Νόμοι καὶ τρόποι ἀσύγκριτα χειρότεροι τῶν Σοδόμων καὶ Γαβαά. Οἱ νεοταξίτες ἐπιβάλλουν τὴν υἱο-θυσία καὶ τεκνο-θυσία…!!!
Ὑπὸ Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων.
«Ἡ ὁμοίωση τοῦ τρόπου μας μὲ τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό μᾶς κάνει παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἢ τοῦ σατανᾶ».
(Ὅσιος Θαλάσσιος ὁ Λίβυος)
Ἔλεγχε ὁ προφήτης Μιχαίας τοὺς ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς του, καὶ τὸν ἔλεγχο αὐτὸν παραλλάξαμε γιὰ τοὺς σημερινούς: «Ἀκούσατε ταῦτα οἱ ἡγούμενοι τῶν λαῶν καὶ οἱ κατάλοιποι τῶν ἐθνῶν, οἱ βδελυσσόμενοι κρίσιν καὶ πάντα τὰ ὀρθὰ διαστρέφοντες» (Μιχ. 3, 9).
Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, γιὰ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῶν προεκτάσεων της «πολὺς ἀχὸς ἀκούγεται, πολλὰ τουφέκια πέφτουν». Πολὺς λόγος καὶ προσπάθεια νὰ μετατεθοῦν ὅρια ἀρχαῖα. Νὰ ψηφιστοῦν νέοι νόμοι, «νέες πλάκες γραμμένες μὲ ἀσέβεια» (Ἁγ. Γρηγ. Θεολόγου, Ποίημα Α΄, στίχ.159, ΕΠΕ 10, 281).
Ὁ σαρωτικὸς ἀσκὸς τοῦ Αἰόλου ἄνοιξε γιὰ τὸ σαρκικὸ ἀλλὰ καὶ πνευματικὸ αὐτὸ θέμα ἐπὶ πρωθυπουργίας Τσίπρα. Νομοθέτησε «σύμφωνο συμβίωσης» καὶ ἀλλαγὴ φύλου (!), ἂν εἶναι δυνατόν, στὴν ἡλικία τῶν δεκαπέντε -15- ἐτῶν (!!!). Ἔκλεισε αὐτὴ ἡ σκοτεινή σελίδα. Ἄνοιξε ἄλλη, ὁλοσκότεινη. Τὸ νέο κακὸ μὲ τὸ παλαιὸ «εἰς ἅμιλλαν ἔρχεται» (Ἁγ. Γρηγ. Θεολόγου, ΕΠΕ 8,41). Πρωταγωνιστὴς τῆς παράστασης τοῦ νέου δράματος ὁ σαρωτικὸς κυκλώνας, νῦν πρωθυπουργὸς Κυρ.Μητσοτάκης, (ἐνῷ ὁ ἀφορισμός του εἶναι ἐγκυρότατος καὶ ἐν πλήρῃ ἐνεργείᾳ) πρόεδρος τοῦ πολιτικοῦ κόμματος «Νέας Δημοκρατίας», πρόθυμος καὶ ὑπάκουος στὰ κελεύσματα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ἡ ὁποία ὡστόσο δὲν εἶναι καθόλου …νέα, γιατί παραμένει ἀναλλοίωτο τὸ ἀρχέγονο ἑωσφορικὸ ψεῦδος : «καὶ ἔσεσθε ὡς θεοὶ» (Γεν. 3, 5). Ὅλα ὁδεύουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Ὁ ἑκάστοτε νέος πρωθυπουργός, χειρότερος τοῦ προηγουμένου.
«Τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης κατέφαγεν ἡ ἀκρὶς
καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς ἀκρίδος κατέφαγεν ὁ βροῦχος
καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρούχου κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη» (Ἰωήλ, 1,4).
Οἱ δυὸ αὐτοὶ πρωθυπουργοί, γιὰ τὸ ἐν λόγῳ θέμα θέσπισαν νόμους πού ξεπέρασαν τοὺς Σοδομίτες ! Αὐτὰ ποὺ θέσπισαν ἐγγράφως εἶναι ἀσυγκρίτως χειρότερα ἀπὸ τοὺς τότε ἄγραφους νόμους τῶν Σοδόμων. Πόσο χειρότερα; «Καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν» (Ψαλμ.102 [103],12). Τότε δὲν ὑπῆρχε, οὔτε κατὰ φαντασίαν, «ἀλλαγή φύλου» (Τσίπρας), «γάμος» ὁμοφυλοφίλων, οὔτε «υἱοθεσία» (δηλαδὴ υἱοθέτηση παιδιῶν), οὔτε «τεκνοθεσία» ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν συμβολὴ παρένθετης μητέρας (Μητσοτάκης). Ἐδῶ ἀξίζει νὰ ἐπισημάνουμε τὸ γεγονὸς ὅτι στούς Σοδομίτες τῆς ἐποχῆς Λώτ 2.000 πρό Χριστοῦ δὲν ὑπῆρχε κἂν ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος, σὲ πλήρη παρανοϊκὴ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν μετά Χριστοῦ σημερινὴ ἐποχὴ τῆς πλήρης Χάριτος! Ἀναρωτιόμαστε ἑπομένως ποιά ἡ τιμωρία τοῦ σημερινοῦ ἀνθρωπίνου γένους; Φρενίτιδα καταστροφῆς! «Σοδομίτιδες πηγές δέν τούς φθάνετε!» (Ἁγ. Γρηγ. Θεολόγου, Ἐπίγραμμα ΜΖ΄, ΕΠΕ 3,30 ). Τὰ σημερινὰ χειρότερα, «ὑπὲρ ἀνομίας Σοδόμων τῆς κατεστραμμένης» (Θρῆνοι Ἰερεμίου 4,6).
Γιὰ ἄλλη μιὰ φορά μᾶς ἀπέκρυψαν τὸν ἀπώτερο δόλιο σκοπὸ τους: νά ἀναβαθμίσουν τὸ περιβόητο «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης» (τὸ ὁποῖο συνδυαζόμενο μέ συμβολαιογραφική πράξη ὑπερκαλύπτει νομικῶς κληρονομικά, ἀσφαλιστικὰ καὶ λοιπὰ κοινωνικὰ δικαιώματα μεταξὺ τῶν συμβαλλομένων) σὲ πλήρη «γάμο» –μὲ τὴν ἤπια ἀντιμετώπιση τῆς Ἱεραρχίας-, ἀνοίγουν τὴν κερκόπορτα τῆς υἱοθεσίας καί τεκνοθεσίας κατά παραγγελία.
Ποιά εἶναι ἡ θέση τῶν Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων ὡς πρὸς τὰ θέματα αὐτά ; «Οἱ μοναχοὶ ξένον τῆς Ἐκκλησίας οὐχ ἠρετίσαντο φρόνημα, ἀλλά τό τοῦ Χριστοῦ κατέχειν σπουδάζουσι» βεβαιώνει ὁ Ὅσιος Μάρκος ὁ Ἐρημίτης (Συζήτησις μὲ σχολαστικὸ, ΦΕΠΕ 13, σελ.249). Ὡς ἐκ τούτου ἔχουν ἐκδώσει σχετικὰ ἄρθρα ὅπως :
«Ἀπάντηση Ἁγιορειτῶν σὲ βλάσφημες θέσεις μητροπολίτη Νέας Ἰωνίας καί Νέας Φιλαδελφείας κ.Γαβριήλ γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία»* (ποὺ δυστυχῶς ἕως τῆς σήμερον δὲν διόρθωσε [ ! ] ) τῆς 30.1/12.2.2022,
καί «Τὸ ναυάγιο στὴν Βουλιαγμένη τοῦ ὑπερ- ὠκεάνιου ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρου»** τῆς 5//18.7.2022.
Οἱ μοναχοὶ στοιχοῦνται στὶς ἀπὸ χιλιετίες πρίν, δοθεῖσες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες εἶναι καταγεγραμμένες στὴν Ἁγία Γραφὴ (Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη) πού ἀναπαράγονται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καί ἀναλύονται ἢ σχολιάζονται στὰ συγγράμματα τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων μαζὶ μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων. Αὐτὰ εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες, ἡ πυξίδα, τὸ φρόνημα καὶ τὸ καύχημα μαζὶ μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.***
Ἕνα ἀπὸ τὰ θεμελιώδη τῆς πίστεώς μας εἶναι ὅτι «ἄρσεν καὶ θῆλυ» ἐποίησεν ὁ Θεὸς καὶ τοὺς εὐλόγησε λέγων . «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε….» ( Γέν. 1, 27-28 ).
Ἀπαγορεύθηκε ἐπίσης αὐστηρὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ πολυδιαφημιζόμενος καὶ πολυσυζητούμενος τρόπος συμβίωσης.
«Καὶ μετὰ ἄρσενος οὐ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν βδέλυγμα γὰρ ἐστι» (Λευϊτ.18,22). Αὐτός, ἄλλως τε, εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἀπαγορεύει στὸν ἄνδρα νὰ φοράει γυναικεῖα ροῦχα καὶ ἡ γυναῖκα ἀνδρικὰ. «Οὐκ ἔσται σκεύη (ἐνδύματα) ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστι πᾶς ποιῷν ταῦτα» (Δευτ.22,5).
Ὁ Θεὸς μετὰ τὶς ἐντολὲς αὐτὲς παρότρυνε: «καὶ φυλάξεσθε πάντα τὰ νόμιμά μου καὶ πάντα τὰ προστάγματά μου, καὶ οὐ ποιήσετε ἀπὸ πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ὁ ἐγχώριος καὶ ὁ προσγενόμενος προσήλυτος ἐν ὑμῖν» ( ἔ.ἀ. 26 ).
Στὶς ἀπαγορεύσεις συμπεριλαμβάνονται ἀκραῖες παρεκτροπὲς ὅπως ἡ κτηνοβασία : «καὶ πρὸς πᾶν τετράπουν οὐ δώσεις τὴν κοίτην σου εἰς σπερματισμὸν ἐκμιανθῆναι πρὸς αὐτό, καὶ γυνὴ οὐ στήσεται πρὸς πᾶν τετράπουν βιβασθῆναι, μυσαρὸν γὰρ ἐστὶ» (Λευϊτ. 18,23). Ἀπὸ αὐτὲς τὶς διαστροφικὲς πτώσεις «ἐξεμιάνθη ἡ γῆ» ( ἔ.ἀ. 25).
Συνεπῶς, ὅσοι κατηγοροῦν τὸ ὀρθὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, κατηγοροῦν καὶ ἐναντιώνονται στὸν ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ ὄχι σὲ ἀνθρώπους. Αὐτὸ ἐπισημαίνει καὶ τονίζει ὁ προαναφερθεὶς Ἅγιος καὶ Ἐρημίτης Μάρκος: «Εἰ δὲ (ἐὰν ὅμως) φαίνεταί σοι παρὰ φῦσιν γνώθι τίνα καταμέμφῃ . (μάθε ποιόν κατηγορεῖς) ὁ Θεὸς γὰρ ἐστιν ὁ ἐντειλάμενος» (γιατί ὁ Θεὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔδωσε τὴν ἐντολὴ) (ἔ.ἀ. σελ. 250).
Σὲ ὅσους ἐσφαλμένως ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἀναφέρθηκε στὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, λαμβάνουν τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὸν γάμο στὴν Κανά τῆς Γαλιλαίας (Ἰωαν. 2,1-11).
Στὶς τοιχογραφίες τῶν παλαιῶν καὶ νεωτέρων Ἱερῶν Ναῶν, ἀποτυπώνεται αὐτὸ τὸ γεγονὸς μὲ ζωηρὰ χρώματα. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία παρευρίσκονται σὲ γάμο ἑτεροφύλων νεονύμφων, ἑνὸς ἀνδρός, τοῦ «νυμφίου» καὶ μιᾶς γυναικός, διότι «ὁ ἔχων τήν νύμφην νυμφίος ἐστίν» (Ἰωαν.3,29). Ἄρα, μέσῳ τῆς πράξης, τῆς συμμετοχῆς Του στὸν ἐν Κανᾶ γάμο, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει πάρει θέση ( δίνει τὴν εὐλογία Του μόνο σὲ γάμο ἄρρενος καὶ θήλεος).
Ἐκεῖ σιωπηλῶς μίλησε ὁ Χριστὸς καὶ μάλιστα ἠχηρῶς. Αὐτὸ εἶναι ἀκόμα μία ἀπόδειξις ὅτι μόνον αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὸν γάμο (τὸν ἑτερόφυλο) ἀποδέχεται, ἱερολογεῖ καὶ εὐλογεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ «τὸ μυστήριον τοῦτο (αὐτοῦ τοῦ εἴδους τοῦ γάμου) μέγα ἐστὶν» βροντοφωνάζει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, «ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. 5,32) καὶ ὄχι στὰ δημαρχεῖα (πολιτικὸ σύμφωνο συμβίωσης – «γάμο»). Ποῦ εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ ἐκκλησιαστικὸς γάμος εἶναι νεώτατο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας; Δὲν διάβασαν ἢ δὲν ἄκουσαν τὸν Ἀπόστολο Παῦλο; «Εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν» !
Δυστυχῶς «αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι….» θρηνεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του (1, 26-27).
Στὴν πρὸς Κορινθίους μαζὶ μὲ ἄλλους πεπτωκότες συμπεριλαμβάνει καὶ τοὺς ἀρσενοκοῖτες σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν θὰ κληρονομήσουν τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (ἐκτὸς ἐὰν μετανοήσουν), «μὴ πλανᾶσθε . οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι οὔτε λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» ( 6, 9-10 ).
Στὰ πρόσφατα χρόνια οἱ ἱερεῖς δέχθηκαν πολλὲς πιέσεις ἀπὸ κάποιους οἱ ὁποῖοι δὲν πληροῦσαν τὶς προϋποθέσεις ὥστε νὰ ἔχουν συμμετοχὴ στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἂς θυμηθοῦμε, γιὰ παράδειγμα, ὅσους ἢ ὅσες ἔκαναν πολιτικὸ σύμφωνο συμβίωσης – «γάμο» ἢ ἔκαναν θανάσιμα ἁμαρτήματα. Ἀπαιτοῦσαν νὰ γίνουν ἀνάδοχοι σὲ βαπτίσεις, νὰ κοινωνοῦν τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ κ.λπ. Σὲ αὐτοὺς δὲν ἐπιτρέπετο ἡ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. Τὸ ἴδιο θὰ ἰσχύει καὶ μὲ τὸν πολιτικὸ σύμφωνο συμβίωσης – «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὸν ὁποῖο δὲν ἀποδέχεται ἡ Ἐκκλησία. Μετὰ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἀλλαγὴ βίου, ἡ ὁποία θὰ εἶναι σύμφωνη μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, τότε μόνο θὰ τοὺς ἐπιτρέπονται τὰ Θεῖα Μυστήρια.
Ὅσοι δὲν πείθονται θὰ πρέπει πρὸ τῶν πυλῶν τοῦ Ναοῦ νὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴν «τοῦ φιλανθρώπου κριτοῦ» ἡγουμένου κάποιου μοναστηριοῦ: « Στήθι . (Στάσου) ἀνάξιος γὰρ ὑπάρχεις τῆς ἐντεῦθεν εἰσόδου».
Ἡ παιδαγωγικὴ αὐτὴ φωνὴ ἀπευθύνεται σὲ πρώην ληστὴ ὁ ὁποῖος προσῆλθε νὰ γίνει μοναχός «τήν ἑαυτοῦ ἁμαρτίαν μισήσας». Κατὰ τὴν δημόσια ἐξομολόγηση ποὺ τοῦ προτείνει ὁ «Ποιμὴν» ἀκούστηκαν « οὐ μόνον σωματικὰ παρὰ φύσιν (ὁμοφυλοφιλίες καὶ τὰ συναφῆ ) καὶ κατὰ φύσιν (πορνεῖες καὶ τὰ συναφῆ ), ἐν λογικοῖς καὶ ζώοις ἀλόγοις (κτηνοβασίες καὶ τὰ συναφῆ) ἀλλὰ ἀκόμη καὶ μαγεῖες καὶ φόνοι καὶ ἄλλα, τὰ ὁποῖα δὲν πρέπει οὔτε νὰ ἀκούσῃ οὔτε νὰ γράψῃ κανείς».
Ταῦτα διηγεῖτο ἐνῷ :
(α) «πίπτει εὐθέως ἐπὶ πρόσωπον ἔντρομος γενόμενος καὶ ὅλῳ τῷ φόβῳ κλονηθείς»,
(β) «χαμαὶ δὲ κείμενος, καὶ τὸ ἔδαφος τοῖς δάκρυσι βρέχων».
(γ) Τὰ ἐξομολογεῖτο ἕνα – ἕνα «μετὰ φρίκης».
Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση αὐτή, προστάζει ὁ Ποιμὴν νὰ καρῇ ἀμέσως μοναχὸς καὶ νὰ συγκαταριθμηθῆ στοὺς ἀδελφούς. (Προσοχή: Ὄχι ἀμέσως Θεία Κοινωνία, ἀλλὰ κουρὰ μοναχοῦ).
Αὐτὴ ἡ διήγηση καταγράφεται μὲ ξεχωριστὴ ζωντάνια καὶ γλαφυρότητα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη ἡγούμενο τοῦ Σινᾶ στὸ ἀριστουργηματικὸ ἱερογράφημά του τὴν Κλίμακα (Λόγος Δ΄, Περί ὑπακοῆς, παρ.14).
Σκοπίμως ἀφήσαμε πρὸς τὸ τέλος κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ «στοιχηθεῖ» στὴν ἀρχή.
Ἐπειδὴ ὁ κόσμος σήμερα εἶναι ὡς «πρόβατα πλανώμενα» ( 1 Πέτρ.2,25) «μὴ ἔχοντα ποιμένα» ( Μάρκ.6,34 ) καὶ δὲν γνωρίζει τὰ περὶ Σοδόμων, ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ θεωρήσουμε χρήσιμη μιὰ ἐπιλεκτικὴ παράθεση στὶς ἀναφερόμενες ἐνέργειες τῶν ἐν Σοδόμοις πολιτῶν, ὁμοφυλοφίλων ἀνδρῶν καὶ τὸν διάλογό τους μὲ τὸν δίκαιο Λώτ, σχετικὰ μὲ τοὺς δυὸ Ἀγγέλους φιλοξενούμενούς του, τά ὁποῖα ἰχνογραφοῦνται μὲ μαῦρες πινελιές στὸ 19ο κεφάλαιο τῆς Γένεσης στίχοι 1-11.
α) Ὁ Λὼτ θέλει, ἐπιμένει καί «πείθει» νὰ φιλοξενήσει (γιὰ νὰ προστατεύσει) τοὺς δυὸ (μὲ ἀνδρικὴ μορφὴ) Ἀγγέλους ποὺ ἐμφανίστηκαν στῆς πόλης τὴν πύλη. Πρὶν κοιμηθοῦν, συγκεντρώθηκαν ἔξω ἀπὸ τὴν οἰκία τοῦ Λὼτ ΟΛΟΣ ὁ ἀνδρικὸς πληθυσμὸς «ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου ΑΠΑΣ ὁ λαὸς ἅμα» (συγχρόνως). Εἶχαν διαφθαρεῖ ἅπαντες. Καὶ τὰ παιδιά.
β) ΑΠΑΙΤΟΥΝ νὰ συγκοιμηθοῦν μὲ τοὺς δυὸ νεαροὺς φιλοξενούμενους τοῦ Λώτ (σ.σ.τούς Ἀγγέλους), ἀλλά ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥΣ. «Ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς (πρὸς ἐμᾶς), ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς». (Βγάλε αὐτούς ἔξω γιὰ νὰ τούς διαφθείρουμε, νά ἀσελγήσουμε σ’ αὐτούς). Δικαιωματικά, μὲ δικτατορικὸ τρόπο οἱ Σοδομῖτες ἀπαιτοῦν τοὺς νέους, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΡΩΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ (οἱ Ἄγγελοι ) ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ.
γ) Ἀπαντᾶ ὁ Λώτ . «Νὰ σᾶς δώσω τὶς θυγατέρες μου, εἶναι παρθένες. Χρησιμοποιῆστε τις ὅπως σᾶς ἀρέσει. Μόνο μὴν πειράξετε τοὺς ἄνδρες αὐτούς».
Κραυγάζουν τά «θηρία» (οἱ Σοδομῖτες) : «Ἀπόστα ἀπὸ ἐκεῖ». (Φύγε ἀπὸ ἐκεῖ ! Κάνε στὴν ἄκρη !) «μὴ καὶ κρίσιν κρίνειν ;» (Θὰ μᾶς κάνεις τὸν δικαστή τώρα; Ποιός εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ μᾶς κρίνεις; Σκασμός! Μὴ μιλᾶς!).
δ) Ἡ δολοφονικὴ συμπεριφορὰ τῶν δικαιωματιστῶν ὁμοφυλοφίλων ἀνδρῶν τῶν Σοδόμων δὲν σταμάτησε ἐκεῖ. Ἐγκληματική ἡ κακία τους. «νῦν οὗν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους» (Τώρα θὰ κακοποιήσουμε ἐσένα περισσότερο, παρὰ ἐκείνους). Δὲν ἐπέτρεπαν τὴν παραμικρὴ διαφωνία.
ε) «Ὅταν ἔλθῃ ἀσεβὴς εἰς βάθος κακῶν καταφρονεῖ» (περιφρονεῖ τὰ πάντα), διαβάζουμε στὶς Παροιμίες τοῦ Σολομῶντος (18,3). Ἔτσι καὶ αὐτοί «παρεβιάζοντο (βιοπραγοῦσαν) τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ σφόδρα».
στ) «καὶ ἤγγισαν συντρῖψαι τὴν θύραν» (καὶ πλησίασαν νὰ σπάσουν τὴν πόρτα). Ἀδίστακτοι κακοποιοί. Πολὺ «δημοκρατικὲς» οἱ ἀποφάσεις καὶ οἱ πράξεις τους.
ζ) Εὐτυχῶς οἱ Ἄγγελοι τράβηξαν τὸν Λὼτ μέσα στὸ σπίτι του καὶ ἔκλεισαν τὴν πόρτα. Τοὺς ἐκτὸς τῆς οἰκίας «ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου».
Παρόμοιο περιστατικὸ καταγράφεται στὸ βιβλίο Κριταὶ (Παλαιὰ Διαθήκη), «υἱοὶ παράνομοι» καὶ ὁμοφυλόφιλοι ἐκ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν τῆς πόλεως Γαβαά, ἀπαιτοῦν παρομοίως «ἐξένεγκε τὸν ἄνδρα (ὄχι τὴν γυναῖκα του) ὅς εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν σου, ἵνα γνῶμεν αὐτῷ» (γιὰ νὰ ἔχουν μαζί του παρὰ φῦσιν σχέση) (Κριταὶ 19,22). Τελικὰ βίασαν καὶ περιέπαιξαν τὴν γυναῖκα του ὅλη τὴν νύκτα ἐλευθερώνοντάς την τὸ πρωί. Ἡ γυναῖκα δὲν ἄντεξε. Πέθανε πρὶν μπεῖ στὸ σπίτι ποὺ ἦταν ὁ σύζυγός της (στίχ.25-26 ).
Οἱ προηγούμενες συμπεριφορές μᾶς παραπέμπουν σὲ ἕνα σύγχρονο σύνθημα τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ : «Στὸ διάβολο ἡ οἰκογένεια («γάμο» δικαιοῦνται μόνον αὐτοὶ, «οἰκογένεια» μόνο ἡ δική τους), στὸ διάβολο καὶ ἡ πατρίς. Ἡ Ἑλλάδα νὰ πεθάνει νὰ ζήσουμε ἐμεῖς» !!! Ὄχι νὰ ζήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ! Νὰ ζήσουν ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ !
(βλέπε σχετικά https://www.youtube.com/watch?v=_RAeAFcDM5k ).
«Ὡς ὕδωρ καταφερόμενον ἐν καταβάσει» ( Μιχ.4,1) ἡ διολίσθηση τοῦ ἁμαρτωλοῦ πρὸς τὰ χειρότερα. Ἀπορρέει ἀπὸ τὴν περιφρόνηση τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀπευθύνθηκε στὸν Κάϊν πρὶν σκοτώσει τὸν ἀδελφό του Ἄβελ . «ἥμαρτες ; ἡσύχασον». Ἁμάρτησες ; Σταμάτησε τὸν κατήφορο. Μὴν κάνεις χειρότερα.
Τὸ τραγικὸ τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὁ παραλογισμὸς ἐκ μέρους τῶν ὁμοφυλοφίλων νὰ ἀπαιτοῦν «υἱοθεσία» καὶ «τεκνοθεσία», ἐνῷ παράλληλα, παραληρηματικά ὑβρίζουν καὶ εὐτελίζουν δημόσια τὴν οἰκογένεια. Ἂς θυμηθοῦμε τὸ δημόσιο μήνυμά τους, σὲ ποιόν στέλνουν τὴν οἰκογένεια «κόμπῳ καὶ θράσει» ( μὲ κομπορρημοσύνη καὶ θράσος). «Στὸν διάβολο». ( βλέπε ἀνωτέρω ἐντὸς τοῦ κειμένου).
Τελικὰ τί θέλουν ἐπί τέλους ; Ἂς ξεκαθαρίσουν ἂν θέλουν οἰκογένεια ἢ ὄχι. Ἀπὸ ὅτι διαφαίνεται τοὺς ἐνοχλοῦν οἱ λέξεις αὐτὲς ποὺ θυμίζουν οἰκογένεια, μητέρα, πατέρα, γιὰ πολλοὺς δικούς τους λόγους. Μήπως ἐντὸς ὀλίγου θὰ εἶναι ποινικὰ κολάσιμες στὸ νὰ ἀκούγονται οἱ λέξεις αὐτές ;
Τὰ παιδιὰ ποὺ θὰ υἱοθετήσουν πῶς θὰ τοὺς ἀποκαλοῦν, πῶς θὰ τοὺς φωνάζουν; Γονέα Α΄ ἢ γονέα Β΄; Πῶς θὰ συστήνουν τοὺς «γονεῖς» τους στοὺς συμμαθητὲς καὶ τοὺς γύρω τους; «Ἀπὸ ἐδῶ ὁ γονέας μου Α΄ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὁ γονέας μου Β΄». Ποιός θὰ παίξει τὸν πατρικὸ ἢ τὸν μητρικὸ ρόλο; Εἶναι θεμιτὸ νὰ ἐξισώνονται τὰ παιδιὰ μὲ τὰ ζῶα «συντροφιᾶς» ;
Ἡ παρένθετη μητέρα εἶναι ἀπορριπτέα ἐξ ἀρχῆς καὶ γιὰ τὰ ἑτερόφυλα ζευγάρια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση. Ἰδιαιτέρως ἡ ἐτερόζυγη (ἀπὸ σπέρμα ἄλλου ἄνδρα).
Ἂς προστεθεῖ καὶ τὸ πρόβλημα τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν. Δυστυχῶς θὰ διδάσκονται «ἄλλο εὐαγγέλιο» (Γαλ.1, 8-9) ἀφοῦ ἐξ ὁρισμοῦ ἡ ὁμοφυλοφιλία ἐκτὸς τῶν ἄλλων συμπεριλαμβάνεται στὰ θανάσιμα πάθη καὶ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα βδελύσσεται ὁ Θεὸς (Λευϊτ.18,22).
Σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ ἀββᾶ καὶ Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας Δωροθέου καταγράφονται δυὸ υἱοθεσίες διὰ χρημάτων :
Μία ἁγία παρθένος ἀγόρασε ἀπὸ ἕνα ναύκληρο ἕνα μικρὸ κοριτσάκι καὶ τὸ ἀνέτρεφε «εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ», καὶ «πᾶσαν ἁπλῶς τήν εὐωδίαν τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ».
Μία ἄλλη «θυμελικὴ» ( πόρνη, ἑταίρα) ἀγόρασε καὶ αὐτὴ ἕνα ἄλλο κοριτσάκι τὸ ὁποῖο «ἀπετέλεσεν ἐργαλεῖο τοῦ διαβόλου». «Τί γὰρ ἄλλο εἶχεν ἡ ὀργὴ ἐκείνη διδάξαι αὐτήν, εἰ μὴ τὴν ἀπώλειαν τῆς ψυχῆς ἐκείνης ;». Δυστυχῶς, τὸ παιδὶ αὐτό «οὐδέποτε εἶδεν ἢ ἤκουσε τίποτε ἀγαθὸν ( τὸ παραμικρὸ ἀγαθό ), ἀλλὰ τὸ ἐναντίον, πάντα τὰ αἰσχρά, πάντα τὰ διαβολικά» ( ΦΕΠΕ 12, σελ. 386 καὶ 388).
Τὰ παιδιὰ ποὺ θὰ υἱοθετήσουν οἱ ὁμοφυλόφιλοι δὲν θὰ γίνουν «ἐργαλεῖα τοῦ διαβόλου» ἀφοῦ θὰ μάθουν «ὅλα τὰ αἰσχρὰ καὶ δαιμονικά»; Ἐπίσης, εἶναι γνωστὸ ὅτι «διὰ τῶν θυρίδων εἰσῆλθεν ὁ θάνατος» δηλαδὴ διὰ τῶν πέντε αἰσθήσεων εἰσῆλθε ὁ θάνατος. Ἡ Εὔα ἄκουσε, εἶδε, ἄγγιξε, ὀσφράνθηκε, γεύθηκε καὶ ἐξέπεσε τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου.
Εἶναι βέβαιο ὅτι τὰ παιδιὰ αὐτὰ θὰ διδαχθοῦν τὰ τῶν «γονέων» τους, γιατί «μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθώου ἀθῶος ἔσῃ καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις» (Ψαλμ.17 [18] 26-27).
Ἐπίσης, ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἐπιλογὴ τῆς ἡμερομηνίας ψήφισης τοῦ ἐν λόγῳ ἐπαίσχυντου νομοσχεδίου δὲν εἶναι καθόλου συμπτωματικὴ καὶ ἀθώα ἐκ μέρους τῶν ἀντίχριστων θιασωτῶν καὶ ἐνορχηστρῶν τῆς Νέα Τάξης Πραγμάτων.
Ἀποτελεῖ σύνηθη τακτικὴ καὶ μάλιστα συνειδητὰ κακοπροαίρετη ἐπιλογὴ ἡμερομηνιῶν, οἱ ὁποῖες συμπίπτουν ἐντελῶς «τυχαῖα» μὲ Ὀρθόδοξες Δεσποτικές ἤ καὶ Θεομητορικές ἑορτές. Ἡ ἐπιλεγεῖσα ἡμερομηνία 2//15.2.2024 συμπίπτει -σύμφωνα μὲ τὸ Ὀρθόδοξο πάτριο ἡμερολόγιο- μέ τήν σημαντικότατη ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἀντίπραξη στό μεγαλυνάριο :
«Μητροπάρθενε ἁγνή, τί προσφέρεις τῷ ναῷ, νέον βρέφος ἀποδοὺς ἐν ἀγκάλαις (σ.σ. Θεοδόχου) Συμεών; ».
(Ὑπαπαντή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὠδή Θ΄).
Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις μέ αὐτὸ τὸ ἀντίχριστο νομοσχέδιο παραδίδουν τὰ μελλοντικὰ βρέφη (ὡς εἰκόνες Θεοῦ) στὰ μιαρὰ χέρια βλάσφημων ἀνθρώπων ὡς θυσία-προσφορὰ πρὸς τόν Βάαλ δηλαδή τὸν δικό τους πατέρα διάβολο !
Πρόταση πρὸς κάθε ὑπεύθυνη Ὀρθόδοξη Ἱεραρχία καὶ τὸ σύνολο τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας νὰ κηρυχθοῦν οἱ πολιτικὰ ὑπεύθυνοι καὶ ὅσοι συνέργησαν μαζί τους ἀφορισμένοι καὶ ἔκπτωτα μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ ἀνεπιθύμητοι στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ἕως ὅτου μετανοήσουν, καὶ ἀποσύρουν τὸν κατάπτυστο καὶ ἀντίχριστο νόμο, καί γιά παιδαγωγικοὺς λόγους καὶ σωφρονισμό τῶν ὑπολοίπων.
Παροτρύνουμε τὴν Ἱερὰ Κοινότητα Ἁγίου Ὅρους μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση νὰ συμπεριλάβει στὸν κατάλογο εἰσόδου ἀνεπιθύμητων προσώπων ἐντὸς Ἁγίου Ὅρους τοὺς διακόσιους εἴκοσι τρεῖς -223- βουλευτὲς καὶ ὅλους τούς συνεργοῦντες στὴν ψήφιση τοῦ ἀντίχριστου νομοσχεδίου.****
Νὰ μὴν τοὺς παρέχεται διαμονητήριο εἰσόδου καθόσον εἶναι τῆς ἀρμοδιότητος τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας.
Αὐτά ὡς ἐλάχιστον χρέος πρὸς τίς μελλοντικὲς γενεὲς ἀνθρώπων ὅτι ἐμπράκτως ὡς Ἁγιορεῖτες εἴμαστε σφόδρα ἀντίθετοι.
Ἡ Ὀρθοδοξία ἀποδεικνύεται μὲ τὴν Ὀρθοπραξία καὶ ὄχι μόνο μὲ ἁπλὲς δηλώσεις, κείμενα ἀνώδυνων ἐπιπτώσεων γιὰ τοὺς ἐγκληματίες τῶν ἀντίχριστων νομοσχεδίων.
Ὑπενθυμίζουμε: σὲ περίπτωση ἀπραξίας θὰ ἔρθει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, καὶ σὲ ὅλους τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ θὰ ἔχουν κοινωνία μαζί τους, καθώς αὐτὸ ὑπαγορεύει ὁ πνευματικὸς νόμος τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ.
«Μὴ ἡμῖν Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλ’ ἢ
τῷ ὀνόματί Σου δὸς δόξαν,
ἐπὶ τῷ ἐλέει Σου καὶ τῇ Ἀληθείᾳ Σου».
(Ψαλμ. 113 [114] 9 )
Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :
*** Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον οἱ Ἐπίσκοποι, «συγκεχυμένη ἄποψη προερχόμενη ἀπὸ τὴν δυτική ( σ.σ. παπική) θεολογία σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ὁ διαχωρισμὸς τῆς μίας καὶ ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας σὲ δύο τάξεις, αὐτὴ τοῦ κλήρου καὶ αὐτὴ τῶν λαϊκῶν, εἶναι ἀδιανόητος. Τὴν Ἐκκλησία δὲν ἀποτελεῖ οὔτε ὁ κλῆρος μόνος, οὔτε ὁ λαὸς μόνος ἀλλὰ καὶ οἱ δύο τάξεις βρίσκονται ἁρμονικὰ συνυφασμένες καὶ συνηνωμένες σὲ ἕνα σῶμα μὲ κεφαλὴ τὸν (σ.σ. Θεάνθρωπο) Κύριο Ἰησοῦ Χριστό».
[«Ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου», Ἰω. Καρμίρης, Ἀθήνα 1958 σελ.17)].
**** «Ἡ βουλὴ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἁγιασμό, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἐξορκισμό».
+ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία του περὶ Ἑλλήνων πολιτικῶν (2΄.22΄΄ ):
βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=YfVkk_8fags&t=6s
Ἀπομαγνητοφώνηση ὁμιλίας: https://choratouaxoritou.gr/?p=65487