Να σχολιάσουμε και τα περί «Παπικής τιάρας»
που βλέπουμε να σκέπει τόσο το Ευαγγέλιο, όσο και το «περιστέρι»! και που συμβολίζει
μάλλον το «Κεφάλι» του Πάπα και ό,τι αυτός έχει στο «νου» του (περί "αδελφές εκκλησίες")…
Α’. Καταρχήν, το «Ευαγγέλιον»
που εμφανίζεται δεν είναι το Ευαγγέλιον της «Αναστάσεως» αλλά του «Σταυρού»!
Δηλαδή, ό,τι πιστεύουν οι Παπικοί…
Ιδού: «Πιστεύεται κοινώς ότι, εν αντιθέσει προς τη δυτική, η ανατολική θεολογία ενδιαφέρεται κυρίως για τη σάρκωση και την ανάσταση και ότι η «θεολογία του σταυρού», theologia crucis, δεν αναπτύχθηκε αρκετά στην Ανατολή. Στην πραγματικότητα, η ορθόδοξη θεολογία είναι έντονα «θεολογία της δόξης», theologia gloriae,…»,
«Αυτό είναι το κεντρικό μοτίβο της θείας λειτουργίας της ημέρας του Πάσχα στην Ορθόδοξη Εκκλησία: «θανάτω θάνατον πατήσας»...»,
«Κατά τους Πατέρες, η ανάσταση του Χριστού δεν ήταν απλώς μια ένδοξη συνέχεια στη θλιβερή καταστροφή της σταυρώσεως, με την οποία η «ταπείνωση» μεταποιήθηκε, με θεϊκή παρέμβαση, και μεταξιώθηκε σε «νίκη». Ο Χριστός ήταν νικητής ακριβώς πάνω στο σταυρό. Ο ίδιος ο σταυρικός θάνατος ήταν μια φανέρωση της ζωής. Η Μεγάλη Παρασκευή στην Ανατολική Εκκλησία δεν είναι ημέρα θρήνων…»
(«ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, ΕΡΓΑ 4, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2003 , Σελ. 29-30)
Συμπέρασμα:
Το ορθόδοξο Ευαγγέλιο έχει μία διπλή όψη! Από την μία πλευρά τον Τίμιο Σταυρό ή πιο ορθά την Τίμια Σταύρωση (ποτέ Σταυρός Χωρισμένος Χριστού) και από την άλλη η Ζωηφόρος Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!
Ενώ εδώ τι βλέπουμε; Σκέτος (παπικός) «σταυρός»…
Εν τέλει το «περιστέρι» που συμβολίζει το «Άγιο Πνεύμα», το «Πνεύμα της Αληθείας» μαρτυρεί περί αυτής της παπικής «αλήθειας», δηλαδή της «θεολογίας του (σκέτου) σταυρού»;
Τι άραγε θα είχε να
μας πει ο εμπνευστής της εν λόγω «εικόνας», κ. Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ,
αλλά και οι παραδοσιακοί Ιεράρχες του καιρού μας;
(Συνεχίζεται)