Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ Π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ''ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ'' [ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ !! ]
ΓΡΑΦΕΙ (ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ) ο δημητριοσ β. εμμανουηλ, ιεροψαλτησ
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ο προβληματισμός μας σχετικά με την νομιμότητα της πράξης αυτής, δηλαδή της ''Διακοπής'' του μνημοσύνου του πατριάρχη μας κ Βαρθολομαίου, υποχρεώνει, όλους εμάς να αναζητήσουμε έγκυρη πληροφόρηση... αλλά και από τον Θεό πληροφορία, δια μέσω της προσευχής, μιας και το μείζων είναι' η ώρα και η στιγμή! Ας το εννοήσουμε!
Καταθέτουμε εξ αρχής δύο αγαθές μαρτυρίες περί του ονόματος’ του π. Μάρκου Μανώλη [(+ 16 Απριλίου 2010) εφημέριο του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Διονύσου και πνευματικού προϊστάμενο της <<Π.Ο.Ε.>> και του <<Ορθόδοξου Τύπου>>].....και παραθέτουμε σχετικό άρθρο του, που << Εδημοσιεύθη στην «Χριστιανική Σπίθα» φυλ. 646 -Δεκέμβριο 2006>>.
Για τον αείμνηστο π. Μάρκο Μανώλη, ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος (πνευματικό τέκνο του π. Αυγουστίνου Καντιώτη) μεταξύ άλλων είπε: << ᾿Ιδιαιτέρως πρέπει νὰ ἐξαρθῇ ἡ ὑπεράνθρωπος ἐργατικότης αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου.Μὲ τὸν ὕπνον εἶχεν ὀλίγην σχέσιν. Γρηγορῶν, ἀγρυπνῶν, μεριμνῶν, κοπιῶν ὅσον ἐλάχιστοι ἄνθρωποι. Θὰ ἠδύνατο καὶ δι᾿ αὐτὸν νὰ λεχθῇ, ὅτι τὸν ὕπνο δὲν ἐχόρτασε, καὶ τώρα, ἀποσταμένος, πῆγε νὰ κοιμηθῇ. Καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ. ᾿Εκοιμήθη τὸ κατάκοπον καὶ ταλαιπωρημένον ἀπὸ ἀσθένειαν σῶμα. Τὸ δὲ πνεῦμα μετέβη εἰς τὴν θριαμβεύουσαν ᾿Εκκλησίαν καὶ τὴν ἀσάλευτον βασιλείαν, διὰ νὰ μετέχῃ τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὸν πασχαλινὸν ὕμνον, «ἐκτυπώτερον» [(17 Απριλίου 2010) https://niksothropoulos.wordpress.com/category ].
Και ο σεβαστὸς π. Γεώργιος Μεταλληνὸς μας υπενθυμίζει:
«Ὁ ἀείμνηστος π. Μάρκος εἶχε τὴν σφραγίδα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια. Τὸν ἐγνώρισα τὸ 1958, ὡς πρωτοετὴς φοιτητής, εἰς τὸ Φοιτητικὸ Οἰκοτροφεῖον «Ἀπ. Παῦλος» τῆς Ἀδελφότητος «Ζωή»… Ἀπὸ τὸ 1961, μὲ εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ του, π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, εἶχε τὴν εὐθύνη ἐκδόσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐφημερίδος «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ»……….«Ναί, ὁ π. Μᾶρκος ἦταν «γεννημένος» Ποιμένας καὶ Πνευματικὸς Πατέρας. Καὶ εἶναι βέβαιον ὅτι παραμένει εὐχέτης πρὸς Θεὸν δι᾽ ὅλους μας, ποὺ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχουμε ἐνταχθῆ εἰς τὸν ὑπὲρ Πίστεως ἀγώνα, ἡγετικὴ μορφὴ τοῦ ὁποίου, ἀθόρυβα καὶ ἀνεπίδευτα, ὑπῆρξε ἐκεῖνος. Διότι αὐτὸ ἦταν ἡ μεγάλη ἀρετή του. Νὰ ἡγεῖται καὶ νὰ ἐμπνέει, σὲ κρίσιμες στιγμὲς μάλιστα, μὲ σεμνότητα, πραότητα καὶ σοφία, χωρὶς τὴν ἐλαχίστη διάθεση αὐτοπροβολῆς. Ὁ ἀείμνηστος π. Μᾶρκος παραμένει γι᾽ αὐτὸ Ἀδελφός, Φίλος, Συμπαραστάτης καὶ Ὁδηγὸς στὸν ἀγώνα καὶ τὴν ζωή μας. Αἰωνία Του ἡ μνήμη!» [ http://orthodoxostypos.gr/%CE%B1%C ]........
Ωδή α’
<< Καθαρθώμεν τας αισθήσεις, και οψόμεθα, τω απροσίτω φωτί της αναστάσεως, Χριστόν εξαστράπτοντα, και, Χαίρετε, φάσκοντα, τρανώς ακουσόμεθα, επινίκιον άδοντες >>.
ΜΙΑ ΥΨΗΛΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ: - (Εδημοσιεύθη στην «Χριστιανική Σπίθα» φυλ. 646 -Δεκέμβριο 2006)
Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
Του π. Μάρκου Κ. Μανώλη
ΥΠΟ πνευματικῶν τέκνων τοῦ πολιοῦ Γέροντος τῆς Ὀρθοδοξίας, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου, ἐζητήθη νὰ γράψωμεν κάτι ἀπὸ τὴν ζωὴν καὶ θεοφιλῆ δρᾶσιν του ἐπὶ τῇ συμπληρώσει τοῦ ἑκατοστοῦ ἔτους.
Ἀναμφιβόλως ὁ Σεβασμιώτατος ὑπῆρξε μία ἡρωϊκὴ προσωπικότης. Ὑπῆρξεν ἕνας μεγάλος ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν ἐποχήν μας. «Ἐθηριομάχησε» μὲ πολλοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου. Κορυφαία ὑπῆρξεν ἡ ἀπόφασίς του νὰ προβῆ, μαζὶ μὲ ἄλλους δύο ἐκλεκτοὺς Ἱεράρχας, τὸ ἔτος 1971, εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου, προκειμένου νὰ τὸν ἀναχαιτίσῃ ἀπὸ τὸ πραξικόπημα νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ τὸν Πάπαν εἰς τὴν Ρώμην, ὅπως ἐτόνιζεν αὐτὸ ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Τὰ γεγονότα ἔχουν ὡς ἑξῆς.
Μετὰ τὴν συνάντησιν καὶ συμπροσευχὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου εἰς τὰ Ἱερασόλυμα μὲ τὸν Πάπαν τῷ 1964, ὁ ἀρχιμανδρίτης τότε Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶχε ζητήσει μὲ ἔκτακτον ἔκδοσιν τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» τὴν καθαίρεσίν του (βλ. φ. 268/Ἰαν. 1964). Τῷ 1967, ἀνελπίστως, ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπολίτης Φλωρίνης. Ὁ ἀείμνηστος Συνοδικὸς Ἱεράρχης Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος εἶχε προτείνει τὴν ἐπιλογὴν τοῦ ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Καντιώτου εἰς Ἐπίσκοπον Φλωρίνης, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐπετεύχθη κατόπιν πολλῶν ἀγώνων τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου κυροῦ Διονυσίου. Ὁ ἤδη Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἰς τὸ πρῶτον κήρυγμά του μετὰ τὴν χειροτονίαν του εἰς Ἐπίσκοπον, εἰς τὴν αιθουσαν τῶν Ἀθηνῶν Ζωοδόχου Πηγῆς 44, ἐδέχθη καὶ τὴν ἑξῆς ἐρώτησιν ἀπὸ ἀκροάτριαν τοῦ κηρύγματός του: «Καὶ τώρα, ὅταν θὰ πᾶς στὴ Φλώρινα, θὰ μνημονεύης τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα;». Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης ἤρεμος τὴν ἠρώτησεν, ἐὰν εἶναι παλαιομερολογίτισσα. Ὅταν ἔλαβε θετικὴν ἀπάντησιν, τῆς ἀπήντησε: «Πότε θὰ διακόψω τὸ μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, εἶναι ἰδική μου ὑπόθεσις». Καὶ πράγματι ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης δὲν ἐβιάσθη νὰ προβῆ εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ οἰκουμενιστοῦ πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου.
Ὑπέμεινεν ἐπὶ μίαν τριαετίαν. Τῷ 1970 ὅμως, ὅτε ἦτο βέβαιον ὅτι ὁ Πατριάρχης θὰ μετέβαινεν εἰς Ρώμην, διὰ νὰ συλλειτουργήση μὲ τὸν Πάπαν, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος μαζὶ μὲ τοὺς ἡρωϊκοὺς Μητροπολίτας Ἐλευθερουπόλεως κυρὸν Ἀμβρόσιον καὶ Παραμυθίας κυρὸν Παῦλον προέβησαν εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου καὶ ἐδήλωσαν ὅτι τότε μόνον θὰ ἐπαναφέρουν τὸ μνημόσυνόν του, ὅταν θὰ παύσουν τὰς ἀπαράδεκτα οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα πρὸς τὸν Πάπαν.
Ἡ ἀπήχησις ἐκ τοῦ γενναίου αὐτοῦ ἐγχειρήματος εἰς τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα ὑπῆρξε μεγίστη. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Ἱερώνυμος ἐταράχθη καὶ ἐσκέπτετο νὰ καθαιρέσῃ τοὺς τρεῖς Ἱεράρχας μὲ συνοπτικὰς διαδικασίας εἰς τὸ Συνοδικὸν Δικαστήριον. Ἡ ἀντίδρασις πρὸς τὰ σχέδια αὐτὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου ὑπῆρξε μεγάλη. Μεταξὺ ἄλλων παρενέβη καὶ ὁ σθεναρὸς ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν, ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Δωρ. Μουρατίδης, ὁ ὁποῖος διεμήνυσεν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὅτι ὁ ἐπίσκοπος δὲν εἶνε νεωκόρος ἀλλὰ ἐπίσκοπος τῆς καθ᾿ ὅλου Ἐκκλησίας καὶ ἔχει χρέος νὰ παρεμβαίνῃ, ὅταν πλήττεται ἡ ὀρθόδοξος πίστις. Τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἐδημοσιεύθησαν τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, εἶναι μνημειώδη καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μόνον σχίσμα, ἀλλὰ καὶ αἵρεσις, ὅπως ἐτόνιζον ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες(*). Τελικῶς τὴν λύσιν ἔδωσεν ὁ Πανάγαθος Θεός. Ὀλίγον προτοῦ μεταβῆ εἰς τὴν Ρώμην ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης, εὑρισκόμενος εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης, παρεπάτησε, ἔσπασε τὸ πόδι του, καὶ μετὰ ἀπὸ ὀλίγον, τὸν Ἰούλιον τοῦ 1972, ἀπέθανεν.
Ἔτσι ἐματαιώθη ἡ μετάβασις τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρου εἰς τὸ Βατικανόν, ἡ συμπροσευχὴ καὶ ἐνδεχομένως ἡ συλλειτουργία μὲ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν, πρὸς μεγάλον σκανδαλισμὸν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἤδη ἔχουν κοιμηθῆ οἱ δύο μακαριστοὶ Ἱεράρχαι Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καὶ Παραμυθίας Παῦλος, ἐπιζῆ, ὅμως, ὁ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ζητοῦμεν ταπεινῶς τὰς θεοπειθεῖς εὐχάς Του.
Ἀρχιμανδρίτης
Μᾶρκος Κ. Μανώλης