Ἱπποκράτης:«Δὲν θὰ δώσω σχετικὰ φάρμακα εἰς βάρος τοῦ ἐμβρύου»
« ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον (Ἰω. ιστ´, 21)».
Κάθε γυναίκα, ὅταν γεννᾶ, αἰσθάνεται πόνους καὶ ἔχει λύπη, διότι ἦλθε ἡ ὥρα της νὰ γεννήση. Ὅταν ὅμως γεννήση τὸ βρέφος της, δὲν θυμᾶται πλέον τὴ θλίψη καὶ τοὺς πόνους τοῦ τεκετοῦ, ἐξαιτίας τῆς χαρᾶς, ποὺ νιώθει, διότι ἔφερε ἕναν ἄνθρωπο στὸν κόσμο.
Εἶναι μεγάλη χαρά, ὅταν γεννιέται ἕνα παιδί. Δυστυχῶς παρασύρονται ὁρισμένοι ἀπὸ τὸν ἀνθρωποκτόνο διάβολο καὶ σκοτώνουν, πρὶν γεννηθοῦν τὰ ἴδια τὰ παιδιά τους βοηθούμενοι ἀπὸ ὁρισμένους ἀδίστακτους γιατρούς.
Τὶ λέει ὅμως ὁ ὅρκος τοῦ Ἱπποκράτη;
«Ὅρκον ὀμνύω κατ᾽ἐπιστήμην βιώσομαι ἀσκῶν ταύτην δίκην θρησκείας ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ…οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω». (Δὲν θὰ δώσω σχετικὰ φάρμακα σὲ βάρος τοῦ ἐμβρύου). Δυστυχῶς πολλοὶ ἰατροί παρασπόνδησαν . Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν καὶ οἱ συνεπεῖς στὸν ὅρκο τους.
Ὡς πρὸς τὴν τόση τόλμη τῶν γυναικῶν ποὺ φθάνουν στὸ φόνο ἐκ προμελέτης, ἔχουν μιὰ σχέση μὲ αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Γκαῖτε γιὰ τὴ Μήδεια τοῦ Εὐρυπίδη, ὅτι αὐτὴ πρὶν προβῆ στὸ διπλὸ ἔγκλημα: «εἶχε φονεύσει τὸν ἑαυτό της, μέσα στὸν ἑαυτό της».
Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης:
«Εἰς Ἀρχαῖον Βιβλίον τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρεται σχετικῶς τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικόν. Κάποιος ἄνθρωπος ἐφόνευσεν ἐν τῇ ὀργῇ του μίαν γυναῖκα ἔγκυον. Μετὰ ὅμως τὸ ἔγκλημα αὐτό, τυπτόμενος ὑπὸ τῆς συνειδήσεώς τους, κατέφυγεν εἰς ἔρημον, ὅπου ἤρχισε νὰ ζῇ βίον αὐστηρᾶς ἀσκήσεως, ἀναστενάζων καὶ κλαίων διὰ τὴν διπλῆν ἁμαρτίαν (φόνον γυναικὸς καὶ φόνον ἐμβρύου) καὶ ἐζήτει συγχώρησιν. Ἐδέετο συνεχῶς περὶ συγχωρήσεώς του. Ἐπὶ τέλους, ὕστερον ἀπὸ δεκαετίας, ἤκουσε τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγεν ὅτι ὁ μὲν φόνος τῆς γυναικός, ἐπειδὴ αὕτη ἦτο βαπτισμένη, θὰ συγχωρηθῇ, ἀλλ᾽ὁ φόνος τοῦ ἐμβρύου, τὸ ὁποῖον ἀνεχώρησεν ἀβάπτιστον, παραμένει ζήτημα ἄλυτον, διὰ τὸ ὁποῖον ἡ συνείδησίς του ἀνάπαυσιν δὲν θὰ εὕρη ποτέ… (Σπίθα: Ἰάν. 1984 ἀρ. φύλ. 431).
Ὁ μακαριστὸς Δημήτριος Παναγόπουλος ἀνέφερε ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός.
«Πῆγε μιὰ δικιά μας, Ὀρθόδοξη, στὸ νοσοκομεῖο, γιὰ νὰ κάνη τὴν πέμπτη της ἔκτρωση! Ὅμως στὸ νοσοκομεῖο δὲν ὑπῆρχε ἄλλο κρεββάτι παρὰ μόνο ἕνα δίκλινο, στὸ ὁποῖο μέσα νοσηλευόταν μία Ἑβραία, ἡ ὁποῖα θὰ γεννοῦσε, τὸ 5ο της παιδί! Ὅταν ἡ δικιά μας ἔκανε τὴν ἔκτρωση, τὴν πήγανε σὲ ἐκεῖνο τὸ δίκλινο κρεββάτι καὶ ὅταν συνῆλθε ἀπὸ τὴν νάρκωση, ἔρριξε μιὰ ματιὰ στὸ κρεββάτι τῆς Ἑβραίας, ἀλλὰ ἐκείνη κοιμόταν. Ὅταν ἦρθε ἡ νοσοκόμα, τὴ ρώτησε μὲ τρόπο, γιὰ τὴν γυναίκα ἐκείνη καὶ ἡ νοσοκόμα τῆς ἀποκάλυψε ὅτι εἶναι Ἑβραία. Ἡ δικιά μας διανυκτέρευσε στὸ νοσοκομεῖο καὶ τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωΐ, θέλησε νὰ κάνη μάθημα τῆς Ἑβραίας, περὶ Ὀρθοδοξίας, ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ θρησκεία στὸν κόσμο. Ἡ Ἑβραία δὲν μιλοῦσε καθόλου, μόνο ἄκουγε, ἀλλὰ εἶχε ἐν τῷ μεταξὺ ἐνημερωθῆ ὅτι ἡ γυναίκα ποὺ φέρανε στὸ δωμάτιο, εἶχε κάνει ἔκτρωση. Ὅταν τελείωσε τὸ μάθημα, τῆς λέει ἡ Ἑβραία: Ἐγὼ δὲν ἐπρόκειτο ποτέ, μὰ ποτέ, νὰ πιστέψω σὲ ἕνα Θεὸ τέτοιο, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει τὴ δύναμη, νὰ φτιάξη ἀνθρώπους, ἀλλὰ θηρία. Μιὰ φόνισσα μάνα, ποὺ ἔχει στείλει 5 παιδιὰ στὸν τάφο. Τέτοια θρησκεία δὲν τὴν θέλω! Κόκκαλο ἡ δικιά μας».
Καθηγητὴς Πανεπιστημίου τοῦ Τμήματος τῆς Ἱστορίας τῆς Ἰατρικῆς ἔθεσε στοὺς φοιτητές του ἕνα ἰατρικὸ ἐρώτημα. Τοὺς εἶπε:
«Σ᾽ ἕνα ζεῦγος, ποὺ ἔχει 4 παιδιά, ὁ πατέρας εἶναι βαριὰ ἄρρωστος, ἡ μητέρα εἶναι φυματικὴ καὶ ἀπὸ τὰ 4 παιδιὰ τὸ 1ο εἶναι τυφλό, τὸ 2ο πέθανε, τὸ 3ο εἶναι κωφάλαλο καὶ τὸ 4ο εἶναι φυματικό, ἐνῶ ἡ φυματικὴ μητέρα ἐγκυμονεῖ τὸ 5ο παιδί. Μὲ τέτοια κληρονομικὴ ἐπιβάρυνση καὶ τόση οἰκογενειακὴ δυστυχία οἱ γονεῖς πρέπει νὰ κάμουν ἔκτρωση τὸ 5ο παιδί τους ἤ ὄχι;
Καὶ ἡ πλειονότητα τῶν φοιτητῶν ἀπάντησε: «Συμφωνοῦμε ὅτι πρέπει νὰ γίνη ἔκτρωση».
Καὶ ὁ καθηγητής:
«Συγχαρητήρια! μόλις δολοφονήσατε τόν… Μπετόβεν»!
Καὶ φυσικά, μὲ τὸ ἴδιο σκεπτικὸ τῶν φοιτητῶν ἔπρεπε νὰ ἔχη «δολοφονηθῆ» καὶ ὁ μεγάλος Γερμανὸς μουσικὸς Ἰωάννης – Σεβαστιανὸς Μπάχ (1685-1750), ἐπειδὴ ἦταν τὸ 8ο παιδὶ καὶ ἔπασχε ἀπὸ σοβαρὴ ὀφθαλμοπάθεια!
Ὡστόσο καὶ ὁ Μπετόβεν καὶ ὁ Μπάχ ἔζησαν καὶ μεγαλούργησαν: Μάλιστα ὁ Μπάχ ἔγινε πατέρας εἴκοσι (20) παδιῶν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐπέζησαν δέκα (10) κι ἔγιναν τὰ περισσότερα μουσικοί!
Ορθόδοξος Τύπος