Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ «ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
ΖΗΛΟΣ ΣΗΜΑΝΕΙ' ΘΑΡΡΟΣ,ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΑΖΙ!
+ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΖΗΛΟΣ-ΖΗΛΕΙΑ.
Α! Ζήλος. Οι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί είχον μεγάλο
ζήλον. Ούτος φαίνεται από το μεγάλον θάρρος των ενώπιον των Εβραϊκών Αρχών, από
την μεγάλην αυταπάρνησιν, την οποίαν είχον έκαστος των πιστών και από την
μεγάλην ενότητα, την οποίαν είχον μεταξύ των. Πόσον θάρρος είχον εις τας
Εβραϊκάς Αρχάς, φαίνεται, ότι παρ’ όλην την απαγόρευσιν να μην κηρύττουν,
εκείνοι ξεσήκωσαν τας γύρω πόλεις της Ιερουσαλήμ, απ’ όπου συνέρρεον πλήθη
ανθρώπων. Είχον τόσην αυταπάρνησιν, ώστε «ουδείς έλεγεν ίδιον τι είναι» και μεταλάμβανον
«τροφής» και ουχί τρυφής. Επομένως είχον νηστείαν και ελεημοσύνην. Είχον
ενότητα, ώστε άνω των 5000 ανθρώπων είχον μίαν ψυχήν και μίαν καρδίαν και
ευρίσκοντο διαρκώς εν τη εκκλησία.
[…] Β) Η Ζήλεια. Όπως μεγάλος ήτο ο ζήλος των πρώτων
χριστιανών, μεγάλη ήτο και η ζήλεια των Εβραϊκών Αρχών. Το μέγεθος της ζήλειας
φαίνεται εις την τυφλομάραν που είχον αι Εβραϊκαί αύται Αρχαί. Ο κόσμος είχε γίνει ανάστατος από τα θαύματα
των Αποστόλων, ώστε και η σκιά του Αποστόλου Πέτρου θεραπεύει. Οι άρχοντες ήσαν
τόσον τυφλοί, ώστε δεν έβλεπον ή δεν ήθελον να βλέπουν τι γίνεται γύρων των και
αποφασίζουν να φυλακίσουν τους Αποστόλους.
Οι μόνοι αρμόδιοι να ιδούν πρώτοι το
φως, γίνονται από την ζήλειαν οι πρώτοι φωτοσβέσται!
Πόσον κακόν πράγμα είναι η ζήλεια! Είναι μεγάλη τυφλομάρα,
ώστε να μη βλέπη την τύφλωσίν της!
«ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ», ΑΡΧΙΜ. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
1978, ΣΕΛ.89-91