Σχόλιο επί της μνημειώδους εγκυκλίου του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου σχετικά με τις εκτροπές των Απόκρεων και συσχέτισή της με πρόσφατα γεγονότα και καταστάσεις.
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Ο μακαριστός ιεράρχης, υπείκων στη φωνή της αρχιερατικής του συνειδήσεως και επόμενος των φρικτών διαβεβαιώσεων που έδωσε κατά την ιερότατη στιγμή της χειροτονίας του, αγωνιών εμπόνως για τις καρναβαλικές και λοιπές ψυχοφθόρες παρεκτροπές των ημερών των Απόκρεων, που σε μεγάλο βαθμό μάστιζαν και λυμαίνονταν από ετών και πολύ προ της ενθρονίσεώς του στη μητρόπολη Φλωρίνης το δημόσιο και ιδιωτικό βίο των κατοίκων της επισκοπικής του παροικίας (όρα επί παραδείγματι ο καρνάβαλος του Αμυνταίου), ήδη από τον πρώτο χρόνο της διαποιμάνσεως του τοπικού εκκλησιαστικού πληρώματος, αποδύθηκε, κατ’ αρχήν, σε μια ευλογημένη επιχείρηση διαφωτίσεως του ποιμνίου του, αναφορικά με την τεράστια και δυσθεώρητη πνευματική ζημία που συνεπάγονται για την πνευματική ζωή των χριστιανών οι εν λόγω ασχημίες και αθλιότητες που αποτελούν χαρακτηριστικές εκδηλώσεις παλινδρόμησης και οπισθοδρόμησης στην αρχαία ειδωλολατρεία, δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια μετά Χριστόν!
Στο πλαίσιο αυτό εξαπέλυσε και τη συγκεκριμένη εγκύκλιο στην οποία με γλώσσα ωμή και αληθινή, ομολογιακή και πεπαρρησιασμένη, ευθέως και άνευ περιστροφών, επόμενος μεγάλων πατερικών μορφών του παρελθόντος (των οποίων γενικώς και ειδικώς, των τριών ιεραρχών, ποιείται μνείαν στην εγκύκλιο) που κλέισαν την Ορθοδοξία, αφού κατά πρώτον μας παραθέτει εκείνα τα πνευματικά στοιχεία και χαρακτηριστικά που συγκροτούν την αληθινή έννοια του Τριωδίου, τη σημασία και την αξία του και, εν συνεχεία, αφού μας αναφέρει ονομαστικά συγκεκριμένες εκτροπές των Απόκρεων, εν τέλει μας υπενθυμίζει τα όσα διαλαμβάνουν οι θείοι και ιεροί κανόνες των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων για τις προαναφερθείσες παρεκτροπές καθώς και τις πνευματικές ποινές που αυτοί προβλέπουν για όσους συμμετέχουν σε αυτές.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το ποίμνιό του, κατά πλειοψηφία, πειθάρχησε στις πνευματικότατες προτροπές του πνευματικού του πατρός, γεγονός που αναδεικνύει το μέγεθος της διαχρονικής σπουδαιότητος της διαφωτίσεως – κατηχήσεως του ποιμνίου από την πλευρά των ποιμένων.
Στο σημείο, όμως, αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι τους πρώτους μήνες του έτους 1968 (ο π.Αυγουστίνος ενθρονίσθηκε στη Φλώρινα στις 16/7/1967) εξ αιτίας της σφοδρής αντιθέσεως και αντιδράσεώς του στις εν θέματι ασχημίες και ειδικά στον καρνάβαλο του Αμυνταίου εκείνου του έτους τον οποίο, εν τέλει, κατόρθωσε να ματαιώσει (άλλη μια ηρωική σελίδα δράσεως του επισκόπου με την οποία ίσως άλλη φορά ασχοληθούμε) έμελλε να διωχθεί από τους τότε κρατούντες με άμεσο και πολύ ορατό τον κίνδυνο της εκθρονίσεώς του που, θελήματι Θεού, ευτυχώς αποφεύχθηκε.
Συγκεκριμένα ο τότε Υπουργός Παιδείας, με ένα άκρως επαίσχυντο έγγραφο, το περιεχόμενο του οποίου παρέπεμπε σε σταλινιφασιστικά καθεστώτα και καταστάσεις, ανέθετε σε τρεις πανεπιστημιακούς καθηγητές Ψυχιατρικής να εξετάσουν τον επίσκοπο και κατόπιν να γνωματεύσουν εάν συνέτρεχαν ουσιώδεις λόγοι για την απαλλαγή του εκ των επισκοπικών του καθηκόντων!!!
Με άλλα λόγια, επεδίωξαν να τον βγάλουν τρελλό κατά το κοινώς λεγόμενο…
Ο ηρωικός επίσκοπος, σε μια κορυφαία πράξη αντιδικτατορικής αντιστάσεως, αρνήθηκε να τους δεχθεί στο επισκοπείο και αυτοί επέστρεψαν άπρακτοι στις έδρες τους.
Και, μεσούσης της δικτατορίας, κάλεσε το λαό, πρώτα της Φλώρινας (την ίδια ημέρα που ήλθαν οι ψυχίατροι και αφού αυτοί είχαν αποχωρήσει από το Επισκοπείο) και ακολούθως της Πτολεμαϊδας (τις επόμενες ημέρες) στους δύο μεγάλους ναούς τους, αντιστοίχως, όπου εξεφώνησε εν μέσω εντόνου συναισθηματικής εξάρσεως τόσο του ιδίου όσο και του πιστού λαού, και αψηφώντας τον κίνδυνο διώξεώς του από τις τοπικές αρχές ως ταραξίου, μνημειώδεις λόγους που διατράνωναν την απόφασή του να να μην υποκύψει, αναστέλλοντας τον έλεγχο που κατά χρέος ασκούσε, προδίδοντας τις αρχές του και συμβιβαζόμενος με την επικράτηση και εμπέδωση της ηθικής και πνευματικής αποσύνθεσης που σηματοδοτούν οι καρναβαλικές και οι συναφείς εκτροπές.
Ηρωικές σελίδες γράφτηκαν τότε στη μητρόπολη Φλωρίνης!
Σελίδες δόξης της τοπικής Εκκλησίας ανεπανάληπτες!
Σελίδες που αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες του τι μπορεί να επιτύχει ένας επίσκοπος που δεν στέργει να συμβιβασθεί με τον κόσμο και τους κοσμικούς άρχοντες και επ ουδενί υποστέλλει τη σημαία του αγώνα, στοιχών στα Παύλεια ρήματα» Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παῤῥησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην», προς Εβραίους 10,35 και «ημείς ουκ εσμέν υποστολής εις απώλειαν, αλλά πίστεως εις περιποίησιν ψυχής» , προς Εβραίους 10,39.
Και ο πιστός λαός συμπαραστάθηκε, κατά τρόπο συγκινητικό, σε μεγάλο ποσοστό και βαθμό, στον επίσκοπό του με κίνδυνο να στοχοποιηθεί και αυτός ανεπανόρθωτα και να υποστεί τις συνέπειες της συγκεκριμένης επιλογής του.
Αλλά, ο μακαριστός μητροπολίτης δεν διέκοψε τους αντικαρναβαλικούς του αγώνες με την οριστική ματαίωση του καρναβάλου του Αμυνταίου και την αισθητή μείωση του αριθμού και της έκτασης των καρναβαλικών και συναφών εκδηλώσεων και συνηθειών στη Φλώρινα και σε ολόκληρη την έκταση της μητροπόλεώς του, γενικότερα.
Την Κυριακή της Τυρινής του 1970, όταν επίσκοπος του λεγόμενου Οικουμενικού Θρόνου, ο τότε Χαλκηδόνος Μελίτων (Χατζής), από του άμβωνος του καθεδρικού ναού των Αθηνών εξεφώνησε ένα επιεικώς σκανδαλωδέστατο κήρυγμα, ένα μάλλον θρησκευτικοφιλοσοφικό ιδιοκατασκεύασμα παρά θεολογική προσέγγιση του δαιμονόπνευστου καρναβαλιού, που ουσιαστικά αμνήστευε, τον υπό Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων καταδικαζόμενο Καρνάβαλο, καταφεύγοντας σε διάφορες «βαθυνούστατες» και επενδεδυμένες με «υπαρξιακή» χροιά αναλύσεις και προσεγγίσεις του, τότε ο π.Αυγουστίνος αυθημερόν απέστειλε ένα επίσης μνημειώδες τηλεγράφημα στην τότε ΔΙΣ, το οποίο επείχε θέση μηνύσεως σε βάρος του κατασκανδαλίσαντος τις ορθόδοξες συνειδήσεις, Φαναριώτη επισκόπου.
Ακολούθησαν μηνύσεις και από την πλευρά ετέρων επισκόπων και αντιδράσεις από μέρους πανεπιστημιακών καθηγητών της Θεολογίας (οποία αντίθεση με τους σημερινούς συναδέλφους τους, διακόνους του οικουμενισμού και της εκκοσμικεύσεως)…
Προς καταισχύνη μας, το συγκεκριμένο κήρυγμα- σκάνδαλο, αναδημοσιεύεται και προβάλλεται ελαφρά, προφανώς, τη καρδία από κάποια θρησκευτικά ιστολόγια (ακόμη και ιερών μητροπόλεων) προς μεγίστη πνευματική ζημία των αναγνωστών και επισκεπτών τους, αντί να τονίζεται εμφατικά η καταδίκη του καρναβάλου υπό των θείων και ιερών κανόνων και να παρατίθενται οι προβλεπόμενες πνευματικές ποινές όσων συμμετέχουν στα καρναβαλικά δρώμενα.
Και ουδέποτε έπαυσε να στηλιτεύει το διαχρονικό αίσχος της Πάτρας που και φέτος φόνευσε ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανε!
Κατόπιν όλων αυτών, ευλόγως ανακύπτει το ερώτημα: εάν όλοι οι επίσκοποι εμιμούντο την ομολογιακή πρακτική του π.Αυγουστινου και αντιδρούσαν σθεναρώς και επιμόνως στις καρναβαλικές ασχημοσύνες δεν θα είχε περισταλεί, σε κάποιο βαθμό, το κακό αυτό;
Δυστυχώς, η κυρίαρχη και κατευθυντήρια γραμμή δράσεως της πλειοψηφίας των συγχρόνων ποιμένων είναι η σιωπή.
Η ΜΟΥΓΚΑ. Τσιμουδιά για τα καρναβάλια και τις συναφείς ασχημίες και αθλιότητες, τη στιγμή που ψυχές, υπέρ ων Χριστός απέθανε, βλάπτονται πνευματικά, κάποιες ίσως και ανεπανόρθωτα.
Τρέμουν, προφανώς, να καταδικάσουν τον υπό της Εκκλησίας καταδικαζόμενο Καρνάβαλο και τις λοιπές εκτροπές των Απόκρεων προκειμένου να μη διασυρθούν και «τσαλακωθούν» στα μάτια της κοινής γνώμης, στοχοποιούμενοι κυρίως από τους ασεβέστατους δημοσιογράφους, τους εκπορνευτές της κοινής γνώμης, τους προαγωγούς της διαφθοράς και της διαστροφής.
Ουδείς μπορεί να λησμονήση τις ελεεινές δημοσιογραφικές επιθέσεις σε βάρος του π.Αυγουστίνου από κοσμικόφρονες δημοσιογράφους, εξ αιτίας των αντικαρναβαλικών αγώνων του. Ο μακαριστός επίσκοπος, φυσικά, δεν λογάριασε τις σε βάρος του ύβρεις και λοιδορίες, τις ειρωνείες, τη χλεύη, τα σκώμματα και το διασυρμό, εφαρμόζοντας τα βιβλικά «οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ» και «ονειδισμόν προσεδόκησεν η ψυχή μου».
Οι αγιογραφικά αστοιχείωτοι, εκκλησιολογικά άσχετοι και θεολογικά ανίδεοι δημοσιογράφοι και τηλεαστέρες των πρωινών υπονόμων και οι λοιπές «ακτινοβόλες προσωπικότητες» που «κοσμούν» καθημερινά τα βοθροκάναλα, ξερνώντας τα λύματα της ψυχής τους, με αφορμή τον έμπονο προβληματισμό που εξέφρασε ο μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων άρχισαν να παραδίδουν και μαθήματα χριστιανισμού και να «θεολογούν», επιτιθέμενοι λυσσωδώς εναντίον του συγκεκριμένου μητροπολίτη, ο οποίος, σημειωτέον, δεν υπήρξε κατηγορηματικός στη γραπτή τοποθέτησή του, αλλά χρησιμοποίησε τη λέξη «μήπως» προ της καταθέσεως του προβληματισμού του.
Ούτε αυτό έλαβαν υπ όψιν οι ασυγκράτητοι κατήγοροί του!
Και σαν λυσσώντες κύνες, σαν ύαινες και σαν γύπες, έσπευσαν να τον κατασπαράξουν και να τον κανιβαλίσουν! Και να ζητούν ομοθυμαδόν την καθαίρεσή του! Μας προέκυψαν και κανονολόγοι τρομάρα μας!
Ποιοι; Εκείνοι που ένεκα της κραζούσης και βοώσης ασεβείας τους είναι μυρίων αφορισμών άξιοι! Οι ζώντες εκ μισθωμάτων ασεβείας των διαφόρων δημοσιογραφικών πορνείων!
Όσο και να αφρίζουν, όσο και να λυσσούν σε βάρος τιμίων εργατών του Ευαγγελίου, ο απερίτμητος λόγος του Θεού που καυτηριάζει και κολάζει τις εκτροπές των Απόκρεων θα ακούγεται. Και οι καλοπροαίρετοι εκ των ακροατών θα συμμορφώνονται ενώ οι κακοπροαίρετοι εξ αυτών θα σκληρύνονται και πωρώνονται!
«Ο λόγος του Θεού ου δέδεται», «κύριοι» δημοσιογραφίσκοι και λοιποί τηλεαστέρες των τηλεοπτικών και λοιπών δημοσιογραφικών χαμαιτυπείων!
Οι ύβρεις και λοιδορίες σας, οι κανιβαλικές επιθέσεις σας σε βάρος εκείνων που δεν κρατούν το στόμα τους κλειστό αλλά αφυπνίζουν και συνεγείρουν προς μετάνοια το λαό του Θεού αποτελούν για τους τελευταίους παράσημα και τίτλους τιμής!
