ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
1. Ιστορία
Όταν οι Σταυροφόροι κινούνταν ανατολικά στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να βαδίζουν στα ίχνη του οριζόντιου άξονα που εγκαινίασε διά της ισχύος και της προσωπικότητάς του 1500 χρόνια πριν ο Μέγας Αλέξανδρος.
80 χρόνια πριν από τον Αλέξανδρο ο Θουκυδίδης μάς διασώζει στον διάλογο Αθηναίων και Μηλίων το μεγαλύτερο στρατιωτικό δόγμα που κυριαρχεί στον μεταπτωτικό άνθρωπο: Την ισχύ. Οι Αθηναίοι ήθελαν στην αναμφισβήτητη θαλάσσια ηγεμονία τους οπωσδήποτε και το νησί της Μήλου ως στρατηγική βάση στο Αιγαίο και οι Μήλιοι αντέδρασαν. Ο διάλογος είναι αποκαλυπτικότατος που αποδεικνύει από τότε ότι αναλογικά τα μεγέθη μόνο άλλαξαν και η τακτική, όχι όμως το δόγμα. Αθηναίοι: «Σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη μόνο όταν και τα δύο αντίπαλα μέρη κατέχουν ίση δύναμη για την επιβολή του, και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι ισχυροί υλοποιούν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους... κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, ότι ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του…Η έχθρα σας μάς βλάπτει πολύ λιγότερο από τη φιλία σας». Και την ισοπέδωσαν τη Μήλο. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο και ζωντανό. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν. Και συνεμορφώθησαν άπαντες.
2. Ο αστερίσκος
Μεταφερόμαστε στη Μ.Ανατολή του 2024 λίγο πριν από τις αμερικανικές εκλογές, κοντά στην επέτειο του πρώτου έτους της μεγαλύτερης μετά από το Ολοκαύτωμα σφαγής των Εβραίων σε έναν παγκόσμιο χάρτη που λόγω ΟΗΕ επικρατεί το Διεθνές Δίκαιο (Δ.Δ.) το οποίο όλοι επικαλούνται. Ακόμη και η Χαμάς. Με έναν θουκυδίδειο αστερίσκο όμως: Το Δ.Δ. έχει πρακτική εφαρμογή μόνο μεταξύ ίσων. Το Ισραήλ δεν κάνει τίποτα άλλο από την εφαρμογή του παραπάνω δόγματος για να προστατεύσει τους πολίτες του και την υπαρξιακή του οντότητα. Στον νότο από τη Χαμάς και στον βορρά από τη Χεσμπολάχ. Αλλά και από όλους τους εχθρούς γύρω του. Και αφού καθάρισε εν πολλοίς τον νότο, στα βόρεια μέσα στον Λίβανο τα πράγματα είναι διαφορετικά και πιο δύσκολα.
3. Γάζα και κράτος
Η Γάζα δεν είναι κράτος αλλά σκιώδης επαρχία ενός επίσης σκιώδους «Παλαιστινιακού κράτους» μαζί με τη Δυτική Όχθη, το οποίο δεν την ελέγχει. Ο Λίβανος είναι κράτος. Στη Γάζα η Χαμάς μόλις της παρεδόθη από το Ισραήλ κατέσφαξε τη Φατάχ του Αραφάτ διότι μετά τη νίκη της στις εκλογές το μπορούσε για να παραμείνει και το Ισραήλ δεν επενέβη. Μάλλον με τη φαινομενική αδιαφορία την εξέθρευε. Από την άλλη, το Ισραήλ χρόνια πριν, αποχωρεί από τον Νότιο Λίβανο μετά από διεθνή συμφωνία στις ΗΠΑ με τον όρο να μην πάει εκεί η Χεσμπολάχ. Την επομένη της απόσυρσης των ισραηλινών στρατευμάτων η Χεσμπολάχ επανήλθε. Κατά τη διατήρηση του μωαμεθανικού λόγου τιμής ο οποίος δεν κρατά παραπάνω από μερικά εικοσιτετράωρα. Και πάλι το Ισραήλ δεν αντέδρασε. Τώρα που τα πλήρωσε και τα πληρώνει και τα δύο πανάκριβα, η επιλογή είναι μία: Η εξάλειψη και της Χεσμπολάχ. Αλλά αυτή είναι κράτος εν κράτει και ο πάλαι ποτέ κοσμοπολίτικος Λίβανος έχει κρατική υπόσταση. Δεν είναι Γάζα.
4. Παζλ
Ο σημερινός χάρτης της Μ.Ανατολής είναι ένα παζλ με κομμάτια που όταν κινείται το ένα ή μετακινείται, σείεται όλο το οικοδόμημα. Και όλος ο χώρος από το Σουέζ μέχρι τη Σομαλία και Αιθιοπία κάθετα και από την Κύπρο μέχρι το Ιράν οριζόντια αποτελεί το στρατηγικότατο παγκόσμιο πέρασμα με δεύτερο τη τάξει τον Βόσπορο και το Αιγαίο. Μοιρασμένα σε αντίπαλες δυνάμεις από τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1924 ώστε να ελέγχονται με την τακτική της τραμπάλας. Αρκεί να λειτουργεί ομαλά. 100 χρόνια άντεξε με τριγμούς.
5. Ιράν, Συρία, Λίβανος, Τουρκία
Το Ιράν μετά την 7η Οκτωβρίου έχει χάσει τη Μ.Ανατολή και το όνειρό του να ξαναβγεί στη Μεσόγειο μετά από το ξύλο που έφαγε από τον Ηράκλειο τον 7ο αιώνα, πρέπει να αναβληθεί επ’ αόριστο. Η μέριμνά του τώρα είναι να κρατηθεί το καθεστώς του με τα τάγματα των Φρουρών της Επανάστασης και μόνο με Χεσμπολάχ, Χαμάς και Χούθι κάνει παιχνίδι σε ένα αραβικό τρίγωνο με εσωτερικό σουνιτικό, δηλαδή εχθρικό προς το σιϊτικό Ιράν. Ο Λίβανος είναι το μπαλκόνι της Συρίας στη Μεσόγειο και έχει μεγάλες πληθυσμιακές μάζες χριστιανών. Ορθοδόξων, Μαρωνιτών, Φαλαγγιτών κλπ. Καθόλου φιλικών προς την ιρανοκινούμενη Χεσμπολάχ.
Η Συρία που θα αποτελούσε πυλώνα σταθερότητας, τώρα είναι μια διαμελισμένη χώρα από τον προηγούμενο πόλεμο κυρίως από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι και οι πάτρωνες και τροφοδότες όλων των μωαμεθανικών οργανώσεων που η Δύση αποκαλεί τρομοκράτες και το Ισλάμ μάρτυρες. Την κρατά όμως ζωντανή κυρίως η Ρωσία και τα γαλλικά συμφέροντα η οποία Ρωσία έχει στη Συρία τη μοναδική θαλάσσια βάση προς τη Μεσόγειο που διατηρεί την κάθετη ισορροπία. Και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι έχουν βασικές έδρες τους στην Τουρκία. Τουρκία και Αδελφοί Μουσουλμάνοι σχεδόν ταυτίζονται στην πολιτική της Τουρκίας. Η Τουρκία έχει οριζόντια συμφέροντα με το Ιράν λόγω Κούρδων και θέλει να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου. Στο όνειρό της. Η οποία έχει εισβάλει και στη Συρία και στο Ιράκ και κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου με την ανοχή ΗΠΑ και Ρωσίας διότι πατά τρία βασικά κουρδικά κομμάτια του παζλ για να είναι σταθερά. Αν αυτά ξεκουνηθούν και πέσουν ξεκινά ντόμινο. Μέχρι και στη Σομαλία την ανέχονται να έχει βάση προς στον Περσικό Κόλπο για να κάνει ότι παίζει εκεί αφού στο Αιγαίο δεν την αφήνουν να παίξει ακόμη και είναι τόσο ισχυρά τα συμφέροντα που αν το τολμήσει η τραμπάλα δεν ισορροπεί.
6. Ρωσία
Η Αρκούδα τη θέλει χερσαία δύναμη και όχι ναυτική. Τουρκία με νησιά απειλεί τη Ρωσία. Αντίθετα, θέλει την Ελλάδα ναυτική δύναμη αλλά όχι χερσαία. Ελλάδα στη Μικρασία θεωρεί ότι την απειλεί. Ή έτσι το ερμηνεύει. Εκεί μπήκε από όλους φράχτης αλλά και ομπρέλα ως Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Η Γεωγραφία υπερισχύει της Ιστορίας σε στρατηγικές κινήσεις αφού είναι το πιο σταθερό στοιχείο, με τον Χρόνο να δίνει το βάθος. Κατόπιν είναι θέμα μαθηματικής κατανομής κατά τμήμα ισχύος.
Η στρατηγική της Ρωσίας των Τσάρων, των Μπολσεβίκων ως του Πούτιν προς την Ελλάδα, από τον Κριμαϊκό Πόλεμο και εντεύθεν, δεν έχει αλλάξει. Το 1922 ενίσχυσε ως Σοβιετία τον Κεμάλ αλλά μέχρι την ακτή. Είτε ως Πανσλαβισμός του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα με τη Μεγάλη Βουλγαρία. Είτε ως κομμουνιστικός διαμελισμός της Μακεδονίας αμέσως μετά τον Β΄Π.Π με τη σύμπραξη και της Γερμανίας. Το 2018 οι επίγονοί τους στον ίδιο χώρο, των Πρεσπών, επέβαλαν τον γλωσσικό ανιστόρητο διαμελισμό πάλι με την πίεση της Γερμανίας. Οι ΗΠΑ αδιαφορούσαν για το όνομα. Τους ήθελαν μόνο στο ΝΑΤΟ για ανάχωμα στη Ρωσία μέσα στα Βαλκάνια. Το οποίο απαιτούσε κάποιο όνομα.
7. Ισραήλ, Χεσμπολάχ και Χαμάς
Το Ισραήλ θα χτυπήσει σκληρότερα τη Χεσμπολά μέσα στον Νότιο Λίβανο και δεν έχει άλλη επιλογή για να προστατεύσει τον πληθυσμό του στο Βόρειο Ισραήλ. Το Δ.Δ. του δίδει το δικαίωμα. Αλλά θα το κάνει λόγω ισχύος την οποία έχει, μαζί και με τη δυτική συμμαχία την οποία σαφώς και έχει, ως στρατηγικό μετασταυροφοριακό ανάχωμα του ισλάμ για τον έλεγχο όλης της ευαίσθητης περιοχής. Το θέμα είναι ως πού θα υποχωρήσει η Χεσμπολά και πόσο θα προχωρήσει το Ισραήλ. Η φυσική διέξοδος της Χεσμπολάχ σε μια ολοκληρωτική στρατιωτική επιχείρηση αν την αποφασίσει το Ισραήλ, είναι προς τη Συρία. Διότι θα διαλυθεί στρατιωτικά και αποκεφαλίζεται κυριολεκτικά και στην ηγεσία με θανάτωση των στελεχών της από αέρος, όπως έγινε και με τα αντίστοιχα στη Γάζα. Μόνο που στο Ισραήλ όπως και σε κάθε δυτικόφρονο έθνος ο στρατός προστατεύει τους πολίτες. Στους Μωαμεθανούς γίνεται το αντίθετο. Οι πολίτες προστατεύουν τον στρατό παγιδεύοντας τους στρατιωτικούς στόχους με αμάχους και παιδιά και ομήρους. Αν δεν υπήρχαν οι όμηροι Εβραίοι και τα νοσοκομεία και τα στρατιωτικά οικήματα γεμάτα με τα παιδιά τους για χάρη του Αλλάχ, η Χαμάς από τις 7 μέχρι τις 17 Οκτωβρίου 2023 θα ήταν σαρμαδάκια με κιμά σε κονσέρβες των 100 γραμμαρίων.
Η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου πέτυχε τη στρατιωτική επέμβαση του Ισραήλ, με στόχο να αποτραπεί η συμφωνία Ισραήλ - Σαουδικής Αραβίας που θα υπογράφονταν εκείνες τις ημέρες και να ξεσηκώσει όλη τη Μ.Ανατολή εναντίον του Ισραήλ για να φύγει και να πάρουν τον έλεγχο τα φιλοϊρανικά στοιχεία και να βγει επιτέλους η Περσία μετά από 15 αιώνες στη Μεσόγειο. Ένα παντελώς ηλίθιο σχέδιο χωρίς ανάλογο στρατιωτικό εξοπλισμό και συμμάχους. Πόνταραν και στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο αλλά το Ιράν δεν είναι δορυφόρος της Ρωσίας και η Ρωσία το γνωρίζει. Θέλει να γίνει περιφερειακή δύναμη και απέτυχε. Το ενισχύει λοιπόν η Ρωσία τόσο όσο.
8. Κουρδιστάν
Και η Τουρκία θέλει να γίνει περιφερειακή δύναμη και συγκρούονται στον τομέα αυτόν τα μεγάλα κομμάτια: Το Ιράν και η Τουρκία. Είναι όμως μεγάλα; Διότι κατέχουν αμφότερα μεγάλα τμήματα του Κουρδιστάν. Κουρδιστάν έχει και το Ιράκ και η Συρία. Και στα δύο τελευταία η Τουρκία έχει εισβάλει. Ομοίως και στην Αρμενία μέσω Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο. Μεγάλο στρατηγικό σημείο το οποίο επηρεάζει όλη τη Γεωστρατηγική της Μ.Ανατολής. Το Ισραήλ έχει στρατιωτική βάση στο μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν που της δίδει επιθυμητό στρατηγικό βάθος ακριβώς πάνω από το Ιράν. Η πολιτική και η διπλωματία δεν υπακούν σε φιλίες αλλά σε συμφέροντα. Μάλλον θέσφατο παρά δόγμα.
9. Αποσταθεροποίηση
Αν αποφασίσει το Ισραήλ λόγω γενικότερης ισχύος να τελειώνει με τη Χεσμπολά στον Λίβανο και αφού το Ιράν δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο στρατιωτικά, και διαφύγουν προς τη φυσική διέξοδο που έχουν στη Συρία, θα είναι θέμα χρόνου να την αποσταθεροποιήσουν και αυτήν όπως και τον Λίβανο. Και όπως είναι ήδη μοιρασμένη από τον προηγούμενο πόλεμο, το κομμάτι που θα ξεφύγει λέγεται συριακό Κουρδιστάν, το οποίο συνορεύει με αυτό του Ιράκ και της Τουρκίας και δίπλα τους συνεκτικά εκείνο του Ιράν. Ένα μεγάλο έτοιμο κράτος Κουρδιστάν δηλαδή το οποίο αποσταθεροποιεί Συρία, Ιράν, Ιράκ και Τουρκία. Και στην Τουρκία περιμένουν αμέσως άλλες δυνάμεις να αποκοπούν.
Στην περίπτωση αυτή κινδυνεύει το μοναδικό λιμάνι εξόδου της Ρωσίας στη Μεσόγειο και το ΝΑΤΟ έχει κάθε συμφέρον να προωθήσει το σενάριο αυτό. Άλλωστε σε μια μελλοντική ισορροπία αυτό που ενδιαφέρει είναι να μείνουν ανέπαφοι οι διάδρομοι των ενεργειακών αγωγών. Ήδη το καλώδιο από Ισραήλ μέσω Κύπρου, Κρήτης και νότιας Ελλάδος προς την Ευρώπη οριζόντια υλοποιείται προς μήνιν της Τουρκίας που έτρεξε πανικόβλητη να συνάψει 17 συμφωνίες με την Αίγυπτο και να διακηρύξει ότι ο τουρκικός στρατός προστατεύεται από τη…Χαμάς και θα εισβάλει στην Οθωμανική Ιερουσαλήμ. Δέεσθε υπέρ του «φιλέλληνος» Ερντογάν…!
10. Χρονοστρατηγική
Δεν θα το αποτρέψει το καλώδιο και το Κουρδιστάν είναι θέμα Χρόνου. Όταν το επιτρέψει η στρατηγική ΗΠΑ και Ρωσίας. Ταυτόχρονα. Μια κολοβωμένη Τουρκία με μειωμένη στρατηγική αξία δεν τους είναι απαραίτητη αν πετύχουν ικανότερη ισορροπία με υλικά αποδόμησης στο ίδιο πλαίσιο. Από το Κουρδιστάν περνούν χερσαίοι αγωγοί πάντα στον αδιατάρακτο οριζόντιο άξονα που ξεκίνησε η στρατηγική ιδιοφυία του Μ.Αλέξανδρου, συνέχισε η Ρώμη συγκολλώντας τα μεγάλα αλεξανδρινά κομμάτια με την Pax Romana, μετάλλαξε η Νέα Ρώμη ανατολικότερα για άλλα 1100 χρόνια, συνέχισαν οι Φράγκοι μικραίνοντάς τα και οι Οθωμανοί κατακτώντας τα και τον τελευταίο αιώνα Αγγλία και ΗΠΑ με ουρίτσα την ΕΕ και μαντρόσκυλο το Ισραήλ δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να κουνούν τις ψηφίδες που είτε οι ίδιοι δημιούργησαν είτε υπάρχουν εκεί ιστορικά με στόχο να κατέχουν τα κλειδιά.
Η Ρωσία έχει κάθε συμφέρον να αποδεχτεί ανεξάρτητο Κουρδιστάν αν διατηρήσει το λιμάνι της Συρίας η οποία θα μπορούσε να αποζημιωθεί για την απώλεια με έδαφος από το Ιράκ, και αν εξασφαλίσει καλύτερη πρόσβαση στην περιοχή από αυτή της Τουρκίας την οποία τώρα διατηρεί ακέραια σε πλήρη ταύτιση με το ΝΑΤΟ. Επίσης αποδυναμώνεται και το Ιράν. Η Ουκρανία ουδόλως αποτρέπει να συνομιλούν και να συνεργάζονται, προς το κοινόν συμφέρον. Ο πόλεμος πόλεμος και η Τουρκία ανέγγιχτη και από τους δύο. Άλλωστε το Ιράκ τεχνητό κράτος είναι ελέω Βρετανίας από τον Α΄Π.Π. Ένας αιώνας στη Χρονοστρατηγική είναι ελάχιστος χρόνος η οποία αποδεικνύεται πως στην περιοχή είναι αδιατάρακτη. Μόνο τα δομικά υλικά αλλάζουν ως ντεκόρ ερήμην των λαών. Το πλαίσιο παραμένει το ίδιο με μια Ελλάδα μουδιασμένη.
11. Παγκοσμιοποιητές
Είναι βέβαια και οι αποκρυφιστικές Στοές και οι Παγκοσμιοποιητές αλλά και αυτοί υποχρεούνται από τη σταθερά της Γεωγραφίας να ακολουθήσουν την ίδια στρατηγική. Η παρούσα εσωστρέφεια των ευρωπαϊκών λαών προς συντηρητικότερες πολιτικές ομάδες και μεταστροφή μετά από ένα παγκοσμιοποιητικό προηγούμενο πανηγύρι στο Έθνος-κράτος, είναι πλέον γεγονός και δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια. Συνεπώς η μυστικιστική τακτική είναι μείωση πληθυσμού με αιφνιδίους θανάτους και αποφυγή γεννήσεων κτυπώντας την παραδοσιακή οικογένεια με woke ατζέντα και με αντικατάσταση πληθυσμού του χριστιανικού λευκού Ευρωπαίου με αφροασιάτες μωαμεθανούς που δεν αφομοιώνονται. Αυτό δεν αλλάζει τη στρατηγική του ελέγχου των οριζόντιων αξόνων διότι σε αυτή την ατζέντα δεν ενδιαφέρουν τα έθνη. Στην άλλη δεν ενδιαφέρουν οι άνθρωποι. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Είτε περισσότεροι είτε λιγότεροι η τάση είναι ο έλεγχος προς τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και πόρων.
12. Η ευκαιρία
Ο Ελληνισμός σήμερα έχει ένα δυναμικό αναξιοποίητο τρίγωνο στην Ανατολική Μεσόγειο μέσα από τους αιώνες, η βάση του οποίου ορίζεται με κορυφές από τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας και απέναντι από τη βάση ως κορυφή Ελληνισμού στην περιοχή η Κύπρος. Αν υπολογιστεί και αυτό της Αντιοχείας που παρ’ όλο που το χάσαμε από δικά μας λάθη και είναι τώρα αραβόφωνο δεν παύει να έχει ως ποίμνιο ορθοδόξους οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως Ρωμιοί απόγονοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την οποία οι Γερμανοί του 16ου αιώνα ύπουλα τη βάφτισαν Βυζαντινή, των Ιεροσολύμων γίνεται μεσοκάθετος από την κορυφή της Κύπρου προς τη βάση. Είτε καλύτερα, ένα τετράπλευρο που περικλείει την Ανατολική Μεσόγειο και την ΑΟΖ της Κύπρου. Η οποία περιμένει την οριοθέτησή της με την ΑΟΖ της Ελλάδος και Αιγύπτου. Τούτο όμως δεν αφήνουν να γίνει με την Τουρκία ακέραιη.
Συνεπώς ο Χρόνος είναι με το μέρος μας και δίνει την κίνηση και η Γεωγραφία δεν αλλάζει ως βασική σταθερά. Η Ιστορία είναι παρούσα ως άλλη δευτερεύουσα σταθερά αρκεί να τη γνωρίζεις και να την εκμεταλλεύεσαι και τα Μαθηματικά απλά κάνουν τη σύνθεση. Για όποιον γνωρίζει και βλέπει είναι το αυτονόητο και το πασιφανές. Για όποιον δεν βλέπει και έχει πείσμα, είναι τρίχες. Η πραγματικότητα είναι αυτή: Ποτέ δεν ήσαν τόσο ευνοϊκά τα πράγματα για την Ελλάδα σήμερα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και ποτέ τόσο δυστυχή ως προς το πολιτικό της εκτόπισμα.