ΘΕΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΙΣ, ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ // 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016

 

 ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Θ’ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΤΑΝ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ (ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)! [2-2]

ΜΕΡΟΣ Γ’ (τελευταίο)

ΘΕΜΑ: ΘΕΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΙΣ, ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΟ: << Το μεγαλειώδες αξίωµα: νίκη πάνω στον θάνατο, ανάσταση, δόξα >> (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος). 

Επαναλαμβάνουμε ότι είναι καθήκον του Ιατρού να πει στον ασθενή του την αλήθεια ως αναφορά την σοβαρή και κρίσιμη ασθένειά του (ίσως για να προλάβει ο μελλοθάνατος να πει το ήμαρτον, μπρος τον εξομολόγο!). Δεν θα αναζητήσουμε άλλους λόγους, αλλά μόνο το πρόσωπο εκείνο που είναι κατάλληλο για να μιλήσει στον ασθενή. Αν και σήμερα τα νοσοκομεία διαθέτουν ειδικούς ψυχολόγους, παλαιότερα ίσως ο ‘’κατάλληλος άνθρωπος’’, να ήταν και μία γιαγιούλα!

Αναζητώντας το πρόσωπο* εκείνο που είναι κατάλληλο για να μιλήσει στον ασθενή*.

Το πρωί της 23 Μαρτίου, τρεις αδελφοί εν Χριστώ, ξεκινήσαμε από την Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπού για τον Πειραιά, για να παρακολουθήσουμε την θεολογική ημερίδα με θέμα την Σύνοδο της Κρήτης. Στάθηκε αδύνατον να προσπεράσουμε! και έτσι…  περάσαμε από  το μετόχι του γυναικείου Ιερού Ησυχαστηρίου της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (στο Μήλεσι Αττικής). Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε από τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη (+ 2 Δεκεμβρίου), τον άγιο γέροντα του περασμένου αιώνα.

«Ο άγιος Πορφύριος είναι μεγάλο δώρο του Θεού» (π. Ανανίας Κουστένης), αλλά και κάθε «Άγιος». 

 Επειδή πολλές φορές ακούμε - κυρίως οι ψάλτες - να προσφωνούν τους Μητροπολίτες μας με το όνομα «Άγιε Επίσκοπε», ο π. Θεόκλητος όχι μία αλλά δύο φορές (για να πάψει ο σκανδαλισμός) μας είπε πως το όνομα «Άγιοι», το χρησιμοποίησε η Εκκλησία μας απ’  αρχής, και ίσχυε για όλους τους πιστούς, και λίγο μετά ,όταν οι οπαδοί της «αίρεσης του Ναζωραίου» πήραν το όνομα «Χριστιανοί», τότε οι άνθρωποι του δρόμου, της «Οδού»,  έπαψαν να ακούνε στο όνομα «Άγιοι»! και έπαψε έτσι να είναι, αυτό,  το ‘’δημοφιλή όνομα’’ τους!  αλλά ποτέ δεν έπαψε να έχει ισχύ, μιας και τα πράγματα (και τα ονόματα) που συνδέονται με την «Αγία και Μεγάλη» Παράδοσή Μας … δεν λήγουν και δεν ‘’καταλήγουν’’ ποτέ!!!

Ο π. Ανανίας μας λέγει: « Είναι αλήθεια ότι τον Θεό τον ψηλαφούμε μέσω των αγίων. Οι άγιοι, μας Τον μεταδίδουν, μας κάνουν να Τον αισθανθούμε και να Τον ψηλαφήσουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν. Γίνεται αυτό(!)». [ http://www.amen.gr/article/o-agios-porfurios-einai-megalo-dwro-tou-theou ].

Είναι αλήθεια πάλι αδελφοί, ότι τον Θεό τον ψηλαφούμε μέσω των «Αγίων».  Γνωρίζουμε από τον π. Αγάθωνα ότι η πίστη μας είναι «Θωμάς»! Είναι «βιωματική» και όχι «εγκεφαλική», και όπως τονίζει πάλι ο Γέροντας Αγάθωνας (ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους), η πίστη μας είναι «Θωμάς», δηλαδή’  ψηλαφώ, βιώνω… πέφτω σηκώνομαι - πέφτω σηκώνομαι- πέφτω σηκώνομαι- πέφτω σηκώνομαι- πέφτω σηκώνομαι… [www.youtube.com/watch?v=Ww9Z8ViPV4M]. Γίνεται και αυτό!!

Η του Θεού συγκατάβασις, έπεται της «καλής απιστίας»

-                    

      Ο Πρωτοπρεσβυτέρος Βασίλειος Καλλιακμάνης (Καθηγητής) γράφει με θέμα: «Η καλή απιστία και η θεία συγκατάβαση», και τονίζει ότι ο Κύριος  «δεν ήλθε να επιβάλει βιαίως το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως στους ανθρώπους».

Ο ίδιος γράφει: «α) Η θεία συγκατάβαση ως συνέχεια του μυστηρίου της θείας κένωσης δεν περιορίζεται στον Σταυρό και την ταφή. Συνεχίζεται και μετά την Ανάσταση. Ο Αναστάς Κύριος δεν ήλθε να επιβάλει βιαίως το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως στους ανθρώπους. Ούτε τους υποχρέωσε να το ασπασθούν απροϋπόθετα. Αποδέχεται και ως δοξασμένος Κύριος να γίνει αντικείμενο έρευνας. Αναγνωρίζει στον Θωμά τη λογική αδυναμία να πιστέψει και συγκαταβαίνει για μια ακόμη φορά στην ανθρώπινη αμφισβήτηση» [ http://www.imnst.gr/wp/%CE%B7  ].

Η θεία συγκατάβαση ως συνέχεια του μυστηρίου της θείας κένωσης δεν περιορίζεται στον Σταυρό και την ταφή.                                                                                                  

                                                                                                                            

.Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος, μας μιλάει με θέμα: «Οι επτά φράσεις του Χριστού στον Σταυρό», και μας ρωτάει: << Θέλετε να µάθετε τη σηµασία εκείνων των επτά φράσεων τις οποίες είπε ο Κύριος πάνω στον σταυρό. Δεν είναι σαφείς;

-Πρώτη φράση: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34). Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του……

  

-Δεύτερη φράση: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. 23,43). Αὐτὸς ὁ λόγος ἀπευθύνεται στὸν µετανιωµένο ληστὴ στὸν σταυρό……..

-Τρίτη φράση: «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου» (Ἰωαν. 19,26). Ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος στὴν Ἁγία Μητέρα Του ποὺ στεκόταν κάτω ἀπὸ τὸν σταυρὸ µὲ τὴν ψυχὴ σταυρωµένη…….

-Τέταρτη φράση: «Θεέ µου, Θεέ µου, ἱνατί µὲ ἐγκατέλιπες;» (Ματθ. 27,46). Αὐτὲς οἱ λέξεις δείχνουν, τόσο τὴν ἀδύναµη ἀνθρώπινη φύση, ὅσο καὶ τὴν προορατικότητα τοῦ Κυρίου….

-Ἡ πέµπτη φράση: «Διψῶ» (Ἰωαν 19,28). Τὸ αἷµα Του ἔρρεε. Γι’ αὐτὸ καὶ διψοῦσε. Ὁ ἥλιος ἦταν κατὰ τὴ δύση του, ἤδη Τοῦ χτυποῦσε τὸ πρόσωπο καὶ µαζὶ µὲ τὰ ἄλλα βασανιστήρια καιγόταν πολύ…….

-Ἡ ἕκτη φράση: «Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου» (Λουκ. 23,46). Πού σηµαίνει ὅτι ὁ Υἱός παραδίδει τὸ πνεῦµα Του στὰ χέρια τοῦ Πατρός Του……….

-Ἡ ἕβδοµη φράση: «Τετέλεσται» (Ἰωαν.19,30). Αὐτὸ δὲν σηµαίνει ὅτι τελειώνει ἡ ζωή. Ὄχι! Ἀλλά ὅτι τελειώνει ἡ ἀποστολὴ ἡ ἐπικεντρωµένη στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τελείωσε, καὶ ἐπισφραγίσθηκε µὲ τὸ αἷµα καὶ τὸν ἐπίγειο θάνατο, τὸ θεῖο ἔργο τοῦ µοναδικοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία τῶν ἀνθρώπων. Τελείωσαν τὰ βασανιστήρια, ἀλλά ἡ ζωὴ µόλις ἀρχίζει. Τελείωσε ἡ τραγωδία ἀλλά ὄχι καὶ τὸ δράµα. Στὴ σειρὰ ἕπεται, τὸ µεγαλειῶδες ἀξίωµα: νίκη πάνω στὸν θάνατο, ἀνάσταση, δόξα >> [πηγή: http://www.agiazoni.gr ]

« Αυτὸ δεν σηµαίνει ότι τελειώνει η ζωή. Όχι! Αλλά ότι τελειώνει η αποστολή η επικεντρωμένη στη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους». [ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ].

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Καλλιακμάνης επίσης γράφει: «β) Ας δούμε όμως συνοπτικά το περιεχόμενο του σημερινού ευαγγελίου, όπως περιγράφεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη (Ιωάν. 20.19-29). Μετά τη σταύρωση και την ταφή του Ιησού οι μαθητές σκορπίστηκαν και φόβος κατέλαβε τις ψυχές τους. Ο διδάσκαλός τους είχε θανατωθεί με ατιμωτικό θάνατο. Και οι ίδιοι κινδύνευαν από τη μήνη των γραμματέων και Φαρισαίων. Συγχρόνως με δυσπιστία άκουγαν τις διαβεβαιώσεις των μυροφόρων γυναικών, ότι είδαν τον αναστημένο Κύριο» [  http://www.imnst.gr/wp/%CE%B7 ].

Ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ πάνω στο ίδιο θέμα  (Κυριακή του Θωμά:  «Ο Κύριος φιλάνθρωπος εις την δυσπιστίαν»), κάνει ένα ακόμη βήμα με την βοήθεια των -εκκλησιαστικών συγγραφέων - Πατέρων μας και λέγει: « Με βάσι το ιερό κείμενο της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής [(Ιωάν. 20.19-29)]  είναι διακηρυγμένη και ομολογημένη η απιστία ή μάλλον για την ακρίβεια η δυσπιστία του Αποστόλου Θωμά στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. Ο εκκλησιαστικός ερμηνευτής Ζιγαβηνός διευκρινίζει ότι «γι᾽ αυτό κατηγορείται ο Θωμάς· γιατί δεν επίστευσε στους συμμαθητές του, που ήταν αξιόπιστοι και τον διαβεβαίωναν γι᾽ αυτό». Είχαν και οι άλλοι Απόστολοι απιστήσει στο μήνυμα των Μυροφόρων γυναικών, αλλά η δυσπιστία του Θωμά ήταν ολιγώτερο δικαιολογημένη, αφού είχε την πρόσθετη μαρτυρία των Αποστόλων» [      http://aktines.blogspot.gr/2016/05/blog-post_68.htm  ].

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί 

«Μετά τη σταύρωση και την ταφή του Ιησού οι μαθητές σκορπίστηκαν και φόβος κατέλαβε τις ψυχές τους». Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, μετά την Σύνοδο της Κρήτης, μετά δηλαδή την σταύρωση και την ταφή της αληθινής  του Χριστού Πίστης, οι μαθητές των «Αγίων επισκόπων» μας σκορπίστηκαν και φόβος κατέλαβε τις ψυχές τους (των ιδίων και των οπαδών τους)!!! Αναζητώντας ακόμη το «Άγιο» πρόσωπο, Εκείνον δηλαδή που είναι κατάλληλος για να μας  μιλήσει ως «ασθενή» , καλό είναι να θυμηθούμε τα παρακάτω λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου (προκειμένου να κατανοήσουμε τι το δυνατόν και τι το αδύνατον)!

Ο Ιερός Πατήρ μας μιλά για τις «Συνέπειες της απιστίας» και ειδικότερα για το ότι «η έλλειψη της πίστεως μας κάνει δειλούς», και λέγει: << Ο Ιησούς πριν από την τρικυμία της θάλασσας γαληνεύει την τρικυμία της ψυχής των μαθητών Του, επιπλήττοντάς τους και λέγοντας: «Γιατί είστε δειλοί, ολιγόπιστοι;» (Ματθ. 8,26), και συγχρόνως τους διδάσκει, ότι το φόβο δεν τον δημιουργεί η έφοδος των πειρασμών, αλλά η αδυναμία της σκέψεως (εκείνων που δεν πιστεύουν)>>.

Και ειδικότερα για το «Καταποντίζεται όποιος χάσει την πίστη», μας λέγει: << Όταν κάποιος ξεφύγει από την πίστη, δεν στέκεται πουθενά’ αλλά κολυμπάει εδώ και εκεί, έως ότου καταποντισθεί τελείως>> (Εις Α’ Τιμ. Ομιλ. Ε’, 2, ΕΠΕ 23, 204- MG62, 528).  

Η νίκη του φόβου! Γίνεται και αυτό, γιατί είναι ζήτημα ολιγοπιστίας.

Ας κλείσουμε τέλος το θέμα φιλικά, με το λόγο του Αγίου: «Στη σειρά έπεται, το μεγαλειώδες αξίωµα: νίκη πάνω στον θάνατο, ανάσταση, δόξα» (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς), και με την ευχή αυτή: ΠΡΟΣΘΕΣ ΗΜΙΝ ΠΙΣΤΗ ΚΥΡΙΕ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

<< Η πίστη μας είναι Θωμάς! Είναι βιωματική και όχι εγκεφαλική (Γέροντας Αγάθωνας, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους)>>, και ο  π. Ανανίας Κουστένης θα μας πει λόγο, λόγω της εμπειρίας-βίωμα που είχε : << Γίνεται αυτό. Αφού βρήκα κι εγώ το μέλι, έγλειφα τα δάκτυλά μου. Πήγαινα στον Γέροντα. Πάρα πολλά έδωσε[ ο άγιος Πορφύριος ], και βοήθησε κι εμένα και αμέτρητους. Και παρακαλούσε πάντοτε κι έλεγε: «Να αγαπάτε, να συγχωράτε. Να εξομολογείσθε καθαρά και να τα λέτε όλα. Να τα λέτε όλα, γιατί τότε φεύγει το κακό από πάνω σας. Και να προσεύχεσθε. Να προσεύχεσθε απλά. Να μιλάτε στον Θεό απλά. Όπως μιλάτε στον πατέρα σας, στη μάνα σας, στον φίλο σας [στην ‘’γιαγιά’’ σας! ], στον άνθρωπό σας. Καταλαβαίνει ο Θεός». [ http://www.amen.gr/article/o-agios-porfurios-einai-megalo-dwro-tou-theou  ].

Τελικά << το φόβο δεν τον δημιουργεί η έφοδος των πειρασμών, αλλά η αδυναμία της σκέψεως (εκείνων που δεν πιστεύουν)>>, που την βλέπουν ΜΕ ''ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ'' ΚΡΙΤΗΡΙΑ!!!

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ Σ' ΟΠΟΙΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ''ΑΓΙΑ'' Ή ''ΜΕΓΑΛΗ'' Ή ''ΣΥΝΟΔΟ''

ΜΕ ΤΙΜΗ (ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΟ ΌΝΟΜΑ)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016 (+ Οσίων ΔΑΛΜΑΤΟΥ- ΦΑΥΣΤΟΥ- ΙΣΑΑΚΙΟΥ: Ο Ισαάκιος ήλεγξε τον βασιλέα Ουάλη δια το ότι ήτο Αρειανός….+ Οσίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΥΣ: Η Θεοκλητώ… έγγαμος, έζησε αγία ζωή, προείδε το θάνατό της…)