«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού».
Α’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, Β’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, Γ’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, Δ’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, Ε’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, ΣΤ’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, ΜΕΡΟΣ Ζ’ ΕΔΩ
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμό)
MΕΡΟΣ Η΄
Σήμερα, που υπάρχει οικουμενιστικός συμβιβασμός στο σύνολο (γενικά) του πληρώματος μπροστά στο πρόβλημα της Ομολογιακής ένδειας, βλέπω έναν κατακλυσμό από άκοπη πληροφόρηση∙ τηλεοράσεις, εκκλησιαστικά ραδιόφωνα που καυχώνται για την Ορθόδοξη πίστη – Μαρτυρία και φθηνές (πνευματικά) διαφημίσεις.
Πίστευα, ότι εν καιρώ αιρέσεως, το μέσο επίπεδο ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας του Εκκλησιαστικού πληρώματος, θα εξεγείρετο στα όρια των Ι. Κανόνων. Δυστυχώς, και πάλι δυστυχώς, πλην ολίγων εξαιρέσεων, πλην ελαχίστων ιερομονάχων της περιοχής μου (Ι. Μ. Δημητριάδος), αντι-οικουμενιστικός λόγος δεν ακούγεται. Παλαιότερα στους Ι. Ναούς του Βόλου άκουγα κηρύγματα που υπογράμμιζαν μια δίψα ακεραίωσης, Ορθόδοξης πνευματικής πληρότητας. Μετά (ιδίως) την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, οι τόνοι έπεσαν. Αναρωτήθηκα: που πήγαν εκείνα τα υψιπετή κηρύγματα, της ανάγκης ομολογίας και παρεμβάσεων;
Πίστευα, ακόμη, ότι ο μέσος ορθόδοξος πιστός στο όνομα της εσώτατης, μύχιας (καρδιακής) ορθόδοξης ιερότητάς του, θα κατανικούσε τον κλοιό των συμβιβασμένων πνευματικών και θα έπραττε το απόλυτα εκκλησιαστικώς ορθό, την αντίσταση δηλ. στην αίρεση του οικουμενισμού.
Ίσως, όμως, η ομολογιακή σύμπνοια των πολλών δεν εκδηλώθηκε ακόμη, λόγω προβλημάτων τους∙ ο Θεός γνωρίζει! Θυμήθηκα, όμως, το πνευματικό νόημα των λόγων του μεγάλου Αγίου, Αποστόλου Παύλου: «και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. Β΄, Γ, 12).
Όμως η ευημερία, η μαλθακότητα η πνευματική, η έλλειψη Πατερικού φρονήματος, έχουν υποσκάψει το αγωνιστικό φρόνημα∙ έχουν (οι πολλοί) σχετικοποιήσει την ορθόδοξη πίστη∙ θα διωχθούν όσοι θυσιάσουν το εγώ με αυταπάρνηση υπέρ της Πίστεως.
Το ποίμνιο, όχι απλώς συμμάχησε με τους αιρετικούς οικουμενιστές αλλά, το χειρότερο, τους παρέδωσε την εξουσία. Δεν είναι μόνο η αίρεση πηγή ανησυχίας, πάντα υπήρχαν αιρέσεις. Το φοβερό είναι που υπάρχουν επίσκοποι, που «συνοδικά» έχουν δικαιώσει την αίρεση.
Στην πραγματικότητα η ανοχή (συμβιβασμός) στην αίρεση οφείλεται και στην αποξένωση από το Μυστήριο του Τιμίου Σταυρού. Αυτή η αποξένωση λειτουργεί ως διαφυγή από τον Σταυρικό δρόμο της Ομολογίας, που περικλείει (ο δρόμος αυτός) και ακραίες συνέπειες, όπως δείχνει και μια, πρόχειρη ακόμη, ματιά στο Μαρτυρολόγιο της Ορθοδοξίας.
Οι πνευματικές διαστάσεις του Τιμίου Σταυρού ενώνουν το πλήρωμα σε καιρό διωγμών, πείνας, επιδημιών, θλίψεων, πολέμων ή αιρέσεων. Για τις διαστάσεις του Σταυρού, ενδιαφέρουσα – πνευματικά εργασία έχει γράψει, με απείρως σαφή βεβαιότητα, ο Αρχιμ. π. Ιερόθεος Βλάχος (επίσκοπος Ναυπάκτου)∙ επίκαιρη εργασία μιας και βαραίνει πάνω μας (σήμερα) η απομάκρυνση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Τράπεζα.
Στο βιβλίο του «ΟΣΜΗ ΓΝΩΣΕΩΣ» (Κατερίνη 1988), υπάρχουν δύο επίκαιρα άρθρα με τίτλο: α) «Αμαρτία και Σταυρός» και β) «Το τρισμακάριστον Ξύλον».
Στην Ενότητα «Η ενοποιός δύναμι του Σταυρού» (Σελ. 62) γράφει:
«Ο Τίμιος Σταυρός είναι η ενότης όλων των κόσμων, διότι δι’ αυτού κατατροπούται το μόνον διασπαστικό στοιχείο, η αμαρτία. «Δια του Σταυρού χαρά εν όλων των κόσμω». Οι σύγχρονοι άνθρωποι, όντες μακρυά από τον Σταυρό, βρίσκονται στην βασανιστική κατάστασι της διαιρέσεως. Η ενοποίησι και η ειρήνευσι έξω από τον Σταυρό είναι αδύνατη, όσοι όμως ενώνονται με τον Εσταυρωμένο, υπερβαίνουν όλες τις διαιρέσεις και καταργούν όλες τις διασπάσεις, όπως όλο το φως, λέγει ένας άγιος, είναι συγκεντρωμένο στον ήλιο, έτσι και στον Σταυρό βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η αγάπη και η ειρήνη του Παντοκράτορος Χριστού».
1ο Σχόλιο: Τα γραφόμενα του π. Ιεροθέου Βλάχου (1985) αποτελούν, σήμερα, τον θεολογικό αντίποδα στην απαράδεκτη συμπεριφορά – Ηθική της απομακρύνσεως του Εσταυρωμένου από την Αγία Τράπεζα. Στην Εκκλησία μας ασκούμεθα σταυρικά, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού (Ματθ. 16, 24), για να λάβουμε την πείρα της ενδόξου Αναστάσώς Του∙ Είναι Πανεκκλησιαστικός άξονας (διαχρονικά) ευσεβείας, λατρευτικής ζωής, ορθόδοξης πορείας. (τέλος σχολίου)
Ρήγμα ανάμεσα σε ποίμνιο και ποιμένες έχει δημιουργήσει η απομάκρυνση του Σταυρού, επακόλουθο και συνακόλουθο του οικουμενιστικού πνεύματος των Επισκόπων.
Το ρήγμα αυτό (θεμελιώδες), εξυπηρετεί την πορεία προσέγγισης με την πανθρησκεία.
Στη σελ. 61, γράφει επίσης:
«Δια του Σταυρού ο άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό και ενώνεται μαζί Του. Ενδύεται το Φως και αποκτά την Ζωή. Αποβάλλει το ένδυμα της φθοράς και της θνητότητας και ενδύεται το ένδυμα της αφθαρσίας και αθανασίας. Δια του σταυρού ενώνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Αυτό συμβαίνει πραγματικά μέσα στην Εκκλησία, όπου οι άνθρωποι οποιασδήποτε εθνότητος, γίνονται αδελφοί μεταξύ τους και μέλη του Σώματος του Χριστού».
2ο Σχόλιο: Θεολογικότατες οι επισημάνσεις – διατυπώσεις του π. Ιεροθέου Βλάχου (ως Αρχιμανδρίτου), που απαντούν τόσο άμεσα στις αντιθέσεις που δημιούργησαν οι οικουμενιστές επίσκοποι με την απομάκρυνση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Τράπεζα∙ αντιθέσεις μεταξύ ποιμνίου και Επισκόπου, που χωρίζουν – διαιρούν το Σώμα της Εκκλησίας.
Το φιλοκαλικό αυτό κείμενο του π. Ιεροθέου είναι απαλλαγμένο οικουμενιστικής επιρροής, η οποία (σήμερα) στους λόγους των επισκόπων συσφαιρώνεται (σχεδόν) σε κάθε τοποθέτησή τους! Στην Πατερική Γραμματεία φανερώνεται όλη η θεολογική διαφάνεια του Σταυρού.
Να υπογραμμίσουμε, ότι από τα κείμενα της Φιλοκαλίας, από τον άμετρο πλούτο της σε ορθόδοξες θέσεις – νοήματα, οι οικουμενιστές επίσκοποι, πολλοί ιεροκήρυκες, πνευματικοί, γέροντες και γερόντισσες, ξεχωρίζουν θέματα βαθιά καταξιωμένα στη ζωή της Εκκλησίας (προσευχή, υπακοή κλπ) χωρίς αναφορές, όμως, στις αιρέσεις και σ’ αυτή του οικουμενισμού∙ χωρίς αναφορές στην Ομολογία Πίστεως, μεταπίπτοντας (έτσι) σε εξαδυνατισμένα από την τριβή του συμβιβασμού κηρύγματα!
Για την θέση του Σταυρού στη ζωή της Εκκλησίας, ο Ι. Χρυσόστομος τονίζει: «Τούτον τοίνυν εγκόλαψον τη διανοία τη σή, και την σωτηρίαν περίπτυξαι των ημετέρων ψυχών. Ούτως γαρ ο σταυρός την οικουμένην έσωσε και επέστρεψε, την πλάνην εξήλασε, την αλήθειαν επανήγαγε, την γην ουρανόν ποίησε, τους ανθρώπους αγγέλους ειργάσατο. Δια τούτον οι δαίμονες ουκέτι φοβεροί, αλλ’ ευκαταφρόνητοι∙ ουδέ ο θάνατος θάνατος, αλλ’ ύπνος∙ δια τούτον πάντα έρριπται χαμαί και πεπάτηται τα πολεμούντα ημίν».
Μετάφρασις: Αυτό λοιπόν το σημείο χάραξε στη σκέψη σου (διάνοιά σου) και εξασφάλισε την σωτηρίαν της ψυχής σου. Διότι αυτός ο Σταυρός έσωσε την οικουμένων και την μετέβαλε, εξεδίωξε την πλάνην, επανέφερε την αλήθειαν, έκαμε την γην ουρανόν, κατέστησε τους ανθρώπους αγγέλους∙ εξαιτίας αυτού οι δαίμονες δεν είναι πλέον φοβεροί, αλλ’ ευκαταφρόνητοι∙ ούτε ο θάνατος είναι θάνατος αλλ’ ύπνος∙ Εξ αιτίας Αυτού όλα τα αντιστρατευόμενα την σωτηρίαν μας έπεσαν κάτω και καταπατήθηκαν» (Εις το κατά Ματθαίον – Ομιλία ΝΔ΄- Άπαντα Αγίων Πατέρων τ. 67).