Διευκρινήσεις
Μετά
μίαν καί δευτέραν δεκαετίαν ἁπλά
πρός μή σκεπτομένους καί ἀκηδείς.
Ὁ π. Ἀ. Γκοτσόπουλος 8 μῆνες φυλακή, ὁ π. Ἀ. Στυλιανάκης ὑπόδικος, ὁ π. Σ.
Καρπαθίου διώκεται, ὁ Στέφανος Δαμιανίδης ἀθῶος ἀλλὰ ὁ εἰσαγγελέας ἄσκησε
ἀναίρεση καὶ θὰ ξαναδικαστεῖ, νέοι καὶ ὄχι μόνο, πεθαίνουν ξαφνικὰ κατὰ
χιλιάδες καθημερινὰ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Κατὰ τ᾿ ἄλλα, «Δὲν ξέρω ἂν τὸ προσέξατε
ἀλλὰ εἴμαστε μιὰ ὡραία ἀτμόσφαιρα... εἴμαστε!». Δηλαδὴ ὀρθόδοξοι. Τῆς ποιᾶς
ὀρθοδοξίας; - Τοῦ μυαλοῦ. Ἡμῶν, ὑμῶν καὶ αὐτῶν. Ποίων;
Ἄν ἀκούσει κάποιος κάποιες δημόσιες
συζητήσεις κάπου, θὰ καταλάβει τί ζημία ἔχουν κάνει καὶ κάνουν αὐτοὶ καὶ οἱ
ὅμοιοί τους γιὰ τοὺς λεγόμενους ἀποτειχισμένους καὶ ἔχουν καὶ κάποιο δίκιο μὲ
τὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ. Ἁπλὰ ἀρνοῦνται τὴν ἔννοια τῆς πραγματικῆς
ἀποτείχισης. Λόγῳ ἐγωισμοῦ, ὄχι ἄγνοιας. Διότι τοὺς ἔχουν ἐξηγηθεῖ τὰ πάντα ἀναλυτικά.
Ἀναφέρονται σὲ ὅσους θεωροῦν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία καὶ κάνουν δικό τους
θυσιαστήριο καὶ μάχονται μετὰ μεταξύ τους. Αὐτοὶ ναί, εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας.
Καὶ τσουβαλιάζονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι καὶ διασύρονται καὶ παρεξηγοῦνται. Ἕνα
κοινὸ τῆς κατηγορίας τῶν μὴ σκεπτομένων καὶ τῶν τεμπέληδων. Τῆς ἀκηδίας ποὺ
βαριοῦνται νὰ ἀνοίξουν βιβλίο, διαδίκτυο καὶ τὴν καρδιά.
Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἀποτείχιση. Ἡ ἀποτείχιση εἶναι θεολογικὸς ὅρος, ἀκολουθεῖ αὐστηρά τὸν 15ο Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου τοῦ 861 τοῦ Μεγάλου Φωτίου καί τὸν 31ο Ἀποστολικό, ὅπου ὁ ἀποτειχισμένος μένει στὴν ἐπισκοπὴ ποὺ ἀνήκει ἄσχετα ἂν δὲν μνημονεύει τηρῶντας τοὺς ὅρους καὶ προϋποθέσεις τοῦ Κανόνα, 1. Νὰ κηρύττεται αἵρεση ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο δημόσια (γυμνὴ τὴ κεφαλή). 2. Νὰ εἶναι ἡ αἵρεσή του κατεγνωσμένη ἔστω ἀπὸ ἕναν ἅγιο. 3. Νὰ μὴν ὑπάρχει ἀκόμη συνοδικὴ καταδίκη (Διότι ἂν ὑπῆρχε ἡ ἀποτείχιση εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, ὑποχρεωτική). 4. Ἀποτείχιση πρὸς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο (Δὲν πᾶμε ἀλλοῦ διότι ἂν πᾶμε κάνουμε σχίσμα). 5. Εἶναι δυνητικὴ διότι ἂν δὲν ἦταν θὰ ὑπῆρχε ποινὴ ἂν δὲν γίνονταν. Ὑπάρχει ὅμως ἔπαινος γιά τοὺς τολμῶντες. Αὐτὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις.
Ἡ ὀρθὴ δηλαδὴ ἀποτείχιση ὄχι μόνο δὲν σὲ βγάζει ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ἀλλὰ ἐπαινεῖσαι καὶ συνάμα προστατεύεις ἄλλους ἀπὸ τὴν αἵρεση δηλαδὴ ἀπὸ τὸν θάνατο. Καὶ δίνεις καὶ μιὰ ἐλπίδα στὸν αἱρετίζοντα ἢ αἱρετικὸ βλέποντας τὸν ἄδειο ναό, νὰ συνετιστεῖ καὶ νὰ συνέλθει. Σχεδὸν ἀδύνατο τοὐλάχιστον ἱστορικὰ ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα πεθαίνει λένε τελευταῖα. Μὲ ἁπλὰ λόγια, τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά. Ἁπλούστατα. Ἁπλά, νὰ μπορεῖς νὰ σκέφτεσαι. Δυστυχῶς τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι δὲν σκέφτονται. Καὶ στὰ λεγόμενα ἐμβόλια τὸ ἴδιο πρόβλημα: Μυαλοῦ, ἐκπαίδευσης καὶ Παιδείας.
Βέβαια δυνητικὴ ἄχρι καιροῦ ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡμερομηνία λήξεως διότι διαφορετικὰ εἶναι κοροϊδία ἡ συνεχὴς μνημόνευση αἱρετικοῦ ἐπισκόπου ποὺ κηρύττει δημόσια τὴν κατεγνωσμένη αἵρεσή του, ἄσχετα μὲ τὴ δυνητικότητα. Καὶ πάλι ἁπλὴ λογική.
Καὶ φυσικὰ ἡ διακοπὴ μνημόνευσης ἀφορᾷ ρασοφόρους ἱερωμένους. Γιὰ τοὺς λαϊκοὺς λέγεται διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ναὶ μὲν δὲν τοὺς κάνω παρέα γιὰ τὸ δικό μου τὸ συμφέρον μέχρι νὰ καταδικαστοῦν συνοδικὰ ἀλλὰ μέχρι τὴν ὁριστικὴ καταδίκη τους τὰ Μυστήρια ποὺ τελοῦν εἶναι κανονικὰ καὶ οἱ ἴδιοι κανονικοί. Ὅπως δὲν μπορῶ νὰ χειροτονίσω, δὲν μπορῶ καὶ νὰ καθαιρέσω. Διαφορετικὰ θὰ γίνονταν μπάχαλο. Μόνο νὰ ἐλέγχω δημόσια καὶ μόνο γιὰ θέματα πίστεως ποὺ χωρὶς τὴν ὀρθὴ πίστη κολάζομαι δηλαδὴ πεθαίνω ὁριστικά. Καὶ πάλι ἁπλὴ λογική. Πόσο πιὸ ἁπλά; Ἀλλὰ ἡ βλακεία περίσσεψε καὶ πρέπει νὰ διευκρινίζονται τὰ ἁπλὰ καὶ αὐτονόητα ὅσο πιὸ ἁπλὰ καὶ παραστατικὰ σὰν νὰ ὁμιλεῖς σὲ μωρά. Ὄχι βέβαια ὅτι θὰ καταλάβουν ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι καταγεγραμμένο ἱστορικὰ καὶ νὰ ἐκπληρώνει τὸ σοφότατο «...μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ...» ποὺ στὴ συγκεκριμένη περίπτωση ἔχει καταντήσει μετὰ μίαν καὶ δευτέραν δεκαετίαν. Ἄς εἶναι κι ἔτσι. Κάποτε ὅμως νὰ τελειώνει. Καλὴ Σαρακοστή.