ΣΧΟΛΙΟ: ΑΚΟΥΕΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ [Ο ΚΑΤΟΧΟΣ Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Βιοηθική από την Ιατρική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης...«Δωρεά οργάνων, ιατρική, νομική και θεολογική προσέγγιση» (2021).];;;
-----------------------------------------------------
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ!
«ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ» Ή ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΖΩΗΣ;
Έχεις ακούσει π.χ. ότι η Τάδε «(…) 9 ετών, πέθανε μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Ιούλιο του 2017 και οι γονείς της συμφώνησαν ότι τα όργανα της, καρδιά, συκώτι, νεφρά και πάγκρεας, θα δωριστούν σε τέσσερις άλλους ανθρώπους»; Μην τους πιστεύεις! Μάθε ότι από το 1968 οι ιατροί ορίζουν τον θάνατο βασιζόμενοι στην διάγνωση της μερικής ή ολικής ανεπάρκειας του εγκεφάλου.
Ο ΕΘ, δηλαδή ο εγκεφαλικός θάνατος είναι ένα κοινωνικὸ και κλινικὸ κατασκεύασμα!
Ιδού τι λέγει ο καλός ιατρός Ε. Παναγόπουλος: «Οι μεταμοσχεύσεις οργάνων ξεκίνησαν στις αρχὲς της δεκαετίας του 60. Είχαν όμως τότε να αντιμετωπίσουν δυο σοβαρά προβλήματα. Αφ’ ενὸς τα όργανα απὸ όντως νεκροὺς ήταν ακατάλληλα και μη λειτουργούντα μεταμοσχευόμενα και αφ’ ετέρου η αφαίρεση ανθρωπίνων οργάνων πριν απὸ την διαπίστωση του θανάτου ήταν πράξη ποινικὰ κολάσιμη. Για τη συνέχιση των μεταμοσχεύσεων έπρεπε να βρεθεί μία λύση και η λύση βρέθηκε με τη μετάθεση του ορισμού του θανάτου σε χρονικὴ στιγμὴ πριν απὸ την οριστικὴ παύση της λειτουργίας του οργανισμού. Η ad hoc επιτροπὴ της ιατρικής σχολής του Harvard ταύτισε το μη αναστρέψιμο κώμα, που είναι κατάσταση ζωής, με τον θάνατο και δημιούργησε το 1968 τὴν έννοια του ΕΘ…
Τα εγκεφαλικὰ νεκρὰ άτομα έπρεπε να δημιουργηθούν, να αναγνωρισθούν, να περιγραφούν και να ορισθούν, με την ανάπτυξη των κριτηρίων του ΕΘ. Ο ΕΘ ήταν ένα κοινωνικὸ και κλινικὸ κατασκεύασμα» (ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, FACS Ἄμ. Ἐπ. Καθηγητὴς Χειρ/κῆς ΕΚΠΑ τ. Συν/τής Δ/τής Χειρουργὸς ΕΣΥ Νοσοκομεῖο «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ»)!
Εν τέλει η «τάδε» ΠΕΘΑΝΕ;
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ!
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ! «ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ» Ή ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΖΩΗΣ;
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ: «(…) 1. Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου, η οποία το πρώτον εισήχθη στην ιατρικὴ ορολογία και πρακτικὴ το 1968 απὸ την επιτροπὴ του Harvard, (Χάρβαρντ) και τα κριτήρια διαγνώσεώς του είναι μεταβαλλόμενα με τάση περιορισμού τους. Έτσι αρχικὰ περιελάμβανε την κατάπαυση των λειτουργιών όλου του νευρικού συστήματος, κεντρικού και περιφερικού. Το 1981 η επιτροπὴ εμπειρογνωμόνων του Προέδρου των ΗΠΑ με τον ενιαίο ορισμὸ του θανάτου περιόρισε την έννοιά του στη μη αναστρέψιμη παύση όλων των λειτουργιών του εγκεφάλου, ενώ απὸ το 1973 στη Μ. Βρετανία και απὸ το 1985 στην Ελλάδα γίνονται αποδεκτὰ τα κριτήρια της Minnesota (Μιννεσότα), με τα οποία ο εγκεφαλικὸς θάνατος περιορίζεται στη μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους. 2. Οι λόγοι αντικαταστάσεως των κλασικών κριτηρίων προσδιορισμού του θανάτου, που ήσαν η μη αναστρέψιμη διακοπὴ της αναπνευστικής και καρδιακής λειτουργίας, με το κριτήριο του εγκεφαλικού θανάτου ομολογείται απερίφραστα απὸ την επιτροπὴ του Harvard πως ήταν α) ότι οι εγκεφαλικώς νεκροὶ ασθενείς αποτελούν «φορτίο» για τους οικείους και τα νοσοκομεία και β) ότι εάν εξακολουθούσαν να ισχύουν τα παλαιὰ κριτήρια του ορισμού του θανάτου, θα ήταν δύσκολη η απόκτηση οργάνων για μεταμοσχεύσεις γιατί τα όργανα είναι άχρηστα μετά την παύση της καρδιακής λειτουργίας του δότη.
3. Η έννοια και τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου ορίζονται αυθαίρετα• αυθαίρετη είναι επίσης και η διάγνωσή του, και πολλὲς φορὲς επισφαλής, με αποτέλεσμα περιπτώσεις ασθενών που χαρακτηρίστηκαν εγκεφαλικώς νεκροὶ να αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι δεν ήταν τέτοιοι στην πραγματικότητα και να ανανήψουν… [Διαβάζουμε στὴν newsit: «Η 19χρονη Καρίνα μετὰ από ένα φοβερὸ αυτοκινητιστικὸ ατύχημα έπεσε σε κώμα και σύμφωνα με τους γιατροὺς ήταν απίθανο να συνέλθει… οι γιατροὶ θεωρούσαν τόσο απίθανο το έφηβο κορίτσι να συνέλθει με αποτέλεσμα να πείσουν την οικογένειά της να σταματήσει η θεραπεία και να δωρίσουν τα όργανά της. Την ώρα που γιατροὶ προετοιμάζονταν για να της αφαιρέσουν τα όργανα έκπληκτοι οι υπάλληλοι του νοσοκομείου τους ενημέρωσαν πως το κορίτσι άνοιξε τα μάτια του και κούνησε τα πόδια της…»]
Επειδή όμως θεωρούμε –συνεχίζει ο Πειραιώς Σεραφείμ- τους ευρισκομένους στην κατάσταση του «εγκεφαλικού θανάτου» ασθενείς και όχι νεκρούς, σεβόμενοι πλήρως την ιερότητα, ίσως και κρισιμότητα για το αιώνιο μέλλον, των τελευταίων στιγμών της εντεύθεν του τάφου ζωής των, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την απὸ αυτοὺς αφαίρεση προς μεταμόσχευση των ζωτικών τους οργάνων καθ’ ην στιγμήν πάλλεται η καρδία των»! (Ἐν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ Ἰουνίου 2013)!