Αλί και τρισαλί, οικουμενιστές, που συνεχίζετε την χαμαιλεόντεια πορεία σας!
Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
Περιερχόμενος τὸ διαδίκτυο, διάβασα, κατὰ σύμπτωση, μίαν εἴδηση, ἡ ὁποία ἀκολουθοῦνταν καὶ ἀπὸ φωτογραφία, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Μίαν εἴδηση πολὺ ἐπίκαιρη καὶ γιὰ τὰ σημερινὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, καθὼς οἱ καιροὶ «οὒχ εἰσὶ μενετοί».
Ὁ ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος Προύσης εἰσήγαγε ἐντός τοῦ ἱεροῦ βήματος τοῦ ὀρθοδόξου ναοῦ τὸν παπικό, ὁ ὁποῖος προσκυνάει τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἐκεῖνος καμαρώνει στεκάμενος πλάι του. Τὸν ἔβαλε μέσα στὸ Ἄδυτον, στὸ Ἄβατον τοῖς πάσιν, πλὴν τῶν Ὀρθοδόξων κληρικῶν, νὰ μαγαρίσει τὰ Ἅγια! Καὶ αὐτός, ἐκεῖ δίπλα, καμαρώνει γιὰ τὸ ἐπιτυχὲς ἄθλημά του!
Αὐτὸς ὁ ἐπίσκοπος καὶ ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων, τάχθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ φυλάγει τὸ ποίμνιο, ἀλλὰ μᾶλλον προτιμᾶ νὰ ἀσελγεῖ εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου. Εἶναι σὰν νὰ λέμε πὼς ἕνας πατέρας βάζει μέσα στὸ σπίτι ἕναν ξένο ἄγνωστο, ὁ ὁποῖος ἀτιμάζει τὰ ἱερά του καὶ ἔχει τὴν ἀξίωση μετὰ νὰ τὸν ἐμπιστεύεται ἡ οἰκογένειά του. Ἀσελγεῖ καὶ ζητάει ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ ἀπὸ τὰ θύματά του. Ὑπάρχει πιὸ παράλογο πράγμα!
Μαγάρισες τὸ σπίτι τὸ πατρικό, ἐσὺ ὁ ἴδιος ὁ πατέρας; Λοιπόν, κατέστρεψες τὴ… συνοχὴ τῆς οἰκογένειας. Πλήγωσες τὶς σχέσεις ἑνότητας τῶν μελῶν της! Τὴν ἄφησες ἀσκεπῆ καὶ χωρὶς κεφαλή! Δὲν εἶσαι ἄξιος νὰ παραμένεις καὶ «νὰ παίζεις αὐτὸν τὸ ρόλο». Ὅδευε στὴ μετάνοια!
Ἐπιβάλλεται ὅμως νὰ ποῦμε καὶ δύο λόγια ἐνημέρωσης πάνω στὸ θέμα.
Εἶναι γνωστὸ πὼς μέσα στὸ Ἱερὸ μπαίνουν μόνον οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ ἄνδρες βαφτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ποὺ ἔχουν εἰδικὴ διακονία. Βέβαια, κατὰ κάποια οἰκονομία ποὺ γίνεται, μπαίνουν σήμερα πολλοί, ἀλλὰ χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα καὶ εὐλάβεια, γιὰ νὰ τολμήσει νὰ μπεῖ κάποιος. Τὴν δὲ Ἁγία Τράπεζα δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀγγίζει «εὐκαίρως ἀκαίρως» οὔτε ὁ κληρικός.
Τὸ θέμα ὅμως δὲν εἶναι αὐτό. Διότι στὴν παροῦσα περίπτωση μπῆκε στὰ «Ἅγια τῶν Ἁγίων» ἕνας αἱρετικὸς (αἱρεσιάρχης;) συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο; ποιμένα. Καὶ ὄχι μόνο πάλι, ἀλλὰ προσκύνησε τὴν Ἁγία Τράπεζα. Ἒγινε ἔτσι παράβαση σὲ κανόνα τῆς Ἐκκλησίας: «Νὰ μὴν ἐπιτρέπεται στοὺς αἱρετικοὺς νὰ εἰσέρχονται στὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ, ἐφ’ ὅσον ἐπιμένουν στὴν αἵρεση». (6ος Κανὼν τῆς ἐν Λαοδικεία Συνόδου).
Διαβάζοντας λοιπὸν τὴν εἴδηση, ἦρθαν στὸ νοῦ μου κάποιες εἰκόνες ἀπὸ τὶς ἀκολουθίες στὸ ναὸ καὶ ἔκανα, μὲ πολὺ πόνο, μερικὲς σκέψεις καὶ συγκρίσεις.
Καὶ ἐξηγοῦμαι: Πολλὲς φορές, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν, τὰ μικρὰ παιδιά, συνήθως τῆς νηπιακῆς ἡλικίας, ἀνησυχοῦν καὶ θέλουν νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα μέσα στὴν ἐκκλησία. Συμβαίνει δὲ νὰ ξεφεύγουν ἀπὸ τὰ χέρια τῶν γονιῶν τους καὶ ἔχοντας κατὰ φύση τὸ ἀνεπίγνωστο, μετακινοῦνται ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ. Κάποια στιγμὴ μπορεῖ νὰ πλησιάσουν καὶ πρὸς τὴν Ὡραία Πύλη. Τότε εἶναι ποὺ γίνεται χαμός. Μικροὶ μεγάλοι, ἀναστατώνονται ἅπαντες καὶ τρέχουν, γιὰ νὰ προλάβουν μὴν τυχὸν καὶ μπεῖ τὸ παιδάκι μέσα στὸ Ἱερό. Καὶ καλὸ καὶ ἀξιοβράβευτο! Διότι ξέρει καὶ ὁ πιὸ ἁπλὸς βαφτισμένος χριστιανὸς τί σημαίνει Ἅγιο Βῆμα καὶ Ὡραία Πύλη.
Τὸ ἐρώτημα λοιπὸν προκύπτει ἀβίαστα: Ἀφοῦ ἐπιτρέπεται ἡ εἴσοδος στὸ ἅγιο Βῆμα διὰ τῆς Ὡραίας Πύλης σὲ ἕναν ἀβάπτιστο, σὲ ἕναν αἱρεσιάρχη, γιατί νὰ μὴν ἐπιτρέπεται σὲ ἕνα μικρὸ ἀγοράκι βαφτισμένο στὴν ἁγία κολυμβήθρα τῆς Ἐκκλησίας; Δὲ λέω σὲ ἕναν μεγάλο σὲ ἡλικία, ἀλλὰ σὲ ἕνα ἀθῶο πλάσμα, βαφτισμένο μὲ τὸ ὀρθόδοξο βάφτισμα καὶ μέλος τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας; Σὲ μία ψυχὴ ποὺ πῆρε μέσα του τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ βρίσκεται στὴν ἀσφαλῆ ὁδὸ τῆς σωτηρίας;
Ναί. Ἀφῆστε το, ἀδελφοί μου, νὰ μπεῖ. Ἀφῆστε το. Δὲν πειράζει. Κι ἂς τολμήσει ὁποιοσδήποτε «δεσπότης» νὰ ἀντειπεῖ μὲ ὅποια ἐπιχειρήματα. Ἀφοῦ δίδεται τὸ «δικαίωμα» στὸν αἱρεσιάρχη, πόσο μᾶλλον στὸ βαπτισμένο παιδάκι. Μάλιστα, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει καμία σύγκριση. Ἂς θυμηθοῦμε τὴν περίπτωση ποὺ ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὅταν ἦταν παιδί, ἐπάνω στὸ παιχνίδι βάφτισε ἕνα παιδάκι καὶ ὁ Πατριάρχης θεώρησε τὸ βάπτισμα ἔγκυρο.
Εἶναι ἀπροσδιόριστα τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας; Μπορεῖ ὁ καθένας νὰ κάνει ὅ,τι θέλει καὶ νὰ βάζει τοὺς δικούς του ὅρους, ἐπειδὴ εἶναι «προϊστάμενος» καὶ ζητάει ὑπακοὴ ἔξω τῆς ἀληθείας, τὴν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι καὶ τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ;
Τελευταία συμβαίνουν πολὺ συχνὰ παρόμοιες ἀσεβεῖς ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες, κυρίως ἐκτὸς Ἑλλάδος. Μήπως δὲν ἦταν παρόμοιες οἱ παραχωρήσεις, οἱ μεθοδεύσεις καὶ οἱ ἀποφάσεις στὴ σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου; Καὶ δὲν κατέστησαν κινητήριες καὶ ἐχέγγυες δυνάμεις γιὰ περισσότερη καὶ ἀνετότερη οἰκουμενιστικὴ δράση; Διότι πλεῖστοι ἐκ τῶν συμμετεχόντων ἦταν τὰ ἴδια πρόσωπα, ποὺ τώρα πρωτοστατοῦν σὲ τέτοιες οἰκουμενιστικὲς ἐκτροπές. Τάχα ἔχουν ἀλλάξει σὲ τίποτε;
Μὴν νομίζετε, πὼς παίζοντας μὲ τοὺς ἀνθρώπους, μπορεῖτε νὰ παίξετε καὶ μὲ τὸν Θεό! Ἀλὶ καὶ τρισαλί σας, οἰκουμενιστές!
Ἠλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 14-1-2018