απαγορεύσουμε κάποιον επίσκοπο να ανέχεται
την χρήση μάσκας σε ναούς της δικαιοδοσίας του
■ Δεν αποκλείουμε άλλους πιστούς,
κληρικούς λαϊκούς του πατρίου, ούτε και επισκόπους, εφόσον έχουν το αυτό
φρόνημα και μας το γνωστοποιήσουν επισήμως να έρθουμε σε κοινωνία μαζί τους με
την προϋπόθεση της αναφορά μας στον επίσκοπο Παγκράτιο
■ Καλούμε όλους του μη
εμβολιασμένους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς, του Πατρίου στην χειροτονία μας,
καθώς και τους επισκόπους τους που θέλουν να βρίσκονται σε κοινωνία με τον
επίσκοπο Παγκράτιο
Σεβασμιώτατε, απαντήστε μας και γραπτώς,
αν μας δέχεστε σε εκκλησιαστική κοινωνία υπό τις προϋποθέσεις αυτές που
ήδη έχουμε συζητήσει, ενδεχομένως όμως να θέλετε κάποια τροποποίηση σε ορισμένη
διατύπωση . Διατελούμε ευσεβάστως να μας δοθεί θετική απάντησις , διότι τα
γραπτά μένουν αλλά και θα κλείσουμε πολλά στόματα κακοπροαίρετων που θα μας
κατηγορήσουν στην συνέχεια για τον τρόπο της κοινωνίας μας με τον
επίσκοπο Παγκράτιο. Αυτό που προσωπικά δεν θέλω είναι το νόημα και η
διατύπωση «ένταξης» σε παράταξη!!! Διατυπώστε το σας παρακαλώ
διαφορετικά με την έννοια της αναφοράς μας, της υπακοής και της εκκλησιαστικής
κοινωνίας μας μαζί σας ως επισκόπου και πατέρα στα πλαίσια του δέοντος
σεβασμού, της ανυποκρίτου αγάπης και της εκκλησιαστικής Παραδόσεως προκειμένου
να προβούμε και στην επίσημη μνημόνευση του ονόματος σας κατά τις
λειτουργικές μας συνάξεις.