«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»[1]
Εἶναι συγκινητικό, ἐνθαρρυντικό καί συνάμα συμβολικό («ὡσεὶ περιστερὰν»[2]) αὐτό πού συμβαίνει στό Περιστέρι. Μέσα σέ μία πολτοποιημένη κοινωνία καί πατρίδα, ὅπου τά πρόσωπα μετασχηματίστηκαν σέ μονάδες καί ὅσον οὔπω σέ ἀριθμούς, καί χάνονται στήν ἄβυσσο τῆς ἀσωτίας· ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος, ὁ τρόμος, ἡ σύγχυση, ἡ βορβορώδης ἁμαρτία καί ἡ σκιά θανάτου· ὅπου τό μόνο ἐνδιαφέρον τῶν «χριστιανῶν», εἶναι ἡ «καλοπέραση» στό ἀπέραντο αὐτό χοιροστάσιο, νά τρῶνε καί νά δαπανοῦν ὧρες ὁλόκληρες στήν εἰκονική πραγματικότητα, λησμονώντας τή Ζωή.
Σέ αὐτή λοιπόν τήν κοινωνία, ὑπάρχουν κάποιοι πού ἐπιμένουν νά εἶναι πρόσωπα, κάποιοι πιστοί ὅλων τῶν ἡλικιῶν, πού βγῆκαν στό πεζοδρόμιο νά διαδηλώσουν, ὄχι γιά χρηματικές αὐξήσεις καί διαμαρτυρίες σέ πολιτικούς, παρά μόνο γιά τόν Χριστό! Εἶναι τό μικρό ποίμνιο, πού δέν ὑπέστη παράλυση ἐγκεφάλου ἀπό τήν παράδοσή του στήν παγίδα τῆς τεχνολογίας καί τοῦ κινητοῦ τηλεφώνου. Εἶναι αὐτό πού σκέφτεται, κρίνει καί διακρίνει. Εἶναι αὐτό πού ἀγαπᾶ τήν Παράδοση, τήν Πίστη του καί ξεβολεύτηκε, μή λογαριάζοντας τίς λοιδορίες τῶν μεταπατερικῶν ἀγαπολόγων, τῶν χλιαρῶν χριστιανῶν καί τῶν σαρκοβόρων ΜΜΕ[3].
Οἱ πιστοί αὐτοί, ζῶντας συνειδητά στήν Ἐκκλησία, μέ τίς τυχόν ἁμαρτίες καί λάθη τους, θυμίζουν τούς παλαιούς χριστιανούς, πού διαδήλωναν ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν, ἐναντίον τῶν ἀρχιερέων πού ὑπέγραψαν στήν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων. Ἐξῆλθαν ὑπό τύπου λιτανείας, σύμφωνα μέ τά πατερικά πρότυπα, μέ τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό ὡς καύχημα καί μέ ὑμνολογίες, γιά νά διαμαρτυρηθοῦν, συμφώνως μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος, γιά τούς νεωτερισμούς τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου καί ἑνός πατριάρχη, οἱ ὁποῖοι, ἀλλοίμονο, χρειάστηκαν τήν προστασία τῶν ΜΑΤ στήν καρδιά τῆς πατρίδα μας! Ποῦ καταντήσαμε! Τί ἀκριβῶς φοβοῦνται; Μακάρι νά φοβοῦνταν τόν Κύριο. Γρηγόριε, Βαρθολομαῖε, «τί μέ διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν»[4].
Γι’ αὐτό καί εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη μαζί μέ προσευχή καί μετάνοια, «νά φωνάξη ὁ λαός γιά τήν πίστι του! Στό κάτω - κάτω δέν γίνεται γιά τά χωράφια ὁ ἀγῶνας... Αὐτή τή στιγμή... ἀλλοιώνουν τό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλοιώνουν τή δομή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλοιώνουν τό θεόδμητο καί θεοκατασκεύαστο Σύνταγμα τῆς Ἐκκλησίας, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τίς Ἱερές Παραδόσεις. Λοιπόν, αὐτά εἶναι θέματα πίστεως. Γιά τήν πίστι του νά φωνάξη ὁ λαός!»[5], ὑποστηρίζει καί ὁ ὅσιος πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Σήμερα, ἀπ’ ὅτι φαίνεται, αὐτός ὁ ἀγῶνας θά πρέπει νά συνεχιστεῖ ἀπό τόν ἁπλό λαό, διότι εἶναι γενικά παραδεκτό, ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων ζοῦν ἤ μᾶλλον κείτονται (νεκροί) σέ ἕνα «παράλληλο σύμπαν». Πορεύονται στήν χρυσοποίκιλτη ἰδιωτική ὁδό τους καί ὄχι στήν μοναδική Ὁδό (σωτηρίας), στήν ὁποία πορεύονται ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ἑορτάζουν τά ὀνομαστήριά τους, τά γενέθλιά τους, τίς ἐπετείους τους, τήν ἐξουσία τους, τόν ἑαυτό τους, ἀλληλοκολακευόμενοι, ἀλληλοεπαινούμενοι, ἀλληλοτιμούμενοι καί ἀλληλοβραβευόμενοι! Δέν εἶναι στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ποῦ εἶναι ἡ κακοπάθεια; Ποῦ εἶναι οἱ διωγμοί στούς ὁποίους ὑπόκεινται ἔνεκα τοῦ Ἰησοῦ; Ποῦ εἶναι οἱ ἀγῶνες τους ἐναντίον τῶν σύγχρονων μαστίγων τῆς «Νέας Τάξεως»; Ποῦ, ἐναντίον τῶν αἱρέσεων πού λυμαίνονται τήν Ἐκκλησία; Ἑορτάζουν τίς ἐπετείους ποιμαντορίας τους, ἀντί νά κλαῖνε καί νά θρηνοῦν, διότι θά ἀκούσουν τό: «Γνωρίζω τὰ ἔργα σου. Ἂν καὶ ἔχεις ὄνομα ὅτι ζῇς, ὅμως εἶσαι νεκρός... δὲν βρῆκα τὰ καθήκοντά σου ἐκπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου. Γι᾿ αὐτὸ σκέψου τί παρέλαβες καὶ ἄκουσες, καὶ ἐφάρμοσε καὶ μετανόησε. Καὶ ἂν δὲν ἀφυπνισθῇς, θὰ ἔλθω σὲ σένα ὡς κλέπτης, καὶ δὲν θὰ καταλάβῃς ποία ὥρα θὰ ἔλθω σὲ σένα.»[6]. Πόσο μᾶς πονᾶ πού, ὅταν βλέπουμε ἐπίσκοπο σφίγγεται ἡ καρδιά μας, ἀντί νά ἀνοίγει καί νά πληρώνεται μέ χαρά...
Θά περατώσουμε μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «Τὸ κήρυγμα βεβαίως περὶ τοῦ σταυροῦ, γιὰ ὅσους μὲν βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς ἀπωλείας, εἶναι μωρία, ἀλλὰ γιὰ μᾶς, ποὺ βαδίζουμε τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας, εἶναι δύναμι Θεοῦ... Ἐπειδὴ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν σημεῖο καὶ οἱ Ἕλληνες ζητοῦν σοφία, γι᾿ αὐτὸ ἐμεῖς κηρύττουμε Χριστὸν ἐσταυρωμένο (σ.γ.: καί ὄχι «πεθαμένο»[7]), ποὺ γιὰ μὲν τοὺς Ἰουδαίους εἶναι σκάνδαλο [σ.γ.: νά τολμήσουμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι σκάνδαλο(=ἐμπόδιο) καί γιά τούς ἐπισκόπους πού Τόν «ἐκθρόνισαν» γιά νά ἐνθρονισθοῦν οἱ ἴδιοι;], γιὰ δὲ τοὺς Ἕλληνες μωρία. Ἀλλὰ γι᾿ αὐτούς, ποὺ εἶναι καλεσμένοι, Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνες, εἶναι ὄντως Χριστός, Θεοῦ δύναμι καὶ Θεοῦ σοφία.»[8]. Εὐχαριστοῦμε τόν πιστό λαό τοῦ Περιστερίου (καί ὅλους ὅσοι τούς συνδράμουν) γιά τούς εἰρηνικούς πνευματικούς του ἀγῶνες.
https://aktines.blogspot.com/2024/11/blog-post_160.html#more