Ο Μητροπολίτης Σύμης εκοιμήθη! «Ποιος όμως θα τον διαδεχθεί;»
Η ΦΗΜΗ ΤΟΥ «ΘΑΝΑΤΟΥ» ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ «ΕΚΛΟΓΗ»
Αγαπητοί,
Όπως γνωρίζετε εκοιμήθη σε ηλικία 73 ετών και έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια ο Μητροπολίτης Σύμης Χρυσόστομος. Εις τύπον μνημοσύνου ας θυμηθούμε αρχικά λίγα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου για την αρρώστια. Ο ιερός Πατήρ λέγει πως η κακία είναι αιτία πολλών σωματικών ασθενειών και επίσης ότι πηγή πολλών νοσημάτων είναι η αμαρτία. «Οι περισσότερες από τις σωματικές αρρώστιες προέρχονται από αμαρτίες της ψυχής.
Γιατί, αν η σπουδαιότερη αρρώστια, ο ίδιος ο θάνατος, έχει τη ρίζα του και την αιτία του στην αμαρτία, πολύ περισσότερο έχουν την ίδια αιτία τα περισσότερα νοσήματα…» [1]. Η αρρώστια πάλι θα μας πει πως είναι συχνότερη στους πλουσίους παρά στους φτωχούς, «Μήπως μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ή να αποδείξει, ότι μόνον οι φτωχοί αρρωσταίνουν ενώ οι πλούσιοι διατηρούν πάντοτε ακμαία υγεία; Το αντίθετο λοιπόν είναι δυνατόν να ιδεί κανείς, ότι οι μεν φτωχοί δεν προσβάλλονται εύκολα από αθεράπευτες αρρώστιες, ενώ παντού αυτές εμφανίζονται στα σώματα των πλουσίων. Οι ποδαλγίες, οι πονοκέφαλοι, οι παραλύσεις, οι αθεράπευτες διαστροφές των νεύρων και οι κακές και καταστρεπτικές ρευματοπάθειες παντός είδους ενοχλούν περισσότερο εκείνους που ζουν μέσα στις απολαύσεις, που μυρίζουν αρώματα κι όχι εκείνους που κοπιάζουν και ταλαιπωρούνται και εξασφαλίζουν την απαραίτητη τροφή με την καθημερινή εργασία» [2].
Αδελφοί, έχοντας κατά νου τα λόγια: «Ο Χριστός λοιπόν δεν εθεράπευε μόνον τα σώματα αλλά διόρθωνε και την ψυχή και εδίδασκε την πνευματική και φιλοσοφημένη ζωή» [1], καλόν και πρέπον είναι να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, κλήρος και λαός, εν σχέσει με την εκλογή νέου επισκόπου σε μία Μητρόπολη μετά από την κοίμηση του κανονικού και νόμιμου επισκόπου της.
Α΄. Η ΦΗΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Επειδή πολλοί θα διάβασαν το άρθρο με τίτλο ‘’Πολλοί οι «μνηστήρες» για τη Μητρόπολη Σύμης’’ στο οποίο αναγράφονται ονόματα υποψηφίων έξω από τα κανονικά όρια της Μητρόπολης, τους οποίους προωθούν ή υποστηρίζουν - κυρίως - κάποιοι «νόμιμοι» επίσκοποι, δυστυχώς χωρίς να υπολογίζουν τα λογικά πρόβατα της ποίμνης από την οποία «κανονικά» και θα πρέπει να ξεπροβάλει ο ποιμήν, ας δούμε μία άλλη διαδοχή επισκόπου και ας διδαχθούμε απ’ αυτήν τόσο εμείς οι λαϊκοί όσο και οι ονομαζόμενοι μνηστήρες ή ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ!
«Ευρισκόμεθα εις το έτος 370. Τεσσαράκοντα περίπου ετών ήτο τότε ο Βασίλειος. Εργάζεται ακαταπονήτως τόσον δια την πνευματικήν μόρφωσιν των πιστών της Καισαρείας, όσον και δια την αντιμετώπισιν του κοινωνικού προβλήματος, το οποίον με οξύτητα, ως εγράφη, ενεφανίζετο κατά τα έτη εκείνα… Αλλ’ ο Ευσέβιος το έτος αυτό εκοιμήθη. Ταχύτατα η φήμη του θανάτου διεδόθη εις όλην την πόλιν. Ποιός όμως τώρα θα τον διαδεχθή; Ανησυχία μεγάλη επικρατεί μεταξύ των πιστών. Θα τον διαδεχτεί άνθρωπος πίστεως και αρετής διά να προφυλάξη τα πρόβατα από των επικινδύνων λύκων, των αιρετικών; Ή μήπως θα εύρουν εκείνοι την ευκαιρίαν διά να τοποθετήσουν εις την λαμπράν Μητρόπολιν άνθρωπον ιδικόν των, εχθρόν της ορθής πίστεως και διώκτην των Χριστιανών; Της ανησυχίας αυτής φαίνεται ότι δεν έμεινε ξένος και ο ίδιος ο Βασίλειος. Σπεύδει άμα τη εκδημία του επισκόπου να γράψη επιστολήν εις τον Γρηγόριον και να διατυπώση εκεί τας ανησυχίας του. «Ποιός, του γράφει, θα μου δώση πτέρυγας ωσάν της περιστεράς; (…) ώστε να κατορθώσω να διαβώ την απόσταση που μας χωρίζει… και να εύρω κοντά σου κάποιαν παρηγορίαν των θλίψεων που δοκιμάζω; Διότι ευθύς ως εκοιμήθη ο μακάριος επίσκοπος Ευσέβιος, φόβος μεγάλος με κατέλαβε, μήπως τώρα που ευρίσκεται εμπερίστατος η Εκκλησία της Μητροπόλεώς μας, οι αιρετικοί, οι οποίοι πάντοτε καιροφυλακτούν και επιζητούν ευκαιρίαν να εισβάλουν εις αυτήν και σφοδρώς επιθυμούν να την γεμίσουν από αιρετικά ζιζάνια και το κατορθώσουν. Διότι είναι δι’ αυτούς πολύ κατάλληλος τώρα η εποχή να κάμουν το καταστρεπτικόν έργον των, και την ευσέβειαν, η οποία πλουσίως εσπάρη εις τας καρδίας των πιστών με πολύν κόπον, την εκριζώσουν με τας πονηράς των διδασκαλίας και την ενότητά της να κατακομματιάσουν. Και ότι αυτό είναι το πρόγραμμά των το απέδειξαν με την διαγωγήν των και εις άλλας πολλάς Εκκλησίας» [3].
Β΄. «ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΑΔΕΧΘΕΙ;»
«Αλλ’ ο ταπεινός Βασίλειος, ο οποίος έβλεπε τον εαυτό του τόσον ακατάλληλον δια το υψηλόν έργον, ουδέποτε είχε φαντασθή τον εαυτόν του εις την θέσιν… Είναι αξιοσημείωτα τα όσα έγραφεν εις τον Γρηγόριον, όταν του ανήγγειλε τον θάνατον του Ευσεβίου και τον παρεκάλει ζωηρώς και εκείνος να ενδιαφερθή, διά να ανέλθη εις τον θρόνον της Καισαρείας άνθρωπος άξιος και ικανός. «Να βοηθήσωμεν από κοινού να εξευρεθή ποιμήν συμφώνως προς το θέλημα του Κυρίου, ο οποίος να ημπορή και να είναι εις θέσιν να κατευθύνη τον λαόν του. Και έχομεν υπ’ όψιν μας άνδρα δια το έργον αυτό, τον οποίον και σεις γνωρίζετε. Και εάν αξιωθώμεν να επιτύχωμεν την εκλογήν του, γνωρίζω, ότι μεγάλην παρρησίαν θα αποκτήσωμεν προς τον Θεόν, αλλά και εις τον λαόν, ο οποίος θερμώς μας παρακαλεί δι’ αυτό, θα προσφέρωμεν μεγάλην ευεργεσίαν» [3].
Η (ΠΕΡΙΦΗΜΗ) ΕΠΙΤΥΧΕΣΤΑΤΗ ΕΚΛΟΓΗ
«Αλλά και εις Τον ιδικόν του φόβον και εις του λαού τας ανησυχίας ήλθε να δώση τέρμα η επιτυχεστάτη εκλογή. Διότι κλήρος και λαός άσπευσε να ζητήση τον Βασίλειον επίσκοπον. Τον Βασίλειον τον πιστόν, τον δραστήριον και ενεργητικόν… τον σθεναρόν και μη γνωρίζοντα καμμίαν υποχώρησιν εις τους κατά των αιρετικών αγώνας του, τον άνθρωπον που συνδύαζε την μεγίστην μόρφωσιν με την παραδειγματικήν ταπείνωσιν…»[3]…
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Υ.Γ
Αδελφοί, είθε να εξευρεθεί ποιμήν για την Μητρόπολη Σύμης συμφώνως προς το θέλημα του Κυρίου. Και για να γίνει η ευχή μας πραγματικότητα είθε να βοηθήσουμε από κοινού, κυρίως οι λαϊκοί!
"Κύριε εισάκουσον την φωνή των ολίγων αποτειχισμένων εν Κρήτη, αμήν"
[1] (Εις Ματθ., ομιλ. ΚΖ’, 2, ΕΠΕ 10,222-MG 57,347)
[2] (Περί Άννης, ομιλ. Ε’, 4, ΕΠΕ 8Α, 128-130- MG 54, 674)
[3] «Ο ΦΩΣΤΗΡ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ», ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ‘’Ο ΣΩΤΗΡ’’, Σελ. 91-95