 |
| https://episkopisyrou.gr/i-throniki-eorti-tou-oikoumenikou-patriarcheiou/ |
ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ!
(ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ)
Θέμα: Το κατά Βαρθολομαίον Ευαγγέλιον και η
νέα Τάξη των Προσκαλουμένων
«Και οι μαθηταί
κοιμώνται…» (π.
Αυγουστίνος Καντιώτης)
Αγαπητοί
αδελφοί,
η ημέρα
μνήμης του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, του ψαρά στο επάγγελμα και
αδελφού του Αποστόλου Πέτρου, του οποίου το Κοντάκιον καλεί τους όπου γης
εορτάζοντας να κράξουν από καρδίας «Εὑρήκαμεν
δεῦτε τὸν
ποθούμενον» βρίσκει και εφέτος πλήθος ιεραρχών της Ορθοδόξου
Εκκλησίας μας συναθροισμένους εντός του Πατριαρχικού καθεδρικού ιερού Ναού του
Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη!
Όπως
διαβάζουμε: «Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το
Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου
Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Τρίτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Θεία Λειτουργία
προεξάρχοντος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου» [1+]…
Συνοψίζοντας
τα αποτελέσματα των ειδήσεων από ποικίλα ειδησεογραφικά κέντρα, στις 30
Νοεμβρίου 2022, τελέστηκε Θεία Λειτουργία με τη συμμετοχή 30 και πλέον
«εκλεκτών» ιεραρχών. Ένας ο προεξάρχον, δέκα οι συλλειτουργούντες και είκοσι
δυο οι συμπροσευχόμενοι! Στην τάξη των συμπροσευχομένων Ιεράρχων προστέθηκε μία
ακόμη τάξη, η Τάξη των προσκαλούμενων. Μέλη αυτής οι «εκπρόσωποι χριστιανικών
κοινοτήτων της Πόλεως», πιθανότατα και «πιστοί (άλλων πίστεων) από την Πόλη,
την Ελλάδα και άλλες χώρες».
«Στην
Θ. Λειτουργία», όπως πληροφορούμαστε «παρίσταται,
ως κατ’ έτος, αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.». «Κατά
τη Θεία Λειτουργία», την 30η Νοεμβρίου 2022 «παρέστη
Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης υπό τον Σεβ. Καρδινάλιο κ. Kurt Koch,
Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής
Ενότητας.» [1+].
Βρισκόμαστε λοιπόν ενώπιον μιας παν-χριστιανικής σύναξης! Και οι μαθηταί κοιμώνται…
Το Κατά
Βαρθολομαίον Ευαγγέλιον
‘ΠΑΝΤΕΣ
ΚΛΗΤΟΙ,ΠΑΝΤΕΣ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΙ ‘ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ’’
Και
ενετείλατο αυτοίς (ο Βαρθολομαίος) λέγων:
«Μου
εδόθη κάθε εξουσία εις την γη. πορευθέντες προσκαλέσατε πάντα τα έθνη, και
διδάξατε αυτούς τα περί ενότητας της πίστεως και της αγάπης (εκτός την αλήθεια
που διχάζει). Αυτούς που θα σας ακολουθήσουν βαπτίστε ή ραντίστε τους είτε
μυστηριακά είτε συμβολικά, αρχίζοντας με το «Εγώ σε βαπτίζω»… και τότε το
Πνεύμα της ενότητας και της αγάπης που εκπορεύεται και εκ του Υιού θα
είναι μαζί μας όλες τας ημέρας, μέχρις ότου (υποτάξω πάντας «εικονικούς», ορθοδόξους
κληρικούς και λαϊκούς) λάβη τέλος η χιλιαστική πατριαρχική βασιλεία μου»
(Απόσταγμα της επιστολής Βαρθολομαίου προς Μοναχό Λουκά).
Και
εξηγούμαστε
Α΄. Η
επιστολή Βαρθολομαίου προς Λουκά Μοναχό και η «εικονική ιεροσύνη»
(Μετάβαση
από το «Πολλοί οι κλητοί ολίγοι οι εκλεκτοί» ( Ματθ. 20,16) στο ‘Πάντες κλητοί,
πάντες εκλεκτοί και ολίγοι οι «εικονικοί»’)
Είναι
γνωστό ότι «Κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, ο Παναγιώτατος τέλεσε
την εις διάκονον χειροτονία του Μοναχού Λουκά». Λίγο πριν από τη
χειροτονία του Μοναχού, ο Παναγιώτατος απηύθυνε λόγο ποιμαντικό περί των προσόντων
και των καθηκόντων των ποιμένων της (νέας οικουμενικής) Εκκλησίας. Αν και ο
πολύτιμος αυτός (οικουμενιστικός) θησαυρός απευθύνεται προς άτομο, αλλά και σε
άτομα που φέρουν κάποιο βαθμό της ιεροσύνης, έχει ενδιαφέρον να αποδώσουμε τα
γραφόμενα ως εξής:
«Σε/σας
προτρέπομεν/ουμε να μείνης/ετε διακονικός/κοί εις όλην σου/σας την ζωήν εις
οιονδήποτε βαθμόν της ιερωσύνης και αν ευρίσκεσαι/στε. Να μαρτυρής/ρείτε, λόγω
και έργω, περί της ενότητος της πίστεως και της αγάπης (σ.σ. πλην
της αληθείας), της πεμπτουσίας του χριστιανικού ήθους.
Όπως ο
Θεός ημών δεν είναι απρόσιτος, θεώμενος εκ του μακρόθεν τας περιπετείας του
ανθρώπου, αλλά είναι ο «αεί υπέρ ημών», πλησιέστερος προς ημάς από όσον ημείς οι
ίδιοι εις τον εαυτόν μας, ούτω και ο συνάνθρωπος δεν είναι μία αφηρημένη και
απρόσωπος μονάς, αλλά ο συγκεκριμένος πλησίον, ο αδελφός. Η χριστιανική αγάπη
είναι πάντοτε κοινωνία/μυστηριακή/ προσώπων, ποτέ απλώς αφηρημένη κοινωνικότης.
Διά τον λόγον αυτόν, απάδει πλήρως προς το εκκλησιαστικόν ήθος και δεν συγκινεί
τον κόσμον, η «παγερή και υπαλληλική», η λεγομένη «εικονική ιερωσύνη»» [1+].
Και οι μαθηταί κοιμώνται…
Από τις
υψηλές θεολογικές (οικουμενιστικές) αλήθειες περί παγερής και υπαλληλικής
ιερωσύνης, της λεγομένης «εικονικής», - άπαγε της βλασφημίας - συνάγονται
ευκόλως τα παρακάτω γνωρίσματα του «κακού ποιμένος»!
Διακονικός
Δηλαδή
αυτός που διακονεί, δηλ. υπηρετεί με αφοσίωση ένα συγκεκριμένο σκοπό.
Ενωτικός
Δηλαδή,
αυτός που όπου και αν βρίσκεσαι μαρτυρεί, λόγω και έργω, περί της
ενότητας των πάντων (Χριστιανών και Ετεροδόξων).
Προσιτός
Δηλαδή,
αυτός που δεν είναι «Μη μου άπτου» δηλ. απρόσιτος. Αυτός που μπορούν οι πάντες
να τον πλησιάσουν όπου κι αν βρίσκεται, εν παντί τόπω, και εν οίκω Φαναρίου,
ακόμη και «Κατά την Θεία Λειτουργία». Επιπλέον ο προσιτός, ο
έχων «αληθινή ιεροσύνη», είναι αυτός που επιτρέπει στους πάντες να προσεγγίζουν
τα πάντα! Να πλησιάζουν ακωλύτως και χωρίς φόβο π.χ. τα «ιερά
σκεύη», τους «ιερούς Ναούς», το «ιερό Βήμα», τα «κουταλάκια» κλπ. Χωρίς φόβο,
γιατί και πολύ απλά «το Βάπτισμα θεωρείται απλό σύμβολο της σωτηρίας η
της ένταξης στην οργάνωση (όπως και η Θεία Ευχαριστία θεωρείται απλό σύμβολο
του Σώματος και του Αίματος του Χριστού σε ολόκληρο τον προτεσταντικό κόσμο)» [2].
Θεωμένος
Θεώμενος
Δηλαδή,
αυτός που δεν πιστεύει ότι η Θεία Κοινωνία είναι «ιερό
Μυστήριο» «με το οποίο ο άνθρωπος ενώνεται με τον Δημιουργό του και θεούται»
[2+]. Αλλά, ότι είναι «εικονικό μυστήριο» ή αλλιώς
«συμβολικό»… Άπαγε της Βλασφημίας.
Σχόλιο:
Πιθανόν οι «εικονικοί Χριστιανοί» (δηλ. οι αρνητές του Χριστού, που ομολογούν
με το στόμα ότι είναι Χριστιανοί αλλά με τα έργα τους Τον αρνούνται) να
πιστεύουν ότι η θέωση είναι αποτέλεσμα του «θεώμαι», δηλαδή του «βλέπω» και
«εξετάζω με το νου» («θεῶμαι τὸ ἀληθές»)
[3].
Θεώμενος
εκ του σύνεγγυς
[Εκ του
σύνεγγυς: (λόγιο, για επικοινωνία με ζωντανή παρουσία) από κοντά / διά ζώσης]
Δηλαδή,
αυτός που έχει επικοινωνία με ζωντανή παρουσία…
Σχόλιο: Ο
νοών νοείτω, και μαζί ό,τι ακριβώς βλέπουμε σε βίντεο και φωτογραφίες που
αφορούν την εν λόγω «πανηγυρική ατμόσφαιρα». Αυτήν την παγερή
«εικονική» πανηγυρική οικουμενιστική ατμόσφαιρα που θλίβει θλιβερά αληθινά
τις καρδιές μας.
Κοινωνικός
Δηλαδή,
αυτός που είναι ευκοινώνητος. Εξωστρεφής και όχι εσωστρεφής ή μοναχικός ή
ακοινώνητος.
Εν
τέλει αυτός που έχει διάθεση για συναναστροφή και επικοινωνία με τους πάντες,
που σημαίνει· ανεξαρτήτως «φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής,
γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή
χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού
προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου» [4]. Και οι
μαθηταί κοιμώνται…
Β΄. Ο
Βαρθολομαίος και η νέα Τάξη των Προσκαλουμένων
Αδελφοί,
πρέπει να γνωρίζουμε ως «κακούς και πονηρούς» όλους τους αιρετικούς αλλά δεν
πρέπει να ξεχνούμε ότι οι «καλοί και πονηροί» άνθρωποι είναι ακόμη πιο
επικίνδυνοι τόσο για τους εν Χριστώ αδελφούς όσο και για τους εκτός της
Ορθοδοξίας συνανθρώπους μας. Και αυτοί δεν σώνονται και τους άλλους παρασύρουν
στον γκρεμό της αμετανοησίας.
«Και θα
έρθουν πλήθος άνθρωποι από τα διάφορα σημεία της οικουμένης, από την Ανατολήν
και την Δύσιν, από τον Βορράν και το Νότον, και θα παρακαθίσουν ολόχαροι στο
τρισμέγιστο τραπέζι της βασιλείας του Θεού.» (Λουκ. 13,29).
Πολλές
φορές ο Κύριος παρομοίασε την Βασιλεία του Θεού π.χ. με ένα κόκκο σιναπιού, με
το προζύμι, με ένα τραπέζι γάμου απλού αλλά και βασιλικού, με γεύμα ή δείπνο
αλλά και με «Μέγα δείπνο», κτλ. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με όσα λέγει,
διδάσκει τους Γραμματείς και Φαρισαίους ότι αυτός είναι ο Εξουσιαστής Κύριος, ο
Θεός επί της γης και Νοικοκύρης όλης της Δημιουργίας. Ως Θεάνθρωπος πλέον
προσκαλεί πάντες, αξιοπρεπείς αλλά και αναξιοπρεπείς, όλους δηλ. τους αμαρτωλούς
να πιστέψουν, να μετανοήσουν, να φωτιστούν, να καθαρθούν, να θεωθούν ώστε να
αθωωθούν και να εισέλθουν στην Βασιλεία Του. Η υπόθεση της Σωτηρίας μας επειδή
δεν είναι απλή αλλ’ έχει εικόνα Σταυρική ο Λόγος του Θεού, μας θυμίζει το «Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.» (Ματθ. 22,14), δηλ.
«Πολλοί είναι οι προσκεκλημένοι εις την βασιλείαν του Θεού, αλλά ολίγοι είναι
οι εκλεκτοί, που δέχονται με ευγνωμοσύνην την πρόσκλησιν και ετοιμάζονται όπως
πρέπει».
«Λοιπόν,
πηγαίνετε τώρα και διδάξατε εις όλα τα έθνη την αλήθειαν. Και αυτούς που
θα πιστεύσουν και θα γίνουν μαθηταί σας, βαπτίσατέ τους στο όνομα του Πατρός
και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.» (Ματθ. 28,19)
Δυστυχώς
από τότε (πριν την Ανάληψή Του) που ο Αναστημένος Κύριος Ιησούς απέστειλε τους
μαθητές του στα πέρατα της γης ορισμένοι έξυπνοι νόες, άγευστοι των
εντολών του Αγίου Πνεύματος και των γραπτών Κανόνων των Αγίων Αποστόλων
συγχέουν το γεύμα με το δείπνο και επιπλέον το «Μέγα δείπνο» με το τρισμέγιστο
τραπέζι της βασιλείας του Θεού που είναι το «Μυστικό Δείπνο».
Μπερδεύουν
τους δούλους και την ώρα με τον Οικοδεσπότη και το τώρα. Αγνοούν το μέγα
μυστήριο των Προσκλήσεων, και συγχέουν Τον Συντάκτη αυτών που είναι ο
τρισυπόστατος Θεός, με τους δούλους Του που απλά αποστέλλονται να πουν στους
προσκαλουμένους το: «Ελάτε», «Ελάτε διότι τώρα είναι τα πάντα έτοιμα.» (Λουκ.
14,17).
Για την
ώρα και το τώρα (που έχει κυρίως σχέση με την Τάξη των Κατηχουμένων αλλά και
την Τάξη των Πιστών) ας ακούσουμε τι δήλωνε ο «εικονικός» ιεράρχης (σύμφωνα με
το κατά Βαρθολομαίον Ευαγγέλιον) κ. Ιερόθεος Βλάχος ένα χρόνο πριν την
«εικονική Σύνοδο», δηλ. ψευδοσύνοδο της Κρήτης, τον Ιούνιο του 2015. Ιδού:
«Κατηχούμενοι
στην αρχαία Εκκλησία ήταν μια τάξη ανθρώπων, οι οποίοι προετοιμάζονταν για το
άγιο Βάπτισμα και οι οποίοι όχι μόνον διδάσκονταν για τον Θεό, αλλά συγχρόνως,
με ανάλογη αγωγή, προσπαθούσαν να καθαρίσουν την καρδιά τους από τα πάθη,
δηλαδή να θεραπεύσουν το παθητικό της ψυχής. Μάθαιναν, δηλαδή, τί είναι αμαρτία
και πώς μπορούν να απαλλαγούν από την αμαρτία και να ενωθούν με τον Χριστό. Οι
Κατηχούμενοι, που πλησίαζε ο χρόνος να βαπτισθούν ονομάζονταν φωτιζόμενοι,
γιατί μετά από λίγο καιρό θα ελάμβαναν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τον
φωτισμό του Θεού.
Πιστοί
ήσαν όσοι είχαν βαπτισθή, όσοι είχαν φωτισθή, δηλαδή όποιων το παθητικό της
ψυχής καθαρίσθηκε από τα πάθη και ο νούς τους είχε δεχθή την ενέργεια του Αγίου
Πνεύματος και γι’ αυτό είχαν νοερά - καρδιακή προσευχή. Αυτοί είχαν
τις προϋποθέσεις να παραμείνουν μέχρι το τέλος στην θεία Λειτουργία και βέβαια
να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων, του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.» [5].
Και οι
μαθηταί κοιμώνται…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Α΄. «Τα πάντα είναι προσπελάσιμα». Μία ακόμη
(οικουμενιστική-κακόδοξη) ερμηνεία του «ἔρχου καὶ ἴδε» (Ιω. 1,47), του «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι
χρηστὸς ὁ Κύριος• μακάριος ἀνὴρ ὃς ἐλπίζει ἐπ’ αὐτόν»
(ψαλμ. 33, 9), του «μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.» (Λουκ. 14,15) που σημαίνει, “μακάριος
εκείνος, που θα παρακαθίση στο γεύμα της βασιλείας του Θεού”, αλλά και του
στίχου αυτού: «Συνήγαγον πάντας όσους εύρον, πονηρούς τε και
αγαθούς» (Ματθ. 22,10).
Β’ . Η
αιρετική θεωρία της αποκατάστασης των πάντων σε νέα έκδοση. Τότε στον ουρανό,
αυτή τη φορά «επί της γης». Δηλαδή μια άλλη αναβίωση του «χιλιασμού»; του
«κρατικού Παπισμού»; του «εικονικού Πρωτείου»; του «αληθινού Αντίχριστου»;
Αντί
επιλόγου
«Να
ξυπνήσουμε
Διάβασα
κάποτε για έναν που πήγε πάνω σ’ ένα βουνό. Το βουνό ήταν ο Βεζούβιος κ’ ήταν
οι παραμονές της εκρήξεως του ηφαιστείου. Πήγε λοιπόν και κάθισε πάνω στον
Βεζούβιο. Εδώ, λέει, ωραία είνε· χορταράκι άφθονο, δέντρα με ωραία
σκιά… Έβγαλε την κάππα του, ξάπλωσε κάτω, και πήρε έναν θαυμάσιο
ύπνο. Ροχάλιζε επάνω στο χορταράκι. Από κάτω όμως τι ήτανε; Δούλευε ο
Βεζούβιος. Ποιός θα του το έλεγε; Από κάτω ήτανε κρατήρας. Σε λίγα λεπτά, ενώ
αυτός κοιμόταν και ροχάλιζε, άνοιξε ο κρατήρας, τον πέταξε και η λάβα τον έκανε
κάρβουνο.
Κοιμούμεθα,
αδέρφια μου! Κοιμούμεθα επιμενίδειον ύπνον, και οι πολιτικοί μας και οι
εκκλησιαστικοί μας άρχοντες και οι πάντες· και οι μικροί και οι μεγάλοι, όλων
των χρωμάτων, και δεξιοί και αριστεροί και όλων των αποχρώσεων. Οφείλω να το
κηρύξω σήμερα και να το πω· ότι κοιμούμεθα επάνω σε ένα ηφαίστειο.
Ας γλεντούνε, ας διασκεδάζουν, ας χορεύουν, ας οργιάζουν· το ηφαίστειο
λειτουργεί, και μία ημέρα θα εκραγή. Ουαί και αλλοίμονον σε όλους μας. Θα μας
εκτινάξη ο Βεζούβιος της οργής του Θεού εις τα πέρατα του κόσμου. Ουαί τω
κόσμω!» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης) [6].
ΤΟ ΕΝ
ΦΑΝΑΡΙΩ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ…
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης
Πτολεμαΐδα 6 Δεκεμβρίου 2022
Αδελφοί, καλά Χριστούγεννα!
Σημειώσεις
[1+] «Η Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου
- Η Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως τίμησε τον ιδρυτή της Άγιο
Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο»
https://greek.vema.com.au/2021/12/01/%CE%B7-%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81-2/
[2+] Πηγή: Περιοδικό Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας
και Κυνουρίας «Ορθοδοξία και Αίρεσις» (τ. 64/Σεπτ.-Οκτ. 2099)
https://www.pemptousia.gr/2012/06/to-mistirio-tou-vaptismatos-stin-ortho/
[3] ΛΕΞΙΚΟ
https://lsj.gr/wiki/%CE%B8%CE%B5%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CE%B9
[4] «Νόμος 4285/2014 - ΦΕΚ 191/Α/10-9-2014
(Κωδικοποιημένος)»
https://www.e-nomothesia.gr/kat-anthropina-dikaiomata/n-4285-2014.html
[5] «Κατηχούμενοι και Πιστοί» https://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-65/3286-2001-65-15
[6] «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ/»,
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, Βιβλιοπωλείο «Έλαφος» ΦΛΩΡΙΝΑ 2015, ΕΚΔΟΣΗ Γ’ ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΗ, ΣΕΛ. 139-140