Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός
Ὅταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει την πίστη στη γη; » (Λουκ. 18,8).
…Αν ο Θεός αγάπη εστί και συγχώρεση, ο Άνθρωπος τι εστί;
Είναι πολύς ο λόγος αδελφοί μου που γίνεται τα τελευταία χρόνια για το ότι’ ο Θεός αγάπη εστί. Ο Θεός πράγματι είναι αγάπη προς όλους και όλα, και η αγαθή πρόνοιά Του σκεπάζει και προστατεύει σίγουρα όλη τη δημιουργία. Όμως ο άνθρωπος είναι »εργάτης» και »φύλακας»! Εξ αρχής ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο, μέσα στον κήπο της Εδέμ, για να εργάζεται και να τον φυλάει, και έτσι έχει αυτήν την διπλή ευθύνη’ να εργάζεται τις εντολές Του και να φυλάει τα όρια Του, δηλαδή τα δόγματα της Εκκλησίας μας… έως συντελείας των αιώνων!
Με μία λέξη, σκοπός (των σκοπών Του) είναι »όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου, να βρει την πίστη στη γη», να βρει την πίστη και στην δική μου »γη»…. να βρει τους πιστούς δούλους του να υπερασπίζονται την αποστολικές διδαχές! Και επειδή << γη αγαθή >> κυρίως εννοούμε την καρδιά μας, το πρώτο που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην προσβληθεί η πίστη, που ο καθένας μας φυλάει μέσα στην καρδιά του’ για την αλήθεια του Ευαγγελίου του Σωτήρος Χριστού, καθώς και για την μοναδικότητα της »Μίας» Εκκλησίας Του!
Στις ημέρες μας όμως επιχειρείται μια βάρβαρη παραβίαση των συνόρων αυτών, και η απειλή έρχεται από ένα αλλοτριωμένο κήρυγμα: Το περί αγάπης!
Μας ζητείτε »Χάριν αγάπης» να αρνηθούμε την μοναδικότητα της Εκκλησίας μας, ώστε με το τέχνασμα αυτό να επιτύχουμε κάτι ανώτερο! Την Ένωσή μας με τους << Αδελφούς>>!
Το θέμα όμως για εμάς είναι: τι παιδιά θα γεννήσουν αυτές οι «Αδελφές Εκκλησίες» αφού είναι αδύνατον να » Τεκνοποιήσουν »…. παρά μόνο να «Υιοθετούν» ξένα παιδιά όπως και ξένες »Θεολογίες» !!!
Είναι πολύς ο λόγος αδελφοί μου που γίνεται τα τελευταία χρόνια για το ότι’ ο Θεός αγάπη εστί. Ο Θεός πράγματι είναι αγάπη προς όλους και όλα, και η αγαθή πρόνοιά Του σκεπάζει και προστατεύει σίγουρα όλη τη δημιουργία. Όμως ο άνθρωπος είναι »εργάτης» και »φύλακας»! Εξ αρχής ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο, μέσα στον κήπο της Εδέμ, για να εργάζεται και να τον φυλάει, και έτσι έχει αυτήν την διπλή ευθύνη’ να εργάζεται τις εντολές Του και να φυλάει τα όρια Του, δηλαδή τα δόγματα της Εκκλησίας μας… έως συντελείας των αιώνων!
Με μία λέξη, σκοπός (των σκοπών Του) είναι »όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου, να βρει την πίστη στη γη», να βρει την πίστη και στην δική μου »γη»…. να βρει τους πιστούς δούλους του να υπερασπίζονται την αποστολικές διδαχές! Και επειδή << γη αγαθή >> κυρίως εννοούμε την καρδιά μας, το πρώτο που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην προσβληθεί η πίστη, που ο καθένας μας φυλάει μέσα στην καρδιά του’ για την αλήθεια του Ευαγγελίου του Σωτήρος Χριστού, καθώς και για την μοναδικότητα της »Μίας» Εκκλησίας Του!
Στις ημέρες μας όμως επιχειρείται μια βάρβαρη παραβίαση των συνόρων αυτών, και η απειλή έρχεται από ένα αλλοτριωμένο κήρυγμα: Το περί αγάπης!
Μας ζητείτε »Χάριν αγάπης» να αρνηθούμε την μοναδικότητα της Εκκλησίας μας, ώστε με το τέχνασμα αυτό να επιτύχουμε κάτι ανώτερο! Την Ένωσή μας με τους << Αδελφούς>>!
Το θέμα όμως για εμάς είναι: τι παιδιά θα γεννήσουν αυτές οι «Αδελφές Εκκλησίες» αφού είναι αδύνατον να » Τεκνοποιήσουν »…. παρά μόνο να «Υιοθετούν» ξένα παιδιά όπως και ξένες »Θεολογίες» !!!
ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ή Ο ΚΟΣΜΟΣ;
Απειλείται τελικά η πίστη των αγίων Πατέρων μας, το »Πιστεύω» της Εκκλησίας μας, ή κυρίως η ελπίδα του κόσμου’ που αναζητάει ακόμη τον λυτρωτή, τον ηγαπημένο;
Τελικά ο φράκτης που στήνουν (οι »Παρελάσεις» αυτές της Κοκκινοσκουφίτσας), ελπίζουν (οι Οικουμενιστές) ότι θα έχει μια διπλή λειτουργία! Πρώτον’ να φράξει το Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας, δηλαδή το κάλεσμα του κόσμου προς την Μία Εκκλησία Του, προς το <<εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών>>, και δεύτερον’ να ανακόψει την αναζήτηση της αλήθειας, κάτι που θα πρέπει να θυμώνει ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες, μιας και την αναζήτηση αυτή της αλήθειας, ο Θεός την χάρισε πλούσια στους Προγόνους μας!!!
Εμείς οι πιστοί δεν ελπίζουμε! αλλά <<Περιμένουμε>>! την Ανάσταση των νεκρών, δηλαδή των νεκρών εθνών, των οποίων οι προπάτορες πέθαναν δίχως να γνωρίσουν τον Λυτρωτή του κόσμου, του μόνου ελευθερωτή, από την αμαρτία και την αγνωσία!
Δεν περιμένουμε όμως ο κόσμος αυτός της εξαπάτησης, ο κόσμος της απείθειας που αντιστέκεται στο Πνεύμα το Άγιο, με τις ψευτοδιδασκαλίες του και τους ψευδομεσσίες του, να πιστέψει και να σωθεί δίχως πίστη! δίχως τα μυστήρια της Εκκλησίας μας! που αποτελούν την εγγύηση της συμφιλίωσής όλων μας, με τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Είναι γνωστό ότι πάντοτε όπως και στα χρόνια του Χριστού, υπήρχαν ιδιαίτερες τάξης ανθρώπων που διέστρεφαν το λόγο του Θεού. Μία από αυτές ήταν η τάξη των Φαρισαίων. Αυτοί αν και άνθρωποι της »Εκκλησίας «, άκουσαν δια στόματος Ιησού, που είναι η ενυπόστατος αγάπη, τα φοβερά εκείνα »Ουαί», αλλά και άλλα πολλά όπως: »πατέρα σας έχετε τον διάβολο», »αυτοί ποτέ δεν ήταν μαζί μας» κ.α.!
Ο άγιος Ιωάννης, ο συγγραφέας της Αποκάλυψις, που ακούει την φωνή του Κυρίου, γράφει: << Πλην ο έχετε κρατήσατε άχρις ου αν ήξω. Και ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών>> (Αποκ. β’ 25,26). Ο Κύριός μας, ζητάει από τον μαθητή της αγάπης, να γράψει προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας των Θυατείρων τα εξής: << 24 Λέγω δε εις σας τους υπολοίπους που κατοικείτε εις τα Θυάτειρα, όσοι δεν έχουν δεχθή την ασεβή και πλανεμένην αυτήν διδασκαλίαν, τας δήθεν βαθυτέρας αληθείας όπως τας παρουσιάζουν οι αιρετικοί και φαύλοι, πράγματι δε σατανικάς πλάνας. 25 Πλην όμως εκείνο που σας έχει παραδοθεί από τους Αποστόλους, την αλήθειαν δηλαδή του ευαγγελίου, κρατήσατέ την καλά μέχρις ότου έλθω>> (Αποκ. β’ 24,25).
Τελικά ο φράκτης που στήνουν (οι »Παρελάσεις» αυτές της Κοκκινοσκουφίτσας), ελπίζουν (οι Οικουμενιστές) ότι θα έχει μια διπλή λειτουργία! Πρώτον’ να φράξει το Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας, δηλαδή το κάλεσμα του κόσμου προς την Μία Εκκλησία Του, προς το <<εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών>>, και δεύτερον’ να ανακόψει την αναζήτηση της αλήθειας, κάτι που θα πρέπει να θυμώνει ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες, μιας και την αναζήτηση αυτή της αλήθειας, ο Θεός την χάρισε πλούσια στους Προγόνους μας!!!
Εμείς οι πιστοί δεν ελπίζουμε! αλλά <<Περιμένουμε>>! την Ανάσταση των νεκρών, δηλαδή των νεκρών εθνών, των οποίων οι προπάτορες πέθαναν δίχως να γνωρίσουν τον Λυτρωτή του κόσμου, του μόνου ελευθερωτή, από την αμαρτία και την αγνωσία!
Δεν περιμένουμε όμως ο κόσμος αυτός της εξαπάτησης, ο κόσμος της απείθειας που αντιστέκεται στο Πνεύμα το Άγιο, με τις ψευτοδιδασκαλίες του και τους ψευδομεσσίες του, να πιστέψει και να σωθεί δίχως πίστη! δίχως τα μυστήρια της Εκκλησίας μας! που αποτελούν την εγγύηση της συμφιλίωσής όλων μας, με τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Είναι γνωστό ότι πάντοτε όπως και στα χρόνια του Χριστού, υπήρχαν ιδιαίτερες τάξης ανθρώπων που διέστρεφαν το λόγο του Θεού. Μία από αυτές ήταν η τάξη των Φαρισαίων. Αυτοί αν και άνθρωποι της »Εκκλησίας «, άκουσαν δια στόματος Ιησού, που είναι η ενυπόστατος αγάπη, τα φοβερά εκείνα »Ουαί», αλλά και άλλα πολλά όπως: »πατέρα σας έχετε τον διάβολο», »αυτοί ποτέ δεν ήταν μαζί μας» κ.α.!
Ο άγιος Ιωάννης, ο συγγραφέας της Αποκάλυψις, που ακούει την φωνή του Κυρίου, γράφει: << Πλην ο έχετε κρατήσατε άχρις ου αν ήξω. Και ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών>> (Αποκ. β’ 25,26). Ο Κύριός μας, ζητάει από τον μαθητή της αγάπης, να γράψει προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας των Θυατείρων τα εξής: << 24 Λέγω δε εις σας τους υπολοίπους που κατοικείτε εις τα Θυάτειρα, όσοι δεν έχουν δεχθή την ασεβή και πλανεμένην αυτήν διδασκαλίαν, τας δήθεν βαθυτέρας αληθείας όπως τας παρουσιάζουν οι αιρετικοί και φαύλοι, πράγματι δε σατανικάς πλάνας. 25 Πλην όμως εκείνο που σας έχει παραδοθεί από τους Αποστόλους, την αλήθειαν δηλαδή του ευαγγελίου, κρατήσατέ την καλά μέχρις ότου έλθω>> (Αποκ. β’ 24,25).
Είναι γνωστόν ακόμη αδελφοί μου το ρηθέν ότι’ στο τέλος μένουν τα τρία αυτά’ η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα! Είναι άξιον προσοχής ότι δεν λέει μόνο αγάπη! αλλά και πίστη, και ελπίδα!
Στο κατά Λουκά Ευαγγέλιον, πάλι γράφει: << Είπε δε ο Κύριος’ Σίμων Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του συνιάσαι ως τον σίτον’ εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστη σου…>> (Λουκ.κβ’ 31,32), και προσθέτει παρακάτω και πάλι ο Κύριος: << τα πράγματα τώρα αλλάζουν και πρέπει να είσθε συνετοί και προνοητικοί, διότι θα συναντήσετε δυσκολίας. Εκείνος που έχει βαλάντιον, ας το πάρη μαζί του, διότι θα του χρειαστούν χρήματα, προς συντήρησίν του. Το ίδιο ας κάμη και εκείνος που έχει σακκίδιο’ ας το πάρη γεμάτο τρόφιμα και ας πωλήση το ένδυμά του εκείνος που δεν έχει μάχαιρα, δια να αγοράση. (Με τα λόγια αυτά δεν θέλω να σας συστήσω ποτέ να οπλισθήτε με φονικά όργανα, δια να ανθίστασθε εις τους εχθρούς σας, αλλά θέλω να σας κάμω να εννοήσετε καλά, ότι θα συναντήσετε θανασίμους εχθρούς δια το όνομά μου, απέναντι των οποίων πρέπει να φέρεσθε με σταθερότητα και με σύνεσιν. Δι’ αυτό πρέπει να οπλισθήτε με τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής>> (Λουκ. κβ’ 36. Ερμηνευτική απόδοση, Ι. Κολιτσάρα).
Χρειαζόμαστε λοιπόν τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής και πρέπει να φερόμασθε με << σταθερότητα και με σύνεσιν >> (Λουκ’ 22,36).
Στο κατά Λουκά Ευαγγέλιον, πάλι γράφει: << Είπε δε ο Κύριος’ Σίμων Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του συνιάσαι ως τον σίτον’ εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστη σου…>> (Λουκ.κβ’ 31,32), και προσθέτει παρακάτω και πάλι ο Κύριος: << τα πράγματα τώρα αλλάζουν και πρέπει να είσθε συνετοί και προνοητικοί, διότι θα συναντήσετε δυσκολίας. Εκείνος που έχει βαλάντιον, ας το πάρη μαζί του, διότι θα του χρειαστούν χρήματα, προς συντήρησίν του. Το ίδιο ας κάμη και εκείνος που έχει σακκίδιο’ ας το πάρη γεμάτο τρόφιμα και ας πωλήση το ένδυμά του εκείνος που δεν έχει μάχαιρα, δια να αγοράση. (Με τα λόγια αυτά δεν θέλω να σας συστήσω ποτέ να οπλισθήτε με φονικά όργανα, δια να ανθίστασθε εις τους εχθρούς σας, αλλά θέλω να σας κάμω να εννοήσετε καλά, ότι θα συναντήσετε θανασίμους εχθρούς δια το όνομά μου, απέναντι των οποίων πρέπει να φέρεσθε με σταθερότητα και με σύνεσιν. Δι’ αυτό πρέπει να οπλισθήτε με τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής>> (Λουκ. κβ’ 36. Ερμηνευτική απόδοση, Ι. Κολιτσάρα).
Χρειαζόμαστε λοιπόν τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής και πρέπει να φερόμασθε με << σταθερότητα και με σύνεσιν >> (Λουκ’ 22,36).
Ένα χρέος βασικό για όλους τους λαϊκούς είναι: Η αγάπη προς την Εκκλησία!
Μετά από την αποτυχία της Συνόδου της Κρήτης να μεταδώσει ολόκληρο το μήνυμα του ευαγγελίου, καλούμε όλο τον πιστό λαό του Θεού να αναλάβει τον καλό αγώνα της προσωπικής του πρώτα ενημέρωσης και έπειτα και του οικείου περιβάλλοντός του. Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας υπέρ πίστεως και πατρίδος!
Η Σύνοδος αυτή, δυστυχώς προτίμησε την »γλώσσα» μόνο της αγάπης εις βάρος των δογματικών αληθειών της Εκκλησίας μας , με την βλάσφημη δικαιολογία ότι τα δόγματα και οι φράκτες που ύψωσαν οι άγιοι Πατέρες μας αποτελούν εμπόδια »Ειρήνης»! Η δική τους αγάπη είναι ανώτερη, υποστηρίζουν, και αυτήν θέλουν να βάλουν ως θεμέλιο για την ενότητα των λαών, παραθεωρώντας τις (δογματικές) διαφορές μας. Και παραθεωρούν τις διαφορές όχι μόνον με τον λοιπό χριστιανικό κόσμο αλλά και με όλο το σκοτάδι των ανθρωποσωτήρων!
Και όλα αυτά φυσικά τα επιτρέψαμε εμείς οι πιστοί, εδώ και 100 χρόνια, λόγω ότι θερίζαμε ηδονή, φιλοδοξία και απιστία, τα σύγχρονα δηλαδή υποπροϊόντα του απάνθρωπου πολιτισμού των «Κεφαλιών», των Κεφαλαίων και των Κεφαλαιοαγοργιών- των Μεγάλων Υιών!
Και όλα αυτά φυσικά τα επιτρέψαμε εμείς οι πιστοί, εδώ και 100 χρόνια, λόγω ότι θερίζαμε ηδονή, φιλοδοξία και απιστία, τα σύγχρονα δηλαδή υποπροϊόντα του απάνθρωπου πολιτισμού των «Κεφαλιών», των Κεφαλαίων και των Κεφαλαιοαγοργιών- των Μεγάλων Υιών!
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
<< Αλλ’ όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει την πίστη στη γη; >> (Λουκ. 18,8).
<< Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ους ελθών ο κύριος ευρήσει γρηγορούντας>> (Λουκ. 12, 37), δηλαδή »Μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους, όταν έλθη ο Κύριος θα τους εύρη να αγρυπνούν». Πράγματι, »Οι ποιμένες και οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας θα είναι μακάριοι, εάν καλώς διαχειρίζωνται την πνευματικήν εξουσίαν και τα χαρίσματα, που τους ενεπιστεύθη ο Χριστός και εξυπηρετούν με σύνεσιν και προθυμίαν τους πιστούς. Σκληροτάτη όμως τιμωρία τους περιμένει, εάν αποδειχθούν αναξιόπιστοι και καταχρασταί».
<< Αλλ’ όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει την πίστη στη γη; >> (Λουκ. 18,8).
<< Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ους ελθών ο κύριος ευρήσει γρηγορούντας>> (Λουκ. 12, 37), δηλαδή »Μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους, όταν έλθη ο Κύριος θα τους εύρη να αγρυπνούν». Πράγματι, »Οι ποιμένες και οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας θα είναι μακάριοι, εάν καλώς διαχειρίζωνται την πνευματικήν εξουσίαν και τα χαρίσματα, που τους ενεπιστεύθη ο Χριστός και εξυπηρετούν με σύνεσιν και προθυμίαν τους πιστούς. Σκληροτάτη όμως τιμωρία τους περιμένει, εάν αποδειχθούν αναξιόπιστοι και καταχρασταί».
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός
Πτολεμαΐδα 28 Ιουλίου 2016
Πτολεμαΐδα 28 Ιουλίου 2016
[ http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=54531#more-54531 ]