ΕΠΙΣΤΟΛΙΜΑΙΑΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ
Α΄ Ἐν Αθήναις τῇ 11ῃ Αὐγούστου 1969,
᾿Αγαπητέ μοι. Νικόδηµε' χαῖρε ἐν Κυρίφ πάντοτε.
Μετὰ πολλῆς χαρᾶς ἔλαβον τὴν ἐπιστολήν σου, εἰς ἣν καὶ ἀπαντῶ τὰ ἑξῆς:
1. Ἡ παῦσις τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου, εἰς ἣν κατελήξατε, εἶνε τὸ ἔ σ χ α τ ο ν ὅριον ὃ ἐπιτρέπουσιν οἱ ἱεροὶ Κανόνες. Μὴ προχωρήσητε περαιτέρω (δηλαδὴ εἰς ἀποδοχὴν μνημοσύνου ἑτέρων Ἐπισκόπων), διότι τότε προσχωρεῖτε εἰς σχίσμα! Ἐφ᾽ ὅσον νῦν ἀρκεῖσθε εἰς αὐτὸ καὶ συνεχίζετε «κοινωνοῦντες μετὰ τῆς κρατούσης μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ μετὰ πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν», ὡς γράφεις, ἵστασθε ἐπὶ ἑδάφους Ἐκκλησιαστικῶς ἀσφαλοῦς. Προσοχὴ µόνον μὴ σημειωθῇ καὶ ἕτερον βῆμα!
2. Ἐφ' ὅσον ἀρκεῖσθε εἰς αὐτὸ καὶ δὲν προβαίνετε εἰς ἀποκήρυξιν τοῦ Πατριάρχου (ὅπως ἔπραξαν ἄλλοι), δηλαδὴ εἰς διακήρυξιν ὅτι οὗτος εἶνε πλέον ἔκπτωτος, εἶνε καθῃρημένος, ἐστερήθη τῆς Χάριτος, δὲν τελεῖ ἔγκυρα Μυστήρια κ.λ.π., δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ κατηγορηθῆτε ἐπὶ προτεσταντισμῷ. Ὁ ΙΕ’ Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας ἐπιτρέπει μὲν εἰς τὰ ἄτομα τὴν παῦσιν τοῦ μνημοσύνου πρὸ «Συνοδικῆς διαγνώσεως», δὲν ἀνατίθησιν ὅμως εἰς τὰ ἄτομα τὰς δίκας καὶ καταδίκας τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων. Τοῦτο εἶνε ἔργον οὐχὶ ἀτόμων, ἀλλὰ Συνόδου.
https://archive.org/details/the-two-extremes-scan/page/80/mode/2up