ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ!
...το ξεκαθάρισμα από την καρποφορία των αγκαθιών.
Ο "ΑΡΟΤΡΙΚΟΣ" ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΥΓΓΕΛΙΟΥ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ "ΕΞΙΣΩΤΙΚΟ ΛΟΓΟ" ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ!
''Και γενικά θα διαπιστώσεις πως με καθεμιά από τις εντολές, με τον αροτρικό λόγο, σαν με άλλο αλέτρι, οργώνει και ξερριζώνει τις κακές ρίζες των αμαρτιών από το βάθος της καρδιάς. Μ' αυτές τις εντολές είναι δυνατό το ξεκαθάρισμα από την καρποφορία των [ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΩΝ] αγκαθιών.''
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ!
''[...] η προσθήκη της λέξης «εική» δηλώνει πολλές φορές την επικαιρότητα της χρήσης του θυμού, όταν βράζει το πάθος για τιμωρία της αμαρτίας.''
. .
«Φύγωμεν την του διαβόλου μορφήν, αναλάβωμεν την θείαν εικόνα»
6. Σχετικά με το πώς είναι δυνατό να γίνεις καθαρός, σου είναι εύκολο να το μάθεις μέσα απ' όλη σχεδόν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Γιατί θα βρίσκεις αποσαφηνισμένο το καθαρτικό της καρδιάς, όταν ανατρέχεις διαδοχικά στα παραγγέλματά του.
Γιατί χωρίζει σε δύο είδη την κακία. Σε κείνη που διαπράττεται με τα έργα και στην άλλη, που συνίσταται στα διανοήματα. Με τον παλαιό νόμο καταδίκασε αρχικά την αδικία που φανερώνεται με τα έργα.
Τώρα δε, έκαμε το νόμο να ελέγχει το άλλο είδος της αμαρτίας. Και δεν τιμωρεί το έργο της πονηρίας, αλλά φροντίζει ώστε να μη γίνει ούτε η αρχή του κακού.
Γιατί το να ξερριζώσεις την κακία από τη θέληση, είναι πολύ σπουδαιότερο από το να αποξενώσεις το βίο από τα πονηρά έργα. Επειδή η κακία εκδηλώνεται σε πολλά μέρη και με πολλούς τρόπους, το Ευαγγέλιο προσφέρει με τις εντολές ιδιαίτερη θεραπεία σε καθεμιά από τις απαγορεύσεις.
Κι επειδή ένα πρόχειρο και συνηθισμένο αμάρτημα είναι η οργή σ' όλη τη διάρκεια του βίου, αρχίζει τη θεραπεία απ' αυτό που είναι το πιο επικρατέστερο, νομοθετώντας το να μην οργίζεσαι. Διδάχθηκες, λέγει ο Κύριος, από τον παλαιότερο νόμο «να μη φονεύσεις» (Εξοδ. 20, 15).
Τώρα μάθε να διώξεις από την ψυχή σου την οργή εναντίον των συνανθρώπων σου (Ματθ. 5, 22). Δεν απαγόρευσε εντελώς την οργή. Γιατί μπορεί κάποτε αυτή η τάση της ψυχής να χρησιμοποιηθεί και προς το καλό.
Η εντολή απαγορεύει τελείως το να εξοργίζεσαι κάποτε εναντίον του αδελφού χωρίς κανένα καλό. Γιατί λέγει: «Καθένας που οργίζεται κατά του αδελφού για το τίποτε». Κι η προσθήκη της λέξης «εική» δηλώνει πολλές φορές την επικαιρότητα της χρήσης του θυμού, όταν βράζει το πάθος για τιμωρία της αμαρτίας.
Αυτό το είδος της οργής
επικυρώνει ο λόγος της Γραφής στο Φινεές, που με τη σφαγή εκείνων που παρανομούσαν, εξιλέωσε το Θεό για την απειλή που κίνησε κατά του λαού. Με άλλη πάλι εντολή προβαίνει στη θεραπεία των αμαρτημάτων που διαπράττονται με την ηδονή και ξερριζώνει από την καρδιά την άπρεπη επιθυμία της μοιχείας (Ματθ. 5, 28).
Με τον ίδιο τρόπο θα διαπιστώσεις ότι ο Κύριος διορθώνει στη συνέχεια και το καθένα από τα άλλα (αμαρτήματα), αφού με τις εντολές αναφέρεται στην καθεμιά από τις μορφές της κακίας. Εμποδίζει το ν' αρχίζεις πρώτος τις άδικες ενέργειες, με το να μην συγχωρεί την άμυνα (Ματθ. 5,39).
Διώχνει το πάθος της πλεονεξίας, επιβάλλοντας να δίνεις κι αυτό που σου απόμεινε, με το να αποβάλλεις το ένδυμα για χάρη εκείνου που σου του αφαιρεί (Ματθ. 5,40). Γιατρεύει τη δειλία, όταν προστάζει να καταφρονείς το θάνατο.
Και γενικά θα διαπιστώσεις πως με καθεμιά από τις εντολές, με τον αροτρικό λόγο, σαν με άλλο αλέτρι, οργώνει και ξερριζώνει τις κακές ρίζες των αμαρτιών από το βάθος της καρδιάς. Μ' αυτές τις εντολές είναι δυνατό το ξεκαθάρισμα από την καρποφορία των αγκαθιών.
Συνεπώς ευεργετεί τον άνθρωπο και με τα δύο. Και μ' όσα υπόσχεται το αγαθό και μ' όσα μας προβάλλει τη διδασκαλία πάνω στο θέμα που εξετάζουμε. Αν θεωρείς κουραστική την επιδίωξη των αγαθών, σύγκρινέ την προς τον αντίθετο τρόπο ζωής και θα διαπιστώσεις πόσο πιο κουραστική είναι η κακία, αν δεν αποβλέπεις προς το παρόν αλλά προς το μέλλον.
Γιατί όποιος άκουσε για τη γέεννα του πυρός, δεν θ' αποχωρισθεί πιά από τις αμαρτωλές ηδονές με κόπο και προθυμία, αλλά του είναι αρκετός ο φόβος που γεννιέται με τις σκέψεις, για να διώξει τα πάθη.
Μπορούμε όμως να καλλιεργήσουμε από δώ μιά ακόμη πιο σφοδρή επιθυμία, αν κατανοήσουμε μαζί μ' αυτό που παρασιωπάται κι εκείνο που εξυπακούεται. Αν δηλ. είναι μακάριοι όσοι έχουν καθαρή την καρδιά, είναι δίχως άλλο δυστυχισμένοι όσοι έχουν υπερβολικά μολυσμένο το νου, γιατί προσβλέπουν στο πρόσωπο του εχθρού.
Κι αν τα ίδια τα θεϊκά χαρακτηριστικά εγχαράσσονται στο βίο των ενάρετων, είναι φανερό ότι η ζωή της κακίας γίνεται μορφή και πρόσωπο του εχθρού. Κι ακόμη, αν ο Θεός ονομάζεται με διάφορες ονομασίες, καθεμιά από τις όποιες εννοείται για το αγαθό, δηλ. φως και ζωή κι αφθαρσία και όσα αλλά είναι της ίδιας κατηγορίας, ασφαλώς από την αντίθετη πλευρά, καθετί που αντιβαίνει σ' αυτά, θα πάρει την ονομασία του από τον εφευρέτη της κακίας και θα λέγεται σκότος και θάνατος και φθορά κι όσα αλλά είναι συγγενή και της ίδιας μεταξύ τους φύσης.
Τώρα, λοιπόν, που ξέρουμε πώς διαμορφώνεται κι η κακία κι ο ενάρετος τρόπος ζωής, αφού η προαίρεσή μας στέκεται κυρίαρχη μπροστά στο καθένα απ' αυτά, σύμφωνα με την ελευθερία που έχει, ας αποστραφούμε το πρόσωπο του διαβόλου, ας αποβάλλουμε το άσχημο προσωπείο, κι ας φορέσουμε πάνω μας και πάλι τη θεία εικόνα.
Ας γίνουμε καθαροί στην καρδιά, για να γίνουμε μακάριοι, αφού θα έχει μορφωθεί μέσα μας με τον καθαρό βίο η θεία εικόνα εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
ΣΕΙΡΑ «ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ», ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, «ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ», Αρχιμ. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Σελ. 179-183