Παρακμιακά φαινόμενα στην Ιεραρχία (Α ´ μέρος)
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Τα παρακμιακά φαινόμενα στην Εκκλησία είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Πάντα υπήρχαν στη ζωή της και μάλιστα… ευδοκιμούσαν στη διοίκηση και στα Συνοδικά όργανα.
Μπορεί οι Ιεράρχες μας να βρίσκονται «εις τόπον και τύπον Χριστού», αλλά είναι και αυτοί άνθρωποι, όπως συνηθίζει να λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος για να αμβλύνει τις εντυπώσεις.
Και για να μας κάνει να ηρεμήσουμε και να αποδεχθούμε τα …τυχόν λάθη και τις αστοχίες που γίνονται, μας ζητά να θυμηθούμε τις παλινωδίες των Αποστόλων σε σχέση με το πρόσωπο του Διδασκάλου Χριστού.
Τώρα τι σχέση μπορεί να έχουν οι Απόστολοι της Εκκλησίας την εποχή του Κυρίου μας -οι οποίοι ήταν αγράμματοι ψαράδες που δεν είχαν δεχθεί ακόμη την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ωστόσο όργωσαν την Οικουμένη «έχοντας μόνο τροφάς και σκεπάσματα» για να ευαγγελίσουν «Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον», υπέμειναν τα πάνδεινα και μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού -με το τι κάνει και αποφασίζει στις μέρες μας ο Ιερώνυμος, μαζί με την κλειστή κάστα των «αμίλητων» που τον ακολουθούν τυφλά, είναι μια άλλη υπόθεση που πρέπει να την αναλύσουμε κάποια στιγμή με ιστορικά, πατερικά, κοινωνικά αλλά και …ψυχιατρικά επιχειρήματα.
Είναι αλήθεια ωστόσο, ότι φαινόμενα παρακμής είχαμε πάντα στην ζωή της Εκκλησίας. Γιατί οι άνθρωποι χάνουμε συχνά το μέτρο. Μας καταλαμβάνει η οίηση. Και όταν δεν υπάρχουν συνετοί άνθρωποι για να ελέγξουν αυτούς που παρεκτρέπονται, τότε η κατάσταση ξεφεύγει επικίνδυνα και δημιουργεί άλλοτε μικροπληγές και άλλοτε ανήκεστον βλάβη.
Τώρα διανύουμε μια περίοδο στην οποία, όταν σταθούν οι μελετητές και οι ιστορικοί του μέλλοντος, θα αισθανθούν απαρέσκεια και απογοήτευση για την πορεία της!
Είναι αλήθεια ότι από τότε που παρέλαβε το πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος ο 20ος Πρωθιεράρχης της, Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄, τα φαινόμενα αυτά πολλαπλασιάστηκαν με την ανοχή, δυστυχώς, της Ιεραρχίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος απολαμβάνει την ανοχή του Σώματος της Ιεραρχίας. Κανείς δεν τολμά να του μιλήσει και να αντιταχθεί στις αποφάσεις και αυθαιρεσίες του. Και οι λίγοι συνετοί που τα βλέπουν να γίνονται όλα αυτά μέσα στα μάτια τους σταμάτησαν να αντιδρούν ενεργώς σε αυτά που κάνει.Τα άφησαν στο Θεό και στον χρόνο, δεδομένου ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει ημερομηνία λήξεως.
Εις τα μετόπισθεν όλοι τον κατηγορούν, ακόμη και οι ευεργετηθέντες, οι οποίοι μάλιστα προτάσσουν το επιχείρημα: «εκείνος μας έκανε αλλά η αλήθεια να λέγεται». Μπροστά του, ασφαλώς, είτε συμφωνούν, είτε σιωπούν!
Απο την πρώτη σύγκληση της Ιεραρχίας επί των ημερών του Ιερωνύμου το 2008 και μέχρι την τελευταία που έγινε πριν από λίγες ημέρες παρατηρούμε να παρελαύνουν από μπροστά μας γεγονότα εκφυλισμού του Συνοδικού συστήματος.
Η ανυπαρξία Συνοδικότητας είναι ο κανόνας χωρίς εξαιρέσεις. Αυτά για τα οποία κατηγορούσε τον Μακαριστό Χριστόδουλο τα έχει υπερβεί στον υπέρτατο βαθμό, καταστρατηγώντας κατά τρόπο προκλητικό- αφού δεν έχει αντιπολίτευση- κάθε έννοια δικαίου.
Η Ιεραρχία που μόλις ολοκλήρωσε τις εργασίες της άφησε πίσω της πολλούς ψιθύρους και αρνητικά σχόλια. Άφησε πίσω της πληγές και προκάλεσε την νοημοσύνη μας και την ανθρωπιά μας.
Δεν είναι τυχαίοι οι χαρακτηριστικοί, και μάλιστα μονολεκτικοί, χαρακτηρισμοί για να μην εκτεθούν, από Μητροπολίτες – μέλη της Ιεραρχίας, για το πώς αισθάνθηκαν ακόμη μια φορά μετά το πέρας των εργασιών της: «Πίκρα» είπε ο ένας, «αηδία» ο άλλος, «θλίψη» ο τρίτος, «συνεχής εκτροπή από το Συνοδικό σύστημα» είπε ο τέταρτος, «ο,τι θέλει κάνει» είπε ο πέμπτος, «μας δουλεύει» συμπλήρωσε ο έκτος, «σεμινάριο για φοιτητές» ο έβδομος, «είναι σαδιστής» κάποιος άλλος, «είναι εκδικητικός», είπε άλλος… Και αν συνεχίζαμε θα είχαν οι περισσότεροι να πουν κάτι ανάλογο κι ας μην το δείχνουν, κι ας μην τολμούν να του το πούν ευθέως στον ίδιο.
Οι λόγοι για τους οποίους είναι δυσαρεστημένοι πολλοί Ιεράρχες και το συζητούν μεταξύ τους και πίσω από την πλάτη του Αρχιεπισκόπου είναι πολλοί.
Σταχυολογούμε μερικούς και κάνουμε και κάποιες επισημάνσεις μας:
–Η διαδικασία εκλογής Μητροπολιτών. Κάνει ό,τι θέλει χωρίς να κουβεντιάζει με κανέναν για τις επιλογές του. Δίνει το χρίσμα και έχει την αξίωση να ακολουθήσουν όλοι χωρίς αντίρρηση την επιλογή του. Διαρρέει την επιθυμία του και έχει την απαίτηση οι άλλοι να την αποδεχθούν και να υπερψηφίσουν αυτούς που προκρίνει! Λες και είναι μόνος του. Και αν δεν το κάνουν το κρατάει. Γι’αυτό δεν έχει διαρροές! Γιατί φοβούνται!!! Πέραν του διαδικαστικού, που είναι μείζον για το κύρος της Ιεραρχίας, είναι και το ουσιαστικό ζήτημα της εκλογής. Δεν γίνεται στις μέρες μας να εκλέγονται οι Μητροπολίτες με τέτοια κριτήρια. Και η Ιεραρχία να σιωπά.Και στο παρελθόν γινόντουσαν αυτά αλλά όχι με αυτό τον προκλητικό και μονοκρατορικό τρόπο. Οι Αρχιεπίσκοποι κατά το παρελθόν συζητούσαν τις επιλογές τους και πολλές φορές άλλαζαν γραμμή. Τώρα ούτε λόγος! Κάνει ο,τι θέλει.
–Η θεματολογία της Ιεραρχίας. Τι συζήτησε και τι προσέλαβε η Ιεραρχία ως θέματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας; Τίποτα! Τι μήνυμα έδωσαν στον λαό μας; Ποιές αποφάσεις έλαβαν σχετικά με θέματα που ενδιαφέρουν, ανησυχούν και πονούν το ποίμνιο; Εκτός αν το συνέδριο για τη «Θεολογία», που ήταν προέκταση της Ιεραρχίας, προσέφερε κάτι που δεν το βλέπουμε εμείς- εκτός από το να κάνει τον κ. Κατσιάρα συνομιλητή της Προέδρου για να δούμε αν δίνει και ωραία χειροφιλήματα!!Άλλωστε έχουν την ίδια κουλτούρα!
–Τον προσβλητικό, υποτιμητικό τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζει το Σώμα της Ιεραρχίας. Ο πάλαι ποτέ ευγενής Θηβών Ιερώνυμος έχει εξελιχθεί σε έναν εκδικητικό… κακόγερο, που θέλει όλοι να του κάνουν τα χατίρια, εκείνος να τους πετά ένα ξεροκόμματο από την εξουσία του και οι άλλοι να δηλώνουν ευχαριστημένοι και υποταγμένοι! Έχει βρει τον τρόπο να φιμώνει τους Αρχιερείς. Θες κι εσύ Επίσκοπο πάρε! Θες κι εσύ; Πάρε! Θες να πάρω παιδί σου στη Σύνοδο; Θα το κάνω! Πάρε κι εσύ! Αρκεί να είσαι σε όλα ναι! Αλλά μέχρι πότε θα γίνεται αυτό; Μέχρι πότε οι Άγιοι Αρχιερείς θα ανέχονται αυτό το «δούναι λαβείν» εις βάρος ουσιαστικά της Εκκλησίας και της ίδιας τους της αποστολής για την οποία έχουν δώσει όρκους;
-Την ρηχή εισήγησή του λες και απευθυνόταν σε μαθητούδια. Τρίχες…“κατσαρές” με γαρνιτούρα κουλτούρας, οπως είπε ευφυώς ένας Ιεράρχης. Αλλά όλα αυτά χωρίς ίχνος αυτογνωσίας και αυτοκριτικής και παντελή έλλειψη οράματος. Ήταν αυτή εισήγηση προκαθημένου και ποιμένος της Ελλαδικής Εκκλησίας; Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν ή δεν ξέρουν να κάνουν αυτοκριτική! Πιστεύουν ότι ακόμη κάνουν αντάρτικο και αντιπολίτευση, όπως τότε που έγραφαν τους λιβέλλους κατά Χριστοδούλου, με την υπογραφή… «φρουροί της ορθοδοξίας» ή «ιερέας ορεινής επαρχίας»! Έχουν μείνει στην ιστορία τα θλιβερά, γεμάτα εμπάθεια και κακία κείμενά τους! Μήπως να τα παρουσιάσω ένα ένα τα κείμενα αυτά; Τα έχω στο αρχείο μου! Θα καταλάβετε όλοι ποιοι τα έγραφαν τότε! Αλλά τώρα ήλθαν αυτοί στα πράγματα και κάποιος πρέπει να τους πει ότι πρέπει να ενηλικιωθούν και να ωριμάσουν! Ή μήπως να κάνω δύο στήλες εδώ με τους ίδιους τίτλους και να τους γράφω εγώ τα πεπραγμένα τους; Εγώ θα τα υπογράφω κιόλας. Δεν θα τους βάλω στον κόπο να ψάχνουν ποιος τα γράφει, όπως κάναμε εμείς τότε!
Δείτε και - Παρακμιακά φαινόμενα στην Ιεραρχία (Β´ μέρος)